۱۳۹۱ آذر ۱۶, پنجشنبه

جا تهران ؛ سیاست ممنوع اما جنایت آزاد است / عکس + فیلم

جا تهران ؛ سیاست ممنوع اما جنایت آزاد است / عکس + فیلم

253768_115فعالان در تبعید : در حالیکه تمام تمرکز نیروهای سپاه و انتظامی و بسیج متمرکز به سرکوب  فعالین سیاسی و فرهنگی و منتقدین و وبلاگ نویسان میباشد . در حالیکه دستگیری و قتل ستار و پیش از آن ندا ها و سهراب ها و بهنود ها ووو در پرونده افتخاراتشان دارند و در حالیکه به سرکوب جنبش مردمی ایران از طریق کهریزک و اوین و شلاق و اخراج می بالند و در حالیکه وکلای متهمین و خانواده وکلا را هم تحت تدابیر امنیتی و بازداشت قرار می دهند ؛ و به آن می بالند ؛ ناگهان دوربین امنیتی یک ساختمان در تهران با ضبط یک جنایت در پایتخت به مثابه مشتی از خروار ؛ تمام پوچی و بی ثباتی دستگاه امنیتی یا همان دستگاه  سرکوب مردم ایران , و سستی و رویه رو به ضعف آن را , به تصویر می کشد .
این صحنه اما تنها نمایانگر چهره دستگاه سرکوب به تهایی نبوده و نیست ؛ به تصاویر نگاه کنید . با این وجود که خودروهای عبوری شاهد این صحنه هستند، اما یکی از موتورسوارها که ماسک به چهره دارد، آنها را با لگد و فریاد تهدید می‌کند تا از آنجا دور شوند. از سوی دیگر دو مرد که از ساختمان روبه‌رو خارج شده‌اند، از فاصله 7 متری به تماشای صحنه زورگیری می‌ایستند و هیچ اقدامی انجام نمی‌دهند و حتی با فریاد بقیه را خبر نمی‌کنند!!. .
این تصاویر و فیلم که توسط تارنمای عصر ایران منتشر شده ؛ چهار زورگیر را نشان می دهد که  با دو موتورسیکلت سبک در هنگام روز و مقابل چشمان شهروندان به یک مرد حمله می‌کنند تا به او دستبرد بزنند.
 سارقان با تهدید قمه، مالباخته را مجبور می‌کنند تا کیف و کت خودش را تحویل بدهد، اما او مقاومت می‌کند و یکی از زورگیرها پس از گرفتن اموال مرد، با وارد آوردن ناگهانی یک ضربه قمه، صورت او را مضروب می‌کند تا زمین‌گیر شود و نتواند تعقیب‌شان کند، سپس هر چهار سارق از صحنه وقوع جرم می‌گریزند.
:تصاویری از این جنایت 
253767_745 
253768_115
253769_614
: فیلم ضبط شده از این زورگیری در یک روز پاییزی در پایتخت ایران

گزارش تصویری/ مصدومان آتش سوزی دبستان پیرانشهر در بیمارستان سینا تبریز


گزارش تصویری/ مصدومان آتش سوزی دبستان پیرانشهر در بیمارستان سینا تبریز
تبریز - خبرگزاری مهر: تعدادی از مجروحان و مصدومان حادثه آتش سوزی در دبستانی در پیرانشهر عصر امروز چهارشنبه در بیمارستان سینا تبریز بستری و تحت درمان قرار گرفتند.
مهسا ج

زارش تصویری/ آواربردار از مناطق زلزله زده خراسان جنوبی بیرجند - خبرگزاری مهر: این زمین لرزه ساعت 20 و 38 دقیقه چهارشنبه شب به وقوع پیوست است و بنا به اعلام موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران کانون این زمین لرزه در عمق 9 کیلومتری زمین قرار گرفته است.

مجتبی گرگ

حکم محکومیت خودسرانه همسر عبدالفتاح سلطانی به قصد خاموش کردن صدای مدافعان حقوق بشر و خانواده‌های آن‌ها صادر شده است


حکم محکومیت خودسرانه همسر عبدالفتاح سلطانی به قصد خاموش کردن صدای مدافعان حقوق بشر و خانواده‌های آن‌ها صادر شده است

پاریس ـ ژنو، 30 آبان 1391 (20 نوامبر 2012) ـ برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر، که برنامه مشترک «فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر» (FIDH) و «سازمان جهانی مبارزهبا شکنجه» (OMCT) است، به شدت حکم محکومیت همسرِ عبدالفتاح سلطانی وکیل حقوق بشری را محکوم می کند.
براساس اطلاعات دریافتی از جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران (LDDHI)، در تاریخ 8 آبان 1391، شعبه 15 دادگاه انقلاب اسلامی خانم معصومه دهقان، همسر عبدالفتاح سلطانی، وکیل دادگستری و عضو مؤسس کانون مدافعان حقوق بشر را به اتهام «تبلیغ علیه نظام» پیرو مواد 500 و 19 قانون مجازات اسلامی به‌ یک سال زندان که به مدت پنج سال تعلیق شده است و پنج سال محرومیت از سفر به خارج از کشور محکوم کرد. حکم دادگاه به دو سفر او در سال‌های 1388 و 1389 برای دریافت جایزه حقوق بشر شهر نورنبرگ از طرف همسر خویش اشاره کرده است. این حکم در تاریخ 27 آبان (17 نوامبر) به خانم دهقان ابلاغ شد و او 20 روز برای اعتراض به آن مهلت دارد.
برنامه نظارت یادآوری می‌کند که این اولین باری نیست که خانم معصومه دهقان با این نوع آزار و تهدید روبه‌رو می‌شود. دادگاه انقلاب اسلامی مستقر در زندان اوین او را از تاریخ 14 تا 19 تیر ماه 1390 در سلول انفرادی زندانی کرد و برای همکاری با ماموران امنیتی و انجام اعتراف‌های دروغین علیه همسرش زیر فشار قرار داد. همسر او عبدالفتاح سلطانی که در حال حاضر در زندان اوین است به 13 سال زندان در تبعید در شهر دورافتاده برازجان (استان جنوبی بوشهر) به فاصله 1200 کیلومتر از محل اقامت خانوادگی خود محکوم شده است.
خانم سوهیر بالحسن، رئیس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، گفت: «این محکومیت ناعادلانه تنها با هدف ترساندن خانم دهقان و مجازات فعالیت‌های حقوق بشری شوهرش صادرشده است. نه تنها مدافعان حقوق بشر را به زندان می‌افکنند، بلکه اعضای خانواده‌های آن‌ها را نیز مدام مورد آزار و تهدید قرار می‌دهند. این سیاست آزار و تعقیب علیه مدافعان حقوق بشر قابل پذیرش نیست.»
برنامه نظارت همچنین یادآوری می‌کند که این حکم محکومیت در چارچوب سرکوب عمومی علیه جامعه مدنی ایران صادر شده است. در این زمینه، چندین عضو کانون مدافعان حقوق بشر در چند سال گذشته، به ویژه پس از انتخابات مورد مناقشه ریاست جمهوری در سال 1388، قربانی آزارهای قضایی و بازداشت‌های خودسرانه شده‌اند. در واقع، علاوه بر آقای سلطانی، خانم نسرین ستوده، و آقایان محمد سیف زاده و محمدعلی دادخواه به ترتیب حکم‌های محکومیت شش سال، دو سال و نه سال زندان را می‌گذرانند.
آقای جرالد استابِرُک، دبیر کل سازمان جهانی مبارزه با شکنجه، نیز اضافه کرد: «ما این کارزار بی امانِ آزار مدافعان حقوق بشر و خانواده های آنها در ایران و نیز این محکومیت تازه را محکوم می کنیم. بسیار مهم است که دولتمردان ایران به مسئولیت‌های خود پایبند باشند و در تمام شرایط اعلامیه سازمان ملل در باره مدافعان حقوق بشر، اعلامیه جهانی حقوق بشر و تمام عهدنامه های بین المللی حقوق بشر را که ایران تصویب کرده رعایت کنند.»
برنامه نظارت از دولتمردان ایران به تأکید می‌خواهد که به هر گونه آزار علیه خانم دهقان پایان دهند و تمام مدافعان حقوق بشر زندانی را فوری و بدون قید و شرط آزاد کنند.
 
