بیانیه کانون روزنامه­نگاران و نویسندگان برای آزادی به مناسبت 16 آذر

در تاریخ مبارزات اجتماعی ایران، روز 16 آذر اسطوره­ی مقاومت دانشجو در برابر استبداد و نماد پایداری در مقابل هجوم نظام دیکتاتوری و عوامل آن به حریم دانشگاه و دیگر عرصه­های جامعه بوده و هست؛ اگر از 16 آذر 1332 تا کنون، قندچی­ها، بزرگ­نیاها، رضوی­ها و همه­ی دانشجویان آزادیخواه برای مبارزه با استبداد و کوتاه شدن دست قوای نظامی از دانشگاه، سینه­ی خود را سپر کردند و با فریاد آزادی جان باختند، به این دلیل است که می­خواهند مکان و فضای آموزش علوم و تبادل نظر و اندیشه، از دخالت خودکامگان در امان بماند و دانشجویان و استادان بتوانند آزادانه در مسایل علمی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و هنری اظهار نظر نمایند. پس از 56 سال، اما نظام جمهوری اسلامی ایران با هدف سرکوب اعتراض­های دانشجویی و خیزش­های مردمی و با صدور احکام اعدام، ضرب و شتم و شکنجه و آزار و زندان و بیکار کردن استادان و بیرون راندن دانشجویان، کوشش دارد دانشگاه­ها را به مکتب­خانه­های دینی تبدیل ساخته و افکار عقب مانده­ی ارتجاعی را بر محیط دانشگاهی و علمی اعمال کند. شواهد عینی نشان می­دهد که هرچه به 16 آذر نزدیک می­شویم، هجوم وحشیانه­ی جمهوری اسلامی ایران بیش از پیش شدیدتر شده و بازداشت دانشجویان مبارز و اعدام مبارزان در زندان در ماههای گذشته، نشان از ترس و وحشت نظام جمهوری اسلامی از خیزش­های مردمی دارد، اما به موازات آن اقدام دانشجویان و مردم بیشتر شهرهای کشور ایران با برگزاری اعتصاب­ها و اعتراض­های جنبش دانشجویی، زنان و کارگران حق بدیهی و طبیعی خود را برای آزادی بیان و حقوق شهروندی ابراز می­دارند. دانشجویان ایران، نه تنهاهمواره در کنار دیگر اقشاراجتماعی در مبارزه علیه جمهوری اسلامی ایران حضور داشته­اند و هزینه­های بسیاری پرداخته­اند، بلکه موتور حرکت و یکی از عوامل مهم سازماندهی اعتراض­ها و اعتصاب­ها هستند. 16 آذر 1388، پیش روی ماست و به جهت تداوم مقاومت مردم در برابر حاکمیت استبداد که به بهانه­ی انتخابات، منجر به خیزش مردمی سراسر کشور شد و افکار عمومی و رسانه­های گروهی جهان را تحت تأثیر قرار داد، می­تواند ویژگی­های نوینی را فراروی داشته باشد. رژیم جمهوری اسلامی ایران، برای سرکوب اعتراض­های به حق مردم، بار دیگر برای به انحراف کشاندن اذهان عمومی داخلی و خارجی و به ویژه حرکت­های اجتماعی، موضوع تسلیحات اتمی را عمده کرده است، در حالیکه در عرصه­ی داخلی کشور به علت تاراج ثروت و اموال ملت و تمرکز قدرت در دست مافیای مذهبی (تئومافیوکراسی)، همه­ی پایگاه­های خود را از دست داده است و برای بقای خویش حتا در واپسین روزهایش به سرکوب عریان خواهد پرداخت. کانون روزنامه­نگاران و نویسندگان برای آزادی از مبارزات هم­میهنان و دانشجویان و از همبستگی مردم ایران علیه نظام جمهوری اسلامی ایران در سالروز 16 آذر پشتیبانی می­کند. عمر هیچ نظام استبدادی طولانی نیست و با استمرار آهنگ اعتراض­های مردمی نوید پیروزی نزدیک است. کانون روزنامه­نگاران و نویسندگان برای آزادی دوازدهم آذر ماه 1388 برابر با سوم دسامبر
2009 rooznamehnegar@netcologne.de
پست الکترونیکی: