۱۳۹۰ اردیبهشت ۲۹, پنجشنبه

نیروی دریایی اسرائیل در مدیترانه : حمله به کشتی «راشل کوری» نوشتۀ میشل شوسودوسکی



نیروی دریایی اسرائیل در مدیترانه : حمله به کشتی «راشل کوری»
نوشتۀ میشل شوسودوسکی
ترجمه از فرانسه به فارسی توسط حمید محوی


 
Mondialisation.ca, Le 17 mai 2011
کشتی «اسپیریت آف راشل کوری» (روح راشل کوری) که حامل کمک های بشردوستانه به غزه بود در 15 می 2011، ساعت 22 و 54 دقیقه، توسط گشتی دریایی اسرائیل در آب های فلسطین مورد حمله قرار گرفت.
 
نیروی دریایی اسرائیل، کاملا مسلح و با تجهیزات کافی تنها در حمله به غیر نظامیانی که هدفشان شکستن محاصرۀ غیر انسانی نوار غزه می باشد خود را نیرومند احساس می کند.
طی ساعات گذشته، مرکز پژوهش های جهانی سازی چندین بار با کشتی راشل کوری که به مقصد غزه در حال حرکت می باشد تماس گرفته است. آن چه در زیر خواهید خواند به روز رسانی دقیق این تماس ها می باشد. پیش از این یک مقالۀ در ساعت 30 دقیقۀ بامداد 16 می منتشر شده است. (در گاهنامۀ هنر مبارزه مقاله ای که میشل شوسودوسکی در این جا یادآور شده است، پس از مقالۀ حاضر منتشر خواهد کرد).
  کشتی از بندر «پیره» در یونان، روز چهار شنبه 11 می حرکت می کند. ابتکار ارسال کمک بشر دوستانه توسط یک سازمان مالزیایی برای صلح جهانی به مدیریت نخست وزیر سابق مالزی مهاتیر محمد انجام گرفت(2). افرادی که در این مأموریت بشر دوستانه شرکت کرده اند از بین صلح طلبان و روزنامه نگاران هستند : 7 مالزیایی، 2 ایرلندی، 2 هندی و یک کانادایی. مرکز پژوهش های جهانی سازی(3) با این حرکت بشر دوستانه هم کاری می کند، ژولی لوسک(4) از اعضای مرکز پژوهش های جهانی سازی نیز در کشتی راشل کوری به سر می برد.
  کشتی باری به نام «روح راشل کوری»(5) (که اسم اصلی و رسمی آن فینش می باشد)(6) 5/7 کیلومتر لولۀ پلاستیکی به هدف باز سازی فاضلاب در نوار غزه حمل می کند که کاملا تخریب شده است. این کشتی به گرامی داشت و خاطرۀ مبارز صلح جوی شجاع آمریکایی راشل کوری که در سال 2003 زیر یک بولدوزر اسرائیلی کشته شد، نام گذاری شده است، او می خواست از تخریب یک خانۀ فلسطینی جلوگیری کند. راشل در سن23 سالگی به شکل فجیعی زیر بولدوزر کشته شد.


«اسپیریت آف راشل کوری» بی آن که رد یابی شود وارد آب های غزه شد. نیروی دریایی اسرائیل با تمام تجهیزات رادار و آخرین فن آوری هایی که دراختیار دارد، از ارسال و مأموریت این کشتی آگاه نشده بود.
اسرائیلی ها آماده نبودند و از پیش هیچ اطلاعی دربارۀ مأموریت راشل کوری نداشتند که از ماه ها پیش برنامه ریزی شده بود، و می بایستی به مناسبت روز «یوم النکبه» (روز مصیبت فلسطینیان به سال 1948)به ساحل غزه برسند.
موساد، مرکز اطلاعاتی اسرائیل از چنین طرحی بی اطلاع بود، یعنی موضوعی که می تواند تا حدودی مزاح آمیز تلقی شود. شناورهای نیروی دریایی اسرائیل با دستپاچگی واکنش نشان داد، بی آن که از پیش اطلاعی از ارسال این کشتی داشته باشند. و هیچ نشانی از این که دستور خاصی از دولت اسرائیل دریافت کرده باشند دیده نشده است.
وقتی که کشتی مورد حمله قرار می گیرد، سرنشینان کشتی تصور می کردند که هنوز در آب های بین المللی هستند، ولی در واقع حدود یک مایل وارد آب های منطقۀ حفاظتی غزه شده بودند و در فاصلۀ کوتاهی با ساحل غزه قرارداشتند، یعنی وضعیتی که به خودی خود باید آن را یک حرکت موفقیت آمیز مهم تلقی کرد.
نخستین گزارشات  رسیده به مرکز پژوهش های جهانی سازی به عبارت زیر است :
-ساعت 10/45، «اسپیریت آف راشل کوری» توسط یک شناور نیروی دریایی اسرائیل و یک شناور نیروی دریایی مصری در آب های بین المللی ردیابی می شود [این گزارش بعدا تصحیح می شود و در واقع کشتی در آبهای غزه ردیابی شده بوده]
-ساعت 10/54 (5/54) به وقت غزه) : ما توسط کشتی های اسرائیلی و مصری ردیابی شدیم ولی از فرمان سرپیچی کردیم و به راه خودمان به سوی ساحل غزه ادامه دادیم.
-ساعت 5/57 : یک شناور جنگی اسرائیلی با شتاب به سوی ما می آید! ما در آب های بین المللی هستیم، در نتیجه آنها حق ندارند به ما حمله کنند. ما ادامه می دهیم.
-ساعت 5/59 : کشتی ما را هدف گرفته اند و تیراندازی می کنند! ما به راه خودمان ادامه می دهیم.
-ساعت 6/35 : آنها ما را دوبار محاصره کردند و به سوی ما تیراندازی کردند. با مسلسل. هیچ کس زخمی نشد. یکی از تورهای ماهی گیری به پروانۀ موتور گیر کرده و نمی توانیم پیش روی کنیم.
- ساعت 6/37 : کشتی اسرائیلی از یک سو و کشتی مصری از سوی دیگر ما را محاصره کرده اند و تیراندازی می کنند. ما متوقف شده ایم. همه سالم هستند و هیچ کس زخمی نشده است.
حملۀ دو کشتی جنگی اسرائیلی در وهلۀ نخست به شکل هشدار باش به راشل کوری صورت گرفت که در صورتی که مسیر کشتی تغییر نکند به روی خلبانان و مسافرین کشتی تیراندازی خواهند کرد. طی این حملۀ هشدار باش و تیراندازی ها، نزدیک بود که یکی از سرنشینان کشته شود.

مکالمه ای که بین نیروی دریایی اسرائیل و کشتی حامل کمک های بشر دوستانه برای غزه، به شکلی که روزنامه نگار «مالزی آزاد امروز»(7) گزارش داده، چنین است :
ارتش اسرائیل : فرمان توپخانه. مسیرتان را تغییر دهید...
ناخدا جلیل منصور : ما غیر نظامی هستیم و برای غزه کمک های بشردوستانه حمل می کنیم.
ارتش اسرائیل : این جا منطقۀ نظامی و بسته است. شما وارد منطقۀ ممنوعه شده اید، برگردید.
ناخدا منصور : ما به مأموریتمان ادامه می دهیم.
پس از این مکالمه، اسرائیلی ها به پشت کشتی بشر دوستانه رفتند و از آن جا یک تیر توپ هوایی دیگر شلیک کردند.
گراهام : این کاری نقض حقوق بین المللی است. ما در یک مأموریت بشردوستانه هستیم و هیچ سلاحی نیز حمل نمی کنیم.
ارتش اسرائیل : برگردید. ما دوباره تیراندازی خواهیم کرد.
گراهام : شما روی غیر نظامیان بی اسلحه تیراندازی می کنید.
ارتش اسرائیل : ما به سوی غیر نظامیان بی سلاح تیراندازی نکرده ایم.
گراهام : ولی گویا که شما به روی ما تیراندازی می کنید

ارتش اسرائیل : ما به روی شما تیراندازی نکردیم. این تیراندازی ها فقط برای اخطار شلیک شده اند.

پس از این گفتگو، کشتی اسرائیلی دو تیر تهدیدآمیز دیگر شلیک کرد : «دفعۀ بعد، روی کشتی شما پیاده خواهیم شد.»
 
سپس، نیروی دریایی مصر را از طریق رادیو شنیدیم که به اسرائیلی ها گفتند : «تیراندازی را متوقف کنید، آنها در آبهای مصر هستند».
وقتی اسرائیلی ها متوجه حضور نیروی دریایی مصر شدند، رفتند. به گزارش :
نیروی دریایی مصر نمی دانست چه می گذرد. نیروی دریایی اسرائیل با نیروی دریایی مصر تماس گرفته بود ولی در وهلۀ نخست هیچ پاسخی دریافت نکرد.
در گزارشی که پیش از این در ساعت 30 دقیقۀ بامداد منتشر کردیم، پس از تماس با کشتی کمی پس از نیمه شب، از گفتگوی کشتی اسرائیلی و مصری مطالبی نوشته شده است. با این که بین آنها هم کاری هایی صورت گرفت، ولی حضور نیروی دریایی مصر در پشتیبانی نقش مهمی را بازی کرد، اولا موجب محدود ساختن حملۀ اسرائیلی ها شد و در ثانی آنها کشتی «اسپیریت آف راشل کوری» را در آب های مصری هم راهی کردند.
نیروی دریایی اسرائیل با کشتی راشل کوری تماس گرفته بود و از نوع کالایی که کشتی حمل می کرد و مسافرین غیر نظامی بی اسلحه مطلع شده بود. ولی باید دانست که حملۀ هشدار دهندۀ آنها با سلاح اتوماتیک خیلی خشونت بار بوده است. دو کشتی گشتی مسلح به مسلسل در دریا موضع گرفته بودند. اسرائیلی ها در عین حال به یک کشتی ماهی گیری فلسطینی که در آبهای غزه شناور بود تیراندازی کردند.
در نخستین حملۀ هشدار دهنده که به کشتی راشل کوری دستور داده بودند که تغییر مسیر دهد «برگردید و گر نه تیراندازی می کنیم»، ولی علی رغم این که کشتی تغییر مسیر داده بود، اسرائیلی ها به تیراندازی ادامه داده بودند : «و این بار به قصد کشت شروع  به تیراندازی کردند.»
کشتی نیروی دریایی مصر در حالی که با نیروی دریایی اسرائیل در تماس بود، کشتی راشل کوری را تا لنگر گاه مناسبی همراهی کرد. تیم نیروی دریایی مصر امنیت کشتی حامل کمک های بشردوستانه و مسافرین آن را به عهده گرفتند. در تماس های نیروی دریایی اسرائیل و مصر، و اسرائیلی ها از مداخلۀ مصری ها تشکر کردند.
کشتی راشل کوری و مسافرین آن در آبهای مصر و در لنگرگاه ال اریش به سر می برند که با آب های غزه در فاصلۀ کوتاهی قرار دارد.

در این مرحله از بسیج جهانی برای پشتیبانی از کشتی حامل کمک های بشر دوستانه، ضروری خواهد بود که محاصره شکسته شود و آب های غزه به روی کمک های بشر دوستانه آزاد گردد و در عین حال درهای بستۀ  مرز زمینی بین مصر و غزه را نیز باز کنند.


ارسال کمک های بشردوستانه برای باز سازی زیربناهای غزه از دیدگاه بهداشتی اهمیت فوق العاده ای دارد، به ویژه برای تصفیه آب که بخش هایی از آن در بمباران های اسرائیلی شدیدا خسارت دیده است.
پانوشت :
1) دربارۀ راشل کوری به وبلاگ مقالات در آدرس زیر مراجعه کنید
2009/1/18
2)
Perdana Global Peace
3)
http://www.mondialisation.ca/index.php?context=home
4) از مرکز پژوهش های جهانی سازی به مدیریت میشل شوسودوسکی
Julie Lévesque
 
5)
The spirit of Rachel Corrie
6)
FINCH
7)

به ياد ميثم عبادي كه درحمايت از يك دختر جوان توسط بسيجي قاتل به شهادت مي...

گذر قاجاری شیراز فدای شاهچراغ شد

مردم ايران زمين !
سرزمين مادريمان بتدريج و گام به گام تخريب و ويران ميشود!

********************************************************

دویچه وله : روز ۲۸ اردیبهشت، ۱۸ ماه مه روز جهانی میراث فرهنگی است. به ابتکار سازمان میراث فرهنگی، از ۲۸ اردیبهشت تا سوم خرداد هفته میراث فرهنگی و هر روز این هفته به یک نام نامگذاری شده است. موزه و خاطره، میراث و پیوند اقوام، خانواده و میراث فرهنگی، میراث و مشارکت‌های مردمی، اقتصاد در آیینه میراث، قانون و میراث فرهنگی و میراث فرهنگی آب، نام‌هایی است که این سازمان برای هر یک از روزهای هفته میراث فرهنگی در نظر گرفته است.

در اولین روز از این هفته اما دوستداران و کنشگران میراث فرهنگی در محله سنگ سیاه شیراز شاهد تخریب یکی از گذرگا‌ه‌های تاریخی این منطقه بودند. علیرضا گل‌گلی یکی از کنشگران سازمان غیردولتی "طرح و شرح، انجمن معماران ایران" از جمله کسانی بود که شاهد این تخریب بوده است. او درباره این بنای تاریخی به دویچه‌وله گفت: «این گذری است از گذرهای قاجاریه در بافت سنگ سیاه. این بافت، بافت خیلی خاصی است. در حقیقت تنها بافت ستاره‌ای کشور است و به خاطر خاص بودن انشعاب‌هایش حائز اهمیت خیلی زیادی است. چهارتا از خانه‌های داخل این انشعاب‌ها که "گذرگاه احمدی"‌نام دارد، تخریب شده‌اند. خانه‌ها متعلق به دوران قاجاریه و پهلوی بوده‌اند و اهمیت زیادشان در این بود که بدنه‌ی این انشعاب را می‌ساختند و باید فعالیت‌های پژوهشی و مطالعاتی زیادی روی این بدنه صورت می‌گرفت که متأسفانه بدون به نتیجه رسیدن این مطالعات، این بناها خراب شدند.»

این فعال میراث فرهنگی علت تخریب این گذر تاریخی را طرح گسترش حرم شاهچراغ عنوان کرده که زیر نظر شورای شهرسازی شیراز در حال انجام است. آقای گل‌گلی می‌گوید: «ما معتقدیم که بافت تاریخی و گردشگری و همین طور حرم حضرت شاه چراغ باید توسعه پیدا کند. ولی از روندهای اصولی و درست خودش، تا جایی که به بافت و ارزش‌های تاریخی آن خدشه‌ای وارد نشود. ولی متأسفانه به نظر می‌رسد که در این حیطه مطالعات خوبی صورت نگرفته و بدون اطلاع، اقدام به تخریب این گذر و خانه‌های اطراف شده است.»
 
 به گفته‌ی این فعال میراث فرهنگی، در طرح گسترش شاهچراغ ۱۳۰ خانه‌ی تاریخی از بین خواهد رفت. او هچنین به طرحی اشاره می‌کند که ۱۶ سال پیش توسط شهرداری وقت شیراز اجرا شد و در راستای آن ۷۸ خانه‌ی تاریخی و تعداد زیادی مدرسه، مسجد و حمام‌های تاریخی شهر از بین رفتند. آقای گل‌گلی ابراز نگرانی می‌کند که طرح گسترش شاهچراغ نیز چنین نتایجی در بر داشته باشد.
 
 این عضو انجمن معماران ایران، عملکرد یک سال گذشته سازمان میراث فرهنگی را نسبت به سال‌های قبل از آن خوب ارزیابی می‌کند اما می‌گوید سایر ارگان‌ها مثل شهردار‌ی‌ها اهمیتی به مصوبه‌های این سازمان نمید‌هند. آقای گل‌گلی می‌گوید: «متأسفانه استفاده از نظرات کارشناسانه در سایر ارگان‌ها مثل شهرداری‌ها، خیلی ضعیف و کم هستند و متأسفانه به نظرات کارشناسانی که در سازمان میراث فرهنگی فعالیت می‌کنند توجه کم‌تری می‌شود. به وفور دیده شده است که سازمان میراث فرهنگی در موارد مختلف نظر خودش را اعلام کرده که این طرح باید این گونه پیش رود. ولی متاسفانه زمانی که در شورای عالی شهرسازی مطرح می‌شود، از حمایت کمی برخوردار هستند و نظرات‌شان کم‌تر مورد توجه قرار می‌گیرد.»
 