تماس برای اطلاعات بیشتر
· FIDH: Arthur Manet / Audrey Couprie: + 33 1 43 55 25 18
· OMCT: Delphine Reculeau : + 41 22 809 49 39
 
 
ترجمه و پخش: جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران (عضو فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر):
Twitter: @fidh_fa
 


______________________________________
جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران
LDDHI
عضو فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر

کاظم رنجبر: تاملی برمحتوی کتاب « دردامگه حادثه » از منظر جامعه شناسی سیاسی

کاظم رنجبر: تاملی برمحتوی کتاب « دردامگه حادثه » از منظر جامعه شناسی سیاسی


 
مصاحبه آقای  :عرفان قانعی فرد ، با آقای : پرویز ثابتی
کاظم رنجبر : افسر سابق ارتش ، دکتر در جامعه شناسی سیاسی ،از مدرسه عالی علوم انسانی پاریس .
Kazem.randjbar @yahoo.fr

بخش هفتم  
دسامبر5 دسامبر  2012
در بخش ششم ، با تحلیل و تفسیر ادیان از منظر جامعه شناسان معتبر جهان ، نشان دادیم  1- ادیان ساخته خود بشر هستند ، 2- دین اسلام در ذات خود ،  مانع رشد و روند جوامع اسلامی  به نظام های دموکراتیک و جدائی دین از سیاست است . برای اثبات این نظریه ، از57 کشور مسلمان ، با جمعیت یک ملیارد و دویست ملیون نفر ، برای نمونه یک  کشورمسلمان با نظام دموکراتیک ، جدائی دین از سیاست وجود ندارد . همه نظام های حکومتی کشورهای مسلمان نظام های دیکتاتوری فردی  و با استبداد مذهب اسلام   اداره می شوند .
عنصر دیگری که در شکل گیری نظام های حکومت های   دیکتاتوری  در کشور های مسلمان نقش  مهم  دارد  ، وجود منابع عظیم نفت و گاز طبیعی در در این کشور ها است ، که 75 درصد ذ خائر شناخته شده نفت و گازدنیا  ، در سرزمین های متعلق به کشورهای مسلمان قرار دارند . احتیاج ضروری چرخ اقتصاد  جهان صنعتی ، و قدرت های نظامی جهان  به این ماده حیاتی از منظر  انرژی  ، آمریکا ، اتحادیه اروپا ، روسیه ، چین ، در  راستای ژئوپولیتیک و ژئواستراتژی خود در امور داخلی  وسیاسی  کشورهای تولید کننده نفت ،   دخالت علنی دارند . ترکیب دو عنصر  فرهنگی و ثروت های طبیعی مورد نیاز چرخ اقتصادی این قدرت ها ، یعنی  ترکیب : نفت و دین ، در نهایت در راستای  تسلط  بر  این  ماده حیاتی برای  چرخ اقتصاد  این کشور های بزرگ صنعتی ،  ماهیت و مسیر نظام های حاکم در کشور های مسلمان و ژئوپولیتک  این کشور های را مشخص میکنند .
درست در اینجا است که نقش ژئو پولیتیک و ژئواستراتژی قدرت های استعماری با تکیه بر فرهنگ ، آداب و روسوم ، و باور های دینی  ملت های مسلمان ، همراه با سازمان های اطلاعاتی با تجربه خود ، و جنگ های روانی ، قومی ، مذهبی ، وارد عمل می شوند . نمونه بسیار گویای آن  ایجاد  هسته دولت اسرائیل درست بعد از جنگ اول جهانی  در خاورمیانه  ، درست در این  منطقه بسیار حساس جهان ، دریای مدیترانه ، کانال سوئز ، منطقه  نفت خیر خاورمیانه در راستای  تسلط  این قدرت های بر این منطقه نفت خیراست .
 خواننده ممکن است ، این سئوال را بکند : که چرا بعد از جنگ جهانی اول ؟  جواب :  درست در طول جنگ جهانی اول بود ، که اهمیت  نفت  به عنوان ماده استراتژیک  برای قدرت های بزرگ  معلوم شد. فراموش نکنیم ، که در جنگ اول جهانی ، سلاحی بسیار مخرب  ، بنام « تانک » توسط   صنایع نظامی انگلیس  اختراع شد ، وبعلاوه  وینستون چرچیل ، وزیر دریاداری انگلیس در جنگ  اول جهانی ، دستور تبدیل انرژی سوخت ناوهای جنگی  انگلیس از زغال سنگ به نفت را داد . این عمل نه تنها سرعت ناوهای جنگی انگلیس  سه برابر افزود ، بعلاوه بر  میزان بارگیری این کشتی  ها را  نیز  افزایش داد . این کشتی های جنگی  با موتور های دیزل ،مجبور به حمل زغال سنگ  مورد  احتیاج سوخت موتور بخار کشتی   نبودند .
 با این نگاه بسیار مختصر به ماده استراتژیک  نفت ، وگاز  مورد احتیاج  قدرت های بزرگ ، فصلی در تاریخ  ملت های مسلمان  و در راس آن ، کشورنفت خیز  ایران ،  اولین کشور نفت خیز خاورمیانه ( درسال 1908 اوین چاه نفت در خاورمیانه  در مسجد سلیمان  توسط انگلستان  کشف و استخراج شد )  باز شد ، که  نظام های حکومتی ایران   در رابطه با نفت مورد احتیاج قدرت های خارجی گره خورد . در این دخالت های مستقیم دولت های استعماری  در  دستگاه حکومتی ایران ، در راستای منا فع این قدرت ها ، سازمان های اطلاعتی این کشور ها بیش از پیش وارد  عملکردند .
آیا این سئوال برای هر ایرانی  آزاده  علاقمند  به عزت و عظمت وطن و ملت  اش  ایران و ایرانی ، بحث انگیز نیست که چرا در طول یک قرن گذشته  چهار پادشاه ایران : مظفرالدین شاه ، احمد شاه ، رضاشاه ،  محمد رضا شاه ، بدون آنکه خود رسماً  استعفا بدهند ، زیر فشار و دخالت مستقیم قدرت های خارجی ، این پادشاهان  ایران را ترک کردند ، و با ترک کشور ، مملکت دچار بحرانی های سیاسی عظیم شد و تا پای تجزیه  پیش رفت ؟. (بعداز استعفای  تحمیلی رضاشاه از سلطنت توسط  روس و انگلیس )  وجنگ 8 ساله عراق علیه ایران ، بعد از خروج شاه از ایران  زیر فشار آمریکا و متحدان اش ،  ملت ایران خسارات  انسانی و مالی عظیم پرداخت و شیرازه مملکت و جامعه ایران ، از هم پاشید ، و نظام نحس  (جمهوری اسلام ناب محمدی ) هنوز که هنوز است ، آخرین  ثروت های مادی و معنوی یک ملت چند هزار ساله را به تاراج گذاشته است !!! چرا ؟ و چگونه این قدرت ها  تا این حد  در امور داخلی یک کشور و یک ملت دخالت می کنند ؟  سئوال اساسی  از آقای پرویز  ثابتی  به عنوان  افسر عالی رتبه  اطلاعاتی ، و یا به قولی تحلیل گر سیاسی  این بود که چرا و چگونه  این چنین  این قدرت های استعماری ، بیش از سه قرن است در امور ایران دخالت میکنند ؟  ولی آز آنجائیکه آقای پرویز ثابتی  تحلیلگر سیاسی نبودند و نیستند ، وشغل شریف ایشان همان َ شغل  «رئیس شکنجه گران  دستگاه ساواک  » بود ، در راستای جواب به این سئوال ، که دستگاه های اطلاعاتی قدرت های بزرگ چیستند و چگونه عمل می کنند ، نباله این   نقدر را در راستای جواب به این سئوالات  در محدوه این مقاله  ادمه میدهیم.
 

آقای پرویز ثابتی    و آقای عرفان قانعی فرد  از تاریخ چه آموختند و چه میخواهند بیاموزند ؟
در بخش ششم  این نقد ، در رابطه با نقد کتا ب  بظاهر 670 صفحه ای در واقع 200 صفحه ای  مصاحبه آقای عرفان قانعی فرد با آقای پرویز ثابتی ،  در راستای روش تحلیلی  از منظر جامعه شناسی سیاسی ، در شناخت علت و معلول ، از منظر منطق عقلی و علمی ، و تجربه تاریخی ، لازم بود برای خوانندگان  غیر متخصص  در جامعه شناسی ، به چند نکته مهم اشاره بشود .
1 – از منظر جامعه شناسی ادیان ،  دین ساخته خود بشر است .
2- دین اسلام  چون دین مسیحیت ، مجبور است  روند تکاملی جامعه را ، که اساس آن جدائی دین ، از سیاست و مدیریت جامعه است ، دیر و یا زود قبول بکند .
3- قدرت های استعماری ، در استعمار ملت ها و غارت ثروت های مادی و معنوی  ملت های مسلمان ، که صاحب 75 درصد ذخائر  نفت و گاز دنیا را در اختیار دارند ، از عنصر دین ، و باورهای دینی ملت های مسلمان ، در پیشبرد اهداف خود و استقرار نظام های خود کامه زیر سلطه خود نهایت استفاده را چه در گذشته و چه امروزمیکنند. تشکیل دولت اسرائیل در قلب ملل اسلامی ، غارت منابع و ثروت های طبیعی این کشور ها  با استقرار نظام های غیر دموکراتیک ، یکی از  این روش ها استعمار نوین است.  لذا به عنوان یک جامعه شناس و متخصص در جامعه شناسی سیاسی ، لازم و ضروری بود  که از نظریه دو جامعه شناس معروف  فرانسه که هردو متخصص در جامعه شناسی ادیان هستند ، کمک فکری و استدلالی  گرفته شود ، تا  خواننده غیر آشنا به تحلیل و تفسیر  مسائل جامعه شناسی بتوانند سیاست نو استعماری قدرت هائی که  ثروت های مادی و معنوی  ملت های مسلمان را با نظام های فاسد و غیر دموکراتیک به تاراج می برند بشناسند . در ضمن خواننده ایرانی  برخاسته از کشور مسلمان ایران و قربانی یک انقلاب  بنام اسلام و توسط یک حکومت سیاسی مذهبی  رهبری شده توسط روحانیون شیعه را که در حقیقت  این انقلاب و این نطام  ساخته این قدرت ها استعماری بودند را بشناسد .    در راستای نتیجه گیری از این تحلیل است که معلوم می شود ، که چرا در عصر  دکتر محمد مصدق  رهبر  نهضت  جبهه ملی و ملی شدن نفت ایران ، همان قدرت های غربی ، آمریکا ، انگلیس ، بکمک عوامل خود در بطن جامعه ایران ، خصوصا روحانیون ضد  مصدق ، دولت ملی  و دموکراتیک دکتر مصدق را با کودتای نظامی سرنگون کردند  ،  و محمد رضا شاه را که حتی ایران را ترک کرده بود ( یا به قولی از ایران فرار کرده بود ) دوباره به تاج و تخت ایران نشاندند:   قوام السلطنه : کشتیبان را سیاستی دگر آمد . شاه : من رئیش کشور هستم و بالاتر از هرچیز  .
 ولی همان دولت های غربی این بار ، با سازماندهی مستقیم و غیر مستقیم  یک حرکت توده ای به رهبری یک روحانی فاقد دانش سیاسی ، اقتصادی ،  و مدیریت  همان محمد رضا شاه را در سال 1357 ، از قدرت و سلطنت  پائین کشیده ، و آواره جهان کردند ؟  چرا؟
البته لازم بود که آقای پرویز  ثابتی به عنوان یک افسر اطلاعاتی که بیش از 33 سال است که مقیم ایالات متحده آمریکا است ، به این سیاست های پشت پرده آمریکا آشنائی می داشت و چه بسا نیز آشنا است ، ولی هرگز در این مصاحبه  خود با آقای عرفان قانعی فرد اصلا  چنین  سخنی  در رابطه با دخالت  مستقیم آمریکا  و متحدان غربی این کشور  در سقوط نظام محمد رضا شاه ، و در راستای چه اهدافی اشاره نمی کند !!! چرا؟
 اینجاست که مشخص می شود که آقای عرفان قانعی فرد ، خود شخصا  به  عمق پیچیدگی  چنین مسائل جهانی  آشنائی ندارند . در اینجا ، چند سطراز معرفی نحوه عمل جمعی آوری اطلاعات  را از از قلم ، یکی از معروف ترین و با تجربه ترین  رئیس سارمان اطلاعاتی  قرن بیستم ، یعنی : مارکوس ولف –(Markus Wolf, )–  متولد 1923 –مرگ 2006 ، رئیس سازمان جاسوسی آلمان شرقی  که قبل از فروپاشی نظام های کمونیستی در اروپا درسال 1989 ، این سازمان جاسوسی با نام : -Stasi   -  در جهان معروف بود ، اینجا می آوریم ، تا تصویر واقعی سازمانهای اطلاعاتی و ضد اطلاعاتی  کشورهای مهم ، به خوانندگان مشخص شود :  مارکوس ولف می گوید : موفقیت های مهم و باارزش  ما در علمیات  اطلاعاتی و ضد اطلاعاتی ، اغلب آنهائی هستند که ، در اختیار افکار عمومی قرار نمیگیرند . (البته نیز نباید قرار بگیرند تاکید از صاحب قلم ) کار اطلاعاتی  با آنچه که تصویری از آن  در فیلم های سینمائی  جاسوسی نشان میدهند ، هیچگونه رابطه ندارد . در کار اطلاعاتی  شلیک طپانچه با صدای شدید و دود بیشتر جایگاهی ندارند . کار جمع آوری اطلاعات  بمانند  کار مورچه ها میمانند ، این کار باید آهسته ، همراه با صبر و حوصله  بیش می رود ، در این کار بدون صبر و حوصله ، نتیجه خصوصا نتیجه  سریع  عاید نمی شود . برای دست یابی به اطلاعات بزرگ و مهم ، جمع آوری اطلاعات متعدد و کوچک لازم است . همین امر داشتن صبر و حوصله و جمع آوری اطلاعات بظاهر کوچک و کم اهمیت ، یک عده از داوطلبان جوان برای این کار اطلاعاتی  را مایوس کرد و آنها استعفا دادند . البته رومانتیسم  جاسوسی  هم در سازمان ما عمل می کرد، اما در سازمان جاسوسی ما  اعمال جیمز باندی  جایگاه مهم نداشت .
چند نکته  را در اینجا برای ابراز احترام خودم نسبت به شحصیت انسانی و فرهنگی  را لازم میدانم توضیح بدهم . اگر من صاحب این قلم  در نوشته های های خود ، به آثار ونوشته های بصورت کتاب ، یا مقالات نشریات مهم ، در زبان فارسی ، یا فرانسه استناد میکنم ، این عمل را حمل بر خودنمائی و فخر فروشی  نکنید . من صاحب این قلم ، اگر این  کتاب ها  یا مقالات  استنادی را خودم ، درزبان  فارسی ، و زبان فرانسه (زبان دانشگاهی ام ) نخوانم ، هرگز  در نوشته هایم  به آنان استناد نمی کنم . بعلاوه به عنوان یک تحلیلگر  جامعه شناسی سیاسی ، این کتاب ها و نشریات ، بمانند   یک فیزیک دان ، ابزار و آلات  اندازه گیری ، و محاسبات و آزمایشگاهی من ، برای کارهای تحقیق و پژوهشی من لازم و ضروری هستند .
این سخنان قید شده رئیس سازمان اطلاعات و ضد اطلاعات  آلمان شرقی  در کتاب  افسر عالی رتبه کشور فرانسه  بنام :Eric DENECE – با عنوان : Les Services secrets français sont ils nuls – ترجمه عنوان :آیا سرویسهای اطلاعاتی فرانسه  فاقد ارزش هستند؟ ) این کتاب در سال 2012  توسط انتشارات :ellipses – در 392 صفحه  در فرانسه چاپ و منتشر شده است  نقل می شود  .  آقای : Eric DENECE- مثل هر افسر عالی رتبه سازمانهای  اطلاعاتی ، از سازمانهای اطلاعاتی کشورهای دنیا ، به اندازه کافی  اطلاعات  دارند . در کشور های پیشرفته دنیا ، افسران اطلاعاتی را ، افسران بسیار شایسته ، با فرهنگ ، با عرق ملی و میهنی  تشکیل می دهند  برای این افسران  که از وطن و ملت خود ، و نظام دموکراتیک حاکم در وطن شان دفاع میکنند ، این نهایت افتخار است  که به این مقام  با ابراز شایستگی و علاقه ودانش رسیده اند . در صورتیکه در نظام های غیر دموکراتیک ، این افسران در حقیقت ، مزدوران و شکنجه گران  نظام های حاکم هستند .
گفته های  رئیس سابق سازمان  اطلاعاتی و ضد اطلاعاتی  آلمان شرقی : مارکوس ولف را که سازمان  اطلاعاتی این کشور  بنام : Stasi  - در دنیا معروف بود ، Eric DENECE- در کتاب خود یاد شده در بالا را در صفحه 63 –نقل میکند .
گسترش عملیات اطلاعاتی قدرت های بزرگ  چه در روسیه کمونیستی دیروز و روسیه امروز ، و یا کشور آمریکا  و هر کشور دیگر ، در راستای دفاع از منافع  مادی و فرهنگی  سیاسی خود  این کشورها می باشند.
وقتی که ماجرای جاسوسی  تیمسار  سرلشگر ، حسن  مقربی را ازطریق محتوی دو کتاب با ارزش ، که خواندن این دو کتاب را به همه ایرانیان  آزاده و وطن دوست  توصیه میکنم .  کتاب : داوری ، سخنی در کارنامه ساواک ، نوشته سرتیپ منوچهر هاشمی ، معاون و مدیر کل اداره ضد جاسوسی  ساواک انتشارات ارس  لندن سال انتشار 1373 -643 صفحه و کتاب : کا-گ- ب ، در ایران ، نوشته  ولادیمیر کوزیچکین ، افسر سابق کا- گ –ب ، ترجمه اسماعیل زند ، دکتر حسین ابوترابیان ،تهران  سال 1370 –چاپ اول 562 صفحه ،
من صاحب این قلم ، در درجه اول به عنوان یک ایرانی و در درجه دوم به عنوان یک افسر سابق ارتش ایران، از خود میپرسم ، چگونه است  که  ، یک افسر عالی رتبه  ارتش ایران ، درطول 30 سال ، بطور متناوب ،  به وطن و ملت خود خیانت می کرد ، برای بیگانه   جاسوسی میکند ، وچرا چنین فردی  در طول این مدت طولانی شناخته نمیشود؟
آیا  با ضعف  دستگاه اطلاعاتی و ضد اطلاعاتی  کشوری چون ایران ، که با موقعیت ژئواسترتژیک  خود ، با منابع عظیم  ماده استراتژیک  چون نفت و گاز ، عوامل اطلاعتی سایر قدرت ها در راستای منافع خود ، در دستگاه حاکمیت ، نفوذ نمی کنند، یا نفوذ ندارند؟ دولت  ایران  چون یک کشور مستقل در راستای منافع ملی  و دفاع از استقلال و تمامیت ارضی خود ، حق دارد درپیمان  های نظامی ، اقتصادی ، فرهنگی ، عضو باشد . عضویت یک کشور مستقل در این پیمانها ، راه را برای جاسوسان  این قدرت های خارجی  هم پیمان ، در راستای منافع خود ، باز نمیکند . فرانسه  زمان ژنرال دوگل چه در زمان جنگ و چه و بعد از جنگ ولو اینکه عضو پیمان ناتو نبود ، ولی هم پیمان صدیق غرب بود . ولی وقتی که فرانسه خواست  به سلاح اتمی مسلح شود ، آمریکا ، وانگلیس  راضی نبودند که فرانسه به تکنولوژی  چنین سلاحی  دسترسی داشته باشد . اما ژنرال دوگل از دانشمندان فرانسه خواست که دست یافتن  فرانسه به سلاح اتمی وظیفه ملی و میهنی  هر فرانسوی  است . با این سیاست  نه تنها فرانسه به همپیمانان خود خیانت نکرد ، در عین حال  استقلال  خود را عملاً نشان داد.  آیا قدرت های خارجی غرب ، چه در زمان سلطنت محمد رضا شاه ، چه امروز ،  چون شوروی سابق و امروز ، شبکه های جاسوسی در ایران نداشتند و ندارند؟ باید یک فرد  بسیار ساده اندیش باشد و بگوید نه؟ آقای پرویز ثابتی ، در راستای دفاع از منافع ملی و میهنی خود ، لازم و ضروری بود  که در این  مصاحبه  بظاهر 670 صفحه ای خود ، که در واقع 200 صفحه بیش نیست ، سطح بحث در رابطه با منافع قدرت های استعماری ، چه روسیه سابق و چه روسیه شوروی ، و چه استعمار گران قدرت های غربی ، و ضرباتی که این قدرت ها  بر روند  توسعه سیاسی ، اقتصادی ، علمی ، فرهنگی ،  استقلال و آزادی واقعی ملت ایران در طول سه قرن گذشته زده اند ، به ملت ایران را از منظر یک افسر عالی رتبه ایرانی باز گو می کرد ، نه اینکه یک مشت ، سخنان بی سروته  بدون محتوی  و تکرای را بخورد خواننده بدهد .
 
البته آقای عرفان قانعی فرد ، جوان هستند و تخصص:  رشته  سیاسی و تحلیلی  سازمان های اطلاعاتی و عمل کرد آنها را ندارند .  در اینجا با اطمینان خاطر ، به عنوان یک ایرانی و تحلیلگر مسائل سیاسی ، میگویم : آگر  آقای پرویز  ثابتی و آقای عرفان قانعی فرد ،  قبل از مصاحبه شان ، فقط   یک کتاب ، از ده ها کتاب  : پتر داله اسکات :Peter Dale Scott کتابی که نتیجه سالها تحصیل و تحقیق  یک استاد دانشگاه ، و متخصص سیاست های بین المللی آمریکا است   را می خواندند ،و عمق  همراه با تفکر و تعقل و تحلیل فردی به روش علمی  مرسوم در دانشگاه های معتبر دنیا  این کتاب را مطالعه می کردند ، هرگز  به خواننده ایرانی ،  کتابی را با عنوان « در دامگه حادثه »  با آن محتوی خالی و فاقد ارزش ، ارائه نمیداند . عنوان کتاب پرفسور پیتر داله اسکات  در زبان فرانسه و انگلیسی چنین  است. چه خوب بود ، که آقای پرویز ثابتی  در خدمت به وطن ما ایران و ملت ایران ، همراه با آقای عرفان فانعی فرد ، که در دو به زبان  انگلیسی  تسلط کامل دارند ، عوض  نوشتن یک مشت  مطالب بی ارزش  از منظر  سیاست شناسی و اطلاعاتی ، این کتاب را با همکاری یدکدیگر به فارسی ترجمه میکردند و در اختیار خوانندگان ایرانی می گذاشتند ، که تا این ملت بداند که  عمل کرد قدرت های نوین  استعمار ی چگونه است .  عنوان کتاب پیترداله اسکات ، در زبان فرانسه و انگلیسی :

در زبان فرانسه :
 La Route vers le Nouveau Désordre Mondial : 50 ans d'ambitions secrètes des États-Unis, traduction et actualisation de The Road to 9/11: Wealth
 
در 509 صفحه .

در زبان انگلیسی :
    Route to the New World Disorder: 50 years of secret ambitions of the United States, translation and updating of The Road to 9/11: Wealth

ادامه دارد .
 

روزبه: انقلاب مصر، آموزه ها و مهم ترین ویژ گی ها



 برش سیاسی از آن چه که در مصرمی گذرد، نکات مهم و جالبی از  چگونگی دینامیسم پیشروی انقلاب بزرگ مردم مصر وچالش های پیشاروی آن را در برابرما می نهد. این  تجربه که هم اکنون با اشغال میدان تحریم و محاصره کاخ ریاست جمهوری موجب ترس و آشفتگی درصفوف حاکمان جدید و حتی خروج موقتی رئیس جمهور ازمقر خود گشت ( از ترس اشغال کاخ)، بیش از ده روز است که به خروش و برآمد عظیم خود ادامه می دهد و به رکورد 18 روزه  تظاهرات توده ای و گسترده  برعلیه  مبارک  و سرنگونی آن نزدیک می شود، درعین حال که هنوز درنیمه راه است  بویژه برای مردم ایران که یک انقلاب ناکام را پشت سرگذاشته اند و هنوزهم نتوانسته اند طعم تلخ شکست یک انقلاب را از ذائقه خود بزدایند، و فراتراز آن سه دهه است که با  ضدانقلاب مهیب بیرون آمده از دل انقلاب دست بگریبانند، دارای دستاوردهای مهمی است. ازهمین رو  خیره شدن به تجربه زنده  انقلاب مردم مصردارای اهمیت زیادی است.
شمه ای از چالش های انقلاب مصر
محمد مرسی به عنوان نماینده اسلام سیاسی و حامیان آن درمصر،  ادعا می کنند که  قدرت و مشروعیت خویش را از میدان تحریر-قلب تپنده انقلاب مردم مصرعلیه استبداد مبارک- برگرفته اند.او عملا با صدورفرمانی درصدد برآمده است که با تکیه برباصطلاح مشروعیت برآمده از انقلاب همان آزادی های محدود کنونی را که از برکت جنبش توده ای و انقلاب مصر بوجود آمده است معلق کرده،  و موقعیت اسلام سیاسی را در ساختارقدرت تثبیت نماید. و این درحالی است که آن ها حتی در جنبش ضد استبدادی علیه مبارک  شرکت فعالی  نداشتند و حتی در مقاطعی آشکارا  درسودای موج سواری و معامله با مبارکت و قدرت حاکم  بودند.

 اولین دستور کارضد انقلاب: مهارانقلاب، انحصارقدرت  و تثبیت آن .
تجارب مکرر انقلاب ها نشان داده اند که صدور فرامینی از آن نوع که این روزها شاهد آن توسط  مرسی هستیم، به هیچ وجه  امرمنحصربه فردی نبوده و عموما درهرانقلاب مردمی و اصیل ، توسط آن ها که سواربرموج انقلاب شده اند و برای عبوربه دوران پسا انقلابی  صورت می گیرد. تشکیل "مجلس مؤسسان"  وتصویب قانون اساسی مورد نظر، بوروکراتیزه کردن قدرت برخاسته ازانقلاب،مرمت وتجدید سازمان ماشین دولتی مورد حمله قرارگرفته، افزودن ساختارها و نهادهای تازه ای که درخورنظم مورد نظرضدانقلاب جدید است، در یک کلام پرکردن خلأ قدرت بوجود آمده با  اعمال قدرت در بالا و مهارقدرت درپائین که جوشش آن مهم ترین ویژگی یک انقلاب را تشکیل می دهد، همواره مهم ترین وظایف تاریخی دولت های انتقالی و برآمده از انقلاب را  تشکیل می داده است. بهمین دلیل برخلاف تبلیغ و ادعای دروغین  آن هائی که درسودای قبضه تصر قدرت در بالا و برفراز مردم هستند، وظیفه وکارکرد دولت باصطلاح انتقالی برای سمت و سو دادن به انقلاب  و خلع ید از آن  از اهمیت تعیین کننده ای برخورداراست.  رفتار کودتاگرانه مرسی هم خارج از این روال عمومی کشاکش انقلاب و ضدانقلاب از فردای سرنگونی رژیم حاکم  نبوده و نیست. در انقلاب بهمن نیز چنین فرامینی-البته با نفوذ کلام و حدت و شدت قاطع تری- توسط خمینی درمسخ ماهیت مجلس مؤسسان و یا تبدیل ماهیت مجلس نمایندگان به صفت اسلامی، سانسور و بستن روزنامه ها  و پاپان دادن به آن چه که بهار آزادی نامیده می شد صادرشد. این ترجیع بند شناخته شده هر ضدانقلاب برخاسته از دل انقلاب است که  مشروعیت و قدرت  خود را  معادل کلیت انقلاب تلقی کرده و بفکر مصادره انقلاب و انحصار قدرت در بالا و مهار انقلاب درپائین برمی آید. چرا که بدون مهار انقلاب و خاموش کردن اخکرسوزان نهفته درآن امکان انحصار قدرت و تثبیت آن وجود ندارد. در مصر مرسی و اخوان هم مثل همه مصادره کنندگان قدرت انقلاب، رأی منفی مردم به نظام مبارک را به عنوان رأی مثبت به خود و حزبش تلقی کرد. هماتطورکه درانقلاب ایران خمینی و دارودسته اش رأی منفی مردم به نظام سلطنت را معادل رأی مثبت به خود و حاکمیت مذهبی به شمارآورد. مرسی که  از یکسو شرایط را برای تعرض خود به انقلاب مردم  پس از آتش بس غزه و جلب حمایت نسبی  قدرت های بزرگ از عملکرد کمابیش معقول دولت خود (از جمله جلب نظرمساعد صندوق بین المللی پول برای دریافت  وام های چند میلیارد دلاری) مناسب تشخیص داده بود و ازسوی دیگر شاهد زوال  شتابان نفوذ حزب و حامیان خود در جامعه و تشدید تنش درماشین حکومتی بجا مانده بود، زمان را برای تعرض به انقلاب مناسب تشخیص داد.  قدرت های غربی که ایجاد ثبات و حفظ ماشین حکومتی ازگزند انقلاب مهم ترین دغدغه اشان را تشکیل می دهد، در درجه اول به  نیروئی که  بتواند این  وظیفه خطیر را انجام بدهد دل می بندند. در شرایط مشخص مصر این نیروی حاضرآماده اخوان المسلیمن بود که علیرغم پیوندشان با سلفی ها و برخی نگرانی ها، می توانست به عنوان مانع سرعت گیر و نهایتا متوقف کننده   حرکت انقلاب عمل کند، و این درحالی است  که در تحلیل نهائی این این کلان سرمایه داران  بخش فوقانی طبقه سرمایه داری، نئولیبرال ها  و نمایندگان سیاسی آن ها و حفظ دستگاه حکومتی بجا مانده از دولت مبارک هستند که آلترناتیو ایده آل آن ها را تشکیل می دهد. همان طورکه در تجربه انقلاب بهمن 57 نیز به خمینی و بهشتی ها برای کنترل طوفان انقلاب دل بستند، گرچه درآن تجربه  بدلایلی که خارج ازحوصله این بحث است اوضاع از چنگشان خارج شد و اکنون ازآن و درس هایش  در انقلاب مصر و سایر کشورهای عربی بهره می گیرند.

با وجود آن که شرایط منطقه ای و جهانی  برای تعرض به انقلاب از نظرمرسی وحامیانش اعم از اخوان و سلفی ها مناسب تشخیص داده شده بودند، اما با دستکم گرفتن نیروی عظیمی که انقلاب ضداستبدادی علیه مبارک آزاد کرده بود و خیزش مجدد آن ها غافلگیر شدند، که  قاعدتا  برای کسانی که مدعی از نفس افتادن انقلاب و "بهارعربی" بودند باید نامنتظره باشد. با این همه  برای آن هائی که با ماهیت و پویائی انقلاب ها آشنایند، روشن بودکه انقلابات بزرگ و آذرخش نهفته در آن ها را باین سادگی ها با سلام وصلوات  نمی توان خاموش کرد. آن چه که عموما ترمیدورانقلاب نامیده می شود، تاریخا محتوایش چیزی جزسرکوب  اخگر نهفته در انقلاب توسط ضدانقلاب سوارشده برموج انقلاب نبوده است، یک جعل بزرگ تاریخی است که در تاریخ نگاری و ادبیات بورژوازی معمولا ازآن به نام خشونت انقلاب  یاد می شود. و حال آن که نگاهی به تجربه زنده مصرنشان می دهد که قانون آهنیتی بنام خشونت انقلابی وجود ندارد و انقلاب الزاما همزاد خشونت نیست. برعکس همواره این ضدانقلاب است که برای مصادره انقلاب و بیرون کشیدن چاشنی آن دست به خشونت می زند و ضرورت دفاع از انقلاب را و از قضا تا آن جا که میسراست به شیوه مسالمت آمیز، در برابربرپاکنندگان آن قرارمی دهد. هم چنان که این تجربه نشان می دهد که سرنگونی استبداد و برقراری آزادی و عدالت اجتماعی   نه فقط محصول انقلاب است بلکه برای حفظ آن ها تداوم انقلاب نیز لازم است.

انقلاب و کشاکش درونی صفوف آن
وقوع هرانقلاب بزرگ ومردمی بویژه درجوامع استبدادی  نه فقط بدون شرکت وسیع ترین توده های مردم و زحمتکشان ناممکن است، بلکه معمولا با دو قطبی شدن جامعه بین استبداد حاکم و جامعه تحت سلطه آن  با مشارکت بخش های ناراضی طبقه حاکم و با اهداف و ماهیت ارتجاعی و بیگانه با خواست مردم و زحمتکشان همراه  است. بهمین دلیل صف انقلاب هیچگاه خالص و یک یک دست نیست و در درون آن رقابت ها  و منازعه های  گسترده ای برای کسب هژمونی و بدست گرفتن سکان رهبری انقلاب برقرار است. این نقش ها می تواند  بسته به شرایط و میزان  شفاف و غیر شفاف  بودن مطالبات و سازمان یابی پیرامون این مطالبات و لاجرم توازن نیرو، متفاوت باشد. واقعیت آن است که  شکل گیری چنین صف گسترده  و حامل نیروهای بینابینی و یا  ارتجاعی دربرابر استبداد حاکم و درهم شکستن اقتدار آن، یک پارادوکس است که هم  شامل نقطه قوت جنبش و رمزپیروزی براستبداد است (چرا که پیروزی علیه ارتجاع واستبداد حاکم، بدون بکارگیری تاکتیک پراکنده ساختن صفوف دشمن و تمرکزو همراگی حداکثر نیروها بر ضد کانون اصلی قدرت  ناممکن است) و هم شامل  نقطه  ضعف آن  و لاجرم خطر فرادستی آن ها برانقلاب. خطری که با ایجاد توهم نسبت به ارتجاع نهفته در صفوف انقلاب  وعواملی چون نفوذ مذهب و ناسیونالیسم و میزان سازمان یافتگی پایگاه اجتماعی آن مشروط می شود. و بهمین دلیل به میزانی که طبقه کارگر و زحمتکشان  ونیروهای پیشرو برماهیت این جریانات آگاه وهوشیار باشند  و پیرامون مطالبات و صفوف مستقل خود سازمان یافته باشند، از خطردرجا زدن و توقف و مصادره انقلاب کاسته می شود. همزیستی این گرایشات دارای برنامه ها وجهت گیری های متفاوت و یا متضاد، در بهترین حالت  تازمانی است که جنبش برخواست وآماج مشترکی که بازتاب دهنده منافع مشترک است فوکوس کرده باشد و قدرت حاکم هم به موقع حاضر به معامله و سازش با نیروهای رقیب ولی هم سرشت خود در صفوف انقلاب برای تقسیم قدرت نباشد. درهرحال به درجه ای که  نیروهای ارتجاعی و گفتمان آن ها در صفوف انقلاب نقش هژمونیک داشته  باشند، ازفردای سرنگونی و در زدو بند با قدرت های بزرگ، بی وقفه دست بکار تصاحب همه  قدرت بدست خود و پرکردن خلاء بوجود آمده می شوند. با  پیروزی انقلاب در نخستین آماج خود،  معمولا صف آرائی های تاکتیکی پیش از انقلاب بهم می خورد و با شکل گیری صف آرائی های جدید وارد دوره تازه ای از کشاکش می شود. لازم به اشاره است که مقابله با اخگرخودرهان انقلاب و خطرخلع ید از زحمتکشان و برپاکنندگان اصلی انقلاب، فقط از بیرون  مختص لایه های ارتجاعی و ضدانقلابی قرارگرفته دربرابر انقلاب نیست، بلکه هم چنین از درون و توسط آن هائی که خود و یا حزب خود را ناجی مردم می پندارند و بدنبال جایگزین کردن خود به جای  مردم و بطوراخص کارگران وزحمتکشان هستند، نیز وجود دارد. از قضا بیشترانقلابات بزرگ نه از بیرون بلکه ازدرون  مسخ شده و شکست خورده اند. گرچه این وجه تهدید نیزبسیارمهم است اما، پرداختن به آن خارج ازحوصله و موضوع این نوشته است.

همانطورکه اشاره شد  توان مهارانقلاب  و خلع ید از آن توسط ضدانقلاب  به عوامل گوناگونی بستگی دارد که یکی از مهم ترین آن ها کم وکیف هژمونی و سازمان یافتگی نیروهای فرادست است. در این  رابطه  به ویژه باید به اهمیت  وجود رهبری نافذ و باصطلاح کاریزما که حامل "مشروعیت" انقلاب باشد، در دوره خلأ قدرت که با سرنگونی ضدانقلاب غالب  معمولا قوانین و نهادهای قدرت مستقرملغی و یا بی اعتبار می شوند وهنوز تکلیف معادله و تثبیت قدرت "که بر که" روشن نشده است، اشاره کرد. وجود چنین رهبرانی که بتوانند ادعای نمایندگی انقلاب را بکنند و بتوانند برفراز قانون و نهادها و منازعات جریانات مختلف حکم برانند، در توفیق مصادره انقلاب و تثبیت قدرت نقش به سزائی دارد. در انقلاب بهمن این نقش مهم و ارتجاعی را خمینی  با اتکاء به جایگاه خود در نهادهای مذهبی و سیاسی یک جا دراختیار داشت. بخش بزرگی ازتوده های مردم و گرفتار افسون"روح منی خمینی، بت شکنی خمینی" سرنوشت خویشتن  و قدرت متعلق به خود را که از برکت انقلاب بدست آورده بودند، دو دستی به او و تشکیلات تحت امرش  تفویض کردند و رهبر کاریزما و فرازمینی  هم این اقتدار را برای سرکوب انقلاب و بهارآزادی  و ممانعت از رویش دگر رویکردها بکارگرفت. اما خوشبختانه یکی از شانس های  جنبش انقلابی مردم مصرعدم برخورداری از نعمت  چنین رهبرانی کاریزماست که لاجرم کار مهارقدرت در پائین را در مقایسه با تجربه ایران دشوارترکرده و شانس پیشروی نسبی انقلاب را بیشترکرده است*.علاوه براین در جامعه مصرعلیرغم نفوذ گسترده مذهب و سنت و فرهنگ ارتجاعی در بافت های سنتی آن، اقشار اجتماعی  و ترقی خواه و سکولار گسترده ای  اعم از کارگران و جوانان و زنان و روشنفکران و یا جریان های چپ و ملی گرا و لیبرال ها وجود دارند که دارای فرهنگ و ادبیات نیرومند و قوی بویژه درشهرهای بزرگ هستند که از قضا نقش آنان در مبارزه علیه استبداد مبارک تعیین کننده بود. درگزارشی  از محاصره کاخ ریاست جمهوری مرسی توسط معترضین و یا در میدان تحریر به نقل از بی بی سی گفته می شود که بیش از95% زنان را کسانی که بدون حجاب هستند تشکیل می دهد. گرچه جریان های اسلامی، صرفنظر از نفوذشان درمیان بورژوازی و خرده بورواژی سنتی و تجاری، درمیان تهیدستان و اقشارسنتی شهرو روستا  دارای نفوذ دیرینه و شبکه های گسترده و سازمان یافته هستند، با این همه درپی عروج به قدرت و افشاء ماهیت آن در آزمون عملی، از دامنه نفوذ آن ها بویژه درمیان تهیدستان و اقشارزحمتکش کاسته شده است. در کنارگسترش اعتراضات ازهمان فردای به قدرت رسیدن بلوک اسلامی، شکاف در ماشین دولتی موجود قبل ازآن که اخوان المسلمین-برخلاف تجربه ایران- بتواند ارتش و نیروهای بازمانده از دستگاه مبارک  را تجدید سازمان داده و تحت کنترل کامل خود بگیرد، مزید برعلت تشدید بحران شده است. از جانب دیگر برای مردم مصر مشاهده تجربه مصادره انقلاب در ابران توسط توسط شریعت واسلام سیاسی  و برملا شدن پی آمدهای نکبت بار و فاجعه بارش در طی سه دهه سلطه آن، بویژه پس از برآمد اعتراضی گسترده سال  88 که ماهیت به غایت ارتجاعی و آدم خوار نظام اسلامی را به نمایش گذاشت، و به موازات عیان شدن چهره تروریستی و کریه بنیادگرائی اسلامی درمنطقه، حاوی هشیاری و آموزه های بزرگی برای مردم مصر و منطقه  نسبت  به خطرمسلط شدن استبداد جدید با چهره مذهبی بود.عوامل فوق در کنارسیاست دولت های امپریالیستی در برخورد با جنبش های مذهبی و جریانات بنیاد گرا باهدف بیرون کشیدن چاشنی جنبشی آن ها و بکارگیری  الگوی ترکیه و یا  حتی نقش آفرینی و کتنرل بیش از پیش این جنبش ها توسط  نیروهای مافوق ارتجاعی و ثروتمندی چون عربستان و امارات  به عنوان  متحدین منطقه ای آمریکا، دست بدست هم داده و با مسخ ماهیت این جنبش ها، جنبش اسلامی  درسیمای باصطلاح "انقلابی و ضدامریکائی و ضد امپریالیستی" را در روند نزولی خود قرارداده است. از سوی دیگر تأثیرتحولات زمانه در تضعیف این جنبش ارتجاعی را نیز نمی توان نادیده گرفت: رویکرد نسل های تازه و جوان  که  در عصرانفورماتیک و شبکه ها و جهانی شدن شتابان زیست می کنند، و با  دست آوردها و تحولات فرامنطقه ای و جهانی  آشنائی پیداکرده و ارتباط برقرارمی کنند، بطور طبیعی از جاذبه کاذب  سنت و واپسگرائی  به مثابه راه نجاتی برای برون رفت از وضعیت غیرقابل تحمل، کاسته است. هم چنین  درشرایطی که نظام سرمایه داری و نئولیبرالیسم با بحران بزرگی دست به گریبان است، و شاهد برآمد نسبی  جنبش های ضد سرمایه داری و نیروهای چپ و و رادیکال در مقیاس جهانی هستیم، بدیهی است که بسترهای مناسب تری برای نضج و عروج جنبش های ضداستبدادی و ضدسرمایه داری، سکولار و پای بند به دموکراسی رادیکال بوجود می آید.
باتوجه به مجموعه عوامل ودلائل بالا، برخلاف انقلاب ایران که از نظرزمانی در روند صعودی جنبش اسلامی صورت گرفت، انقلاب مصر در بستر کمابیش  سیرنزولی آن به وقوع می پیوندد.  با این وجود هنوزنمی توان از شکست و نابودی جنبش های مذهبی و اسلام- سیاسی سخن گفت. چرا که جان سختی آن ها  و مطامع و سیاست های آمرانه  قدرت های امپریالیستی، همواره بسترمناسبی  برای بازتولید انواع و اقسام این نوع جنبش های ارتجاعی  بویژه تازمانی که نیروهای مدافع آزادی و برابری اجتماعی هنوز نتوانسته اند به گفتمان اصلی تبدیل گردند، فراهم می سازد. و بهمین دلیل  افشاء همه جانبه آن، وسیاست های بازتولیدکننده آن،  هم چنان یکی از وظایف مهم نیروهای مترقی و رهائی بخش را تشکیل می دهد.

میدان تحریر و مشروعیت زدائی از مرسی

در گرماگرم وقوع انقلاب و تازمانی که هنوز تحت  کنترل قرارنگرفته  و باصطلاح اخته نشده است،  انقلاب مهم ترین مبنع قدرت محسوب می شود. یکی از شعارهای مردم مصرچنین است: ما مردم هستیم، ما قدرت هستیم. جنبش اعتراضی سال 88 نیز در برابرخس وخاشاک خوانده شدن خود با شعار منم صاحب  ِملک و ُملک و قدرت وثروت  وفضیلت و  هرآن چه  که نیکی است،  رژه پرشکوهی را به نمایش گذاشت.  همانطورکه اشاره شد پس از سرنگونی ضد انقلاب حاکم، بازیگران جدید صحنه سیاسی در سرلوحه برنامه خود مهم ترین  وظیفه خود را  بیرون کشیدن چاشنی انقلاب و مهارآن، ترمیم ماشین دولتی و ایجاد ساختارهای جدید قدرت می دانند. تکیه گاه و شعارآن ها در  وانفسای معرکه انقلاب مشروعیت برگرفته از انقلاب است، اما اگر انقلاب دستخوش توهم و همذات پنداری خود  با حاکمیت نوین نباشد درگامی به جلو می تواند با به میدان آمدن خود، ردای فاخر مشروعیت را از دوش مدعی قدرت برگرفته و وی را برهنه و خلع سلاح گرداند. روند مشروعیت زدائی وزیربار تفویض قدرت و اختیارات خود به زمامداران جدید نرفتن، همان چیزی است که این روزها در حال اتفاق افتادن در مصر است. میدان تحریر قلب تپنده انقلاب یک باردیگر مملو از جوانان  و زنان  وهمه آن هائی شده است که این بار علیه بازیگران جدید صحنه و   حفاظت انقلاب خود  از دستبرد آنان به میدان آمده اند و فریاد سرمی دهند که دست ضدانقلاب از انقلاب کوتاه! بی تردید برآمد نوین را باید فازجدید  و نقطه عطف تازه ای در تداوم انقلاب مصر در مقابله با مصادره شدن خود  نامید.

منبع قدرت و شیوه اعمال آن
انقلاب مردم مصر چند نکته و حقیقت  بزرگ زمانه ما را با عریانی به روی صحنه آورده است. دو حقیقتی که باید به دقت به آن ها خیره شد و الهام گرفت: این دوحقیقت سترگ زمانه ما عبارتند از این که اولا منبع واقعی و زایای قدرت خود بی شماران هستند. آن ها نه فقط مولدین  ثروت و نعمات مادی زندگی هستند، بلکه هم چنین مولدین قدرت نیز هستند. آن ها مکمل همدیگربوده و به همدیگر تبدیل می شوند: ثروت به قدرت و قدرت به ثروت بیشتر. نیروی جمعی بی شماران  مولد چنان قدرتی است که برپایه آن می توانند حاصل دسترتج خود را درخدمت نیازهای انسانی خود قراردهند. سوسیالیسم درمعنای راستین و رهائی بخش خود جز کنترل توأمان هردوی این عرصه توسط مولدین آن ها نیست. بدون اجتماعی کردن قدرت، همانطورکه بدون اجتماعی کردن تولید، نمی توان سخنی از سوسیالیسم به میان آورد و لاجرم ثروت و قدرت از چنگ صاحبان اصلی آن ها خارج می شود. اگرمنبع واقعی  و اصلی قدرت مردم هستند،  پس همه دستگاه ها  و نهادهای قدرت و سلسه مراتب درذات خود پوسته ای بیش نیستند و حیات و ممات خود را مدیون مکیدن قدرت مردم-قدرت بیگانه شده- هستند  و اساسا برای آن ساخته و پرداخته شده اند تا  قدرت را از چنگ صاحبان اصلی و واقعی اش بربایند. از دیرباز انقلاب همواره عالی ترین شکل تجلی اعمال مستقیم این قدرت در برابر ربایندگان آن بوده است و با به میدان آمدن خود تکانه ها و تغییرات بزرگ تاریخی را بوجود آورده است. در این رابطه  نکته اصلی آن است که قدرت وقتی تفویض شود و از صاحبان اصلی اش بازستانده شود، صرفنظر از این که به چه کسی و نهادی و حزبی واگذار شود، به نیروی بیگانه و سرکوبگر تبدیل می شود  و این حقیقت، راز تراژدی  شکست انقلابات بزرگ تاریخی را تشکیل می  داده است. بازیگران رنگارنگ صحنه سیاسی، همه گی درنگاه یک بار مصرف  به انقلاب و تبدیل آن به  نردبانی یک طرفه  برای جلوس به  صندلی قدرت و تبدیل  توده های انقلاب کننده به سیاهی لشکر اشتراک نظردارند.  درسوی مقابل یافتن سازوکارهای مناسب برای استمراراین قدرت، همواره بزرگترین دغدغه مدافعان واقعی رهائی، آزادی و برابری اجتماعی بوده است.

حقیقت بزرگ دوم آن است که انقلاب درعین حال به معنی عالی ترین شکل دموکراسی یعنی  دموکراسی مستقیم و مشارکتی وسیع ترین توده های مردم و اعمال آن است. امری که معمولا ازآن عفلت شده و به انقلاب به مثابه ابزاری بن بست گشا درمقاطع حساس و بحرانی که ابزارهای دیگر ازکارمی افتند، نگریسته می شود که پس از انجام وظیفه خود به خانه ها برگشته و سیرامور را  مجددا به برگزیدگان و میانجی گران تازه-البته دربهترین حالت خود- می سپارند.   
نکته سومی که درتحولات انقلابی  مصر مشهوداست  و جهش  وگام مهمی به جلو محسوب می شود،  تداوم نسبی در اعمال این قدرت است. همانطورکه اشاره شد انقلاب یک بارمصرف، می تواند درمعرض مصادره موج سواران انقلاب قرارگیرد، اما تداوم آن می تواند خواب موج سواران و مصادره کنندگان را آشفته سازد.  خیزش مجدد و میلیونی مردم مصر درشهرهای مختلف و از جمله برگزاری مجمع میلیونی تاریخ ساز در میدان تحریر-  قلب تپنده انقلاب و ماندن درآن جا -  تاهمین جا نه فقط  هم منبع قدرت وهم  تنها شیوه ای را که این قدرت می تواند بروز و ظهور یابد-دموکراسی مستقیم را-  به نمایش گذاشته است، بلکه نشان داده است که تداوم آن تنها راه رسیدن به خواسته های انقلاب است. برخلاف تجربه انقلاب ایران که با تفویض قدرت خود توسط اکثریت بزرگی از مردم متوهم و هم ذات پنداری آن ها با خمینی، موجب شکست انقلاب ازهمان لحظه تولدش شدند، انقلاب مصر نشان داده است که حاضرنیست به سادگی قدرت خود را به حاکمان و مرتجعین جدید تفویض نماید. ازهمین رو  تداوم انقلاب و اعمال قدرت جمعی به شیوه دموکراسی مستقیم  و تداوم آن را باید  مهم ترین دست آورد انقلاب مصردانست. تصرف فضا- مکان ها درحوزه عمومی در گستره ای چون میدان تحریر با پژواگی جهانی و تاریخ ساز، گرچه از اهمیت بسیاری در ادامه انقلاب  و حفاظت از آن برخورداراست،  اما برای تداوم و ماندگاری خود باید بتواند خود را دربی شمارحوزه ها و فضا و مکان های خرد و در مجامع خود بنیاد درمحل زیست و کار و تحصیل و همه عرصه های زندگی اعم از اقتصادی و سیاسی و فرهنگی بازتکثیر کند. وهم چون بی شمار شبکه زنده ای که درآن خون دموکراسی مستقیم و مشارکتی در جریان است، عمل کند. چرا که انقلاب بدون تعمیق خود درعرصه های خرد و درشت جامعه و  بدون برداشتن گام  های تازه در تناسب  با تحولات و اوضاع و احوال  بشدت متغیرجدید، در برابر دشمنانی که به آخرین ترفندها و امکانات مسلح اند و هرروزتمهیدات تازه ای برای مهارآن تدبیرمی کنند، هیچ تضمینی برای هیچ انقلابی در پیمودن و پیشروی وجود ندارد.

اما تا همین جا هم جنبش عظیم مردم مصر برخی از مهم ترین مختصات پارادایم جدیدی را که جنبش های جدید حامل و بیانگر آنند به نمایش گذاشته است که مهم ترین اش را باید در پیامی دانست که  حاکی از نشانه هائی از بلوغ بشر و تمایل نیرومندش برای ورود  به  عصر مردم سوژگی و پارادایم دموکراسی مستقیم و بی میانجی است. بدیهی است که اعمال دموکراسی مستقیم بدون سازمای یابی از نوع افقی ناممکن است. همانطورکه مهارقدرت و اخگرسوزان انقلاب و سترون کردن دموکراسی مستقیم  تنها با ساختارهای سلسله مراتبی و سازوکارهای هرمی امکان پذیر است*2

حوزه تاکتیک
درحوزه تاکتیک نیز تجربه انقلاب مصر حاوی درس بزرگی  بویژه برای ما ایرانیان می باشد که از بیماری مزمن پراکندگی و فرقه گرائی رنج می بریم:
داشتن رویکردها و برنامه های مختلف به جای خود، اما بدون تمرکزحول آماج معینی که هدف عمده  و مشترک  وبسیج کننده در وضعیت معین را تشکیل می دهد، تشکیل یک جبهه عملی و نه رسمی  ویک صف گسترده و همسوعلیه استبداد حاکم امکان تغییر و پیشروی وجود ندارد. ازهمین رو یافتن حلقه اصلی تاکتیکی و بسیج شدن گرایشان گوناگون حول آن ها- نه فقط مدافعان پراکنده یک گفتمان – بلکه هم چنین همسوئی و هم گرائی گرایشات و گفتمان هائی که درخواست نفی استبداد حاکم اشتراک نظردارند،  برای به عقب راندن و سرنگونی  استبداد ازاهمیت اساسی برخورداراست. به عنوان نمونه شعار لغو فرمان یا برو،  یکی از این شعارهای بسیج ومتحد کننده اردوی انقلاب و متشتت کننده اردوی دشمن مقابل است.  بدون این که بخواهیم اختلافات و مواضع مختلف را نادیده بیانگاریم، و یا  بدون این که نسبت به نیروهای وابسته به طبقه حاکم در صفوف انقلاب  توهم پراکنی کنیم و مشخصا در مصر نسبت به خطر فرادستی لیبرال ها در صفوف انقلاب مصر و چالش های آتی مربوط به آن  و اهمیت گسترش آگاهی توده های مردم نسبت به مواضع  و اهداف آن ها و اهمیت شکل گیری صفوف مستقل انقلاب کم بها بدهیم، اما نباید فراموش کنیم که ریتم و شدت همه آن ها  درتناسب با  تضادعمده  لحظه کنونی و تیزکردن لبه حمله به آن در لحظه معین کنونی  تنظیم و تعیین می شود. در تجربه انقلاب بهمن با فرادستی ضدانقلاب مذهبی برآمده ازآن، متأسفانه  بخش های آگاه و جنبش نوپای  ایران  چه در آن  دوره  و چه پس از آن نتوانسته است  با آرایش مناسب و حداکثری خود در برابر پیشروی ارتجاع به مقاومت پایداری به پردازد. نتیجه  بی توجهی به قانون شناخته شده نبرد بین دو نیروی نابرابر، عدم تمرکزبرآماج اصلی و بسیج کننده ، موجب تلفات سنگین و تثبیت آسان تر قدرت ارتجاع گردید. سکتاریسم و یا انحلال در صفوف همه باهم و زیرچتریک گفتمان، تنها گزینه های  پیشاروی ما نیستند، بلکه می توان به سنتز خلاقی از پای بندی به اهداف، درعین در نظرگرفتن تکثرگرایش ها به  همکاری حول پاره ای از اشتراکات ولو تاکتیکی و گذرا رسید.
2012-12-05 15-09-1391

توضحیات بیشتردر باره  این ویژگی و سایرویژگی های انقلاب مصر را می توانید در دو مقاله زیر مشاهده کنید:

.
*2- محور دوم  جنبش های جدید حامل چه پارادایمی چنین است :
).
2-برقراری دموکراسی مستقیم و مشارکتی مردم، پایه ای ترین بسترحرکتی این جنبش هاست (به مثابه هم استراتژی وهم تاکتیک).درمرکزپارادیم جدید واندیشه دموکراسی مستقیم،باوربه نقش آفرینی کارگران وزحمتکشان وهمه استثمارشوندگان وطردشدگان، ویا بعبارتی دیگر مردم سوژه گی قرار دارد که مبین سپری شدن مرحله تاریخی حزب سوژه گی ،رهبرسوژه گی وسایرمیانجی هائی است  که مستمرا جایگزین نقش آفرینی خود  طبقه بزرگ مزدوحقوق بگیر وطردشدگان ازنظام گشته وآنها را به سیاهی لشکرِفرمان بر تبدیل می کند. دراین راستا وظیفه تمامی گروها وعناصرآگاه ترجز بارورساختن عمل و اندیشه  خودحکومتی و کنشگری خلاق نیست.ازجنبه مناسبات درونی، مردم سوژه گی مبتنی بر رابطه آزاد وهمبسته بین عناصرتشکیل دهنده خود است.طبقه دربرگیرنده بیشماران سوژه های دارای اشتراکات وتمایزات است که برپایه اشتراکات خود به کنش  مشترک می پردازند،بی آنکه  تمایزات آن ها مورد انکارقرارگیرد.
3-دموکراسی مستقیم درعین حال بدون سازمان یابی افقی وبدون مقابله با سلطه و سلسه مراتب قابل تصورنیست. بهمین دلیل عصرسازمانهای سلسله مراتبی وآن ها که مشتاق انباشت قدرت وتمرکزتصمیم گیری برفرازسر کارگران وزحمتکشان به مثابه ابژه ها ونه به مثابه سوژه هائی که قادربه خودرهانی هستند، ودرتجربه های مکررنشان داده اند که برای رهائی وآزادی(آزادی ازسرمایه ودولت آن) ابزار نامناسبی هستند،بسرآمده است.