فستیوال یکی بود یکی نبود در تورنتو (لانه جاسوسی حکومت اسلامی ایران)
براستی آن یکی که بود، کی بود؟ و آنکه نبود کی بود؟
- نیلوفر بیضایی بود، سعید سلطان پور نبود!
- جواد مجابی بود، پوینده نبود! مختاری نبود! دوانی نبود! ...
دریا دادور
- حورا یاوری بود، پروانه اسکندری نبود!
- محمد استعلامی بود، سعیدی سیرجانی نبود!
- سعید شنبه زاده بود، زندانی شکنجه و اعدام شدۀ نبود!
- پویان طباطبائی بود، زهرا کاظمی نبود!
- شاهرخ مشکین قلم بود، رقص نبود!
- عباس کیارستمی بود، داریوش مهرجویی بود، رخشان بنی اعتماد بود، آزادی برای فیلم سازان معترض نبود!
- محمد رضا لطفی، توده ای نو مسلمان بود، نوای زنان آوازه خوان نبود!
- ای وای.... ناصر تقوایی هم بود آیدن آغداشلو هم بود!
شکنجه بود، کشتار بود، اعدام زندانیان سیاسی در زندان های مخوف رژیم اسلامی بود، سنگسار بود، دست و پا بریدن بود، از کوه پرتاب کردن بود، کودکان را اعدام کردن بود، خانه بر سر زاغه نشینان خراب کردن بود، فحشا بود، دزدی بود، غارت بود، اعتیاد بود، دانشجوی زندانی بود، کارگر معترض در زندان بود، صدور دختران به کشورهای عربی و حتی به چین بود، بی آبی بود، بی برقی بود، صدور ثروت ایران به کشورهای لبنان و عراق و هر جا که بینادگرایی بود، بود، کودکان خیابان خواب بود، کودکان کار بود، تجاوز به زنان زندانی بود، مرگ بود،
زندگی نبود، آزادی نبود، نان نبود، مسکن نبود، سرپناه نبود، انسانیت نبود.
براستی آیا مستشاران فرهنگی حاکمیت اسلامی نمیدانند کی بود و کی نبود؟
زمانی که حمیدرضا جلایی پورفرماندار مهاباد و نقده و معاون سیاسی امنیتی استانداری کردستان را که مهر امضایش بر حکم اعدام دست کم 59 نفر حک شده است بعنوان روزنامه نگار به کانادا فراخواندند و برایش جلسات سخنرانی علم کردند، میدانستند کی بود و کی نبود.
آنگاه که ابراهیم نبوی که در سن24سالگی به معاونت دفتر سیاسی وزارت کشور برگزیده شد، و البته چون طنز نویس بود دستش به هیچ جنایتی آغشته نشد ( اگر میگویید جنایتی کرده لطفا مدرک ارایه دهید !!) با دبدبه و کبکبه به کانادا آورده شد و طناز محافل مستشاران فرهنگی- هنری حکومت اسلامی در خارج از ایران شد، همگی میدانستند کی بود و کی نبود.
آنگاه که پناهنده سیاسی دروغین مساختند و زندانی سیاسی دروغین میساختند و رادیو و تلویزیون برایشان تدارک میدیدند، همه بخوبی میدانستند که کی بود و کی نبود.
آنگاه که به بهانه راه افتادن قطار دمکراسی خواهی مسعود بهنود مهمان نورسیده این جماعت از وارد شدن خلخالی هم به این قطار استقبال میکرد، اینان با همه وجود میدانستند کی بود و کی نبود.
"رفقای" توده ای و اکثریتی حاکمیت اسلامی بدنبال همدستی گام به گام با سرکوب و جنایات رژیم، در ادامه سیاستهای ضد مردمی خود برای خاموش کردن هر صدای معترض که جهانیان را مخاطب قرار میداد، دست به هر شیوه ای برای موازی سازی زدند و آنچه امروز با آن روبرو هستیم نتیجه غیرقابل تصوری نبود و آنان که فریاد برآوردند که دزد با چراغ آمده است، امروز همگانی را که با شعار دمکراسی خواهی این جماعت فریب خورده بودند به تماشای عریان دست اندازی مستشاران رژیم در همه حوزه های فعالیت های خارج کشور، چه در مقام نماینده پارلمان کانادا، چه روزنامه نگار، شاعر، نویسنده، رقاص، فیلم ساز، تئاترچی فرا میخوانند.
راستی کی بود و کی نبود؟
هما علیزاده - مونترال، کانادا
ناشناس گفت...
آخه نیلوفر بیضایی کی هست که شما اسمشو کنار سلطانپور گذاشتین؟ فردااین خانم دوباره راه می افته و همه رو کچل می کنه که "بله بنده و سعید سلطانپور و فلان و بهمان" این دو نفر اصلن قابل مقایسه نیستند، نه از نظر سیاسی و نه از نظر هنری.
آخه نیلوفر بیضایی کی هست که شما اسمشو کنار سلطانپور گذاشتین؟ فردااین خانم دوباره راه می افته و همه رو کچل می کنه که "بله بنده و سعید سلطانپور و فلان و بهمان" این دو نفر اصلن قابل مقایسه نیستند، نه از نظر سیاسی و نه از نظر هنری.
عزيز ناشناس:
ما هرگزبخود اين اجازه را نميدهيم که" سعيد" را در کنارهر کس و ناکس بنشانيم
۰ باز آفريني ۰۰۰
