۱۳۸۹ دی ۱۱, شنبه

«اعدام گريلايی» يعنی وعده توقف يک اعدام و بعد غافلگيرانه دو اسير را در گوشه ای ديگر اعدام کردن اوج دنائت اين دستگاه را به نمايش گذاشته است.


به توصيه غلامحسين اژه ای


روشنگری. بنا بر گزارش رسانه های جمهوری اسلامي، غلامحسين اژه ای دادستان کل رژيم در همايش يا نمايش تحت عنوان «نشست‌هم‌انديشى مديران روابط عمومى تشکيلات قضايى» توصيه کرد:«در دستگاه قضايى جذابيت‌هاى قابل قبول براى مردم فراوان است که لازم است آنها را استخراج و از طرق مختلف اطلاع‌رسانى کنيم»

عکس های زير نمايشی از «جذابيت» های «دستگاه قضايی» جمهوری اسلامی از آغاز تاکنون است. حتی دستگاه قضايی چين بعيد است بتواند با کلکسيون «رنگارنگ» دستگاه قضايی جمهوری اسلامی از اعدام ها رقابت کند: از اعدام کودک و نوجوان گرفته تا اعدام انسان های پابه سن، زن و مرد، سياسی و غيرسياسي، شيعه و سنی و ارمنی و بهايی و بی دين، مجرم يا بيگناه، دسته جمعی يا انفرادی و هرکدام آنها در ملاء عام يا مخفيانه، اعدام از طريق قتل های زنجيره ای يا قتل فردي، با طناب، روی جرثقيل، با شليک گلوله، با پرتاب از پل يا زير ماشين گرفتن... واين آخری اعدام گريلايی.يعنی وعده توقف يک اعدام را دادن و بعد غافلگيرانه دو زندانی اسير را در گوشه ای ديگر اعدام کردن که اوج دنائت اين دستگاه قضايی را به نمايش گذاشته است. آنها در جنگ گريلايی با مردم، «اعدام کردن» را نجات ميدهند. آنها خود پديده ی اعدام و سرکوب را مثل بتی بغل کرده و در جنگ و گريز با مردم آنها را به اجرا ميگذارند. زيرا اعدام و سرکوب را آخرين پناهگاه برای حفظ خود ميدانند.

«جذابيت» چنين دستگاهی در آن است که ميتواند رذل ترين و دنی ترين آدم ها را به خود«جذب» کند. دوپايانی که بطور کامل از انسان تهی شده اند. نمونه اش خود اژه ای که جرم «لطيف» اش گاز گرفتن سحرخيز است که اکنون شاکی به جای او در زندان است و جرم «وزين» اش دست داشتن در قتل های زنجيره ای.
هر دستگاهی نه تنها نيروی همرنگ خود را جذب ميکند بلکه نيروهای موجود را نيز به رنگ خود در می آورد. نمونه اش صادق لاريجانی که برخی از اصلاح طلبان با اين گمان باطل که او ممکن است حرمت آيت الله وحيد خراسانی را نگهدارد، آنقدر روی او حساب باز کرده بودند که نوشتن نامه ای حاکی از نارضايی از انبوه متراکم ظلم در دستگاه جمهوری اسلامی را به او نسبت دادند. گويا اين امکان وجود دارد که رئيس قوه قضايی جمهوری اسلامی حتی اندکی هم ظلم گريز باشد، و بدتر از آن سر مويی شهامت آن را داشته باشد که حتی اندکی هم شده به ظلم اعتراض کند. رواج مجدد اعدام های سياسی و بر سر دار بردن جوانان بيگناه مردم و زندانيان اسير همزمان با جاری کردن انواع احکام قصابی در دوره صادق لاريجانی پوچی چنين توهماتی را نشان ميدهد.

رشد مبارزات مردم دستگاه قصابی رژيم اسلامی را فعال تر کرده است.افزايش اعدام ها و وفور اتهام امنيتی برای طبيعی ترين اشکال دفاع از حقوق شهروندی و صدور احکام عجيب و غريب و شداد و غلاظ اگرچه به قصد ارعاب بيشتر است، اما بيش از هرچيز ضعف و زبونی و درماندگی رژيم اسلامی ايران را به نمايش ميگذارد.

«جذابيت» های دستگاه قضايی برای جلادان با کلکسيون رنگارنگ اعدام و شکنجه و سرکوب، تنها قوه ی دافعه عليه اين نظام را در درون جامعه تقويت ميکند. به همين جهت به توصيه اژه ای بايد عمل کرد و آنچه را اين ناانسان ها «جذاب» ميخوانند مکرر و مکرر به نمايش گذاشت.

   8 دی 1389    02:28 



گزارى مراسم يادبود زندانى سياسى اعدام شده على صارمى بر سر مزارش دريكى از روستاهاى اطراف شهرستان اشترينان


11دی.
كانون حمايت ازخانواده هاى جان باختگان و بازداشتى ها :براساس گزارشات رسيده، سحرگاه امروز خانواده زندانى سياسى اعدام شده على صارمى به همراه تعداد زيادى از اقوام ايشان كه از تهران به بروجرد رفته بودند، بر سر مزار وى در يكى از روستاهاى اطراف شهرستان اشترينان رفته و بر مزار وى گل گزارى كرده و اداى احترام نمودند.شايان ذكر است كه حكومت به دليل وحشت ازاعتراضات مردمى بدون حضور و اطلاع خانواده پيكر على صارمى را بدون اطلاع و حضور خانواده اش به روستايى در اطراف اشترينان بنام امير اباد برده و شبانه دفن نموده اند. ماموران وزارت اطلاعات از اقوام على صارمى تعهد گرفته اند كه مراسم بزرگذاشت وى بدون سر و صدا و دادن شعار و... انجام گيرد. امروز صبح,11 ديماه ساعت 9 الى 11 در روستاى چهار بره،در اطراف شهرستان اشترينان كه زادگاه على صارمى است در حسينه مجلس بزرگذاشت برگزار شده و بعد از ظهر نيز از ساعت 14 الى 16 اين مراسم مجدداً ادامه خواهد داشت. 

Desperation drives abused Afghan women to death by fire


--------
آثار جنـجالی یک نقـاش بـرزیلی


 
Papa Bento XVI
Tadinha da Elisabeth II
George Bush
FHC e Lula - O cabra não tem lado.


آثار سیاه‌ قلم خیل ویسنتی، نقاش برزیلی در بیست و نهمین بی‌نیال سائوپائولو جنجال آفرید. این نقاش در یکی از این آثار با اسلحه کمری سر احمدی‌نژاد، رئیس جمهور ایران را نشانه رفته است.

به گزارش شبکه تلويزيونی الجزيره، مجموعه آثار سیاه قلم خیل ویسنتی، نقاش برزیلی که زیر عنوان «اینی‌میگوس» ( Inimigos) در بیست و نهمین بی‌نیال سائوپائولو به نمایش گذاشته شده، جنجال‌آفرین شد. این بی‌نیال که از مهم‌ترین و پربیننده‌ترین جشنواره‌های هنری جهان است تا ۱۲ دسامبر ادامه دارد.


خیل وینستی در مجموعه تصاویر «اینی‌میگوس» برخی از سیاستمداران و شخصیت‌های خبرساز جهان مانند جرج دبلیو بوش، رئیس جمهور پیشین آمریکا، ملکه انگلستان، آریل شارون، نخست‌وزیر پیشین اسرائیل، و محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور ایران را در موقعیتی انفعالی قرار داده و خود با سلاح گرم یا سرد از آن‌ها انتقام می‌گیرد.

در یکی از تصاویر جنجال‌برانگیز این مجموعه، محمود احمدی‌نژاد بر روی صندلی نشسته است و خیل وینستی با سلاح کمری، از فاصله‌ نسبتاً کمی سر او را نشانه رفته است.

آیا هنرمند با هنرش می‌تواند انتقام بگیرد؟ خیل وینسنتی در مجموعه آثار سیاه‌قلم‌اش با رویکرد به خشونت جنجال‌آفرین شد

در اثر دیگری آریل شارون را می‌بینیم که روی زمین افتاده، به آرنج دستش تکیه داده و در همان حال هنرمند نقاش سر او را با کلت نشانه گرفته است. کوفی عنان، دبیرکل پیشین سازمان ملل، پاپ و ملکه الیزابت از دیگر شخصیت‌هایی هستند که در آثار این هنرمند نقاش به این شکل تصویر شده‌اند.

بی‌نیال سائوپائولو همواره به‌خاطر به‌نمایش گذاشتن آثار غیرمتعارف شهرت داشته است. مهم‌ترین موضوع در جشنواره امسال تضاد بین فقیر و غنی و اختلاف طبقاتی در جهان است. از این نظر بسیاری از آثار به نمایش گذاشته شده در جشنواره سائوپائولو رنگ و بوی سیاسی دارد و یادآور «هنر مقاومت» است. در این میان اما آثار سیاه قلم خیل وینسنتی به خاطر واقع‌گرایی و خشونتی که به نمایش می‌گذارد، به یک حادثه رسانه‌ای تبدیل شده است.


خیل وینسنتی در سال ۱۹۵۸ در شهر رسیفی (Recife) در برزیل متولد شده و هم‌اکنون در این شهر کار و زندگی می‌کند( البته تا زمان تهیه و انتشار این گزارش ! ).

او پس از تحصیل مدتی در پاریس زندگی کرد، اما به‌زودی به برزیل بازگشت. نخستین آثار او در سائوپائولو به نمایش گذاشته شد و در جشنواره‌ی ریودوژانیرو از او تقدیر به عمل آمد.

بسیاری از ناظران، خشونتی را که در مجموعه «اینی میگوس» نهفته است، بازتابی از خشونت در شهر رسیفی که در شمال شرقی برزیل واقع شده ارزیابی کرده‌اند. در این شهر فقط صد هزار نفر سکونت دارند و با این حال آمار جنایت آن در سال دو برابر ریودوژانیرو است.

بی‌نیال سائوپائولو نخستین بار در سال ۱۹۵۱ برگزار شد و پس از بی‌نیال ونیز، قدیمی‌ترین جشنواره هنری جهان است. ورود همگان به این جشنواره آزاد است و لذا از پربیینده‌ترین جشنوارهای هنری جهان به‌شمار می‌آید. در این جشنواره آثاری از هنرمندان برزیل و از دیگر هنرمندان جهان به نمایش گذاشته می‌شود.

از سال ۱۹۷۳ به بعد علاوه بر هنر نقاشی، آثاری از هنر معماری و طراحی نیز در بی‌نیال سائوپائولو به نمایش گذاشته می‌شود