 کارشناسان میراث فرهنگی به پدیده‌ای با عنوان "مرمت‌های غیراصولی" اشاره می‌کنند که در یک سال اخیر باعث صدمه خوردن بخشی از بناهای تاریخی شده است. از جمله این وقایع می‌توان به تخریب پل "گرگر" در شوشتر پس از مرمت آن، ریزش دیوارها و طاق‌های بازار سنتی تهران در اثر گودبرداری‌های شبانه و رانش بندهای قلعه "فلک‌الافلاک" خرم‌آباد در اثر مرمت غیراصولی این بنا اشاره کرد.





 

شناسايي شد :عليرضا جاويد مزدوري با 33 سال سن و يكي از ثروتمندترين مديران شهرداري

شناسايي شد :عليرضا جاويد مزدوري با 33 سال سن و يكي از ثروتمندترين مديران شهرداري

همه مزدوران ايران 



می خواهم یکی از مزدوران رژیم و عناصر اطلاعاتی رو به شما معرفی کنم که نامش کم و بیش شبیه نام همین مزدور است
علیرضا جاوید، متولد 1358 در شهرستان اراک. در سالهای نوجوانی عضو فعال پایگاه مقاومت بسیج باقرالعلوم در اراک بود.
در دوران دانشجویی در دانشگاه علم و صنعت از نزدیکان محمود احمدی نژاد بود و عضو فعال بسیج (سوله بسیج علم و صنعت که از خشن ترین گروههای بسیج در دانشگاههای تهران در آن سالها بود) که در پرونده سازی و اخراج و تعلیق دانشجوهای بسیاری نقش اساسی بازی می کرد. بر هم زدن تجمعات و ضرب و شتم دانشجویان و خبرچینی از اساتید از دیگر فعالیتهای او بوده است.
با شهردار شدن احمدی نژاد او با 25 سال سن در ابتدا به عنوان قائم مقام شهرداری منطقه نارمک، و سپس شهردار منطقه هفده تهران انتخاب شد که کم سن و سال ترین شهردار تاریخ تهران بود با 26 سال سن!!!تا پاداش تمام آدم فروشی هایی که کرده بود را از دست شخص محمود احمدی نژاد دریافت کند. در انتخابات ریاست جمهوری، علیرضا جاوید مسوول اصلی ستاد انتخاباتی محمود احمدی نژاد در استان مرکزی بود و با هماهنگی های اطلاعاتی با سپاه استان و نمایندگان شورای نگهبان، مدیریت مهندسی انتخابات در استان مرکزی را در دست داشت. او پس از انتخابات ارتقا درجه یافت و شهردار منطقه چهار شد و تعداد زیادی از دوستان بسیجی سابق را نیز در شهرداری تهران مشغول به کار کرد (مثل احسان شریفی، که از فعالین بسیار خشن بسیج دانشگاه علم و صنعت بود که بعدها پست بالایی را در منطقه تجاری کیش به عنوان پاداش آدم فروشی ها و ضرب و شتمهایش به او دادند).
علیرضا جاوید هم اکنون با سی سال سن،یکی از ثروتمند ترین مدیران شهرداری است (به لحاظ تعداد زمین و آپارتمانی که در این چند سال به طرق مختلف به چنگ آورده است)و هم اکنون شهردار منطقه “یک” تهران است که در وبسایت شهرداری “منطقه یک” می توانید با چهره او بیشتر آشنا شوید. حضور فعال او در سرکوبهای دو سال گذشته از طریق منابع گوناگون در میان کارمندان شهرداری تهران تایید شده است و بزودی عکسهای مختلفی از او منتشر خواهد شد تا بسیجی ها بدانند که هرگز ملت ایران خیانتها و جنایتهای آنان را فراموش نخواهد کرد.
ولی ایندو را نباید با هم اشتباه ک
رد: