ویدیوی اعدام یک متهم با شلیک گلوله یک کودک داعشی 

لندن - کمال قبیسی

گروه تروریستی داعش هر از گاه ابتکار جدیدی از روش های قتل و اعدام را به نمایش می‌گذارد، از آن جمله تا کنون گردن زدن، سوزاندن قربانی در قفس آهنین، پرتاب متهم از بالای ساختمان چند طبقه به پایین، سنگسار و به صلیب کشیدن را از این جنایتکاران دیده ایم. از تازه‌ترین روش‌های این گروه اعدام با شلیک گلوله به سر متهم، توسط کودکی خردسال یا به اصطلاح یک «بچه داعشی» است که تیر خلاص را به سر متهم شلیک می‌کند.

قربانی جدید یک فلسطینی الاصل به نام محمد مسلم است که از سوی داعش به جاسوسی برای سازمان اسرائیلی «موساد» متهم شده بود.

بنیاد تولیدات رسانه‌ای «الفرقان» وابسته به گروه داعش روز سه شنبه ۱۰-۳-۲۰۱۵ ویدیوی اجرای حکم اعدام فلسطینی متهم را که توسط یک بچه داعش۱۱ ساله انجام می گیرد را در شبکه‌های اینترنت پخش کرد.

در بیانیه «الفرقان» آمده است که یکی از «بچه شیر» خلافت یک گلوله‌ به سر محمد مسلم ۱۹ ساله از عرب‌های اسرائیل شلیک کرد.

الفرقان پخش ویدیوی محمد مسلم فلسطینی ۱۹ ساله، در حالی که به جاسوسی برای اسرائیل اعتراف می‌کند، را ضمیمه بیانیه خود کرد. متهم در اعترافات خود می‌گوید پدرش و برادر بزرگش او را برای جاسوسی به نفع اسرائیل تشویق کردند.

كودک داعشی پس از شلیک گلوله فریاد الله اکبر می کشد

محمد سعید اسماعیل مسلم، از فلسطینی‌های شرق بیت المقدس است. وی اکتبر ۲۰۱۴ به سوریه سفر کرد تا به داعش ملحق شود، اما در ماه فوریه گذشته، توسط این گروه تندرو بازداشت شد و بلافاصله در مصاحبه‌ای با مجله اینترنتی «دابق» وابسته به داعش اعتراف کرد که او با هدف جاسوسی برای موساد به سوریه آمده است. خانواده‌اش اما با رد اتهام جاسوسی فرزندشان برای اسرائیل، گفته‌اند که محمد سعید برای پیوستن به گروه داعش به سوریه سفر کرده و نه جاسوسی برای موساد.

پدر محمد سعید مسلم

از سوی دیگر منابع امنیتی اسرائیل به خبرگزاری رویترز گفته‌اند که آن‌ها از التحاق وی به داعش خبر دارند اما ادعای جاسوسی برای موساد را تایید نمی‌کنند.

بهار بزرگ. هر روز یک غزل بهاری. تا سیزده بدر. شماره دوازده.اسماعیل وفا یغمائی

بهار بزرگ. هر روز یک غزل بهاری. تا سیزده بدر. شماره دوازده.اسماعیل وفا یغمائی

1364 سوئد

سی سال از سرودن این شعر که تبدیل به یک ترانه سرود شد و نیز روزگارسراینده گذشت و هنوز در جستجوی بهاریم و بادا علیرغم اینکه فقیر و هزاران چون من پس از نثار تمام نقد جوانی و زندگی وچهل سال تلاش از هضم رابع اطلاعات گذشته ایم! و در خزان راه می سپریم فراز اید . ممنون از نازنین دوستی که این عکس را برای من از دانمارک فرستاد.
اسماعیل وفا یغمائی
غبار بشوی، زچهره، خود بهار رسید
بهار وزید، بهار شکفت، بهار دمید
زقله کوه، ز سینه دشت، ز دامن کشت
زهرچه که سرخ،زهرچه که زرد،زهرچه سپید
زمهر و زمه، از آن خم ره، زقوس قزح
که پل زده است، به خانه ی، ابر زگیسوی بید
زخنده ی گل، زخنده ی،تو زگریه من
که از سر مهر، به چهره ی تو، به هدیه چکید
زبرگ گلی، که بر سر باد، زکوچه گذشت
وزآنکه دمی، به شاخه نشست، سرود و پرید
شکفت جهان! غریبه ممان، زروح بهار

