جهانشاه بختیار، نوه شاپور بختیار در خرداد 1393 کتابی بنام «من ایرانی، جاسوس سیا و موساد» منتشر کرد که در آن از نقش موساد در خارج کردن شاپور بختیار از ایران و کمکهای مالی به او، پرده برداشته است. او از داود آلیانس نام می برد، کسی که نقش واسطه با موساد را داشته و کمک مالی نیز می کرده است. نقش داود آلیانس در رابطه با آقای شاپور بختیار در اسناد آرشیو بریتانیا نیز آمده است. ترجمه بخشی از کتاب آقای جهانشاه بختیار در مورد ارتباط موساد با آقای شاپور بختیار و قسمتهائی از اسناد آرشیو بریتانیا در رابطه با داود آلیانس و متن مصاحبه آقای منوچهر رزم آرا، وزیر بهداری آقای بختیار در باره منابع کمکهای مالی به آقای بختیار، را برای اطلاع، به نظر خوانندگان می رسانیم.
ترجمه بخشی از کتاب جهانشاه بختیار در باره ارتباط موساد با پدربزرگش، شاپور بختیار
یکروز (بهار 1979) خانمی این نامه را برای پدربزرگم آورد: «من یک دوست هستم، می خواهم شما را از کشور خارج کنم، بزودی به دیدن شما می آیم. اگر موافق هستید کاغذ را پاره کنید، روی تیکه کاغذ باقی مانده بنویسید: "براون" و آنرا به این خانم پس بدهید»، محبوس در یک زیر شیروانی، در کشوری که تا این اواخر بر آن حکومت می کرده، بابابزرگ دنبال راه فراری است، بدین خاطر این پیشنهاد را می پذیرد. اینچنین موساد با او رابطه را آغاز کرد. سرویسهای مخفی اسرائیلی قبلا با مادرم تماس گرفته بودند و گفتند: «می خواهیم به شما کمک کنیم، آیا مایل هستید؟». زمانیکه من انگلیس بودم، مادرم دو بار به تل آویو رفته بود. با اطلاع از این موضوع شوکه شدم و با کمی پرخاشگری از او پرسیدم: «به اسرائیل رفته بودی، چه کار کنی؟ چه کسی را آنجا می شناسی؟». مادرم به من جواب نداد، پدربزرگم بهم فهماند که من نیستم که باید سوال بکنم و بهتر است که سکوت کنم. داوود آلیانس یک یهودی ایرانی تبار که در لندن تاجر شده است، در جلسات با ماموران موساد شرکت می کند. آنها به مادرم توضیح می دهند: «ما نقشه داریم اما به زمان نیاز داریم، باید زمینه را آماده کنیم، آیا موافق هستید؟»، مادرم موافقت می کند.
طرحشان این است که بابابزرگ را از طریق فرودگاه مهرآباد از کشور خارج کنند، محلی که بیش از سایر جاها منتظرش هستند، محلی که بیش از همه جا تحت نظر است و محلی که کسی تصور نمی کند که او آنقدر دیوانه باشد که بخواهد از آن استفاده کند.
موساد یک ایرانی را پیدا کرده که شبیه شاپور بختیار است، او را آرایش می کنند و با همان آرایش چند بار سوار هواپیمای پاریس می کنند، هیچوقت دستگیر نمی شود و دفعه پنجم پدربزرگم سوار هواپیما شد. در روز موعود یک مامور موساد او را به فرودگاه می رساند، قبلا عده ای دیگر مسلح در محل حضور داشتند تا اگر او شناسایی شد تیراندازی کنند، این طرح ثانوی آنهاست. به مادرم گفته بودند: «وقتی که متعهد می شویم تا آخر می رویم، این شهرت ماست». به این دلیل است که من تا این حد خود را مدیون دولت اسرائیل می دانم، بدون آنها پدربزرگم می مرد.
بابابزرگ با گریم بدلش در صف ایستاده، اما اگر به خود اجازه بدهم که چنین چیزی درباره او بگویم در گمرک یک اشتباه بچه گانه انجام می دهد. وقتی که یک خارجی از ایران خارج می شود، باید پول خروجی بدهد، پدربزرگم بدون توجه به آن رد می شود. اما او پاسپورتی فرانسوی دارد که اسرائیلی ها بخاطر آشنایی خوب او با فرهنگ و زبان فرانسه این ملیت را برایش انتخاب کرده اند. یک مامور گمرک او را صدا می کند: "آقا شما پول خروجی(tax) را فراموش کردید". پدربزرگ زیر چشمهای ماموران اسرائیلی که آماده دخالت هستند، برمی گردد، پول را می پردازد و با سرعت وارد قسمت پرواز می شود. (ص 42 ).
....
چند روز بعد داوود آلیانس به دیدن ما می آید. پدربزرگم می گوید: «پس آدم ما در انگلیس شما هستید؟». در پیامهایی که موساد به پدربزرگم در زیرشیروانی می فرستاد، آلیانس تحت عنوان "آدم ما در انگلیس" معرفی می شد. آلیانس تائید می کند: «بله، من هستم» و اضافه می کند: «یک کادو برای شما دارم». 2 میلیون فرانک (300000 یورو) در حسابی به نام او در سوئیس واریز کرده بود.
یک یهودی ایرانی ساده که بدون پول وارد انگلیس شده بود، از راه تجارت منسوجات ثروتمند شده بود و در 2009 ساندی تایمز ثروتش را 408 میلیون پوند انگلیس (495 میلیون یورو) تخمین زد. اسمش را از داوود به دیوید تغییر داد و لقب اشرافی "لرد" را از ملکه دریافت کرد. در اسرائیل یک مرکز تحقیق که به ایران اختصاص دارد، امروز به نام اوست. لرد آلیانس به دوست صمیمی خانواده، خصوصا مادرم تبدیل شد، او بود که شوهر آینده مادرم را معرفی کرد.
بجز 2 میلیون لرد انگلیس، پدربزرگم 50 میلیون فرانک از عبدالله ولیعهد آنزمان و پادشاه کنونی عربستان سعودی گرفت. باید گفت که خمینی رژیم سعودی را فاسد و خائن به اسلام می خواند و طبیعتا سعودی ها از این کار عصبی می شدند. اسرائیلی ها از طریق آلیانس و سعودی ها ناخواسته متحد شده بودند که از تنها مردی که به زعم آنها قادر است رژیم ملاها را سرنگون کند، حمایت مالی کنند.
با این پول است که پدربزرگ وقتی به فرانسه آمد، 1000 پوند داشت، حزب جدید نهضت مقاومت ملی ایران را راه انداخت (ص 44).
داود آلیانس، در اسناد آرشیو ملی بریتانیا و نقش او در ارتباط با شاپور بختیار
سایت انقلاب اسلامی در هجرت: در اسناد آرشیو ملی بریتانیا آمده است که داوود آلیانس واسطه شاپور بختیار برای تماس با انگلیسها بوده است:
در همان روز ۲۴ مارس، داوود آلیانس بازرگان و سرمایه گذار مشهور یهودی ایرانی مقیم بریتانیا، در دیداری در نیویورک با آنتونی پارسونز (Anthony Parsons)نماینده دایم بریتانیا در سازمان ملل و سفیر پیشین لندن در تهران درباره ارتباطات بختیار در ایران و آماده شدن مقدمات بازگشت او به ایران ادعا کرد: "بختیار گفت که تماس‌های عالی با ایران دارد. او در تماس با اعضای ارشد تعدادی از کمیته‌ها در ایران و حتی در تماس با آیت الله بهشتی هم هست. شریعتمداری هم آماده است در زمان مناسب به هر کس شانس سرنگونی خمینی را داشته باشد قول همکاری بدهد."
به عقیده پارسونز: "بختیار به این نتیجه رسیده که احساسات ضد خمینی در سراسر ایران در حال گسترش است و لحظه سرنوشت چندان دور نیست. به نظر می‌رسد بختیار پول زیادی برای این عملیات دارد. صحبتهایی درباره فوران نعمت عراقی شده است. آلیانس همچنین گفت که اسراییلی‌ها هم کمک کرده‌اند."
پارسونز در پاسخ به درخواست آلیانس برای حمایت بریتانیا از بختیار گفت: "من در جریان امور ایران نیستم. با این حال برای من به شدت سخت است تصور کنم که در شرایط فعلی بختیار بتواند پیروزمندانه به فرودگاه مهرآباد و کشورش بازگردد."
در این دیدار آلیانس نتوانست قول همکاری بریتانیا با بختیار را از پارسونز بگیرد. در همین ارتباط، روز ۱۹ ژوئن/ ۲۹ خرداد، دیوید میرز رییس بخش خاورمیانه وزارت خارجه بریتانیا به درخواست اضطراری آلیانس با او دیدار کرد. این دیدار به دنبال دیدار بختیار با آلیانس صورت گرفت.
به گفته آلیانس: "بختیار اکنون در پول غلت می‌زند و آماده اقدام است. او یک سازمان در ایران و سه ایستگاه رادیویی دارد، یکی به صورت سیار مستقر و فعال در اطراف تهران، یکی در عراق و یکی جایی دیگر." میرز توضیح می‌دهد که رسانه‌های آمریکایی‌ها این رادیو را به اویسی نسبت می‌دهند.
در ادامه، آلیانس از طرف بختیار از میرز پرسید: "بختیار می‌خواهد بداند که موضع بریتانیا چیست؟ او از آمریکایی‌ها دست کشیده و آنها را احمق و بی ربط می‌داند. ولی بریتانیایی‌ها عاقل‌ترند."
آلیانس به میرز توضیح داد که به بختیار گفته، حمایت بریتانیا از او "بوسه مرگ" است. بختیار ضمن تایید نظر آلیانس گفته بود که مقامات لندن باید نقشه‌ای داشته باشد، چرا که آنها زیرک‌تر از آن هستند که بنشینند و اجازه دهند ایران به دست کمونیست‌ها بیفتد. او فقط یک تضمین حمایتی برای آغاز کار می‌خواهد و این امر مغایرتی با برنامه‌های لندن نخواهد داشت.
میرز ضمن تایید دیدگاه آلیانس درباره بوسه مرگ پاسخ داد: "ایرانیان همواره در قابلیت بریتانیا در دخالت در امور ایران اغراق می‌کنند. به نظر من، پس از تغییرات بنیادی در ایران، غیرواقع بینانه خواهد بود اگر تصور شود که بریتانیا هنز در صحنه آن کشور نفوذ دارد."
دیپلمات بریتانیایی افزود: "زمانی که از هم جدا می‌شدیم، آلیانس مجددا به نکته بوسه مرگ اشاره کرد و از من پرسید: اگر بختیار برای کسب محبوبیت در بین تندروان ایرانی به بریتانیا حمله کند، موضع حکومت علیاحضرت ملکه چه خواهد بود؟ آیا شما این اقدام را تایید می‌کنید؟ من گفتم بختیار باید خودش انتخاب بکند. ولی فکر می‌کنم چنین اقدامی از سوی بختیار، هم از سوی بریتانیا و هم از سوی ایرانیان به فرصت طلبی تعبیر خواهد شد."
از زمان اوج گیری انقلاب در سال ۱۹۷۸، اندرو ویتلی (Andrew Whitley) نویسنده و روزنامه نگار انگلیسی که در آن زمان، گزارشگر روزنامه فایننشال تایمز در تهران بود، معمولا از او به عنوان یکی از افراد طرف مشورت وزارت خارجه بریتانیا در مساله ایران نظر خواسته می‌شد.
در دیدار ویتلی با استیون لمپورت از مسئولان بخش خاورمیانه وزارت خارجه، در ۲۵ ژوئن ۱۹۸۰/ ۴ تیر ۱۳۵۹ مسایل مختلف ایران به ویژه وضعیت اپوزیسیون مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
به عقیده ویتلی، وجود سه رادیو صدای آزاد ایران (متعلق به ارتشبد غلامعلی اویسی)، رادیو ایران (متعلق به شاپور بختیار) و یک مورد جدید به نام رادیو وطن (از قاهره) تاثیر زیادی در ایران داشتند. بر اساس این گزارش، رادیو وطن "به احتمال قریب به یقین توسط آمریکایی‌ها حمایت مالی می‌شود."
ویتلی همچنین از انجام یک نشست هماهنگی مخالفان حکومت ایران در لندن در منزل جولین ایمری خبر داد. در این نشست، ارتشبد فریدون جم، ارتشبد اویسی و پرویز ثابتی مدیر کل سابق ساواک شرکت داشتند. احتمالا این همان نشستی است که در بالا به آن اشاره شد.
در ادامه این گزارش همچنین از احتمال حمایت عراق، سعودی و کشورهای خلیج [فارس] از فعالیتهای اپوزیسیون خارج از کشور سخن گفته شده است.
در همین ارتباط، پیتر تمپل موریس (Peter Temple-Morris) عضو ارشد حزب محافظه کار در پارلمان بریتانیا و داماد خواهر اسدالله علم به همراه جولیان ایمری، پس از دیداری طولانی و جداگانه با اویسی و بختیار در پاریس، گزارشی از این دیدار را در تاریخ ۳۰ ژوئن/ ۹ تیر برای وزارت خارجه کشورش ارسال کردند. این گزارش به قلم ایمری است. گفتنی است که این دیدارها در فاصله‌ای کمتر از دو هفته قبل از شکست کودتای نوژه صورت گرفته بود.
منبع: مجید تفرشی - بازتاب مسائل داخلی ایران در اسناد آرشیو ملی بریتانیا (۴) – اختصاصی “زمانه” (http://www.radiozamaneh.com/30791)
کدام دولتها و کدام اشخاص به شاپور بختیار کمک کرده اند - از زبان منوچهر رزم آرا، وزیر بهداری بختیار
دکتر رزم آرا: انگولکها، تحریکها که بر علیه عراق و صدام حسین شد، از ایران شروع شد. در حقیقت، صدور انقلاب اسلامی بود، در نتیجه، خطری که عراق و کلیه کشورهای اسلامی عرب پیدا کرده بودند، باعث شد که اینها با دکتر بختیار نزدیک بشوند. من اینرا پرده پوشی نمی کنم. اینها کمکهای بسیار، بسیار ارزشمند و بسیار قابل توجه ای به بختیار کرده اند. بختیار در جیبش از ایران که آمد بیرون، دیناری پول نداشت. تهمتی که به بختیار می زنند، اینست. این آمد، رفت با صدام حسین ساخت که به ایران حمله بکنند. این نیست. بختیار با برادر صدام حسین که به دارش زدند، می آمد اینجا به دیدار بختیار.
بختیار به او گفته بود به پرزیدنت صدام حسین بگوئید غلط است. مملکتی که در انقلاب است، هر حمله ای بهش شود، ایرانیها که خیلی ناسیونالیست هستند، این کار را نکنید. البته، بختیار یک رادیو در قاهره داشت، یک رادیو هم در بغداد.
آقای اوستا: آقای دکتر، در یک سفر در سعودی که شما رفته بودید، پادشاه عربستان چمدان دلار به همه کادو داده بود. دکتر رزمارا چمدان را نگرفته است!
دکتر رزم آرا: بله، چمدان را دادم به دکتر بختیار. تمام وزرا بختیار که پنج تا بودیم - سبک عربها اینطوری است که هر کسی که می آید، اینطور کادو می دهند-، قرار شد و همچنین دکتر بختیار - گفتیم به فرض که اینها را حمل می کنیم، پلیس فرودگاه فرانسه، می گیرند- قرار شد - پرنس سعودی که مهماندار بود، همین که حالا پادشاه است، آنموقع ولیعهد و نخست وزیر عربستان بود، اینها را گرفتند و فرستادند به سوئیس به حساب مقاومت ملی.
آقای اوستا: سامسونت پر دلار بود که به خود شما داده بود. آن موقع در شرایط سختی در پاریس زندگی می کردید.
دکتر رزم آرا: مرتب در بخشهای رئآنیماسیون می رفتم کار می کردم. تا مطبم راه بیفتد. مطب که از امروز به فردا راه نمی افتد. آنهم در مملکت پاریس! ما در قصری که در ریاض بود، ما را جا داده بودند، من سویتم کنار سویت دکتر بختیار بود. روزی که ما را بردند به جده، از جده به مکه، صبح آمدم بیرون، دیدم که در سویت من، در دفترش، یک سامسونیت است. در سامسونت را باز کردم، دیدم یک اسکناسها سبز، سبز است
آقای اوستا: دلار! عین فیلمها شده بود، آقای دکتر!
دکتر رزم آرا: اول خیال کردم از این کاغذی است برای مدل. نگاه کردم، دیدم، نه دلار است! بستم و رفتم در سویت بختیار. گفتم شاپور خان، من در سئویت یک سامسونیت پر از دلار پیدا کردم. گفت:«منوچهر، چرا از این حرفها می زنی! گفتم نگو، برای خودت هم گذاشتند اما حجم مال تو دو برابر است!
آقای اوستا: آقای دکتر، یک نکته دیگر که خیلی جالب است از زبان شما بشنویم، علیرغم کمک ها که از عراق و کشورهای منطقه گرفته است
دکتر رزم آرا: کمکها که به بختیار شد، به شما بگویم: اول کسی که به دکتر بختیار کمک کرد، شادروان نصرالله رشیدیان بود، 500000 دلار داد. والاحضرت اشرف، نمی دانم 500 یا 700000 دلار داد، خیامی بود، 700000 دلار، عربستان سعودی 3-4 میلیون دلار- که یک موردش را به شما گفتم- عراق 60 میلیون دلار، کویت یا قطر هم داد. این صورت کلیه پولها ئیست که به دکتر بختیار دادند. و بختیار تمام اینها را خرج کرد. پیش از 500 نفر، تمام بازماندگان افسران در قیام شاهرخی کشته شده بودند، سالها اینجا به آنها پول می داد. 150 دانشجویان ایرانی در ترکیه، در استامبول تحصیل می کردند، به شهادت آقای شرفشاهی، بیش از 50 نفر از افسرهای در لس آنجلس، دو سه بار وقتی شادروان تیمسار بهرام آریانا مریض شده بود، که ایشان چیزی نداشت. دو مرتبه من را فرستاد صورت حسابها 200000 فرانک را من دادم.
آقای اوستا: بختیار روز آخر، هیچی نداشت.
بله، آفائی که خیلی پرفسورانه صحبت می کند، من را مسخره کردند، آقای کورش رادمنش، که اگر دکتر بختیار مدیریت داشت. نه دکتر بختیار مدیریت داشت، ولی یک قلم 15 میلیون دلار اسلحه که خریده بود برای قیام شاهرخی، روی همین خیانتها که شد، اسلحه عوض اینکه تحویل آنجا داده شود، تحویل مجاهدین افغانستان شد!...
