****************************************************************************** 
http://www.roshangari.net/
شش سال از اشغال گذشته است...
http://www.roshangari.net/روشنگری.
عراق در هفتمين سال اشغال روزهای گذشته، عراق اولين هفته از هفتمين سال اشغال خود را از سر گذرانيد. اشغالی که وحشت و رنج حاصل از آن برای مردم عراق را تصوير مقابل تاحدودی به نمايش ميگذارد. انتشار تصويری چنين دلخراش به خاطر آشفته کردن بينندگان کاری دشوار است. اما نبايد فراموش کرد جنگ عراق ظاهرا به نام آزادی برپاشد و از سلسله جنگ های به اصطلاح ,انسان دوستانه, محسوب ميشد که با حمله به يوگسلاوی آغاز شد و قرار بود تا ,آزاد, کردن همه کشورهای گرفتار مستبدان ادامه يابد. آشفته کننده تر از آن اين است که تقريبا اکثريت قريب به اتفاق رسانه های بزرگ و قلم به دستان آن که دل آن را دارند خود را ليبرال بنامند، از اين جنگ حمايت کرده و راه آن را هموار کردند. بسياری از آنها با اين ادعا يا باور که مخالفت با اين جنگ و جنگ های ,انسان دوستانه, مشابه آن، ,آشتی جويی, با رژيم های ددمنشی مثل رژيم صدام است. اين ادعاها البته درست نبود و همه ميدانند کنترل نفت عراق، کنترل منابع عظيم خاورميانه را به دست ميدهد، و حضورپايگاه های نظامی دايمي، کنترل يک منطقه استراتژيک در تقاطع سه قاره را هموار ميکند. اما به فرض که اين هدف های سياسی درکار نبود، اين پرسش برجای ميماند که آيا با وسايل ديو صفتان می توان به اهداف انسان دست يافت. اگرچه بسياری از آنها که برای حمله به عراق طبل زدند، امروز ادعاهای خود را به دست فراموشی سپرده يا حتی کلاه چرخانده اند وبه جرج بوش حمله ميکنند، اما اکنون که به عيان می بينيم سود اين جنگ به حساب رژيم های ددمنش در منطقه و نيروهای واپسگرا در عراق ريخته شده، وقت آن است که يک بار ديگر تاکيد کنيم با وسيله ددمنشانه نمی توان به اهداف انسانی دست يافت و کسانی که عکس آن را ادعا ميکنند اگر قصد فريب ديگران را نداشته باشند، خود را می فريبند. چه خود فريبی چه ديگرفريبي، آنها با وعده بهشت دروازه جهنم را به روی مردم گشودند، به واپسگرايان در هردو سوی ,جنگ باترور, خدمت کردند: به دولت آمريکا خدمت کردند که بزرگ ترين سفارت خانه دنيا را در کنار پايگاه های نظامی دايمی خود افتتاح کرد و کليد نفت عراق را به دست گرفت و جنگ را عليرغم همه دشواری ها به کشورهای همسايه گسترش ميدهد؛ به بنيادگرايان خدمت کردند که امروز از تخت ولايت در تهران ادعای سلطه برخاورميانه را دارند و پژواک شوم شاخه های متعدد شان هر روز از گوشه ای برميخيزد.. افغانستان، از پاکستان و... مردم زير بمب های هردو طرف له ميشوند و اين سرگذشت وحشت ادامه دارد، و نه کمتر از همه در خود عراق. دکتر سعاد ناجی العزاوی دستيار دانشگاه بغداددر مقاله زير تلاش کرده است آلام مردم عراق را به زبان ارقام بازگو کند. العزاوی که دکترای خود در زمين شناسی و مهندسی زيست محيطی را از دانشگاه کلرادو گرفته به خاطر تحقيقات خود در مورد استفاده از اورانيوم ضعيف شده در جنگ عراق و افشای نتايج وخيم آن شهرت دارد و از کنشگران جنبش برای متوقف کردن اين سلاح[ کشتارجمعی] است: بگذار آمار سخن بگويند دوستان گرامی من به خود باليده ام که يک محقق و دانشمند هستم. من حرفه آکادميک خودم را برپايه تئوری ها و اعداد بنا کرده ام. به عنوان يک معلم به شاگردانم می آموزم همه چيز بر پايه علم بنا شده است – برای هرچيزی دليلی وجود دارد. به اين دليل هميشه هنگاميکه ببينم در مورد موضوعات ويژه ای احساسات بر من غلبه ميکند از خودم دلخور ميشوم. يکی از اين موضوعات اشغال کشورم عراق است. من دريافته ام در مورد اين مساله نمی توانم هميشه خونسردانه برخورد کنم. من نمی توانم به عنوان يک محقق و يک ناظر اين مساله را مورد بحث قرار بدهم بدون اينکه احساسات و عواطف برمن غلبه کند. وقتی در مورد ويرانی های حاصل از جنگ و اشغال تحقيق ميکنم، احساس ميکنم سرم از خشم به دوران می افتد و اشک هايی که بر استيصال کشورم می ريزم چشمانم را می سوزاند. شش سال از حمله گذشته است و درد همانقدر تازه و سوزاننده است که در مارس 2003 بود. امسال تصميم گرفتم به اين موضوع مثل يک دانشمند برخورد کنم. من با احساسات به آن حمله نخواهم کرد. ميگذارم اعداد خودشان سخن بگويند. امسال من کنار می ايستم و در مورد موضوعی که از هرچيزی به قلبم نزديک تر است، نقش يک تحليل گر – يک پژوهشگر- را بازی ميکنم.
* 72 ماه ويرانی
* 607 ميليارد دلار هزينه جنگ
* 2 ميليون بشکه نفت در روز به فروش ميرود.
* 2 ميليون عراقی در داخل عراق آواره شده اند.
* 3 ميليون عراق مجبور شده اند کشور را ترک کنند.
* 2615 پروفسور، دانشمند و دکتر با خونسردی کشته شده اند.
* 338 روزنامه نگار کشته شده اند.
* 13 ميليارد دلار توسط حکومت جاری در عراق از دست رفته است.
* 400 ميليارد دلار برای بازسازی زير ساخت عراق
* 3 ساعت در روز برق * 24 بمب خودرو در ماه
* 7 مافيای بزرگ کشور را ميگردانند.
* 4260 آمريکايی کشته شده اند.
* 10000 مورد وبا در سال
* 50 تن از دوستانم کشته شده اند.
* 22 تن از بستگانم کشته شده اند.
* 15 تن از بستگان و کسانی که می شناسم و دوست شان دارم، ربوده شده اند.
* حداقل 1.3 ميليون عراقی از سال 2003 تاکنون کشته شده اند.
شش سال از اشغال گذشته است و ارقام خوبی در مقابل ما نيست.هرسال بعد از سال ملالت بار ديگر، در نتيجه اشغال کشورمان توسط آمريکا بر ارقام کشته ها و آوارگان ما افزوده ميشود.
بنابراين آمار خود سخن می گويند. شش ماه، شش ماه کافی بود تا بيشتر عراقی ها دريابند از اين جنگ و اشغال هيچ چيز مثبتی بيرون نمی يد. بقيه جهان شش سال وقت لازم داشتند تا به اين درک برسند. شش سال، شش ميليون عراق آواره در داخل و خارج عراق – بيش از يک ميليون عراق جان از دست داده در درون کشور.
در مقام يک يک دانشمند، يک پژوهشگر:
اين فاجعه ای است که هرگز اعداد و کلمات قادر به مستند کردن آن نيستند.
در مقام يک پژوهشگر:
ارقام چنان حيرت آور است که بايد برگرديم و دوباره حساب کنيم تا ببينيم آيا اين اعداد واقعی است. به عنوان يک عراقی: خشم را به جوش می آورند. ارقام و آمار چنان مرا از خشم و شرم لبريز ميکند که قلبم می خواهد بترکد و خونم به جوش می آيد. اين خشم متوجه آنها ست که خاموش هستند و شرم به خاطر کم کاری از جانب همه ما
. سعاد.ن.العزاوی استاديار. بغداد. عراق. 26 مارس
عکس صفحه اول سعاد العزاوی منبع:
عکس صفحه اول سعاد العزاوی منبع:
