'aimeMessage privé
۱۳۹۶ شهریور ۲۵, شنبه
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، عفو بین‌الملل و کمیساریای حقوق بشر در سازمان ملل ناپدیدشدن افراد توسط دولت‌ها یا گروه‌های نظامی
به گزارش سازمان ملل، هزاران نفر در جهان در شرایط نامطلوب و در مکان‌هایی که بستگان یا نمایندگان حقوقی آنها از آن خبر ندارند زندانی هستند. ناپدیدشدن‌های اجباری توسط دولت‌ها، همیشه به‌خاطر جلوگیری از فعالیت‌هایی که فرد مفقود شده در آن درگیر است نیست. هدف همچنین مرعوب کردن خانواده‌ها، همکاران، و اطرافیان شخص است.
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، عفو بین‌الملل و کمیساریای حقوق بشر در سازمان ملل ناپدیدشدن افراد توسط دولت‌ها یا گروه‌های نظامی را به عنوان وسیله‌ای برای حل مناقشه یا ناآرامی، محکوم کرده و تلاش می‌کنند دولت‌ها و ارتش‌ها را در قبال ناپدید شدن فعالان سیاسی و دگراندیشان پاسخگو کنند. زندانی کردن افراد تحت شرایط مخفیانه یا نامعلوم، نقض جدی مفاهیم حقوق بشر است و در صورتی که در جریان مناقشه مسلحانه صورت گیرد ناقض قوانین بین‌المللی است.
مادر صدیقه جعفریان - معزی
محمد معزی
تاریخ تولد : ۳۰ شهریور ۱۳۲۹
اعدام : ۲۳ دی ۱۳۶۰
زهرا معزی
تاریخ تولد : ۱۴ دی ۱۳۳۶
قتل : مرداد ۱۳۶۰عملیات فروغ جاویدان
علی معزی
تاریخ تولد : ۱۳ مرداد ۱۳۳۹
اعدام : ۵ شهریور۱۳۶۲
اشرف معزی
تاریخ تولد : ۱ شهریور ۱۳۴۱
اعدام : قتل عام ۱۳۶۷
حسن معزی
تاریخ تولد: ۲۰ تیر ۱۳۴۳
اعدام : قتل عام ۱۳۶۷
زینال روشنی - همسر زهرا
تاریخ تولد : ۳ تیر ۱۳۳۹
قتل : حین عملیات ۲۲ آبان ۱۳۶۶
ترور میکونوس؛ آخرین "ترور دولتی ایران" در اروپا
۲۵ سال از حادثه ترور میکونوس می‌گذرد. در برخی از نقاط دنیا از جمله برلین محلی که قتل‌ها اتفاق افتاد مراسم سالگرد این ترور برگزار می‌شود. در دادگاه میکونوس رهبران ایران برای نخستین بار به خاطر "تروریسم دولتی" محکوم شد.
بعد از ترور میکونوس در ۱۷ سپتامبر ۱۹۹۲ هر سال مراسم سالگرد این حادثه برگزار می‌شود. در مراسم امسال برلین موضوع تروریسم مرکز توجه قرار گرفته است و نمایندگان پارلمان و نهادهای حقوق بشری در این مراسم شرکت خواهند کرد.
حمید نوذری یکی از برگزارکنندگان مراسم برلین به دویچه وله می‌گوید: «برونو یوست دادستان مشهور پرونده میکونوس به مراسم امسال دعوت شده است. او درست یک روز بعد از ترور میکونوس در ۱۸ سپتامبر مسئولیت بررسی ترور میکونوس را بر عهده گرفت و تمامی مسائل قضائی آن زیر نظر این دادستان انجام گرفته است و او امشب در ۲۵ مین سالگرد مراسم به مسائل و جزئیات حقوقی پرونده این ترور خواهد پرداخت.»