اگر چه ترا، هزار امید، شکست و خمیدکه شادی وغم، به هستی ما، به یکدگرند
و در پی هم، روند و شوند، نهان و پدید
غریبه ممان! اگرچه ترا، از آنچه گذشت
به هر نفسی، هزار دریغ، به سینه خزید -
از آنکه جهان، شکفته ولی، به خانه تو
که گشته سرا، به اهرمنی، شریر و پلید
نه دانه فشاند، کسی به زمین، به سال کهن
نه دانه شکفت، نه حاصل آن، کسی دروید
نه کارگری، به کارگهی، به کار ستاد
نه هیچ کجا، زضربه ی پتک، جرقه جهید
غریبه ممان! که می گذرد زهر چه حصار
بهار و کنون، تو زنده بدار، بهار امید
غریبه ممان! اگر چه ترا، ز باد خزان
شکسته به رخ، تبسم و اشک، به چهره دوید
مگر که ترا، نمانده به یاد، به بهمن سرد
چگونه بهار! جرقه زد و زبانه کشید
غریبه ممان! اگرچه ترا، ز سرخی گل
به خاطره ها، شراره فتد، ز هر که شهید
غریبه ممان! اگر چه دگر ز جور خزان
ز دست شده ست، شمار گلی که ناشکفید
که آ نکه شکست، که آنکه فسرد، نمرد نمرد
به قفل بزرگ، که سد رهست، شده ست کلید
و در سحری، نه دیر و نه دور، طنین فکنند
به کوه و به دشت، به شهر و به کوه، دهند نوید
که قفل بزرگ، شکسته شد و طلسم شکست
خجسته بهار! بهار بزرگ! زراه رسید
ز راه رسید زراه رسید....

دیماه هزار سیصد و شصت وسه

داستان بوته سوخته der verbrannte dornbusch

داستان بوته سوخته
der verbrannte dornbusch 

 

https://www.youtube.com/watch?v=oseK5cJnvjY

---

رُمان «قطره اشکی در اقیانوس» Wie-eine-Trane-im-Ozean اثر حماسی مانس اشپربر Manès Sperber  است که زنده یاد «روشنک داریوش» با ترجمه آن به فارسی یادگار نیکویی به‌جا گذاشت. 

موضوع آن به زمان جمهوری وایمار (دوره تاریخی حدفاصل پایان جنگ جهانی اول تا روی کار آمدن حکومت نازی‌ها در آلمان) مربوط می‌شود. 

قصه پرغصه انقلابیونی است که در مبارزه به مسائلی برمی‌خورند که وجدانشان ‌نمی‌تواند نه پیش بینی و نه قبول کند. مسائلی که در مخیله‌شان هم نمی‌گنجید و تصور نمی‌کردند به عنوان یک انقلابی روزی آنها را توجیه کنند.

در مورد مانس اشپربر پیش‌تر ویدیو و مقاله‌ای با عنوان هیچ یک از ما فقط به نسل خودمان تعلق ندارد  تدوین کرده‌ام که در سایت خودم موجود است. 

کتاب شریف «نقد و تحلیل جباریت» Zur Analyse der Tyrannis نیز که توسط آقای دکتر کریم قصیم به فارسی ترجمه شده‌ از اوست.

...

داستان بوته سوخته سرآغاز کتاب قطره اشکی در اقیانوس است و توجه شما را به آن جلب می‌کنم. (از ویدیو گوش کنید. حدود ۹ دقیقه است.)

https://vimeo.com/121855386

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

داستان بوته سوخته 

...و صداها بیشتر می‌شوند، صداها بیشتر می‌شوند... 

صداهایی که می‌گفتند روزهای تاریکی به درازا کشیده اند، مدتی بس دراز در این انتظار به سر برده اند تا وعده خوشبختی تبدیل به واقعیت و خبر فرا رسیدن نور، تبدیل به حقیقت شود، و آنها گفتند: 

بیایید، بیایید بگذارید خانه هایمان را دور بوته ای بسازیم که از ازل تا کنون می‌سوزد، روزهای ظلمت و سرما برای همیشه خواهند گذشت، چون بوته همیشه روشن خواهد بود و هرگز نخواهد سوخت.

... 

بنابراین دلیرترین آنان سخن می‌گفتند، کسانی که آینده در آنان همچون جنینی در بطن مادر زنده است، آنهایی که از سروش غیب نمی‌پرسند: چه خواهد شد؟ بلکه فقط از شهامت و سخاوت خویش می‌پرسند، چه خواهیم کرد؟ و با آن که همه جا موانع و دشمن در مقابل شان قرار داشتند، کسان بسیاری به دنبال آنان راه پر نشیب و سنگلاخ را به طرف بوته سوزان پیمودند و خود را آماده کردند تا در نور آن زندگی کنند. 

و آنگاه چنین پیش آمد که شاخه های آن بوته ذغال شدند. شاخه های آن بوته ذغال شدند. افتادند و خاکستر شدند، حتی ریشه بوته سوخت و خاکستر شد، و دوباره ظلمت و سرما هجوم آورد.

...

 آن وقت صداهایی برخاستند که می‌گفتند: 

ببینید چگونه به آرزوهای ما خیانت شد، آیا در اینجا کسی مرتکب گناهی نشده ؟ ببینیم گناه از کیست ؟ اما اربابان جدید دستور دادند تمام کسانی را که چنین می‌گفتند، بکشند و گفتند: 

هر که بخواهد سر بلند کند و بخواهد ببیند که بوته سوخته است، باید مرگ خفت باری را انتظار داشته باشد، زیرا فقط دشمن است که نور آن را نمی‌بیند و فقط دشمن است که در گرمای آن می‌لرزد. این چنین گفتند اربابان جدید بر تپه خاکستر.

 ... 

پیرامونشان روشنایی عظیمی بود اما آن روشنایی از نور مشعل‌هایی می‌تابید که در دست بردگان جدید بود. 

و باز عده ای برخاستند، عده ای که در آنان آینده چنان زنده بود که جنین در بطن مادر. 

گفتند: بوته سوخته است، زیرا دوباره اربابان جدید و بردگان جدید با ما هستند ولو این که بر آنان نام های جدیدی بگذاریم، چرا که دروغ، پستی، حقارت و قدرت طلبی با ماست. 

ولی اربابان جدید به بردگان دستور دادند همه جا و همیشه آواز ستایش از بوته سوزان را بخوانند: 

نور آن روشن تر از همیشه می‌درخشد...

آنها از سرما می‌لرزیدند ولی می‌خواندند: آتش ابدی بوته ما را گرم می‌کند. 

...

جارچیان اربابان جدید می‌رفتند تا حقیقت گویان را ریشه کن کنند و نام کسانی را که از آغاز نوین سخن می‌گفتند به ننگ بیالایند، ولی هر چه از آنان می‌کشتند، نمی‌توانستند امید را که به کهنسالی غم و به جوانی طلوع آفتاب است از میان بردارند. 

... 

صداهایی که جارچی های اربابان قدیم و جدید در جستجویشان بودند اعلام می‌کردند: بوته دیگری هست. بوته دیگری هست و باید به دنبال آن گشت و اگر پیدایش نکنیم باید آن را بکاریم.

مبارک باد کسانی که این چنین سخن می‌گویند، به امید این که راههای پر سنگ پاهایشان را بیش از اندازه زمخت نکند و شجاعت‌شان کمتر از درد ما نباشد...

...

همنشین بهار

http://www.hamneshinbahar.net

(هیولا برمی‌خیزد (یزدی رییس خبرگان شد