با یک تیر چند نشان زدن خاتمی در تقدیر از آمنه بهرامی
ایرج شکری
آخوند خاتمی در پیامی از آمنه بهرامی - دختر جوانی که حدود هفت سال پیش به خاطر اسید پاشی یک جنایتکار هم چهره اش دچار آسیب شدید شده هم بینایی خود را از دست داده است- به خاطر گذشت از قصاص آن جنایتکار او را مورد تقدیر قرار داده است و به او درود فرستاده است. اما در همین پیام، این آخوند هفت خط ، حواسش کاملا جمع بوده که خدشه و ایرادی به توّحش متبلور در احکام اسلامی قصاص وارد نکند و به همین خاطر «عادلانه بودن» حکمی را که برای آن جوان صادر شده بود، یعنی ریختن اسید در چشم و کورکردنش را، مورد تایید قرار داده که در این جملات او نمایان است:«... آن سوی داستان جوان نگون بختی که شکوه زندگی خود و دیگری را نگونسار کرده بود و بدترین روزهای خود را می گذراند تا از یک سو حکم دادگرانه دادگاه او را به کیفر عمل زشت خود برساند...»(1) . دقت و حسابگری از این دست خاتمی البته ناشی از ایمان و اعتقاد اسلامی او و نیز به خاطر«دغدغه» بزرگ او که حفظ نظام آزادی کش اسلامی است، بروز می کند. اختلافات او با باندهای دیگر نظام جمهوری اسلامی هم در روش هایی است که برای حفظ این نظام به کار گرفته می شود. اما او خیلی مواظب است که اختلافاتش با سایر براداران، سایه روی سمبلها و نمادهایی که وجهی از کلیت نظام را متجلی می کند،نیاندازد. همچنان که در این پیام، کورکردن چشم و انتقام گیری به شیوه قبایل بادیه نشین زمان رسول الله، براساس احکام اسلامی جاری در رژیم جمهوری اسلامی را «حکم دادگرانه» دانسته و نیز بعد از کشته شدن لاجوردی- جلاد منفور و درنده خوترین چهره یی که نامش پشت سر خمینی در تاریخ قرن بیستم ایران ثبت شده-، تجلیل از او را فراموش نکرد و از آن جنایتکار پلید به عنوان خدمتگزار نظام و مردم یاد کرد. جناب مبتکر گفتگوی تمدنها، که خیلی خشونت گریز تشریف دارند و در این پیام از گذشت و شکیبایی آمنه بهرامی تقدیر و « سنگدلی و بی آزرمی و نفرت پراکنی و خودخواهی و کین توزی» را مردود شمرده، فراموش کرده است که در مهر ماه 1360، در اوج اعدامهای گروهی و آن رود خونی که خمینی بعد از سی خرداد راه انداخته بود، وقتی مهندس بازرگان در نطق پیش از دستوردر مجلس، گردانندگان رژیم را به پرهیز از خشونت و کشتار نوجوانان و جوانان فراخواند، جناب ایشان در مقاله دنباله دار در سه شماره کیهان برای نطق بازرگان ردیه نوشت (2). خاتمی در سطور آغازین یادداشت و پیام خود برای تقدیر آمنه، وسط دعوا و قبل از ورود به اصل موضوع نرح تعیین کرده و به تعریف از اوضاع زمان ریاست جمهوری خود پرداخته و در این مورد نوشته است:« سال‌ها پیش، در دوران ریاست‌جمهوری که همواره دغدغه امنیت عمومی و نگاهداشت حق و حرمت مردم را داشتیم (هر چند در این باب آنگونه که دل‌خواه بود موفق نبودیم) و مشکلات و مسائل اجتماعی و پرخاش‌گری‌ها و آسیب‌ها هرگز قابل مقایسه با امروز نبود، هنگامی که خبر رسید که سنگدل منحرف و بی‌انصافی بر چهره دختر جوانی که شادابی و زیبایی از جمله سرمایه‌های زندگی او است اسید پاشیده