آغاز عملیات تروریستی ایران در اروپا
عملیات تروریستی ماموران جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور دو ماه پس از برپایی این حکومت و به دستور مستقیم حاکم وقت شرع صادق خلخالی با ترور شهریار شفیق، خواهرزاده محمدرضا پهلوی در پاریس آغاز شد. خیابان‌های پاریس، لندن، وین، برلین، ژنو و دیگرکلان شهرها و پایتخت‌های اروپا دیگر برای مخالفین جمهوی اسلامی ناامن شده بود.
شاپور بختیار، آخرین نخست وزیر ایران در پیش از انقلاب ۱۹۷۹ در سال ۱۹۹۱ به همراه سروش کتیبه منشی خود در پاریس ترور شد. یک سال پس از ترور شاپور بختیار، فریدون فرخزاد خواننده و شومن مشهور ایرانی در شهر بن آلمان به شیوه فجیع به قتل رسید. دکتر عبدالرحمان قاسملو دبیرکل پیشین حزب دموکرات کردستان ایران در سال ۱۹۸۹ در شهر وین پایتخت اتریش ترور شد و سه سال پس از آن، صادق شرفکندی، جانشین قاسملو در رهبری حزب دموکرات کردستان ایران به همراه سه تن دیگر از همراهانش در رستوران میکونوس برلین قربانی ترور شدند.
پرونده میکونوس و پایان ترور ایرانیان در خاک اروپا
بلافاصله پرونده میکونوس در برلین تشکیل شد و برونو یوست، دادستان عالی آلمان این پرونده را به دست گرفت. یک ایرانی به نام کاظم دارابی که در سپاه پاسداران و سازمان امنیت ایران عضویت داشت به همراه چهار لبنانی به عنوان مظنونان اصلی، توسط پلیس آلمان دستگیر شدند.
کاظم دارابی (راست) در کنار دو تروریست لبنانی. دارابی پس از ۲۰ سال زندان آزاد و راهی ایران شد و از سوی مسئولان جمهوری اسلامی مورد تقدیر قرار گرفت
در جلسات دادگاه میکونوس بیش از ۱۷۰ نفر در دادگاه حاضر شده و در مورد حادثه ترور شهادت دادند. دادگاه میکونوس پس از پنج سال و ۲۴۷ روز حکم خود را صادر و مقام‌های عالی نظام جمهوری اسلامی را به دست داشتن به قتل مخالفین خود در خارج از کشور متهم کرد. ایران برای نخستین بار به خاطر تروریسم دولتی توسط دادگاه میکونوس محکوم شد.
کاظم دارابی و عباس رحیل تبعه لبنانی به حبس ابد و یوسف امین و محمداتریس هر دو از اتباع لبنان به ترتیب به ۱۱ و ۵ سال زندان محکوم شدند.
بعد از دادگاه نورنبرگ آلمان که به کشتار رژیم جنایتکار نازی پرداخته بود پرونده میکونوس یکی از پراهمیت‌ترین پرونده‌های قضایی در تاریخ آلمان بوده است.
دادستان برونو یوست کیست؟
آلمانی‌ها برونو یوست، مسئول پرونده میکونوس را دادستانی مستقل و عادل می‌شناسند. او از تهدیدات جمهوری اسلامی نترسید. پلیس شبانه روز از زندگی او و خانواده‌اش محافظت می‌کرد. یوست می‌گوید در پرونده میکونوس کشف ماجراهای سیاسی پشت صحنه بسیار پیچیده و حساس برای او مهم بوده است.
پس از حکم دادگاه میکونوس آلمان چهار دیپلمات ایرانی را اخراج کرد. آلمان و کشورهای عضو اتحادیه اروپا سفرای خود را از ایران فراخواندند. مناسبات اتحادیه اروپا و ایران بحرانی شده بود تا اینکه سه ماه بعد محمد خاتمی در انتخابات ریاست جمهوری ایران پیروز شد.
رهبران حزب دمکرات چه می‌گویند؟
حسن شرفی جانشین دبیر اول حزب دمکرات کردستان ایران می‌گوید سیاست در ایران تغییری نکرده و همان رهبرانی که ۲۵ سال پیش دستور ترور را صادر کرده بودند هنوز هم در ایران حاکم هستند.
حسن شرفی، جانشین دبیر اول حزب دمکرات کردستان ایران
شرفی تاکید می‌کند: «ما هر سال در سالگرد ترور قاسملو که ۲۸ سال پیش در وین و دکتر صادق شرفکندی که ۳ سال بعد در برلین ترور شد مراسم و یادبود برگزار می‌کنیم و تروریسم را از جمله تروریسم جمهوری اسلامی را که جان بیش از صدها نفر از هم میهنانمان، شخصیت‌های سیاسی، هنری و فرهنگی را گرفته، محکوم می‌کنیم.»
شرفی در ادامه اضافه می‌کند، دستگاه قضائی آلمان استقلال خود را حفظ کرد و رهبران طراز اول جمهوری اسلامی را به دست داشتن در ترور محکوم کرد ولی اتریش این کار را نکرده است، بنابراین پرونده دکتر قاسملو هنوز باز است.
معاون دبیر اول حزب دمکرات کردستان ایران در گفت‌وگو با دویچه وله به نتیجه‌ای دادگاه میکونوس اشاره کرد و گفت، آنچه که دستگاه قضائی، وکلا و دادستان آلمانی در رابطه با پرونده میکونوس انجام دادند باعث شد که "ماشین ترور جمهوری اسلامی حداقل در کشورهای غربی بویژه در اروپا متوقف شود".
شرفی همچنین خاطرنشان کرد، عملیات تروریستی ایران بعد از ۲۵ سال واقعه میکونوس همچنان پابرجاست. او اضافه کرد: «جمهوری اسلامی به لحاظ ماهیت تروریستی، توسعه‌طلبی هیچفرقی با ۲۵ سال پیش نکرده و هنوز هم در کشورهای همسایه و منطقه به ترورهای خود ادامه می‌دهد.»
پرونده میکونوس هنوز بسته نشده است
حمید نوذری یکی از برگزارکنندگان مراسم برلین
حمید نوذری سال‌هاست که درباره پرونده میکونوس تحقیق کرده می‌گوید هنوز هم زوایای تاریکی در پرونده میکونوس وجود دارد. نوذری می‌پرسید: «چه کسی نشست میکونوس را لو داده، چه کسی در سفارت ایران مسئول اصلی در رابطه با این ترور بوده و در برنامه‌ریزی شرکت داشته است؟ ما باید این خواست را به طور دائم مطرح کنیم که آمران این جنایت هم باید به پای میز محاکمه کشیده شوند؟ ما نباید بگذاریم که این جنایت به فراموشی سپرده شود.»
نوذری می‌گوید پرونده میکونوس هنوز باز است: «برای علی فلاحیان حکم جلب صادر شده است و این حکم هنوز به قوت خود باقی است. علاوه بر فلاحیان برای چهار نفر از جمله رئیس تیم ترور عبدالرحمان بنی‌هاشمی که با مسلسل شلیک کرده حکم جلب بازداشت صادر شده است. ولی فقیه، رئیس جمهور وقت، وزیر خارجه ولایتی و وزیر اطلاعات فلاحیان و دیگر افرادی که در "کمیته ویژه" بودند پرونده‌شان به عنوان آمرین هنوز باز است.»
جایگاه تاریخی میکونوس
نوذری نیز یکی از پیامدهای دادگاه میکونوس را پایان "ترورهای ایران در خاک اروپا" می‌داند. او در این باره می‌گوید: «یکی از ویژگی‌های تاریخی دادگاه میکونوس این بود که یک دادگاه آلمان سران یک رژیم را به عنوان آمرین ترور معرفی کرد. از این لحاط این دادگاه جایگاه تاریخی خود را دارد.»
نوذری خاطرنشان می‌کند برگزاری مراسم تجلیل از قربانیان ترور میکونوس باعث شده است افکار عمومی آلمان امسال به ترور میکونوس بیشتر جلب شود و به این حادثه که ۲۵ سال پیش اتفاق افتاده حساس‌تر شود. او می‌افزاید: «بسیاری از رسانه‌های آلمان گزارش می‌دهند که ترورها پیشنه دارد و جمهوری اسلامی ایران از نخستین دولت‌هایی بوده است که ترور مخالفین جزو سیاست رسمی دولتش بوده است.»
مراسم لوح یادبود در برلین
اما ماجرای میکونوس با صدور حکم دادگاه به پایان نرسید. حدود هشت سال بعد یعنی در سال ۲۰۱۴ شهردار منطقه شارلوتن‌بورگ برلین، مونیکا تیمن به رغم اعتراض شدید مقام‌های جمهوری اسلامی از لوح یادبود قربانیان میکونوس پرده‌برداری کرد. بر روی این لوح با ذکر نام قربانیان آمده است که آنها در این مکان "توسط صاحب‌قدرتان وقت ایران به قتل رسیدند".
قرار است امسال هم روز یکشنبه ۱۷ سپتامبر سالگرد ترور در ساعت ۱۲ و نیم در محل لوح قربانیان برگزار شود که در آن شماری از نمایندگان پارلمان، سناتورهای برلین، شهردار شارلوتن‌بورگ و گروه‌های کرد شرکت خواهند کرد.
دادگاه روحانیت: محمدرضا نکونام به پنج سال زندان و شلاق محکوم شد
KALEME
دادگاه ویژه روحانیت در قم با انتشار اطلاعیه‌ای ضمن اعلام حکم قطعی پنج سال حبس، شلاق و خلع لباس روحانیت برای محمدرضا نکونام، روحانی منتقد، گفته است نمی‌تواند اتهام‌های آقای نکونام را منتشر کند.
در اطلاعیه دادگاه ویژه روحانیت، با اشاره به"اتهامات متعدد وارده" علیه آقای نکونام آمده: "به دلیل لزوم صیانت از مقام مقدم روحانیت و حفظ آبروی ایشان از بیان جزئیات آن [اتهامات] معذوریم".
آقای نکونام در سال ۱۳۹۳ بازداشت و پس از مدتی آزاد شد. برخی از نزدیکان او علت بازداشتش را انتقاد از فتوای آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی درباره حرام بودن اینترنت پر سرعت می‌دانند.
پیش از این آقای مکارم شیرازی از دلیل بازداشت آقای نکونام اظهار بی‌اطلاعی و ارتباط آن با انتقاد از فتوای حرام بودن اینترنت پر سرعت را رد کرده بود.
دادگاه ویژه روحانیت هم در اطلاعیه خود آورده است که در جریان رسیدگی به پرونده آقای نکونام، هیچ یک از مراجع تقلید شیعه یا چهره‌های حوزه علمیه قم نقشی نداشته‌اند.
محمدرضا نکونام کمی پس از آزادی از بازداشت، مجددا در بهار ۱۳۹۴ بازداشت و پس از چند ماه آزاد شد. او چند روز قبل از بازداشت در مصاحبه‌ای با یکی از روزنامه‌ای ایران از سخت‌گیری‌های حکومت ایران درباره پوشش اسلامی زنان انتقاد کرده بود.
او سرانجام به ۵ سال حبس محکوم شد و از تابستان ۱۳۹۵ در حبس است.
آقای نکونام می‌گوید در دوران زندان تحت فشار روحی و جسمی قرار داشته تا امضاها و اقرارهای "واهی" بدهد.
AFP
بروز خشونت در ایالت راخین در کشور میانمار موجب فرار ده‌ها هزار نفر از این منطقه شده. بسیاری از قتل، تجاوز جنسی و حتی قتل عام صحبت می‌کنند.
ردیفی از قایق‌های ماهیگیری چوبی هلالی شکل، در حالی که به علت بادهای شدید با خطر واژگون شدن مواجهند، در حال نزدیک شدن به ساحل جنوب شرقی بنگلادش هستند.
