1بهمن :نامه سرگشاده دانشجويان دانشگاه تهران و علوم پزشکی:امروز بايد کسانی پشت ميله‌های زندان باشند که دستور حمله به دانشجويان بي‌گناه را صادر کردند
متن نامه سرگشاده انجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران خطاب به حجت السلام ابوترابی پيرامون حوادث کوی دانشگاه بدين شرح است:
بسمه تعالی
نايب رييس محترم مجلس و رياست کميته تحقيق پيرامون واقعه کوی دانشگاه
جناب حجت الاسلام آقای ابوترابی
با سلام و احترام
طی روزهای گذشته مجلس شورای اسلامی گزارش تحقيقات خود پيرامون بازداشتگاه کهريزک و وقايع اتفاق افتاده در اين بازداشتگاه را منتشر کرد. گزارش مجلس اگرچه نتوانسته است همه شبهات را رفع نمايد اما به واقع گزارشی متفاوت از تمام حرفهايی است که در حوادث پس از انتخابات از جانب حاکميت زده شده است. اين گزارش می تواند نويد دهنده اين امر باشد که هنوز مي‌توان به صداهای متفاوت در درون حاکميت باور داشت و هنوز کورسوهای اميد به بازگرداندن حداقل بخشی از حق ظلم ديدگان و آسيب ديدگان به ناحق خاموش نشده است.
آقای ابوترابی!
در همين گزارش از شما به عنوان مسئول تحقيق در مورد واقعه کوی دانشگاه نام برده شده و اين امر ما را بر آن مي‌دارد که نکاتی را اگر نه به عنوان تذکر، حداقل به عنوان درد دل و برای ثبت در اذهان حق جويان و عدالتخواهان خطاب به شما بيان داريم.
شما به خوبی مي‌دانيد و از نزديک نيز در جريان قرار گرفته‌ايد که از شامگاه 24 تا سحرگاه 25خرداد، کوی دانشگاه تهران که مسکن و ماوای چند هزار دانشجو بود، مورد تهاجم نيروهای پليس، لباس شخصی و شايد هم افراد خودسر قرار گرفت. آسيب‌های جدی به خوابگاه و اموال ساکنان، ضرب و شتم دانشجويان و بازداشت و انتقال حدود دويست نفر از آنها به بازداشتگاه و نگهداري‌شان در بدترين شرايط محصول اوليه اين تهاجم بود.
بر اساس سابقه پيشين و شرايط وقت کشور اميدی به احقاق حق دانشجويان مظلوم نداشتيم. از آن وضعيت بوی عدالت نمي‌آمد تا آنکه رهبر انقلاب در سخنانشان به واقعه کوی اشاره کردند و حتی در توصيف چنين وقايعی از لفظ جنايت نيز استفاده کردند. اميدوار شديم که شايد در ميان مدعيان دينداری و حريت و عدالت رگ غيرتی بجنبد و اين بار داستان به روالی ديگر پيش برود.
اما دريغ!
دريغ که در اين هفت ماه چيزی جز چرخيدن در بر همان پاشنه پيشين نديديم و آنچه بود چون هميشه فراموشی حق دانشجويان و تعويض اندک اندک جايگاه ظالم و مظلوم و شاکی و متهم بود.
با همه اينها و فقط برای بازگرداندن آرامش به فضای دانشگاه و رفع شرايط امنيتی ايجاد شده پيرامون دانشگاه، سعی کرديم حقوق پايمال شده دانشجويان را از طريق خواست مداوم از مسئولين دانشگاه و نمايندگان مجلس، به آرامی و خارج از فضای عمومی پيگيری کنيم تا شايد لااقل در اين باره عدالتی برقرار شود و ظالم به سزای جنايات خود برسد.
نماينده محترم مردم!
امروز ديگر بر کسی پوشيده نيست که لباس شخصی ها از کجا مي‌آيند و از چه کسی دستور مي‌گيرند! آيا اين افراد خودسر‌اند که بازداشتگاه در اختيار دارند؟ آن هم در وزارت کشور؟!
شما به خوبی مي‌دانيد که دانشجويان بازداشت شده در آن شب دهشتناک به زيرزمين وزارت کشور منتقل شدند. حرفمان را به شهادت متواتر دانشجويان بازداشت‌شده مستند نمي‌کنيم که شايد به روايتی خس و خاشاک باشند و قولشان نتواند مستند قرار گيرد، هرچند که در اين واقعه متاسفانه حتی دانشجويان نورچشمی حاکميت نيز از دستگيري‌های فله‌ای در امان نماندند.
همکار محترم شما جناب آقای زاکانی در سخنراني‌های متعدد و از جمله در سخنرانی در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران به صراحت بر انتقال دانشجويان بازداشت شده به وزارت کشور صحه گذاشت. حسب گفته‌های برخی نمايندگان مجلس شورای اسلامي، رييس دانشگاه تهران نيز در جلسات کميته مجلس اين امر( انتقال دانشجويان به ساختمان مرکزی وزارت کشور) را تاييد کرده است.
اما واکنش شما و همکارانتان چه بود؟ در ميان شگفتی و با اينکه در جريان ماوقع بوديد جناب آقای محصولی وزير وقت کشور با کسب رای اعتماد اکثريت کسانی که عنوان نمايندگی مردم را يدک مي‌کشند بر صندلی وزارتی ديگر تکيه زد.
رياست محترم کميته تحقيق!
با تمام اين مسائل، درد اصلی ما حتی اين موضوعات هم نيست. درد بزرگتر در جايی ديگر است. آنجا که جايگاه شاکی و متهم عوض مي‌شود.
امروز تعدادی از دانشجويان دانشگاه تهران به اتهام اغتشاش در روز مورد نظر به بند کشيده شده‌اند. افرادی نوعا غير سياسی و کمتر فعال که اينک در دوره بازداشت از حداقل حقوق انسانی همچون تماس و ملاقات با خانواده و نيز برخورداری از وکيل محرومند و بيم آن مي‌رود که در شرايط نامناسبی نگهداری شده و وادار به اعتراف و اقرار به اعمال ناکرده شوند. حتی شنيده‌های ما حاکی است که دادگاه برخی از آنها قبل از دسترسی به وکيل برگزار شده است.
امروز بايد کسانی پشت ميله‌های زندان باشند که دستور حمله به دانشجويان بي‌گناه را صادر کردند و دانشجويان را به صورت غير قانونی بازداشت و به وزارت کشور منتقل کردند، امروز بايد کسانی در صف اول محاکمه قرار گيرند که متاسفانه با حمايتهای بي‌دريغ دولتی همچنان از تيغ عدالت گريخته اند، نه اينکه عده ای از دانشجويان، بي‌گناه و بی علت متهم و محاکمه شوند.
نگرانی اصلی ما در حال حاضر وضعيتی است که دوستانمان در سکوت و بي‌دردی آگاهان امور به ناحق با آن مواجه شده‌اند و از کلاس درس به سلولهای زندان منتقل شده‌اند و به جای همسخنی با دوستان همکلاسی و پاسخگويی به استادانشان بايد روزگار در تنهايی بگذرانند و پاسخگوی سوالات بازجو باشند و البته بايد خوشبين باشيم که بپنداريم فقط به سوالات پاسخ مي‌دهند، حاليکه در هنوز حتی به وکيل هم دسترسی ندارند.
جناب حجت الاسلام ابوترابی!
از شما درخواست مي‌کنيم تا صادقانه و با شهامت يافته‌های خود از تحقيق پيرامون واقعه کوی را منتشر نماييد تا در درجه نخست دامن خود و نظام را از اين لکه ننگ پاک نموده و در درجه دوم مانع از پيشروی بيشتر نيروهای سرکوبگر و ظلم افزونتر بر آسيب ديدگان اين واقعه شويد. اکنون شنيده‌های ما حاکی است که تعدادی از دانشجويان در زندان متهم به سازماندهی حوادث کوی هستند و بيش از 40 روز است که خبر زيادی از آنها در دست نيست.
از سوی ديگر امروز در حالی احکام زندانهای چندساله به جرم شرکت در تحصن دانشجويان و اساتيد دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران صادر مي‌شود که در همان تحصن رياست دانشگاه تهران و رئيس نهاد نمايندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه تهران سخنرانی کرده و رفتار مدنی و عقلانی دانشجويان را ستايش کردند. تحصنی که با مجوز و اطلاع همه مسئولين دانشگاه تهران برگزار شد. آيا اين عدالت است که دانشجويی تنها به جرم حضور در آن تحصن برای اعتراض به حمله به کوی دانشگاه روانه زندان شود؟
از شما مي‌خواهيم که به عنوان مسئول کميته پيگيری و شخصی که همواره در روزهای سخت دانشگاه و از جمله در حوادث تلخ 18 تير 1378، مامن و پناهگاه دانشجويان آسيب ديده و زخم خورده بوده‌ايد، با ورود مسئولانه خود به اين قضيه جلوی وارد شدن صدماتی بيش از اين بر پيکره دانشگاه را گرفته و از پايمال شدن حقوق دانشجويان و محاکمه ناعادلانه آنها به جرم های ناکرده جلوگيری به عمل آوريد.
در پايان بار ديگر اشاره مي‌کنيم که انجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، به عنوان قديمي‌ترين نهاد مدنی-دانشجويی کشور که برآمده از خواست عموم دانشجويان برای برخوراداری از عدالت و آزادی بوده و هست، بر وفاداری به همه عهدهای پيشين خود، يعنی دفاع از حقوق دانشجويان، عدالتخواهی و سه آرمان اصلی برآمده از انقلاب اسلامی ايران، استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی تاکيد مي‌کند و خود را ملزم مي‌داند تا با همه توان جلوگيری از ظلم در حق مردم ايران و به خصوص دانشجويان را مطالبه کند.
با تشکر
انجمن اسلامی دانشجويان
دانشگاه تهران و علوم پزشکی دانشگاه تهران
