۱۳۹۲ اسفند ۲۵, یکشنبه
زنجیرها را بشکنید! خشم زنان به مثابه یک نیروی شکست ناپذیر برای انقلاب را رها سازید!
زنجیرها را بشکنید! خشم زنان به مثابه یک نیروی شکست ناپذیر برای انقلاب را رها سازید!
کمونیستها و روز جهانی زن
با وجود آنکه نطفه خلقِ کلیه پروژه های
کلانِ جهان و ادامه حیات بشریت از مادران سرچشمه می گیرد؛ اما زنان به عنوان نیمی
از بشریت همچنان در جای جای جهان در حالت انقیاد، خفت و تنزل رتبه اجتماعی-سیاسی
نگه داشته شده اند. بازگشت به عقب به آنان تحمیل می گردد، با بیماری همه گیر تجاوز
به عنف، قفل کردن زن به زنجیر برده داری جنسی و تن فروشی، تخریب مقامشان بوسیله
پورنوگرافی، در سلول انفرادی جامعه مردسالارانه ی حجاب زندانی شدن، تحقیر بوسیله
فرهنگ نفرت پراکنی از زن، و مجازات های بی شمار دیگری که زنان و دختران جوان را
تنها به "جرم" زن به دنیا آمدن مورد هدف قرار می دهد.
و در سراسر جهان در مقابل چشمان ما، حمله
همه جانبه ای به حقوق زنان برای حق سقط جنین بویژه در کشورهای سرمایه
داری-امپریالیستی بوقوع می پیوندد و بدین ترتیب حقوق پایه ای یک زن برای تصمیم
گیری و تمایل به بارداری زیر پا گذاشته می شود. تحمیل مادر و بچه دار شدن به زن
چیزی مگر بردگی زن نیست!
اما سوال اساسی این است؛ در زمانی که حملات
روزمره به حقوق زنان بوسیله جامعه مردسالارانه ی نظام سرمایه داری-امپریالیستی و
دول ارتجاعی دست نشانده اش مداوماً در تمامی شئون اجتماعی به عنوان ضرورت نظام
طبقاتی تولید و بازتولید می شود، در مقابل زن چه آلترناتیو و چشم اندازی قرار
دارد؟
همانگونه که انگلس در «کتاب منشاء خانواده،
مالکیت خصوصی و دولت» می‌گوید:«در خانواده، مرد در جایگاه بورژوا قرار گرفته؛ و زن
نقش پرولتر را ایفا می‌کند».
زن در خانواده طبقه ی کارگر
سراسر جهان، پرولترین پرولتاریاست.
محو ستم جنسیتی و پدیدار گشتن آزادی کامل
زنان با تداوم تقسیم جامعه به اربابان و بردگان، استثمارکنندگان و استثمارشوندگان
و به یک معنی تقسیم آحاد مردم به فرادست و فرودست، امری است غیر ممکن.
پس بدین جهت امر رهائی بشریت با آزادی کامل
زنان پیوندی بس ناگسستنی دارد. هیچ انسان آزادیخواه و بویژه یک کمونیست انقلابی
نمی تواند خواستار رهایی بشریت بوده اما، در عین حال خواهان به بردگی گرفتن نیمی
از جامعه به توسط نیم دیگر آن با توسل به برتری جنسیتی باشد. بنابراین آزادی زنانِ
زحمتکش و بویژه زنان در سراسر جهان با گسستی قطعی از، و شکستن زنجیرهای بردگی نوین
روابط تولیدی ستمگرایانه و استثماری جامعه طبقاتی، به مثابه بخشی از انقلابات
جهانی پرولتریِ کمونیستی، و با چشم انداز همبستگی انترناسیونالیستی قابل حصول است؛
زیرا:
جنس ستم بر زنان عمیقاً بر دستان پینه بسته
ی آنان در کارگاههای عرق ریزان1 چین،
بنگلادش، مالزی، ویتنام و هندوراس حک گشته، و تا مغز استخوان آنان ریشه دوانده و
به عنوان یک جزء، در هم تنیده و بافته شده است. زنجیر اساراتی که در قالب حجاب بر
تن و چهره زنان در ایران، افغانستان، عربستان سعودی و اندونزی پدیدار گشته به واقع
امر، و به توسط همان جبر مردسالارانه، پوشاک از تن دختران مولداوی و بانکوک در
فاحشه خانه های سراسر جهان دردیده است تا مگر به قیمت به بردگی کشیدن زنان ارضاء
گردد. و اما آغاز این ستم که ریشه در تاریخ بشریت دارد، در سراسر جهان امتداد پیدا
کرده، بخشی از بافت ساختاری همه ی مذاهبِ غالب و "قوانین اخلاقی" و نیز
تنیده شده در تمامی شئون اجتماعی بشر می باشد و به همین تعبیر زنجیر سنگینی بوده
که با اولین تقسیمات ستمگرایانه بشریت شکل یافته و تا کنون نیز تاریکی و ظلمت را
بر زندگی، رویاها و چشم انداز بشریت قرن 21 می افکند.
ما دیگر حاضر به ادامه زندگی
تحت این شرایط اسارتبار نیستم!
و در روز جهانی زنان اعلام می کنیم:
زنان به رهایی نیاز دارند. زنان به رهایی
از هزاران سال زنجیر سنتی و کهن، نیاز عاجل و فوری دارند. و در مقابل کلیت بشریت،
در جای جای جهان برای پیشروی، راه دیگری مگر خاتمه دادن و خلاصی قطعی از قرنها
محکومیت به زندگی، و به هزاران طریق بی رحمانه استثمار، تحقیر و تخریب شدن نیمی از
بشریت، موجود نمی باشد.
زنان
ماشین تولید و پرورش دهنده ی فرزند نیستند. زنان موجودات کمتر و پست تری در میان
بشریت نمی باشند. زنان اشیاء ایجاد شده برای لذت جنسی مردان نیستند. زنان به هیچ
وجه کمتر از مردان نبوده و به عنوان انسان و اعضاء جامعه بشری، قادر به شرکتِ کامل
و مساوی(در مقایسه با مردان) در همه عرصه های اجتماعی می باشند. وقتی زنان در
مرتبه پایین و مقام پست تر از مردان نگه داشته شوند، در واقع تمام بشریت عقب نگه
داشته می شود. زنان باید آزادی بدست آورند، و تنها از طریق تغییر و تحول انقلابی
در جهان و رهائی تمام بشریت، و تنها به عنوان یک نیروی محرکه قوی شرکت کننده در آن
انقلاب، می توانند آزاد شوند.
روز
جهانی زن؛ روزی است که خشم زنان باید فرا خوانده شود و به عنوان یک نیروی عظیم
برای انقلاب پرولتری رها گردد، روزی است که همه کسانی که رویا و آرزوی یک دنیای
بهتر را در سر می پرورانند، باید این را به رسمیت بشناسند که؛ هرگز نمی توان تمام
زنجیره ها را به جز یکی شکست، و اگر جداً خواهان آزادی کامل هستید، باید مبارزه
تان شامل آزادی کامل زنان نیز باشد. 8 مارس روزی است برای سازمان دادن مبارزه ی
توده ای، علیه تمام اشکال بردگی و خفت و تخریب زنان و نیز روزی است برای تمرکز کلیه خدمات ما در جهت تسریعِ توسعه یک
وضعیت که انقلاب پرولتری را در هر کشور و سراسر جهان ممکن سازد.
پیش به سوی مبارزه برای
آزادی کامل زنان در سراسر جهان!
پیش بسوی سازمان دادن
مبارزات توده ای!
مارس
2014
email: shouresh.magazine@gmail.com
facebook: shouresh-iran
پانویس ها:
1. بر اساس اخبار موجود، سالانه صدها کارگر در کشور های جنوب شرقی آسیا و علی الخصوص بنگلادش، که اکثر آنها را کارگران زن تشکیل می دهند، بر اثر سوانح محیط کار، جان خود را از دست می دهند. این در حالی است که بسیاری از این سوانح مربوط می باشد به فروریختن ساختمان تولیدی های پوشاک و پارچه بر اثر قدیمی ساز بودن بناها و تاکنون در هر واقعه ی مربوطه، از این نیز پرده برداشته شده که صاحبین کار و نمایندگان دولتی از امکان فروریزی این ساختمان های کارگاهی از پیشتر مطلع بوده، اما به هر شیوه ممکن کارگران را برای سود هر چه بیشتر با پرداخت کمترین دستمزد و هزینه به محیط کار می کشیدند.
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
