روسپی‌خانه‌های صیغه‌یی در حکومت پااندازها
در خیلی از کشورها هم که خود «تن فورشی» جرم نیست داشتن تشکیلات و به اصطلاح «جاکش» و «خانم رییس» جرم است. هر کس به تنهایی می‌تواند «تن فروشی» کند اما اگر چند نفر جمع شوند و تشکیلاتی راه بیفتد جرم تلقی می‌شود. شاهد سینماییش هم فیلم «ایرما خوشگله»ی «بیلی وایلدر» که ماجرایش در پاریس می‌گذرد.
شاید داشتن تشکیلات روسپی‌خانه در برخی از کشورها هم آزاد باشد که البته من خبر ندارم دوستان اگر کسی خبر دارد لطفا ما را هم خبر کند. اما بعید می‌دانم در کشوری وزارت ارشادش مجوز فاحشه‌خانه صادر کند و پلیس هم ناظر آن باشد. جمهوری اسلامی٬ جمهوری شگفتی‌هاست کارشان را با آتش زدن روسپی‌خانه‌ها آغاز کردند و حالا موسس روسپی‌خانه‌های رسمی شده‌اند.
فاحشه‌خانه‌ی دیجیتالی
همان‌گونه که در تصویر مشاهده می‌کنید آیه‌ی قرآن را سر در خود زده‌اند:
وَ الَّذينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُون إِلاَّ عَلى أَزْواجِهِم (مومنون آیه 5-6)
و ترجمه کرده‌اند:
(مومنان کسانی هستند که) دامن خود را از گناه حفظ میکنند مگر نسبت به همسرانشان (دایم یا موقت)
معلوم نیست منظور از «دامن» اینجا چیست چون مردها معمولا دامن نمی‌پوشند! «فرج» تا جایی که ما می‌دانیم به آلت تناسلی می‌گویند! دو خط از تفسیر المیزان در باب این آیه می‌آوریم و بساطمان را جمع می‌کنیم:
«و الذين هم لفروجهم حافظون … هم العادون»
كلمه «فروج» جمع فرج است – و به طوري كه گفتهاند – به معناي عورت زن و مرد است ، كه مردم از بردن نام آنها شرم ميكنند . و حفظ فروج كنايه از اجتناب از مواقعه نامشروع است ، از قبيل زنا و لواط و يا جمع شدن با حيوانات و امثال آن .
«الا علي ازواجهم او ما ملكت ايمانهم فانهم غير ملومين» – اين جمله استثناء از حفظ فروج است .« ازواج» به معناي زنان حلال ، « و ما ملكت ايمانهم» به معناي كنيزان مملوك است و معنايش اين است كه مواقعه با زنان خود و يا با كنيزان مملوك ، ملامت ندارد .
ناگفته نماند این‌جور که پای عمل به آیات الهی در جمهوری اسلامی می‌رود به‌زودی کنیزداری هم راه می‌اندازند و سایت و وب‌گاه می‌زدنند برای خرید و فروش کنیز و غلام از این قوادان هر چه بگوید برمی‌آید.
دلتان شور نزند الان لینک را هم می‌دهم ما بخیل نیستیم این هم از پیوند آن:
جامعه مجازی حافظون
توضیحی در مورد عنوان:
برای این شغل شریف اسامی زیادی در زبان فارسی رایج است: قرمساق٬ دیوث٬ قواد، کشخان، قلتبان، قلت، غرچه، جاکش، دلال محبت، خانم رییس و پاانداز… هرچند این لغات تفاوت معنا دارند اما معمولا همه برای همان «شغل» واسطه بین «تن فروشان» و «مشتری‌ها» استفاده می‌شود. «پاانداز» را از این جهت که فارسی است و موادبانه‌تر است انتخاب کردم. امروزه «پاانداز» به «زن» و «مرد» هر دو اطلاق می‌شود اما در گذشته فقط به زنانی که بساط برای مردان جور می‌کردند گفته می‌شود و کنایه از انداخت فرشی دارد که در درگاه ورودی حجله زیر پای عروس و داماد می‌انداختند و احتمالا هنوز می‌اندازند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر