يونان شورشي!يونان غرق آتش و خون! يونان بپا خواسته عليه ظلم ، بي عدالتي
۱۳۸۷ آذر ۲۵, دوشنبه
آخرين ديدار" جورج بوش" از عراق،
آخرين ديدار" جورج بوش" از عراق، يک خبرنگار عراقي با پرتاب کفشهايش بسوی وی انزجارخود را ابراز نمود!
McClatchy reports that the man who hurled his shoes at Bush during his press conference was an Iraqi journalist. CNN notes that this is considered an insult among Muslims:
An Iraqi television journalist hurled two shoes at President Bush on Sunday during a joint news conference Bush was holding with Iraqi Prime Minister Nouri al Maliki to mark the signing of a U.S.-Iraq security agreement.
Bush had just finished his prepared remarks in which he said the security agreement was made possible by the U.S. surge of troops earlier this year, whhen the journalist, Muthathar al Zaidi pulled his shoes off and hurled them at the president. "This is a goodbye kiss, you dog," Zaidi shouted.
Bush dodged the shoes and was not struck. Bodyguards quickly wrestled Zaidi to the floor and hauled him, kicking and screaming, from the room. Two other Iraqi journalists were briefly detained after one of them called Zaidi's actions "courageous."
Earlier from AP: BAGHDAD — On an Iraq trip shrouded in secrecy and dissent, President George W. Bush on Sunday hailed progress in the unpopular war that defines his presidency and got a size-10 reminder of opposition to his policies when a man hurled shoes at him during a news conference.
"This is the end!" shouted the man, later identified as Muntadar al-Zeidi, a correspondent for Al-Baghdadia television, an Iraqi-owned station based in Cairo, Egypt.
Bush ducked both shoes as they whizzed past his head and landed with a thud against the wall behind him.
"All I can report," Bush joked of the incident, "is a size 10."
The U.S. president visited the Iraqi capital just 37 days before he hands the war off to President-elect Barack Obama, who has pledged to end it. The president wanted to highlight a drop in violence in a nation still riven by ethnic strife and to celebrate a recent U.S.-Iraq security agreement, which calls for U.S. troops to withdraw from Iraq by the end of 2011.
"There is still more work to be done," Bush said after his meeting with Iraqi Prime Minister Nouri al-Maliki, adding that the agreement puts Iraq on solid footing.
"The war is not over," Bush said, adding that "it is decisively on it's way to being won."
It was at that point the journalist stood up and threw his shoe. Bush ducked, and it narrowly missed his head. The second shoe came quickly, and Bush ducked again while several Iraqis grabbed the man and dragged him to the floor.
In Iraqi culture, throwing shoes at someone is a sign of contempt. Iraqis whacked a statue of Saddam Hussein with their shoes after U.S. marines toppled it to the ground after the 2003 invasion.
Bush brushed off the incident, comparing it political protests at home.
"So what if I guy threw his shoe at me?" he said.
In many ways, the unannounced trip was a victory lap without a clear victory. Nearly 150,000 U.S. troops remain in Iraq fighting a war that is intensely disliked across the globe. More than 4,209 members of the U.S. military have died in the conflict, which has cost U.S. taxpayers $576 billion since it began five years and nine months ago.
Polls show most Americans believe the U.S. erred in invading Iraq in 2003. Bush ordered the nation into war against Saddam Hussein's Iraq while citing intelligence claiming the Mideast nation harbored weapons of mass destruction. The weapons were never found, the intelligence was discredited, Bush's credibility with U.S. voters plummeted and Saddam was captured and executed.
For Bush, the war is the issue around which both he and the country defined his two terms in office. He saw the invasion and continuing fight as a necessary action to protect Americans and fight terrorism. Though his decision won support at first, the public now has largely decided that the U.S. needs to get out of Iraq.
In the news conference with al-Maliki, the U.S. president applauded security gains in Iraq and said that just two years ago "such an agreement seemed impossible."
"There is hope in the eyes of Iraq's young," Bush said. "This is the future of what we've been fighting for."
Said al-Maliki: "Today, Iraq is moving forward in every field."
Air Force One, the president's distinctive powder blue-and-white jetliner, landed at Baghdad International Airport in the afternoon local time after a secretive Saturday night departure from Washington. In a sign of security gains in this war zone, Bush received a formal arrival ceremony _ a flourish absent in his three earlier trips.
Bush soon began a rapid-fire series of meetings with top Iraqi leaders.
He met first with Iraqi President Jalal Talabani and the country's two vice presidents, Tariq al-Hashemi and Adel Abdul-Mahdi, at the ornate, marble-floored Salam Palace along the shores of the Tigris River. Defending the war, Bush said, "The work hasn't been easy, but it has been necessary for American security, Iraqi hope and world peace."
Later, Bush's motorcade pulled out the heavily fortified Green Zone and crossed over the Tigris so he could meet al-Maliki at the prime minister's palace. A huge orange moon hung low over the horizon as Bush's was ferried quickly through the city.
The two leaders sat down together for probably the last time in person in these roles. They signed ceremonial copy of the security agreement. Bush's national security adviser, Stephen Hadley, said the trip proved that the U.S.-Iraq relationship was changing "with Iraqis rightfully exercising greater sovereignty" and the U.S. "in an increasingly subordinate role."
The Bush administration and even White House critics credit last year's military buildup with the security gains in Iraq. Last month, attacks fell to the lowest monthly level since the war began in 2003. Still, it's unclear what will happen when the U.S. troops leave. While violence has slowed in Iraq, attacks continue, especially in the north. At least 55 people were killed Thursday in a suicide bombing in a restaurant near Kirkuk.
It was Bush's last trip to the war zone before Obama takes office Jan. 20. Obama won an election largely viewed as a referendum on Bush, who has endured low approval ratings because of the war and more recently, the U.S. recession.
Obama, a Democrat, has promised he will bring all U.S. combat troops back home from Iraq a little over a year into his term, as long as commanders agree a withdrawal would not endanger American personnel or Iraq's security. Obama has said that on his first day as president, he will summon the Joint Chiefs of Staff to the White House and give them a new mission: responsibly ending the war.
Obama has said the drawdown in Iraq would allow him to shift troops and bolster the U.S. presence in Afghanistan. Commanders there want at least 20,000 more forces, but cannot get them unless some leave Iraq.
The trip was conducted under heavy security and a strict cloak of secrecy. People who made the 10 1/2-hour trip with the president agreed to tell almost no one about the plans, and the White House released false schedules detailing activities planned for Bush in Washington on Sunday.
The new U.S.-Iraqi security pact, which goes into effect next month, replaces a U.N. mandate that gives the U.S.-led coalition broad powers to conduct military operations and detain people without charge if they were believed to pose a security threat. The bilateral agreement changes some of those terms and calls for all American troops to be withdrawn by the end of 2011, in two stages.
The first stage begins next year, when U.S. troops pull back from Baghdad and other Iraqi cities by the end of June.
Gen. Raymond Odierno, the top U.S. commander in Iraq, said Saturday that even after that summer deadline, some U.S. troops will remain in Iraqi cities.
An Iraqi television journalist hurled two shoes at President Bush on Sunday during a joint news conference Bush was holding with Iraqi Prime Minister Nouri al Maliki to mark the signing of a U.S.-Iraq security agreement.
Bush had just finished his prepared remarks in which he said the security agreement was made possible by the U.S. surge of troops earlier this year, whhen the journalist, Muthathar al Zaidi pulled his shoes off and hurled them at the president. "This is a goodbye kiss, you dog," Zaidi shouted.
Bush dodged the shoes and was not struck. Bodyguards quickly wrestled Zaidi to the floor and hauled him, kicking and screaming, from the room. Two other Iraqi journalists were briefly detained after one of them called Zaidi's actions "courageous."
Earlier from AP: BAGHDAD — On an Iraq trip shrouded in secrecy and dissent, President George W. Bush on Sunday hailed progress in the unpopular war that defines his presidency and got a size-10 reminder of opposition to his policies when a man hurled shoes at him during a news conference.
"This is the end!" shouted the man, later identified as Muntadar al-Zeidi, a correspondent for Al-Baghdadia television, an Iraqi-owned station based in Cairo, Egypt.
Bush ducked both shoes as they whizzed past his head and landed with a thud against the wall behind him.
"All I can report," Bush joked of the incident, "is a size 10."
The U.S. president visited the Iraqi capital just 37 days before he hands the war off to President-elect Barack Obama, who has pledged to end it. The president wanted to highlight a drop in violence in a nation still riven by ethnic strife and to celebrate a recent U.S.-Iraq security agreement, which calls for U.S. troops to withdraw from Iraq by the end of 2011.
"There is still more work to be done," Bush said after his meeting with Iraqi Prime Minister Nouri al-Maliki, adding that the agreement puts Iraq on solid footing.
"The war is not over," Bush said, adding that "it is decisively on it's way to being won."
It was at that point the journalist stood up and threw his shoe. Bush ducked, and it narrowly missed his head. The second shoe came quickly, and Bush ducked again while several Iraqis grabbed the man and dragged him to the floor.
In Iraqi culture, throwing shoes at someone is a sign of contempt. Iraqis whacked a statue of Saddam Hussein with their shoes after U.S. marines toppled it to the ground after the 2003 invasion.
Bush brushed off the incident, comparing it political protests at home.
"So what if I guy threw his shoe at me?" he said.
In many ways, the unannounced trip was a victory lap without a clear victory. Nearly 150,000 U.S. troops remain in Iraq fighting a war that is intensely disliked across the globe. More than 4,209 members of the U.S. military have died in the conflict, which has cost U.S. taxpayers $576 billion since it began five years and nine months ago.
Polls show most Americans believe the U.S. erred in invading Iraq in 2003. Bush ordered the nation into war against Saddam Hussein's Iraq while citing intelligence claiming the Mideast nation harbored weapons of mass destruction. The weapons were never found, the intelligence was discredited, Bush's credibility with U.S. voters plummeted and Saddam was captured and executed.
For Bush, the war is the issue around which both he and the country defined his two terms in office. He saw the invasion and continuing fight as a necessary action to protect Americans and fight terrorism. Though his decision won support at first, the public now has largely decided that the U.S. needs to get out of Iraq.
In the news conference with al-Maliki, the U.S. president applauded security gains in Iraq and said that just two years ago "such an agreement seemed impossible."
"There is hope in the eyes of Iraq's young," Bush said. "This is the future of what we've been fighting for."
Said al-Maliki: "Today, Iraq is moving forward in every field."
Air Force One, the president's distinctive powder blue-and-white jetliner, landed at Baghdad International Airport in the afternoon local time after a secretive Saturday night departure from Washington. In a sign of security gains in this war zone, Bush received a formal arrival ceremony _ a flourish absent in his three earlier trips.
Bush soon began a rapid-fire series of meetings with top Iraqi leaders.
He met first with Iraqi President Jalal Talabani and the country's two vice presidents, Tariq al-Hashemi and Adel Abdul-Mahdi, at the ornate, marble-floored Salam Palace along the shores of the Tigris River. Defending the war, Bush said, "The work hasn't been easy, but it has been necessary for American security, Iraqi hope and world peace."
Later, Bush's motorcade pulled out the heavily fortified Green Zone and crossed over the Tigris so he could meet al-Maliki at the prime minister's palace. A huge orange moon hung low over the horizon as Bush's was ferried quickly through the city.
The two leaders sat down together for probably the last time in person in these roles. They signed ceremonial copy of the security agreement. Bush's national security adviser, Stephen Hadley, said the trip proved that the U.S.-Iraq relationship was changing "with Iraqis rightfully exercising greater sovereignty" and the U.S. "in an increasingly subordinate role."
The Bush administration and even White House critics credit last year's military buildup with the security gains in Iraq. Last month, attacks fell to the lowest monthly level since the war began in 2003. Still, it's unclear what will happen when the U.S. troops leave. While violence has slowed in Iraq, attacks continue, especially in the north. At least 55 people were killed Thursday in a suicide bombing in a restaurant near Kirkuk.
It was Bush's last trip to the war zone before Obama takes office Jan. 20. Obama won an election largely viewed as a referendum on Bush, who has endured low approval ratings because of the war and more recently, the U.S. recession.
Obama, a Democrat, has promised he will bring all U.S. combat troops back home from Iraq a little over a year into his term, as long as commanders agree a withdrawal would not endanger American personnel or Iraq's security. Obama has said that on his first day as president, he will summon the Joint Chiefs of Staff to the White House and give them a new mission: responsibly ending the war.
Obama has said the drawdown in Iraq would allow him to shift troops and bolster the U.S. presence in Afghanistan. Commanders there want at least 20,000 more forces, but cannot get them unless some leave Iraq.
The trip was conducted under heavy security and a strict cloak of secrecy. People who made the 10 1/2-hour trip with the president agreed to tell almost no one about the plans, and the White House released false schedules detailing activities planned for Bush in Washington on Sunday.
The new U.S.-Iraqi security pact, which goes into effect next month, replaces a U.N. mandate that gives the U.S.-led coalition broad powers to conduct military operations and detain people without charge if they were believed to pose a security threat. The bilateral agreement changes some of those terms and calls for all American troops to be withdrawn by the end of 2011, in two stages.
The first stage begins next year, when U.S. troops pull back from Baghdad and other Iraqi cities by the end of June.
Gen. Raymond Odierno, the top U.S. commander in Iraq, said Saturday that even after that summer deadline, some U.S. troops will remain in Iraqi cities.
گزارش واحد صنفی انجمن اسلامی دانشجویان پلی تکنیک از ناکارآمدی مدیریت علیرضا رهایی
یکشنبه ۲۴م آذر ۱۳۸۷
خبرنامه امیرکبیر: واحد صنفی انجمن اسلامی دانشجویان پلی تکنیک تهران گزارشی صنفی از وضعیت دانشگاه امیرکبیر آماده کرد است. متن این گزارش به شرح زیر است:
از زمان روی کار آمدن دولت نهم و در پی آن علیرضا رهایی، پلی تکنیک با تلخی ها و مشکلات بسیاری روبرو بوده است که مشکلات و کاستی های رفاهی، صنفی و آموزشی از مهمترین آنهاست. رهایی و تیم مدیریتی او علاوه بر منبع انسانی و مالی دانشگاه (در کنار سو استفاده های کلان مالی تیم مدیریتی رهایی که اخبار آن هر چند وقت یکبار به گوش می رسد) با کج سلیقگی و انتصاب مدیران و مسئولین ناکارآمد در امور اجرایی بر مشکلات موجود افزوده اند. با توجه به هزینه های بی رویه در مواردی چون جشن ۵۰ سالگی و تبلیغات تلویزیونی، و از طرفی افزایش درآمد های دانشگاه از راه افزایش شهریه دانشجویان واحد بین الملل و مرکز آموزشهای آزاد (به ریاست رحیمی مشاور رهایی، که چگونگی صرف در آمد های آن همواره محل تردید بوده است) به نظر می رسد دانشگاه از منابع مالی لازم برای ارائه خدمات مناسب به دانشجویان برخوردار است اما در کمال تعجب کیفیت خدمات رفاهی دانشگاه روز به روز کاهش می یابد و مسئولین رهایی کمبود بودجه را دلیل این رخدادها می دانند. چند سال است که یک اتاق نیز به ظرفیت خوابگاه های پلی تکنیک افزوده نشده (افزون بر این که چند خوابگاه فرسوده و از رده خارج شده اند) و اتاق های کوچک خوابگاه ها هر سال ساکنین بیشتری به چشم می بینند.
علاوه بر کمبود امکانات رفاهی، حاکم کردن فضای پادگانی (همگام با دانشگاه) در خوابگاه ها و سخت گیری های بی مورد و غیرمنطقی مانند کنترل ورود و خروج دختران، تعیین دستوری نوع پوشش در خوابگاه و انواع ممنوعیت های تازه ای که در خوابگاه ها اعمال می شود زندگی خوابگاهی را در پلی تکنیک سخت تر از پیش نموده است. هر گونه اعتراض یا مقاومت در مقابل قوانین سخت گیرانه نیز این روزها به بیرحمانه ترین صورت با محرومیت از خوابگاه و برخورد های انضباطی و… روبرو می شود.
مسأله دیگر لغو اردوهای تفریحی مختلط است که که از نگاه جنسیتی و کوته بینانه حاکم بر دولت نهم سرچشمه می گیرد. با توجه به توهین آمیز بودن الزام برگزاری اردو با تفکیک جنسیتی، و اصرار دانشگاه بر این امر، شورای صنفی دانشگاه صنعتی امیرکبیر در اقدامی پسندیده برگزاری هر گونه اردوی مجزا را تا به نتیجه رسیدن مذاکرات شورای صنفی با دانشگاه، به حالت تعلیق در آورده است.
امور تغذیه دانشگاه نیز از تبعات مدیریت فراهانی بی نصیب نمانده است. کمبود فضای سلف از یک طرف و کندی شیوه سرویس دهی فعلی سخت گیری شدید در کنترل ژتون (که موجب کاهش بیشتر سرعت سرویس دهی شده است) باعث ایجاد صفهای طولانی و خسته کننده هر روزه در سالنهای غذاخوری دانشگاه شده است. به همین دلیل بسیاری از دانشجویان پلی تکنیک که این روزها با فشرده شدن ساعات درس ها و حل تمرین های پیاپی عمومآ وقت چندانی برای صرف غذا ندارند، از خوردن غذای سلف منصرف می شوند. دانشجویانی که به هر دلیل موفق به رزرو غذا نشده اند نیز با قانون فراهانی مبنی بر عدم الزام امور تغذیه به فروش نقدی در بسیاری از روزها از حق استفاده از غذای دانشگاه محروم می شوند. افزایش قیمت هر پرس غذا همزمان با کاهش کیفیت آن، کم شدن میزان هر وعده غذایی (که باعث اتمام غذا حتی زودتر از ساعت مقرر می شود) نارضایتی بیش از پیش دانشجویان را از وضع تغذیه در پی داشته است.
خبرنامه امیرکبیر: واحد صنفی انجمن اسلامی دانشجویان پلی تکنیک تهران گزارشی صنفی از وضعیت دانشگاه امیرکبیر آماده کرد است. متن این گزارش به شرح زیر است:
از زمان روی کار آمدن دولت نهم و در پی آن علیرضا رهایی، پلی تکنیک با تلخی ها و مشکلات بسیاری روبرو بوده است که مشکلات و کاستی های رفاهی، صنفی و آموزشی از مهمترین آنهاست. رهایی و تیم مدیریتی او علاوه بر منبع انسانی و مالی دانشگاه (در کنار سو استفاده های کلان مالی تیم مدیریتی رهایی که اخبار آن هر چند وقت یکبار به گوش می رسد) با کج سلیقگی و انتصاب مدیران و مسئولین ناکارآمد در امور اجرایی بر مشکلات موجود افزوده اند. با توجه به هزینه های بی رویه در مواردی چون جشن ۵۰ سالگی و تبلیغات تلویزیونی، و از طرفی افزایش درآمد های دانشگاه از راه افزایش شهریه دانشجویان واحد بین الملل و مرکز آموزشهای آزاد (به ریاست رحیمی مشاور رهایی، که چگونگی صرف در آمد های آن همواره محل تردید بوده است) به نظر می رسد دانشگاه از منابع مالی لازم برای ارائه خدمات مناسب به دانشجویان برخوردار است اما در کمال تعجب کیفیت خدمات رفاهی دانشگاه روز به روز کاهش می یابد و مسئولین رهایی کمبود بودجه را دلیل این رخدادها می دانند. چند سال است که یک اتاق نیز به ظرفیت خوابگاه های پلی تکنیک افزوده نشده (افزون بر این که چند خوابگاه فرسوده و از رده خارج شده اند) و اتاق های کوچک خوابگاه ها هر سال ساکنین بیشتری به چشم می بینند.
علاوه بر کمبود امکانات رفاهی، حاکم کردن فضای پادگانی (همگام با دانشگاه) در خوابگاه ها و سخت گیری های بی مورد و غیرمنطقی مانند کنترل ورود و خروج دختران، تعیین دستوری نوع پوشش در خوابگاه و انواع ممنوعیت های تازه ای که در خوابگاه ها اعمال می شود زندگی خوابگاهی را در پلی تکنیک سخت تر از پیش نموده است. هر گونه اعتراض یا مقاومت در مقابل قوانین سخت گیرانه نیز این روزها به بیرحمانه ترین صورت با محرومیت از خوابگاه و برخورد های انضباطی و… روبرو می شود.
مسأله دیگر لغو اردوهای تفریحی مختلط است که که از نگاه جنسیتی و کوته بینانه حاکم بر دولت نهم سرچشمه می گیرد. با توجه به توهین آمیز بودن الزام برگزاری اردو با تفکیک جنسیتی، و اصرار دانشگاه بر این امر، شورای صنفی دانشگاه صنعتی امیرکبیر در اقدامی پسندیده برگزاری هر گونه اردوی مجزا را تا به نتیجه رسیدن مذاکرات شورای صنفی با دانشگاه، به حالت تعلیق در آورده است.
امور تغذیه دانشگاه نیز از تبعات مدیریت فراهانی بی نصیب نمانده است. کمبود فضای سلف از یک طرف و کندی شیوه سرویس دهی فعلی سخت گیری شدید در کنترل ژتون (که موجب کاهش بیشتر سرعت سرویس دهی شده است) باعث ایجاد صفهای طولانی و خسته کننده هر روزه در سالنهای غذاخوری دانشگاه شده است. به همین دلیل بسیاری از دانشجویان پلی تکنیک که این روزها با فشرده شدن ساعات درس ها و حل تمرین های پیاپی عمومآ وقت چندانی برای صرف غذا ندارند، از خوردن غذای سلف منصرف می شوند. دانشجویانی که به هر دلیل موفق به رزرو غذا نشده اند نیز با قانون فراهانی مبنی بر عدم الزام امور تغذیه به فروش نقدی در بسیاری از روزها از حق استفاده از غذای دانشگاه محروم می شوند. افزایش قیمت هر پرس غذا همزمان با کاهش کیفیت آن، کم شدن میزان هر وعده غذایی (که باعث اتمام غذا حتی زودتر از ساعت مقرر می شود) نارضایتی بیش از پیش دانشجویان را از وضع تغذیه در پی داشته است.
۱۰ پرسش انجمن اسلامی دموکراسی خواه دانشگاه تهران از خاتمی
: اگر پاسخ شما به این ۱۰ پرسش منفی است نیایید
خبرنامه امیرکبیر: در آستانه حضور محمد خاتمی در دانشگاه تهران، انجمن اسلامی دانشجویان موکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در نامه ای خطاب به وی ۱۰ پرسش را مطرح کرد. متن این نامه خطاب به محمد خاتمی به شرح زیر است:
جناب آقای خاتمی،
با سلام و احترام ؛
در شرایطی که اطراف شما را طرفدارانی پر کرده اند که انتقادات جدی را نسبت به شما بر نمی تابند و همگان را نیز چون خود شیفته ی شما می خواهند، آمدنتان به دانشگاه فرصت خوبی است برای ما که به عنوان بخشی از افکار عمومی دانشجویان سوالاتمان را از شما که روزی خود را رئیس جمهوری پاسخگو معرفی می کردید، بپرسیم و بخشی از انتقاداتمان را نسبت به عملکرد ۸ ساله ی ریاست جمهوری تان بیان کنیم. سوالات و انتقاداتی که نه برای دامن زدن به اختلافات، نه برای جار و جنجال و بهانه دادن به روزنامه ی کیهان و خبرگزاری فارس که برای تعامل، گفت و گوی انتقادی و پیشبرد دموکراسی پرسیده می شوند. امیدواریم شما خود را از دریچه ی چشم طرفدارانتان همچون قهرمانی نقدناپذیر نبینید و با پاسخگویی به این سوالات، که تنها بخشی از سوالات و انتقادات ماست، راه را برای تعامل و گفت و گویی سازنده و انتقادی بگشایید.
آقای خاتمی،
اولین باری که در سمت رئیس جمهور به دانشگاه تهران آمدید را به یاد می آورید؟ ۱۶ آذر ۱۳۷۶ و سخنرانی در محل برگزاری نماز جمعه در میان خیل عظیم طرفدارانی که شما را قهرمان می پنداشتند. آن روز برای دانشگاهی که زیر فشار دهشتناک اختناق اقتدارگرایان به سر می برد اصلاحات نوید رهایی بود. همچنین آخرین باری که با عنوان رئیس جمهور به دانشگاه تهران آمدید را نیز به خاطر می آورید؟ ۱۶ آذر ۱۳۸۳، تالار شهید چمران دانشکده فنی و سخنرانی در میان اندک طرفداران باقی مانده و خیل عظیم منتقدان بیرون سالن . منتقدینی که محصور بین داربست هایی بودند که بهر طریق ممکن می خواستند مانع حضور منتقدین در مراسم سخنرانی شما شوند و منتقدین جز با شکستن در اجازه ی ورود پیدا نکردند. آن روز دانشگاه از اصلاحات و اصلاحاتیان هم زخم خورده بود و باز هم در مقابل اقتدارگرایان، که خاتمی این بار در میان آنان بود، تنها مانده بود. آن روز رئیس جمهور اصلاحات به جای شنیدن صدای ما در پاسخ اعتراض دانشجویان فریاد زد: «می دهم از سالن بیرونتان کنند.»… اکنون ۱۶ آذری دیگر است و این بار در شرایطی به دانشگاهمان می آیید که آموخته ایم برای پیشبرد دموکراسی نه باید شیفته بود و نه متنفر. آموخته ایم که قهرمانی که نقد نشود به ضد خود بدل می شود و اکنون نه قهرمان می خواهیم، نه رئیس جمهوری محبوب که تنها کوله باری از حرف های شیرین باشد با عبایی شکلاتی!
خبرنامه امیرکبیر: در آستانه حضور محمد خاتمی در دانشگاه تهران، انجمن اسلامی دانشجویان موکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در نامه ای خطاب به وی ۱۰ پرسش را مطرح کرد. متن این نامه خطاب به محمد خاتمی به شرح زیر است:
جناب آقای خاتمی،
با سلام و احترام ؛
در شرایطی که اطراف شما را طرفدارانی پر کرده اند که انتقادات جدی را نسبت به شما بر نمی تابند و همگان را نیز چون خود شیفته ی شما می خواهند، آمدنتان به دانشگاه فرصت خوبی است برای ما که به عنوان بخشی از افکار عمومی دانشجویان سوالاتمان را از شما که روزی خود را رئیس جمهوری پاسخگو معرفی می کردید، بپرسیم و بخشی از انتقاداتمان را نسبت به عملکرد ۸ ساله ی ریاست جمهوری تان بیان کنیم. سوالات و انتقاداتی که نه برای دامن زدن به اختلافات، نه برای جار و جنجال و بهانه دادن به روزنامه ی کیهان و خبرگزاری فارس که برای تعامل، گفت و گوی انتقادی و پیشبرد دموکراسی پرسیده می شوند. امیدواریم شما خود را از دریچه ی چشم طرفدارانتان همچون قهرمانی نقدناپذیر نبینید و با پاسخگویی به این سوالات، که تنها بخشی از سوالات و انتقادات ماست، راه را برای تعامل و گفت و گویی سازنده و انتقادی بگشایید.
آقای خاتمی،
اولین باری که در سمت رئیس جمهور به دانشگاه تهران آمدید را به یاد می آورید؟ ۱۶ آذر ۱۳۷۶ و سخنرانی در محل برگزاری نماز جمعه در میان خیل عظیم طرفدارانی که شما را قهرمان می پنداشتند. آن روز برای دانشگاهی که زیر فشار دهشتناک اختناق اقتدارگرایان به سر می برد اصلاحات نوید رهایی بود. همچنین آخرین باری که با عنوان رئیس جمهور به دانشگاه تهران آمدید را نیز به خاطر می آورید؟ ۱۶ آذر ۱۳۸۳، تالار شهید چمران دانشکده فنی و سخنرانی در میان اندک طرفداران باقی مانده و خیل عظیم منتقدان بیرون سالن . منتقدینی که محصور بین داربست هایی بودند که بهر طریق ممکن می خواستند مانع حضور منتقدین در مراسم سخنرانی شما شوند و منتقدین جز با شکستن در اجازه ی ورود پیدا نکردند. آن روز دانشگاه از اصلاحات و اصلاحاتیان هم زخم خورده بود و باز هم در مقابل اقتدارگرایان، که خاتمی این بار در میان آنان بود، تنها مانده بود. آن روز رئیس جمهور اصلاحات به جای شنیدن صدای ما در پاسخ اعتراض دانشجویان فریاد زد: «می دهم از سالن بیرونتان کنند.»… اکنون ۱۶ آذری دیگر است و این بار در شرایطی به دانشگاهمان می آیید که آموخته ایم برای پیشبرد دموکراسی نه باید شیفته بود و نه متنفر. آموخته ایم که قهرمانی که نقد نشود به ضد خود بدل می شود و اکنون نه قهرمان می خواهیم، نه رئیس جمهوری محبوب که تنها کوله باری از حرف های شیرین باشد با عبایی شکلاتی!
اشتراک در:
پستها (Atom)