باز آفريني واقعيت ها

همچنان به شيوه سالهای گذشته راهمان ادامه خواهيم داد: ـ آگاه نمودن خلق ازمواضع ضد خلق! ـ ايجاد فضای دوستانه بين ديدگاههای مختلف در درون جبهه خلق ـ بدون هيچگونه گذشت و چشم پوشی درافشای مواضع گذشته و حال ضد خلق! ـ تسليم شانتاژ، تهديد ، توهين و ناسزا و۰۰۰ نخواهيم شد که اين شيوه"شاهان منحوس" و"شيخان ملعون" است.

۱۳۹۲ آذر ۱۴, پنجشنبه

سرنوشت هیتلر

"مارتین بورمن"، "جوزف گوبلز" و همسر و 6 فرزندش به همراه دو یا سه پشتیبان، پزشک، کارمند اداری و سگ هیتلر "بلوندی" کسانی بودند که با رهبر آلمان در "فوهرر بانکر" پناه گرفتند.

در ۱۹ آوریل، شوروی توانست خطوط آلمان را بشکند و بعد از آن شروع به محاصره ی برلین کند اما هیتلر فردای همان روز برای در روز تولد ۵۶ سالگی اش برای آخرین بار از پناهگاه زیر زمینی خارج شد و به بعضی از پسران سرباز سازمان جوانان هیتلری، مدال صلیب آهنی اهدا کرد.

در 25 آوریل در حالی که نیروهای شوروی توانستند نیروهای خود را به طور کامل در برلین مستقر کنند، حلقه محاصره هیتلر بیش از پیش تنگ شد.

در صبح 30 آوریل، سرتیپ اس اس "ویلهلم مانکی" که رهبر مرکزی نیروهای نازی در برلین بود برای آخرین بار به هیتلر اطلاع داد که برلین تا 48 ساعت دیگر سقوط خواهد کرد.

ساعاتی پس از این گزارش، هیتلر که یک روز از ازدواجش می گذشت با شلیک گلوله و همسرش با شکستن کپسول سیانور دست به خودکشی زدند. گفته می شود پیکر بی جان آن دو طبق آخرین فرمان هیتلر پیش از مرگ به محوطه بیرونی "فوهرر بانکر" منتقل شد و سوزانده شد.

"روخوس میش" تلفنچی این پناهگاه بعدها در خاطرات خود از آخرین لحظات زندگی هیتلر گفته است: "من در یک اتاق کوچک با یک تلفن کار می کردم و اتاق در صورت حمله هوایی، تنها ظرفیت یک نفر دیگر را داشت. ناگهان شندیم که یک نفر، یکی از همراهان هیتلر را صدا زد و گفت به نظر، آن اتفاق افتاد. آنها صدای تیراندازی شنیده بودند اما من نه. مارتین بورمن، منشی خصوصی هیتلر به همه دستور داد تا آرام بگیرند. مارتین بورمن دستور داد تا در اتاق هیتلر باز شود. من هیتلر را دیدم که سرش بر روی میز قرار داشت. اوا براون روی مبل دراز کشیده بود و سرش به طرف هیتلر بود. زانوانش به طرف سینه جمع شده بود. دیدم که آنها هیتلر را پوشاندند و وقتی از کنار من رد شدند، پاهای او از پارچه بیرون زده بود. فردی سر من فریاد زد عجله کن، آنها دارند پیشوا را می سوزانند."

دو ماه پس از پایان جنگ، وینستون چرچیل، نخست وزیر وقت بریتانیا پیروزمندانه به برلین رفت و از آخرین مقر هیتلر دیدن کرد. عکسی که عکاسان از او در بیرون پناهگاه، در حالی که بر روی صندلی نشسته بود، گرفتند یکی از مشهورترین عکس های تاریخ جنگ جهانی دوم است. متفقین چند سال بعد، این پناهگاه را نیز برای آنکه تبدیل به زیارتگاهی برای نازی ها نشود، منفجر کردند.