| http://www.informationclearinghouse.info/article21744.htm How American News Media Works In Favor Of Israel Video
Please click on any statistic for the source and more information.Statistics Last Updated: November 6, 2008
Please visit http://www.ifamericansknew.com/ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
۱۳۸۸ اردیبهشت ۹, چهارشنبه
How American News Media Works In Favor Of Israel
Information ClearingHouse No More Make-believe in the Middle East
No More Make-believe in the Middle
EastBibi's policies may be misguided, but at least he doesn't pretend to be a peacemaker. Such intellectual honesty could prove salutary.
By Norman H. OlsenApril 28, 2009
"CSM" -- Cherryfield, Maine -
Let's not be so hard on Bibi.The squealing on the Israeli and American left is making Israeli Prime Minister Benjamin "Bibi" Netanyahu out to be a minority radical, a warmonger among the majority progressives who want a just peace with the Palestinians.In reality, the bad news – and the good – is that Mr. Netanyahu doesn't pretend to be a peacemaker.Let's look at the record.Settlement construction, including the massive developments encircling Jerusalem, has continued for four decades. All of Bibi's predecessors – even the "doves" – never once slowed settlement construction, despite their repeated assurances. Throughout, despite intensive US monitoring and reporting on growth, the US has always pretended to believe them.In the early 1990s, then-Prime Minister Yitzhak Rabin told the US that settlement sites such as Har Homa were merely in the planning stages. When site work began, he claimed that it was only preparatory work with no approval for construction. When ministry approvals for construction were given, he and his successors claimed that they would prevent construction. Today Har Homa stands as one of the many monuments to the success of deny, deny, deny.The latest and final major link in the chain of Jerusalem-encircling settlements, known as E1, has followed exactly the same progression. E1 is important, because if it is allowed to become a town, it will effectively split the West Bank in two, ending hopes for a two-state solution. US observers, myself included, reported during the past six years the clear evidence of site preparation, only to be told by the highest levels of the Israeli government that roadbeds, drainage systems, terracing, and other clearly observable major works were "erosion control." Again, the US pretended to believe the official spin.Former Israeli Prime Ministers Ariel Sharon and Ehud Olmert told the US repeatedly that the separation barrier would not be used for political purposes, and that its route through the West Bank, rather than along the internationally accepted "Green Line," was to provide security "setback" for towns on the Israeli side of the Green Line. Again, the US pretended to believe them.Today, the tens of thousands of acres of West Bank land between the Green Line and the separation barrier are the fastest-growing areas for settlement construction, all built right up against the barrier, with no security setback, ensuring Israeli facts on the ground.This pattern of pretending holds true for promises to ease travel for Palestinians within the West Bank. At the time of the Nov. 15, 2005, Agreement on Movement and Access, which was pressed on the Israelis and Palestinians by then-Secretary of State Condoleezza Rice, there were some 320 roadblocks. At the time, some US embassy staff openly termed the agreement toothless. Secretary Rice and her team termed it a historic achievement. Today, there are 632 roadblocks.Ditto for