۱۳۸۸ خرداد ۲۰, چهارشنبه

با وزیر کشور کابینه‌ی احتمالی کروبی آشنا شویم


ایرج مصداقی


تعدادی از گروه‌های مدعی اپوزیسیون! و همچنین همراهان کروبی تلاش می‌کنند او را مدافع حقوق بشر و حقوق شهروندی جا زده و مردم را متقاعد کنند که برای حل مشکلاتشان و برای بهبود وضعیت حقوق بشر به کروبی رأی دهند.
برای شناخت بیشتر از ماهیت کروبی، توجه شما را به سابقه‌ی وزیر کشور کابینه‌ی احتمالی او جلب می‌کنم.
سحام نیوز ، سایت اینترنتی حزب اعتماد ملی، امروز ۱۸ خرداد ۱۳۸۸خبر از انتخاب دو عضو جدید کابینه کروبی داد.
«مهدی کروبی در جمع دانشجويان تبريز، جميله کديور و محمد رحمانی را به عنوان اعضای کابينه خود معرفی کرد.
... وی در ادامه با معرفی محمدعلی رحمانی به عنوان ديگر عضو کابينه اش به سوابق وی اشاره کرد و گفت: محمدعلی رحمانی عضو ارشد مجمع روحانيون مبارز، عضو دفتر امام و از کسانی است که همواره مورد توجه حضرت امام قرار داشته است و حتی حضرت امام در نامه ای از ايشان به عنوان مبارز و دوستش قدردانی کرد. ايشان ۱۷ سال مسئول عقيدتی سياسی نيروی انتظامی با حکم فرمانده کل قوا بوده است. در سال هايی که او اين مسئوليت را برعهده داشت، استانداران، ائمه جمعه و مسئولان و مديران استانی همواره از ايستادگی وی در برابر مشکلات و تعاملش با نيروها سخن گفته اند. آقای رحمانی فردی است که هنگام دعوت مجمع روحانيون مبارز، از آقای خاتمی برای حضور در عرصه انتخابات علی رغم مسئوليتی که داشت، بر حضور ايشان پافشاری کرد و به حمايت از وی برخواست. من فردی شفاف و صادق را که همواره مواضعش روشن بوده است، به عنوان عضو کابينه ام انتخاب کرده ام.
وی افزود: من می دانم آقای رحمانی با صراحت و شجاعتی که دارد می تواند مفاسد و ول انگاری را کنترل کند و ديگر نيازی نيست تا گشت ارشاد در خيابان ها باشد. ايشان به گونه ای امنيت و عزت را برای مردم ميسر می کند که حتی دختر و پسر با احساس امنيت در خيابان ها راه بروند.
وی با اشاره به معرفی کرباسچی، نجفی و عباسی فرد به عنوان اعضای کابينه اش گفت: اکنون با معرفی کديور و رحمانی، پنج نفر از اعضای کابينه ام مشخص شده است و می توانيد ترکيب آن را تا حدودی حدس بزنيد.»



توضیح کروبی برای شناخت این چهره‌ی جنایتکار به قدر کافی گویاست. او قرار است بیاید تا به تعبیر کروبی «مفاسد و ول انگاری را کنترل کند». او سابقه‌ی ۱۷ سال مسئولیت عقیدتی سیاسی نیروی انتظامی در دوران خمینی و خامنه‌ای را یدک می‌کشد. او یکی از جنایتکاران علیه بشریت است. وی در اوایل دهه‌ی ۷۰ در جریان مراسم سنگساری که در یکی از پایگاه‌های نیروی انتظامی برگزار شد کسی بود که اولین سنگ را به سمت قربانیان پرتاب کرد. در جریان این مراسم دو نفر از ابواب جمعی نیروی انتظامی، سنگسار شدند و نفر سوم به تخته شلاق بسته شد. صادر کننده این حکم ضد‌انسانی علی‌ رازینی رئیس و حاکم شرع مجتمع قضایی نیروهای مسلح بود. توجه شما را به فیلم این مراسم جلب می‌کنم. در این فیلم در دقیقه شش و ۴۳ ثانیه می‌توانید چهره‌ی محمد‌علی رحمانی کاندیدای کروبی برای وزارت کشور را ملاحظه کنید.
افرادی چون رحمانی قرار است چهره‌ی «رحمانی» اسلام آقایان را نشان دهند!
کروبی خود گفته است که از روی این انتخاب ( یعنی کدیور و رحمانی) می‌توانید «ترکیب» کابینه او را حدس بزنید.
آن‌هایی که تحت عنوان اپوزیسیون و حقوق بشر مردم را به سراب کروبی هدایت می‌کنند امیدوارم پاسخی برای این سند و انتخاب خود داشته باشند. هرچند نمی‌توان کسی که خود را به خواب زده، بیدار کرد.