است و...» اما از همه این موارد که بگذریم، انگیزه خاتمی در نوشتن این تقدیر برای آمنه بهرامی به نظر نگارنده نه تقدیر از او به خاطر گذشت از اجرای یک «حکم دادگرانه» و نجات بخشیدن یک جوان از نابینایی، بلکه استفاده از فرصت برای خودی نشان دادن، یک فرصت طلبی مشمئز کنند و تلاشی است برای وانمود کردن این که کسانی چون او هم در رژیم هستند که خشونت و انتقام جویی و... رد می کنند و این کار را با «تقدیر» از آمنه کرده است. حال آن که کیست که نداند ایشان هیچ ایستادگی که شایسته آرایی که برایش به صندوقهای انتخابات ریخته بودند، در برابر بی عدالیتها و ظلمهایی که از سوی دستگاه قضایی و بازوههای سرکوب آن به مردم و به ویژه دانشجویان می رود، نکرد. نکته دیگری هم در ارتباط با این «اقدام خدا پسندانه» خاتمی باید در نظر داشت این است که اقدام آمنه بهرامی در صرفنظر کردن از قصاص، سبب رهایی رژیم از یک بی آبرویی بزرگ و در امان ماندن رژیم از انفجار رسانه یی و خبری منفی آن شد، چرا که در صورت اجرای حکم، آوارش نه روی سر آمنه بلکه روی سر رژیم می ریخت که دستگاه قضایی اش چنان حکمی را صادر کرده بود. این البته تنها یکی از تناقض هایی است که خاتمی و اسلام پناهان و اسلامگرایان مرتجع، با دین و آئین زندگی سوز و مردم ستیزی که دارند با آن رو به رو هستند. تردید نیست که اقدام این دختر مظلوم قابل تقدیر و ستایش است و تردیدی نیست که او در آینده و تاپایان عمر هر بار که بیاد بیاورد که با گذشت خود از قصاص، مرتکب انتقام جویی وحشتناکی نشده که رژیم با احکام اسلامی اش او را به سوی آن سوق می داد، قصاصی که هیچ تغییری در وضعی که برای او پیش آمده است نمی داد، خرسند خواهد بود و احساس رضایت و آسودگی خاطر خواهد کرد. اما او به درستی و به حق خواهان تنبیه آن موجود درنده خو شده و حق دارد که خواهان آن باشد این موجود درنده- که تازه به خاطر این که آمنه خواستار پرداخت دیه است، او را مورد اهانت هم قرار داده است- در زندان بماند . آن درنده خود که «بچه مسلمان» هم تشریف دارد، بنا بر اظهارات پدر او که در روزنامه اینترنتی روز (11 مرداد) درج شده است در مدتی که زندان بوده است بخش زیادی از قرآن را حفظ کرده است و تا تا شش ماه دیگر می تواند آنچه باقیمانده است را حفظ کند. البته حفظ قرآن در زندان امتیازی است که «اجر دنیوی» برخورداری از عفو مقام معظم رهبری را همراه دارد.
اما نکته یی که حجت اسلام خاتمی به آن اعتنایی نکرده است، پیامد عدم اجرای آن «حکم دادگرانه» برای آمنه یعنی اجرای «حکم دادگرانه» پرداخت دیه بر مبنای احکام اسلامی برای این زن مظلوم است. بر اساس «احکام دادگرانه» اسلامی ارزش جان او که زن است نصف ارزش یک مرد دارد و بنا اظهارات خودش در مصاحبه با رادیو فردا از سوی مسئولان رسیدگی به پرونده، به او گفته اند که نصف دیه کامل انسان به او پرداخت خواهد شد (3) واین قانون و قوانین ظالمانه یی مثل سنگسار و قطع دست دزد و در مواردی مهمل مثل پرداخته دیه با درهم یا با بز و شتر را، «بزرگان» اسلام شناس و فقیه این رژیم منحوس نوشته اند.
اگر چه در یک جامعه هفتاد میلیونی به هرحال جرم و جنایت و جنایتهایی که منشاء آن اختلافات خانوادگی است امکان وقوع دارد، چنان که در کشورهای اروپایی هم اتفاق می افتد، اما اعمال خشونت مستمر علیه شهروندان از سوی رژیم و شکل قانونی وشرعی دادن به آن، ریختن به خانه های مردم و جشن و میهمانی آنها را بهم زدن و شلاق زدن جوانان به جرم رقصیدن در جشن و میهمانی ، ممنوعیت تفریحات وشادیهای جمعی و تماسهای سالم جوانان- چنانکه ابتکار اخیر جوانان در برگزاری تجمعی در پارکی درتهران برای «آب بازی» و پاشیدن به یکدیگر با بگیر بیند و اخطار و تهدید در مورد تکرار آن رو به روشد-، به علاوه زن ستیزی و مرد سالاری و نگرش حوزوی- حیوانی (4) به زن که در تاکید آیت الله های بیشعور و مراجع تقلید مرتجع در جدا سازی زنان و مردان در محیط کار و تحصیل و فعالیتهای اجتماعی منعکس است، ارزش و منزلت زن را به یک کالای جنسی قابل تمّلک توسط مرد تقلیل دادن، زمینه ساز چنین خشونتهایی است. از طرفی فقر و اعتیاد هم عامل دیگری است که گریبان گیر گروه عظیمی از جمعیت است و خود این عامل نیز سبب تشنح و خشونت در روابط مردم است. در مساله «شوهر کشی»، فقر و اعتیاد از عوامل مؤثر در رخ دادن فاجعه هستند. امید که با برچیده شدن این رژیم منحوس مذهبی که در آن راه شادی برای مردم با صخره و سنگ و درّه و پرتگاهِ جریمه و شلاق و زندان بسته است اما برای عزا داری و گریه و ماتم گرفتن به این یا مناسبت مذهبی، در تمام سال مراسم گونا گون با کمکهای مستقیم و غیر مستقیم دولتی، تعطیلی ندارد (حتی برای عزاداری و گریاندن کودکان شیرخوار از سوی دستگاهها دولتی یا وابسته و مورد حمایت نهادهای مربوط به نظام «همایش شیرخوارگان حسینی» در سراسر کشور سازمان داده می شود)(5)، در آموزش و پروش کودکان و نوجوانان پرهیز از خشونت و کینه ورزی، مورد توجه قرار بگیرد و با برگزاری جشنهای مردمی که مناسبتهای زیادی در فرهنگ ایرانی برای آن هست و فراهم کردن تفریحات سالم همگانی و امکان تجمع و ارتباط سالم جوانان دختر و پسر، و نیز تلاش برای برابری حقوق زن و مرد، خشونت و پرخاشگری و جرم و جنایت در ایران به سرعت کاهش یابد. آخرین نکته برای یاد آوری این که کاری بسیار انسانی و پسندیده است اگر ایرانیان ثروتمند خارج کشور که بین آنان میلیونرهای بزرگی در بین آنان هست که حتی می توانند 25 میلیون دلار خرج یک هفته سفر فضایی بکنند، برای بهبود وضع این دختر مظلوم و احتمالا مداوی او در خارج و یا خرید وسائل پیشرفته برای کمک به جبران مشکل نابینا شدن او– در صورت موجود بودن چنین وسایلی- اقدام کنند. چندی پیش در گزارشی تلویزیونی دیدم که دستگاهی در این زمینه در آغاز ساخت و تکمیل است که البته کار چشم را نمی کند، ولی کمکی است برای نابینایان برای شناختن موانع، موقع حرکت و جا به جا شدن.
منابع و توضیحات:
1- تقدیر خاتمی از آمنه بهرامی
2 - واکنش خاتمی به نطق بازرگان
3 - مصاحبه آمنه با رادیو فردا در مورد دیه http://www.radiofarda.com/content/f7_ameneh_bahrami_iv_after_forgiving_majid_movahedi/24283155.html
4 - مطلبی از نگارنده در توضیح نگاه حوزوی – حیوانی به زن که منشاء بسیاری از تبعیض ها و خشونتها نسبت به زنان است در لینک زیر:
5- شیرخوراگان حسینی
13 مرداد 1390 – 4 اوت 2011