the growth in Israeli-settler-only road systems in the West Bank, the thousands of Palestinians held prisoner for years without charge in Israeli "administrative detention," and the continuing blockage of Palestinian commercial traffic into and out of the Occupied Territories.Ditto, too, for the talk in the late 1990s – by Bibi no less! – about weaning Israel from the billions in US aid it gets each year. The Israelis assured progress and the US pretended to believe them. For cash-strapped American taxpayers, the 10-year agreement signed in 2007 for $30 billion in military assistance to Israel, plus another billion or so a year in assorted other US-funded programs, amounts to a lot of pretending.Palestinians, unlike Americans, are under no illusion about change under a Netanyahu government; hence the lack of public outcry over the Netanyahu-Avigdor Lieberman alliance. Despite the regular meetings that the US insisted take place since 2002 between Israeli prime ministers and Palestinian leader Mahmoud Abbas, Mr. Abbas never won a single substantive, realized concession. Israel and the US pretended that meetings equaled progress, but, each time, Abbas returned to Ramallah weakened, the object of increasing scorn not only from Hamas, but from his own Fatah supporters.From the field, the relationship was always reminiscent of the scene from the 1967 comedy "A Guide for the Married Man," where a man and his mistress, caught in flagrante by the wife, simply deny, deny, deny until they have calmly dressed and the mistress has departed, leaving the wife wondering whether to believe her eyes.Once he became prime minister in the 1990s, even firebrand Netanyahu played the "we pretend, you pretend" game, signing on to the 1998 Wye River Memorandum, which, among other things, provided billions in US funding for Israel's redeployment out of the West Bank and Gaza.Now, though, Netanyahu appears to have ended the charade, although perhaps only until political expediency warrants another metamorphosis. His policies may be misguided, but his intellectual honesty may prove salutary. The Israeli right and its American supporters have a hard time claiming Israeli moderation and reasonableness when Netanyahu and his ministers openly oppose a two-state arrangement; affirm the blockade of Gaza, preventing reconstruction there; tout settlement expansion; brag of undermining US efforts to talk with Iran; and threaten an attack on Iran – across US-controlled Iraqi airspace – that could jeopardize US troops and interests throughout the region.In lifting the veil on Israeli policy and the criticism-stifling fiction of US-Israeli mutual interest, Netanyahu leaves the US open, finally, to voice and pursue its own positions and interests.Finally, Washington can say, clearly and forcefully, that Israel's occupation harms US interests; that an attack on Iran is unacceptable and will get no US support, even in the UN Security Council; that settlement construction must stop and barriers be removed; that meetings are no substitute for progress; that Palestinians must be granted the opportunity – a real one – to form a viable state; and that the time has come for one of the world's wealthiest countries to be weaned off American largess.Norman H. Olsen is a former senior United States Foreign Service officer. He served at the US Embassy in Tel Aviv from 1991 to 1995, and from 2002 to 2007, including four years as chief of the political section.
Copyright © 2009 The Christian Science Monitor
اسراییل می خواهد، اما آیا می تواند به ایران حمله کند؟
محمدعلی اصفهانی
• خانم سیلویا کاتُری، روزنامه نگار مستقل سویسی، گفتگوی نسبتاً مفصلی انجام داده است با تری میسان، تحلیلگر برجسته ی فرانسوی و مسوول و بنیانگذار «شبکه ی ولتر برای آزادی بیان». بخشی از این گفتگو به مسایل مربوط به ایران اختصاص دارد ...
چهارشنبه ۹ ارديبهشت ۱٣٨٨ - ۲۹ آوريل ۲۰۰۹
خانم سیلویا کاتُری، روزنامه نگار مستقل سویسی، گفتگوی نسبتاً مفصلی انجام داده است با تری میسان، تحلیلگر برجسته ی فرانسوی و مسوول و بنیانگذار «شبکه ی ولتر برای آزادی بیان». اصل این گفتگو، با محور های متعدد آن، در ۲۲ آوریل، به وسیله ی منابع مختلف فرانسوی زبان، از جمله بخش فرانسوی سایت پروفسور میشل شاسودووسکی و همکارانش، گلوبال ریسرچ، منتشر شده است. ترجمه ی آن قسمت از این گفتگو را که مستقیماً به موقعیت کنونی ایران در ارتباط با آمریکا و اسراییل بر می گردد در اینجا می آورم. همراه با یک یادآوری شاید نه چندان ضروری: به موضوع مورد بحث، باید از زوایای متفاوت ـ و گاه متقابل ـ نگاه کرد. نگاه تری میسان همه ی این زوایا را در بر نمی گیرد. و این، در مورد همه ی تحلیل ها و همه ی تحلیلگران دیگر نیز صادق است، و اساساً امری است طبیعی... خانم سیلویا کاتری از تری میسان می پرسد: به نظر شما، در روابط غرب با ایران چه فعل و انفعالاتی در پیش است؟ و کار زورآزمایی و کشمکش بر سر «خطر اتمی ایران» که میلیتاریست ها، مخصوصاً اسراییل، با حمایت پرشور دولت فرانسه، به آن مشغولند به کجا خواهد کشید؟ تری میسان پاسخ می دهد: حمله ی نظامی به ایران، فقط در متن برنامه ی کار هواداران «از نو قالب ریزی خاورمیانه» می توانست پاسخ داشته باشد. یعنی در متن برنامه ی کار لابی نفت، و حرکت صهیونیزم. نئوکان ها، برای تحقق برنامه ی خود ـ همچون مورد عراق ـ در باره ی نظامی بودن برنامه ی اتمی ایران، به داستانسرایی پرداختند. بمباران ایران، بسیار محتمل بود، و تقریباً فاصله یی با وقوع آن نداشتیم که این گزینه، با فشار نظامیان آمریکایی یی که «ژنرال های متمرّد» نامیده شده اند، به کنار گذاشته شد. و اوباما نیز خود را در سال ۲۰۰۸ در کنار این نظامیان قرار داد، و به یاریشان شتافت. این موضوع را کالین پاول هم به صورت علنی اعلام داشته است. «ژنرال های متمرّد»، به اوباما کمک کردند تا بتواند در انتخابات ریاست جمهوری برنده شود و به کاخ سفید راه یابد. بنابر این، دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم که در کاخ سفید، طرحی جدید برای حمله به ایران، از نو آماده و ساخته و پرداخته شده باشد. گفتگو میان تهران و واشنگتن، به طور همزمان، از چندین کانال مختلف، جریان دارد، و وارد مراحل بسیار پیشرفته یی شده است. پنتاگون، در عراق و افغانستان، نیازمند کمک ایران است. و گذشته از این، واشنگتن، برای دور کردن تهران از مسکو، و ممانعت از گسترش نفوذ روسیه در خاورمیانه، باید ایران را به خود متمایل سازد. تأسف آور است که نیکولا سارکوزی، رییس جمهوری، و برنارد کوشنر، وزیر امور خارجه ی فرانسه، همچنان به تهدید کردن ایران ادامه می دهند. و این، در حالی است که اربابان آمریکایی این دو، دیگر به چنین رفتار ستیزه جویانه یی از سوی اینان نیاز ندارند. همچنین، مضحک و مبتذل است این که رهبران اسراییل ـ مثل گذشته ـ ایران را تهدید به بمباران می کنند، بدون آن که امکان عملی کردن تهدید خود را داشته باشند. تل آویو، با حمایت پنهانی دم و دستگاه جرج بوش، طرح بمباران ایران در ایام برگزاری بازی های المپیک سال گذشته [با سوء استفاده از توجه مردم جهان به بازی ها، و کم توجهی آن ها به وقایع سیاسی ـ م ] را در دست مطالعه داشت. اسراییل، دو پایگاه هوایی در گرجستان اجاره کرده بود، و هواپیما های بمب افکن خود را در آن پایگاه ها مستقر ساخته بود. به لحاظ تئوریک، اسراییل بدینسان قادر می شد که این هواپیماها را از تفلیس، پایتخت گرجستان، به پرواز درآورد تا ایران را بمباران کنند، و بعد از اتمام کار، به فلسطین اشغال شده باز گردند. با توجه به مشکل سوخت رسانی [و نیز مشکلات «قانونی» عبور از حریم های هوایی کشور های همسایه ـ م ] اسراییل نمی توانست چنین عملیاتی را مستقیماً از فلسطین اشغال شده انجام دهد. روسیه ـ که با ایران، قرارداد دفاعی، امضا کرده است ـ وارد عمل شد، و به محض آن که فرصت یافت، تأسیسات اسراییل در گرجستان را نابود کرد، و آمریکا هم عکس العملی نشان نداد.
• خانم سیلویا کاتُری، روزنامه نگار مستقل سویسی، گفتگوی نسبتاً مفصلی انجام داده است با تری میسان، تحلیلگر برجسته ی فرانسوی و مسوول و بنیانگذار «شبکه ی ولتر برای آزادی بیان». بخشی از این گفتگو به مسایل مربوط به ایران اختصاص دارد ...
چهارشنبه ۹ ارديبهشت ۱٣٨٨ - ۲۹ آوريل ۲۰۰۹
خانم سیلویا کاتُری، روزنامه نگار مستقل سویسی، گفتگوی نسبتاً مفصلی انجام داده است با تری میسان، تحلیلگر برجسته ی فرانسوی و مسوول و بنیانگذار «شبکه ی ولتر برای آزادی بیان». اصل این گفتگو، با محور های متعدد آن، در ۲۲ آوریل، به وسیله ی منابع مختلف فرانسوی زبان، از جمله بخش فرانسوی سایت پروفسور میشل شاسودووسکی و همکارانش، گلوبال ریسرچ، منتشر شده است. ترجمه ی آن قسمت از این گفتگو را که مستقیماً به موقعیت کنونی ایران در ارتباط با آمریکا و اسراییل بر می گردد در اینجا می آورم. همراه با یک یادآوری شاید نه چندان ضروری: به موضوع مورد بحث، باید از زوایای متفاوت ـ و گاه متقابل ـ نگاه کرد. نگاه تری میسان همه ی این زوایا را در بر نمی گیرد. و این، در مورد همه ی تحلیل ها و همه ی تحلیلگران دیگر نیز صادق است، و اساساً امری است طبیعی... خانم سیلویا کاتری از تری میسان می پرسد: به نظر شما، در روابط غرب با ایران چه فعل و انفعالاتی در پیش است؟ و کار زورآزمایی و کشمکش بر سر «خطر اتمی ایران» که میلیتاریست ها، مخصوصاً اسراییل، با حمایت پرشور دولت فرانسه، به آن مشغولند به کجا خواهد کشید؟ تری میسان پاسخ می دهد: حمله ی نظامی به ایران، فقط در متن برنامه ی کار هواداران «از نو قالب ریزی خاورمیانه» می توانست پاسخ داشته باشد. یعنی در متن برنامه ی کار لابی نفت، و حرکت صهیونیزم. نئوکان ها، برای تحقق برنامه ی خود ـ همچون مورد عراق ـ در باره ی نظامی بودن برنامه ی اتمی ایران، به داستانسرایی پرداختند. بمباران ایران، بسیار محتمل بود، و تقریباً فاصله یی با وقوع آن نداشتیم که این گزینه، با فشار نظامیان آمریکایی یی که «ژنرال های متمرّد» نامیده شده اند، به کنار گذاشته شد. و اوباما نیز خود را در سال ۲۰۰۸ در کنار این نظامیان قرار داد، و به یاریشان شتافت. این موضوع را کالین پاول هم به صورت علنی اعلام داشته است. «ژنرال های متمرّد»، به اوباما کمک کردند تا بتواند در انتخابات ریاست جمهوری برنده شود و به کاخ سفید راه یابد. بنابر این، دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم که در کاخ سفید، طرحی جدید برای حمله به ایران، از نو آماده و ساخته و پرداخته شده باشد. گفتگو میان تهران و واشنگتن، به طور همزمان، از چندین کانال مختلف، جریان دارد، و وارد مراحل بسیار پیشرفته یی شده است. پنتاگون، در عراق و افغانستان، نیازمند کمک ایران است. و گذشته از این، واشنگتن، برای دور کردن تهران از مسکو، و ممانعت از گسترش نفوذ روسیه در خاورمیانه، باید ایران را به خود متمایل سازد. تأسف آور است که نیکولا سارکوزی، رییس جمهوری، و برنارد کوشنر، وزیر امور خارجه ی فرانسه، همچنان به تهدید کردن ایران ادامه می دهند. و این، در حالی است که اربابان آمریکایی این دو، دیگر به چنین رفتار ستیزه جویانه یی از سوی اینان نیاز ندارند. همچنین، مضحک و مبتذل است این که رهبران اسراییل ـ مثل گذشته ـ ایران را تهدید به بمباران می کنند، بدون آن که امکان عملی کردن تهدید خود را داشته باشند. تل آویو، با حمایت پنهانی دم و دستگاه جرج بوش، طرح بمباران ایران در ایام برگزاری بازی های المپیک سال گذشته [با سوء استفاده از توجه مردم جهان به بازی ها، و کم توجهی آن ها به وقایع سیاسی ـ م ] را در دست مطالعه داشت. اسراییل، دو پایگاه هوایی در گرجستان اجاره کرده بود، و هواپیما های بمب افکن خود را در آن پایگاه ها مستقر ساخته بود. به لحاظ تئوریک، اسراییل بدینسان قادر می شد که این هواپیماها را از تفلیس، پایتخت گرجستان، به پرواز درآورد تا ایران را بمباران کنند، و بعد از اتمام کار، به فلسطین اشغال شده باز گردند. با توجه به مشکل سوخت رسانی [و نیز مشکلات «قانونی» عبور از حریم های هوایی کشور های همسایه ـ م ] اسراییل نمی توانست چنین عملیاتی را مستقیماً از فلسطین اشغال شده انجام دهد. روسیه ـ که با ایران، قرارداد دفاعی، امضا کرده است ـ وارد عمل شد، و به محض آن که فرصت یافت، تأسیسات اسراییل در گرجستان را نابود کرد، و آمریکا هم عکس العملی نشان نداد.
(۱) ضمناً به یاد داشته باشیم که تکنیسین های مرکز اتمی بوشهر، روسی هستند. و به تعبیر دیگر، بمباران کردن تأسیسات اتمی ایران در بوشهر، به معنای کشتن شهروندان روسیه، و اعلام جنگ با این کشور می بود. خانم سیلویا کاتری، می پرسد: در چنین شرایطی، آمریکا، در ناتو به جستجوی چیست؟ و در برابر نقشه های خود با چه موانعی روبرو خواهد شد؟ تری میسان پاسخ می دهد: برای درک صحنه ی کنونی بازی، باید نخست آنچه را از ۹ سال پیش تا به حال جریان دارد درک کنیم. در سال ۲۰۰۰ طبقه ی حاکم در آمریکا، با تقلب و خلاف و دستکاری در انتخابات، توانست جرج بوش را به کاخ سفید بفرستد. پروژه، این بود: «یک قرن آمریکایی نوین». این موجودات، فکر می کردند که آمریکا باید با استفاده از برتری نظامی خود، امپراتور سراسر کره ی زمین شود. این ها به همین منظور، وارد کردن یک شوک روانی به جهان را برنامه ریزی کرده بودند. و یا به بیان و تصریح و اصطلاح خودشان، یک Pearl Harbor از نوع جدید را.
(۲) و ماجرای یازده سپتامبر، اینگونه بود که رقم خورد. در آن روز، هنری کیسینجر، «جنگ فراگیر و جهانی علیه تروریسم» را تبیین و تعریف کرد. او توضیح داد که هدف، این نیست که طراحان این ماجرا مجازات شوند؛ بلکه هدف، نابود کردن «سیستم»ی است که بر سر راه آمریکا، مانع و مشکل ایجاد می کند. همانطور که در پی واقعه ی Pearl Harbor هدف، نه مجازات ژاپن، بلکه از میان برداشتن هر آنچه سد راه آمریکا می شد بود. اما در سال ۲۰۰۳ دستگاه بوش ـ چینی، از مأموریتی که طبقه ی حاکم آمریکا به آن محول کرده بود منحرف شد. این دستگاه، تصمیم گرفت که کشور عراق را به یک مستعمره تبدیل کند، و ثروت و توان بهره دهی آن را در اختیار موسسه ی خصوصی یی قرار دهد که بر مبنای مدل «کمپانی هند»، طرح ریزی شده بود: نیرو های موتلف. ژنرال Brent Scowcroft اولین رهبر آمریکایی بود که با این پروژه به مخالفت برخاست. نه همچون «دُمینیک دُ ویلپَن»، وزیر امور خارجه ی وقت فرانسه، تحت عنوان حقوق بین المل. بلکه تحت این عنوان که این پروژه، متعلق به عصر سپری شده ی استعمار و مستعمره سازی است، و «مبارزه ی آمریکا با تروریسم را از مسیر خود منحرف می کند». ژنرال Brent Scowcroft مرشد و راهنمای فکری ژنرال هایی شد که در سال ۲۰۰۶ علیه طرح حمله ی نظامی به ایران، طغیان کردند. این ژنرال پیر، بر کمیسیون «بیکر ـ هامیلتون»، از طریق فرزند معنوی خود، «رابرت گیتس» اِعمال نفوذ کرد. همان رابرت گیتس، که او توانست به عنوان وزیر دفاع، بر بوش تحمیل کندش. [ و اوباما نیز در کابینه ی خود، او را همچنان در پست وزارت دفاع ابقاء کرد ـ م ]. و باز، همین ژنرال Brent Scowcroft است که امروز، اوباما در مورد هر انتصابی که به امور دفاعی، و به امور سیاست خارجی، مربوط می شود، با او مشورت می کند. ژنرال «جیمز جون»، مشاور امنیت ملی آمریکا، خودش این را پذیرفته است و مورد تأیید قرار داده است که فرامین روزانه ی خود را، نه از اوباما، بلکه از دو همدست همیشگی یکدیگر، یعنی ژنرال Brent Scowcroft و هنری کیسینجر می گیرد..
. -----------------------------------------------------------------
٭ تیتر و لینک متن کامل گفتگو:
Du G20 à Durban II, le dessous des cartes www.mondialisation.ca/index.php?context=va&aid=13293
در باره ی تری میسان:
تری میسان، از نویسندگان و روزنامه نگاران و تحلیلگران جنجالی طیف چپ فرانسه، و بنیانگذار «شبکه ی ولتر برای آزادی بیان» است. شبکه یی گسترده در سراسر جهان. او از جمله به دلیل شلوغ بودنش، و عنداللزوم بی پرواییش در حرکت بر خلاف جریان آب، در نزد سیاست شناسان فرانسه و جهان، چهره یی کاملاً آشناست. جنجالی ترین کتاب او به نام «نیرنگ دهشت آفرین»، درباره ی وقایع یازده سپتامبر دوهزار و یک، جزء کتاب های پرفروش جهان است که تا کنون به حدود سی زبان ترجمه شده است. او در این کتاب که در سال ۲۰۰۲ منتشرش کرده است، با ارائه ی اسناد و مدارک و تحلیل ها، از تزی دفاع می کند که بر مبنای آن، ماجرای یازده سپتامبر ۲۰۰۱ بر خلاف ظاهرسازی های ماهرانه، یک ماجرای تروریستی داخلی آمریکاست، و نه محصول توطئه یی «اسلامیستی». هرچند که در آن، «اسلامیست» ها به کار گرفته شده اند. او این ماجرا را یک کودتای واقعی در آمریکا می داند که دار و دسته ی بوش، در پوشش آن کوشیدند که از یک طرف، خود را بر تمام شئون کشور، حتّی زندگی خصوصی افراد، مسلّط کنند، از یک طرف، به طور متدیک، تمام مراکز «ضدّ قدرت» را نابود و یا بی اثر سازند؛ و از طرف دیگر، دست به کار تحقق برنامه های از پیش طرّاحی شده ی خود برای افغانستان، عراق، فلسطین، سوریّه، لبنان و ایران شوند. Thierry Meyssan تا آنجا پیش می رود که کارزاری جهانی برای گشودن یک تحقیق در مجمع عمومی سازمان ملل متّحد به منظور روشن کردن واقعیت ماجرای یازده سپتامبر، به راه می اندازد... از تری میسان، به ترجمه ی همین قلم: نئوکنسرواتور ها و تئوری هرج و مرج سازنده:
۱ـ در همان ایّام جنگ گرجستان، ترجمه و تفسیر چندین مقاله از نویسندگان مختلف، در باره ی چند و چون ماجرا، ارتباط آن با طرح اسراییل برای حمله به ایران، و انهدام تأسیات اسراییلی آماده شده برای این حمله، به وسیله ی روسیه، به همین قلم، در ققنوس منتشر شد. از جمله: میشل شاسودووسکی: جنگ اخیر گرجستان را آمریکا و اسراییل و ناتو برنامه ریزی کرده اند:
ایواشف: حمله ی گرجستان به اوستیا تمرین حمله ی آمریکا به ایران است:
گرجستان، اسراییل ِ منطقه ی قفقاز است؟ یا دوست استراتژیک ایران؟:
و نیز:
یادداشتی با عنوان «یک بیانیه ی ناسیونالیستی با حال و هوای مخصوص»:
و چند مطلب دیگر... ۲ ـ در هفتم دسامبر ۱۹۴۱ نیروی هوایی امپراتوری ژاپن، حمله یی غافلگیرانه، و بسیار بزرگ و پر تلفات، به پایگاه دریایی آمریکا در پرل هابر (واقع در مجمع الجزایر هاییتی) انجام داد. این حمله، ورود آمریکا به جنگ جهانی دوّم را در پی داشت.
درخواست برای پیگرد 'شیخ شکنجهگر' در امارات
برای ديدن کليپ اينجا کليک کنيد.بی بی سی : سازمان دیدبان حقوق بشر در نامه ای به حاکم امارات عربی متحده از او خواسته تا در باره شکنجه یک تاجر 'افغان' توسط یک عضو خاندان سلطنتی اقدام فوری به عمل آورد.سفارت افغانستان در ابوظبی این مساله را که فرد شکنجه شده تبعه این کشور بوده رد کرده اما دیدبان حقوق بشر در گزارش خود گفته است که این فرد اهل افغانستان است. شکنجه این تاجر افغان در سایت های اینترنتی منتشر شده و این فرد در جریان این شکنجه که چهل و پنج دقیقه طول کشیده توسط شیخ عیسی بن زائد آل نهیان مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. این عضو خاندان سلطنتی، این تاجر را به کلاهبرداری متهم کرده بود.یک فرد با لباس پلیس نیز در این آزار و اذیت ها به یاری شیخ آمده بود.در ویدئوی منتشر شده نشان داده می شود که تاجر افغان شلاق زده شده و با چوبی که روی آن میخی قرار دارد، مورد ضرب و شتم قرار می گیرد و روی زخم ها نمک پاشیده می شود و در نهایت این شیخ با خودروی خود، از روی بدن این تاجر رد می شود. مقام های امارات در مورد حضور پلیس در این حادثه گفته اند تحقیقات نشان می دهد که در این حادثه هیچ قانونی {از سوی پلیس} نقض نشده است. این مقام ها می گویند شیخ آل نهیان و تاجر افغان، این مساله را میان خود حل و فصل کرده اند. دیدبان حقوق بشر این توضیح دولت امارات را ناکافی دانسته و خواهان پیگرد شیخ عیسی و افرادی است که در این شکنجه دست داشتند.ویدئویی که در سایت های اینترنتی و برخی از شبکه های خبری منتشر شد توسط یکی از نزدیکان سابق این شیخ به خارج از کشور منتقل شد. این فیلم در شبکه ای بی سی آمریکا به نمایش در آمده و در سایت یوتیوب نیز موجود است.دیدبان حقوق بشر می گوید مشارکت پلیس در شکنجه به معنای همدستی و مشارکت حکومت در این قضیه است.
THE WAR ON DEMOCRACY 1/10
THE WAR ON DEMOCRACY 9/10
1GangRelated1
THE WAR ON DEMOCRACY 8/10
1GangRelated1
Obama and Chavez shake hands in Trinidad and To...
fwabwiowo
Earth Rain - Ensar Islam Documentary on the War...
ty5655
HardSchool - Malcolm X
1GangRelated1
rue Stories Of Death - Sheikh Feiz
khalifahklothing
Prozak - Why feat. Tech N9ne & Twista
SchecterC1Shredder
domme politie actie
royty125
Buakaw Por Pramuk vs. Shish
The New Rulers of The World 9
mrchrismcphail
The War On Democracy by John Pilger DVD OUT NOW
woody1969ad
MAQUILAPOLIS (CITY OF FACTORIES)
californianewsreel
Club Creole Dancers @ Haitian Flag Day
jrinvil
Democracy Now! - John Pilger on Empire 1 of 5
THE WAR ON DEMOCRACY 5/10
1GangRelated1
John Pilger - Sydney Ferries Privatisation
Breaking the Silence PNAC
informationretrieval
Art in the Face of War
MilitaryChannel
arth Rain - Ensar Islam Documentary on the War...
ty5655
Chargement…
Voir les vidéos (26)
عدام ٣ نفر در اهواز
ا
سه شنبه 28 آوريل 2009
[English] [فارسى]
دوشنبه ٧ ارديبهشت ١٣٨٨
سایت حقوق بشر ایران: ٣ نفر در اهواز اعدام شدند٠ خبرگزارى ايرنا با نقل اين خبر نوشت دو نفر به نامهاي علاء.ح و مصطفي.خ، صبح روز يكشنبه ٦ ارديبهشت به اتهام قتل عمد درزندان كارون اهواز به دار آويخته شدند٠
اين خبرگزارى همچنين از اعدام فردى ديگر به نام سيد مسعود. م در اسفند ماه سال گذشته در شهرستان اهواز خبر داد٠ جرم اين فرد قاچاق مواد مخدر عنوان شده است٠ سن هيچيك از اين افراد در گزارش عنوان نشده است٠
.******************************************************************
سه شنبه 28 آوريل 2009
[English] [فارسى]
دوشنبه ٧ ارديبهشت ١٣٨٨
سایت حقوق بشر ایران: ٣ نفر در اهواز اعدام شدند٠ خبرگزارى ايرنا با نقل اين خبر نوشت دو نفر به نامهاي علاء.ح و مصطفي.خ، صبح روز يكشنبه ٦ ارديبهشت به اتهام قتل عمد درزندان كارون اهواز به دار آويخته شدند٠
اين خبرگزارى همچنين از اعدام فردى ديگر به نام سيد مسعود. م در اسفند ماه سال گذشته در شهرستان اهواز خبر داد٠ جرم اين فرد قاچاق مواد مخدر عنوان شده است٠ سن هيچيك از اين افراد در گزارش عنوان نشده است٠
.******************************************************************
در همان بخش
- اعدام ٣ نفر در اهواز
- سنگسار قريب الوقوع درگيلان
- تلاشها دز خصوص توقف اجرای حکم متهم نوجوان دلارا دارابی ادامه دارد
- دل آرا دارابي قرار است چهار روز ديگر اعدام شود
- نگرانى شديد در مورد وضعیت پرونده رکسانا صابری
- اعدام متهمان بمبگذاري حسينيه شيراز
- دلارا دارابی در آستانه اعدام
- يک بيمار رواني در آستانه اعدام قرار گرفت
- ٨٦٪ اعدامهاى سال ٢٠٠٨ درچين و ايران رخ دادند
- اعدام شش نفردر طبس و سارى
اشتراک در:
پستها (Atom)