ایرج مصداقی


www.irajmesdaghi.com
http://news.gooya.com/politics/archives/2009/06/088791.php http://www.apostatesofislam.com/media/video/stoning_video.ram ۱۸ خرداد ۱۳۸۸ Irajmesdaghi@yahoo.com

مرکز اسناد حقوق بشر ایران گزارش زیر را منتشر می‌کند

مرکز اسناد حقوق بشر ایران گزارش زیر را منتشر می‌کند:

«ارعاب پنهانی: نهادهای اطلاعاتی موازی ایران»

اطلاعیه رسمی

پنجشنبه ۱۴ خرداد ۱۳۸۸ - ۰۴ ژوين ۲۰۰۹

(نیوهیون، کانتیکت، 11 خرداد 1388) – گزارش جدید مرکز اسناد حقوق بشر ایران فعالیتهای مخفیانه و غیرقانونی نهادهای اطلاعاتی موازی که در دوارن خاتمی، از 1376 تا 1384، فعال بودند را بررسی می‏‏کند. گروههای غیرقانونی‏ای که به عنوان نهادهای اطلاعاتی موازی شناخته می‏شوند وابسته به دستگاه‏های دولتی بیشماری مانند قوه قضاییه بودند اما کاملاً خارج از قوانین ایران عمل می‏کردند. عناصر محافطه‏کار از این گروه‏ها استفاده کردند تا تسلط خود بر اهرمهای قدرت در ایران را در دوران خاتمی تثبیت نمایند.
مأموران نهادهای موازی مسئول تهدید، ارعاب و ساکت کردن اصلاح‏طلبان، مخالفان سیاسی و منتقدین جناح محافظه‏کار بودند. اهداف اولیه این مأموران روزنامه‏نگاران، فعالان دانشجویی و دیگر فعالان جامعه مدنی بودند. قربانیان این نهادها در بازداشتگاههایی خارج از نظارت سازمان زندانهای کشور نگاه داشته می‏‏شدند. بعضی از این بازداشتگاه‏ها در آن زمان شناخته شده بودند و بعضی بعدها شناخته شدند و بعضی نیز هنوز ناشناخته باقی مانده‏اند. قربانیانی که در بازداشت غیرقانونی بودند، به طرز وحشیانه‎ای بازجویی شده و برای مدتهای طولانی در حبس انفرادی نگاه داشته می‏شدند. آنها حتی بعد از آزادی مورد اذیت و آزار قرار می‏گرفتند.
آزادی قربانیان که به جنایاتی از قبیل برهم زدن امنیت کشور، جاسوسی، تهیه اطلاعات به نفع دول خارجی و توهین و اهانت به مسئولین نظام متهم می‏شدند، معمولاً مشروط به موافقت آنها به تهیه اعتراف‏نامه‏ای که توسط نهادهای اطلاعات موازی دیکته شده و توسط رادیو و تلویزیون ایران پخش می‏شد بود. این اعترافات اجباری معمولاً تحت نظارت قضایی صورت می‏گرفت.
رنه ردمن، مدیر اجرایی مرکز اسناد حقوق بشر ایران می‏گوید: «وسعت دامنه این فعالیتهای مخفیانه درداخل و خارج از ایران نامعلوم است. ما امیدوار هستیم که این گزارش تعدادی از این فعالیتها را افشا نماید. همچنین امید داریم که این فعالیتها دیگر تکرار نشوند».
برای تهیه این گزارش که هفتاد صفحه می‏باشد، مرکز اسناد حقوق بشر ایران با هشت نفر مصاحبه کرد. گزارش همچنین شامل توضیحی از فضای سیاسی ایران که منجر به ایجاد نهادهای اطلاعاتی موازی شد به همراه تحلیل تفصیلی از مدارک واقعی و فعالیتهای غیرقانونی آنها می‏باشد. مدارک واقعی شامل شهادتنامه‏های جامع از شهود است که به توضیح تچربیات آنها طی دستگیری، بازداشت و پس از آزادی از زندان می‏پردازد.
گزارش «ارعاب پنهانی: نهادهای اطلاعاتی موازی ایران» به زبان فارسی در پایگاه اطلاعاتی مرکز اسناد حقوق بشر ایران در http://www.iranhrdc.org موجود می‏باشد.
مرکز اسناد حقوق بشر ایران مؤسسه‏ای غیرانتفاعی می‏باشد که در سال 1383 توسط گروهی از پژوهشگران، فعالان، و تاریخدانان حقوق بشر تأسیس شد. کادر این مرکز که از وکلا و پژوهشگران حقوق بشر تشکیل شده است گزارشهای جامع و کامل از وضعیت حقوق بشر در ایران از زمان انقلاب 1357 تاکنون تهیه می‏کنند. هدف این مرکز تشویق گفتگوی آگاه بین محققین و عموم مردم در داخل و خارج از ایران می‏باشد. گزارشهای حقوق بشری و آرشیو اسناد حقوق بشر این مرکز در پایگاه اطلاعاتی آن برای دسترسی و آموزش عموم موجود می‏باشند.

گزارش «ارعاب پنهانی: نهادهای اطلاعاتی موازی ایران» به زبان فارسی

برای اطلاعات بیشتر درباره این گزارش با مرکز اسناد حقوق بشر ایران تماس بگیرید:

مرکز اسناد حقوق بشر ایران
2218-772-203
info@iranhrdc.org

ارعاب پنهانی: نهادهای اطلاعاتی موازی ایران»

مرکز اسناد حقوق بشر ایران گزارش زیر را منتشر می‌کند:

«ارعاب پنهانی: نهادهای اطلاعاتی موازی ایران»

اطلاعیه رسمی

پنجشنبه ۱۴ خرداد ۱۳۸۸ - ۰۴ ژوين ۲۰۰۹

(نیوهیون، کانتیکت، 11 خرداد 1388) – گزارش جدید مرکز اسناد حقوق بشر ایران فعالیتهای مخفیانه و غیرقانونی نهادهای اطلاعاتی موازی که در دوارن خاتمی، از 1376 تا 1384، فعال بودند را بررسی می‏‏کند. گروههای غیرقانونی‏ای که به عنوان نهادهای اطلاعاتی موازی شناخته می‏شوند وابسته به دستگاه‏های دولتی بیشماری مانند قوه قضاییه بودند اما کاملاً خارج از قوانین ایران عمل می‏کردند. عناصر محافطه‏کار از این گروه‏ها استفاده کردند تا تسلط خود بر اهرمهای قدرت در ایران را در دوران خاتمی تثبیت نمایند.
مأموران نهادهای موازی مسئول تهدید، ارعاب و ساکت کردن اصلاح‏طلبان، مخالفان سیاسی و منتقدین جناح محافظه‏کار بودند. اهداف اولیه این مأموران روزنامه‏نگاران، فعالان دانشجویی و دیگر فعالان جامعه مدنی بودند. قربانیان این نهادها در بازداشتگاههایی خارج از نظارت سازمان زندانهای کشور نگاه داشته می‏‏شدند. بعضی از این بازداشتگاه‏ها در آن زمان شناخته شده بودند و بعضی بعدها شناخته شدند و بعضی نیز هنوز ناشناخته باقی مانده‏اند. قربانیانی که در بازداشت غیرقانونی بودند، به طرز وحشیانه‎ای بازجویی شده و برای مدتهای طولانی در حبس انفرادی نگاه داشته می‏شدند. آنها حتی بعد از آزادی مورد اذیت و آزار قرار می‏گرفتند.
آزادی قربانیان که به جنایاتی از قبیل برهم زدن امنیت کشور، جاسوسی، تهیه اطلاعات به نفع دول خارجی و توهین و اهانت به مسئولین نظام متهم می‏شدند، معمولاً مشروط به موافقت آنها به تهیه اعتراف‏نامه‏ای که توسط نهادهای اطلاعات موازی دیکته شده و توسط رادیو و تلویزیون ایران پخش می‏شد بود. این اعترافات اجباری معمولاً تحت نظارت قضایی صورت می‏گرفت.
رنه ردمن، مدیر اجرایی مرکز اسناد حقوق بشر ایران می‏گوید: «وسعت دامنه این فعالیتهای مخفیانه درداخل و خارج از ایران نامعلوم است. ما امیدوار هستیم که این گزارش تعدادی از این فعالیتها را افشا نماید. همچنین امید داریم که این فعالیتها دیگر تکرار نشوند».
برای تهیه این گزارش که هفتاد صفحه می‏باشد، مرکز اسناد حقوق بشر ایران با هشت نفر مصاحبه کرد. گزارش همچنین شامل توضیحی از فضای سیاسی ایران که منجر به ایجاد نهادهای اطلاعاتی موازی شد به همراه تحلیل تفصیلی از مدارک واقعی و فعالیتهای غیرقانونی آنها می‏باشد. مدارک واقعی شامل شهادتنامه‏های جامع از شهود است که به توضیح تچربیات آنها طی دستگیری، بازداشت و پس از آزادی از زندان می‏پردازد.
گزارش «ارعاب پنهانی: نهادهای اطلاعاتی موازی ایران» به زبان فارسی در پایگاه اطلاعاتی مرکز اسناد حقوق بشر ایران در http://www.iranhrdc.org موجود می‏باشد.
مرکز اسناد حقوق بشر ایران مؤسسه‏ای غیرانتفاعی می‏باشد که در سال 1383 توسط گروهی از پژوهشگران، فعالان، و تاریخدانان حقوق بشر تأسیس شد. کادر این مرکز که از وکلا و پژوهشگران حقوق بشر تشکیل شده است گزارشهای جامع و کامل از وضعیت حقوق بشر در ایران از زمان انقلاب 1357 تاکنون تهیه می‏کنند. هدف این مرکز تشویق گفتگوی آگاه بین محققین و عموم مردم در داخل و خارج از ایران می‏باشد. گزارشهای حقوق بشری و آرشیو اسناد حقوق بشر این مرکز در پایگاه اطلاعاتی آن برای دسترسی و آموزش عموم موجود می‏باشند.

گزارش «ارعاب پنهانی: نهادهای اطلاعاتی موازی ایران» به زبان فارسی

برای اطلاعات بیشتر درباره این گزارش با مرکز اسناد حقوق بشر ایران تماس بگیرید:

مرکز اسناد حقوق بشر ایران

2218-772-203 info@iranhrdc.org