وقتی این قایق ها به ساحل نزدیک‌تر می‌شوند، می بینید مملو از جمعیت هستند. زنان روی کف قایق نشسته‌اند، بسیاری فرزندانشان را در کنارشان دارند و مردها به بدنه قایق چسبیده‌اند.
این تازه‌ترین دسته از قایق‌هایی است که مسلمانان روهینگیا را که از ایالت راخین فرار کرده‌اند به بنگلادش می‌آورد.
بنگلادشی‌های محلی که در ساحل جمع شده‌اند در حالی که قایق‌ها را به طرف آبهای کم عمق هدایت می‌کنند، دیوانه وار دست تکان می دهند و می‌گویند: "از این راه، از این راه".
هنگامی که اولین قایق در نزدیکی شاملاپور، به ساحل می‌رسد، چند مرد از قایق بیرون می‌پرند. به زنان و کودکان برای پیاده شدن از قایق کمک می‌شود، یک زوج در حالی که پاهایشان زیر تنه‌شان گیر کرده تقریبا از حال می‌روند.
VARUN NAYAR/BBC
راه مستقیم از طریق رودخانه نف، دیگر قابل دسترسی نیست. از وقتی که چند تن از مسلمانان روهینگیا که قصد عبور از رودخانه را داشتند غرق شدند، مقامات بنگلادش مانع می‌شوند پناهجویان بتوانند از این راه مستقیم برای رسیدن به بنگلادش استفاده کنند.
به همین جهت اکنون قایق‌ها دور می‌زنند و قبل از برگشت راه دریا را در پیش می‌گیرند. طول سفری که در حالت عادی یک ساعت است اکنون ۶ تا ۸ ساعت است.
وقتی مسلمانان روهینگیا به ساحل می‌رسند روی زمین می‌افتند. پس از این سفر دریایی بسیاری از آنها گیج هستند. شماری به طور مشهود از کم شدن آب بدنشان رنج می‌برند و برخی در حال استفراغ کردن هستند.
عده ای از جمله چند مرد بدون این که بتوانند خودشان را کنترل کنند در حال گریه کردن هستند و به زور می‌توانند سر پا بمانند. به نظر می‌رسد باور نمی‌کنند که زنده هستند. مردم محلی به برخی از آنان تلفن موبایل می‌دهند تا بتوانند به عزیزانشان خبر دهند که سلامت به مقصد رسیده‌اند.
یک زن میانسال سیاه پوش که دستش را سایبان چشمانش کرده با نگرانی به افق چشم دوخته.
- روستای مسلمانان میانمار به آتش کشیده شد
- میانمار 'مین ضد نفر در مرز بنگلادش کار گذاشته است'
- درخواست ملاله از جامعه جهانی برای حمایت از مسلمانان روهینگیا
VARUN NAYAR/BBC
روحیما خاتون، در انتظار برادرش است. ده روز قبل به روستای آنها که در ناحیه مونگداو، در میانمار است، حمله شد. در عجله برای فرار، خواهر و برادر از هم جدا شدند. روحیما خاتون موفق شد خود را به بنگلادش برساند و حالا به این امید که برادرش نبی حسن، درمیان صدها نفری باشد که از راه دریا می رسند، هر روز به ساحل می‌آید.
در حالی که چهارمین قایق به ساحل می‌رسد او فریاد می‌زند و شروع به دویدن می‌کند.
یک مرد جوان که می لنگد از جمله کسانی است که با این قایق وارد شده‌اند. خواهر و برادر همدیگر را در آغوش می‌کشند و گریه می‌کنند.
روحیما مرتبا می‌گوید" خدا عزیز است، خدا عزیز است"
نبی حسن، در حالی که اشک‌های خواهرش را پاک می‌کند می گوید "فکر نمی‌کردم تو را ببینم." و اضافه می‌کند که ارتش و جامعه بودایی‌های قومی که در راخین زندگی می‌کنند به روستای آنها حمله کرده‌اند.
VARUN NAYAR/BBC
روحیما و برادرش می‌گویند از خانواده ۱۰ نفری آنها تنها آن دو نفر جان سالم به در برده‌اند.
سایر اعضای این گروه هم داستان‌های مشابهی نقل می‌کنند.
دیل بهار، که یک زن ۶۰ ساله است نمی‌تواند گریه‌اش را کنترل کند. شوهرش ذاکر مأمون ، که مردی نحیف با ریشی کم پُشت است پشت سر او ایستاده.
یک پسر نوجوان نیز همراه آنهاست که بازویش در آتلی قرار دارد که معلوم است ناشیانه درست شده و با سیم بسته شده.
از صورت او معلوم است که درد می کشد.
دیل بهار می گوید: "او نوه من است. تیر به بازویش خورده.
شوهر دیل بهار، به ما نگاه می‌کند و اضافه می‌کند"این یک قتل عام است"
دهکده آنها در باتیدانگ واقع است که کمی بیش از ۵۰ کیلومتر با مرز بنگلاش فاصله دارد.
حمله ظاهرا بدون هشدار قبلی صورت گرفته.
ذاکر به من می‌گوید: "هدف آنها ما بودیم. ارتش با بلندگو به مردم دستور داد در خانه بمانند بعد نظامیان و اوباش به خانه‌های ما بمب پرتاب کردند و خانه‌هایمان را به آتش کشیدند."
به گفته آنان وقتی روستاییان می‌خواستند از محل خارج شوند، مهاجمان شروع به تیراندازی کردند.
ذاکر می گوید: "ما به طرف کوهستان فرار کردیم و مخفی شدیم."
ولی پسرش یعنی پدر نوه‌اش محبوب، کشته شد.
"تمام مدت شب ما صدای تیراندازی و اصابت موشک‌ها را می شنیدیم"
VARUN NAYAR/BBC
روز بعد آنها مشاهده کردند که دهکده‌شان تبدیل به ویرانه شده و دود از بعضی خانه‌ها متصاعد بود.
ذاکر می‌گوید همه چیز از بین رفته بود.
این خانواده بعضی از وسایل آشپزخانه را که سالم باقی مانده بود و مقداری برنج خام برداشته و روستایشان را ترک کرده بودند.
آنها مدت ۱۲ روز با پای پیاده دو کوه و یک منطقه جنگلی را پشت سر گذاشتند.
ذاکر می‌گوید: "برنج ما روز هشتم تمام شد، ما چیزی برای خوردن نداشتیم و با خوردن گیاهان و آب باران دوام آوردیم."
هیچ راهی برای تایید این روایات توسط یک منبع مستقل وجود ندارد. دسترسی به ایالت راخین به شدت محدود است.
نظامیان میانمار انجام هر عمل اشتباه را تکذیب می‌کنند و می‌گویند تنها شبه نظامیان روهینگیا را که به قرارگاه های پلیس حمله کرده بودند، هدف قرار می‌دهند.
گروه فراری مورد بحث اکنون به یک اردوگاه بزرگ پناهندگان در بالوخالی، منتقل شده‌اند. محبوب به درمانگاهی که سازمان بین‌المللی مهاجرت اداره می‌کند برده شده و آتل او را عوض کرده و جراحتش را مداوا کرده‌اند.
این اردوگاه برای یک مدت غیرقابل پیش بینی، خانه موقتی آنها خواهد بود. چادر آنها یک ورقه ساده پلاستیکی است که بر روی چوب خیزران علم شده. آب اردوگاه از طریق گودالی در زمین که آب باران را جمع می‌کند تامین می‌شود.
ولی آسودگی خاطر از زنده بودن و داشتن امنیت نسبی بر هر حس دیگری غلبه می‌کند.
ذاکر می‌گوید: "خوشحالم که در بنگلادش هستم. این یک کشور مسلمان است و اینجا جای ما امن است."
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
