دکترماتس گیلبرت
روشنگری.
روز سه شنبه 6 ژانويه در 11 امين روز حمله اسرائيل به غزه نيز دولت اسرائيل عليرغم قول قبلی به هيچ خبرنگاری اجازه ورود به غزه را نداد. به اين ترتيب گزارشات کليه رسانه ها بر اخباری که ساکنين بومی و طرف های درگير می فرستند استوار است. اما روز دوشنبه 5 ژانويه يک پزشک نروژی يک پيامک با تلفن ارسال کرد که در آن نوشته شده بود:مرگ، خون و آمپوتاسيون,قطع دست و پا, اطراف ما را فراگرفته است... تعداد زيادی کودک..زنهای حامله..من هرگز چيزی به اين وحشتناکی نديده ام., اين پزشک ماتس گيلبرت نام دارد و 61 ساله است و متخصص رشته بيهوشی است. او و يک جراح نروژی به نام اريک فوسه که هردو پرفسور هستند با يک سازمان امداد به نام NORWAC کار ميکنند. ايندو شب قبل از تحويل سال نو همراه چهار پزشک مصری خود را به غزه رسانده بودند.از آنجا که ماتس گيلبرت نخستين شاهد غربی است که برخلاف خبرنگاران رسانه ها ميتواند مستقيما مشاهدات خود را بازگو کند، بلافاصله رسانه های متعدد با او تماس گرفته و مشاهدات او از شبکه های متعدد از سی ان ان، اسکای نيوز، سی بی اس، بی بی سی گرفته تا پرس تی وی رژيم ايران و در نشرياتی مثل اينديپندنت و نيويورک تايمز منعکس شد. مشاهدات گيلبرت به شدت تکان دهنده است. او و همکارانش بيش از ده روز است در شرايطی فاجعه بار در بيمارستانی به نام شفا بايد کودکان نوزاد که سرشان در هم کوبيده، زنان حامله مجروح، جوانانی که بايد هردو پای شان بريده شود را معالجه کنند. ماتس گيلبرت ميگويد آماری که از قربانيان غيرنظامی ميدهند به هيچ وجه حقيقت ندارد و 50 در صد بيماران او را فقط کودکان و زنان تشکيل ميدهند. اودر مصاحبه تلفنی با يک روزنامه سوئدی گفت نخستين چيزی که هنگام ورود به بيمارستان شفا با آن روبرو شد، جسد يک همکار مرده بود. او گفت: , اين دکتر با آمبولانس برای نجات مجروح رفته بود که هدف حمله قرار گرفت. هم او و هم بهيار همراه او کشته شدند., آنها بعد از ورودبه غزه بدون انقطاع کار کرده اند، حتی وقت خواب هم نداشتند:,... مثل خواب سرباز، هروقت که بتوانی. ولی اين مساله پيش رنجی که مردم می کشند هيچ است. يکی از زخمی ها که امروز بيمار من بود تنها 8 ماه داشت. جراحاتش آنقدر سنگين بود که بايد عمل ميشد. ولی بيهوش کردن بچه 8 ماهه خطرناک است. با وجود اين مجبور بودم., به گزارش روزنامه مزبور او آنگاه از شدت اندوه نتوانست حرف بزند و ساکت شد. سپس گفت چيزی که بيش از همه دلم مرا به درد می آورد رنج کودکان است. امروز سه کودک پيش من آمدند. سه خواهر برادرتنها، هرسه مجروح، وحشت زده تا سرحد مرگ. تصويری که از آنها در ذهنم مانده را هرگز از ياد نخواهم برد. حتی آن بچه ها هم که زخمی ها ی سطحی تری دارند، از نظر روانی بطور کامل در هم شکسته اند. جراحی بدون داروی بيحسی بيمارستان که قبلا مخصوص مداوای بيماران فوری بود اکنون تماما به درمان مجروحان اختصاص يافته است. پزشکان تحت شرايط دشواری کار ميکنند. شيشه ها شکسته، برق گاه به گاه وصل ميشود. دارو، وسيله و پرسنل به شدت ناکافی است. او گفت توصيف وضعيت بسيار دشوار است. ما کنار تخت عمل ايستاده ايم وسعی ميکنيم جان بيمار را نجات دهيم که برق می رود. اين يک وضعيت دايمی است. به گفته گيلبرت اوضاع بدتر و بدتر ميشود: ,مردم روی دست ما می ميرند. امروز,سه شنبه 6 ژانويه, 100 مجروح داشتم. بسياری از آنها بچه بودند و يکی زن حامله., به گفته او هرچه او و همکارانش تلاش ميکنند زندگی ها را نجات دهند، اما توپخانه ها و بمب ها کار ميکنند و تعداد مجروحين افزايش می يابد. برای تخت های عمل صف هست. برخی را روی کف زمين عمل می کنند. او ميگويد مجبور شده اند در برخی موارد بدون استفاده از داروی بيحسی اندام ها را قطع کنند. گيلبرت همچنين ميگويد اسرائيلی ها از نوعی سلاح به نام veryDense Inert Metal Explosive.DIME استفاده ميکنند که بيش از 10 متر نمی رود، زود ناپديد ميشود ولی وقتی به بدن اصابت ميکند، امواج پر قدرت آن بدن را تکه تکه ميکند. قبلا پزشکان بيمارستان شفا به شبکه الجزيره گفته بودند نميدانند اسرائيل از چه سلاح هايی استفاده ميکند که آنها مجبورند اينهمه دست و پا قطع کنند. اشک هايمان را برای بعد نگاهداشته ايم به گفته گيلبرت در دو روز اخير وضع بسيار وخيم تر شده است. هر حمله تعداد بيشتری مجروح برجا ميگذارد و جراحات آنها وخيم تر است. اسرائيل ادعا ميکند تلاش ميکند به شهروندان غيرنظامی کمتر آسيب برسد، اما دو پزشک نروژی که به گزارش روزنامه ها تجربه طولانی کار در شرايط فاجعه را دارند اين ادعا را باور ندارند:,درطول يک ساعت اخير که در اورژانس ايستاده ايم حدود 20 مجروح آوردند. نه تای آنها کودک بودند., آنها تعدادی عکس هم فرستاده اند که وضع وخيم مجروحين را نشان ميدهد. دو پزشک نروژی و 4 پزشک مصری در يک اتاق کوچک بيمارستان با هم زندگی ميکنند:, ما همديگر را دلداری ميدهيم. وقتی اينجا هستيم بايد خيلی دلمان قوی باشد و اشک های مان را نگاه داريم. آنها را برای وقتی گذاشته ايم که باز ميگرديم. مراسم سال نو را خيلی محدود گرفتيم. اينجا نشستيم چای نوشيديم و با هم حرف زديم در باره ارزش و قدر انسان. وقتی ساعت 12 شد همه ما آرزو کرديم سال ديگر کمی بهتر باشد., روند رو به افزايش ,هدف انسانی, روز سه شنبه نيروهای اسرائيلی به منطقه ای که بيمارستان در آن قرار دارد نزديک شدند. معلوم نيست جان پرسنل پزشکی در امان بماند. در اين روز اسرائيل يک بيمارستان موبايل دانمارکی وابسته به يک موسسه کليسايی را هدف حمله قرار داد. بيمارستان در يک ماشين برپا ميشود و فقط ميتواند بيماران با جراحات سبک تر را بپذيرد. هنوز اين بيمارستان آماده نشده و به کار نيفتاده بود. حالاترديد دارند که يک ماشين ديگر بخرند، زيرااطمينان ندارند اسرائيل آن را هم هدف قرار ندهد. کاسپر انگبورگ سخنگوی اين موسسه کليسايی گفت ما از اينکه اسرائيل مستقيما هدف های انسانی را نشانه ميگيرد تکان خورده ايم. روز سه شنبه اسرائيل به يک مدرسه سازمان ملل که 400 فلسطينی در آن پناه گرفته بودند حمله کرد. در اين حمله بنابرگزارش های مختلف 40 تا 45 ن نفر کشته شده اند. اين سومين مدرسه سازمان ملل بود که در روز سه شنبه نيروهای اسرائيلی به آن حمله کردند. مدرسه ها به پناهگاه مردم تبديل شده اند. روز سه شنبه گاردين نيز گزارشی همراه با تصاوير پدری در کنار اجساد سه فرزند خردسالش را منتشر کرد. اين مرد که اتفاقا با حماس هم مخالف بود گفت سربازان اسرائيلی به خانه های ما آمدند و همه خانه ها را تخليه کردند. ما همه به زير زمين يک ساختمان رفتيم که توپخانه اسرائيل از دور شليک کرد، من يکی از فرزندانم رابغل کردم که به بيرون بروم. وقتی به پهلويم نگاه کردم مادرم، دو پسرعمويم و سه فرزند ديگرم را ديدم. همه آنها مرده بودند. گزارش مزبور و عکس اين مرد و سه فرزندش را در لينک زير ببينيد.
http://www.guardian.co.uk/world/2009/jan/06/gaza-israel * تصوير صفحه اول دکتر اريک فوسه جراح
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر