http://www.roshangari.net/
روشنگری. برای اينکه تابوت سربازان آمريکايی با هواپيما به خاک آمريکا وارد نشود، بهترين راه البته پايان دادن به حملات آمريکا به خاک ديگر کشورهاست. اما باراک اوباما در طول مبارزه انتخاباتی گفته بود برنامه او بازسازی قدرت آمريکادر جهان است و قدرت آمريکا امروز همانطور که همه ميدانند اساسا بر توان نظامی آن استوار است. به همين جهت اوباما برای پايان دادن به تلفات آمريکايی ها نه به پايان دادن به جنگ ها بلکه به آخرين طرح های پنتاگون متوسل شده است. او که از اينترنت و وبلاگ برای مبارزه انتخاباتی به نحوی بی سابقه استفاده کرد، اکنون ميکوشد بيش از پيش صحنه جنگ های خاورميانه ای آمريکا را به نوعی بازی کامپيوتری تبديل کند که در آن ,سربازان, آمريکايی از هزاران کيلومتر فاصله به همان ترتيب ,ميجنگند, که نوجوانان درکلوپ های بازی با حرکت دادن دسته جوی استيک خود روی ماشين های بازی. اما اينجا صحنه، مجازی نيست، محل واقعی زندگی مردم در افغانستان، پاکستان يا عراق است و با هر حرکت دست ,خلبان,، يا بهتر بگوئيم کسی که نقش خلبان را بازی ميکند، خانه های مردم ويران شده و اجساد شهروندان غيرنظامی روی هم تلمبار ميشود.
سلاح جديد، روبوت هايی است به نام Predator، يا[unmanned aerial vehicle[UAV)يا drone يا هواپيماهای بدون سرنشين. اين روبوت ها که پنتاگون و سازمان سيا از دهه 60 در دوره جنگ ويتنام روی آن کار کرده و آن را تکامل داده اند، اگرچه پرواز ميکنند و ظاهری شبيه هواپيما دارند، ولی در واقع سلاح های سنگين هستند مجهز به ليزر و موشک های هوا به زمين که ميتوانند در ارتفاع 8000 متری به مدت 24 بمانند. در تمام طول سال جاری حملات با اين سلاح ها به پاکستان لاينقطع ادامه داشته است و گزارش رسانه های بزرگ از نتايج آن ها به صورت اعلام تلفات از ,طالبان ها, اعلام ميشود، در حاليکه در واقعيت مدت ها طول می کشد تا مقامات پنتاگون و ناتو در يابند به کجا شليک کرده اند، حمله چه تعداد تلفات داشته، چه کسانی ,تلف, شده اند. در اين ضمن در روی زمين مردم اجساد قربانيان را که تعداد زيادی از آنها را کودکان و زنان تشکيل ميدهند از زير خرابه های خانه های خود بيرون می کشند. انکار يا ناديده گرفتن قربانيان غيرنظامی که بنا بر گزارشات حدود 98 درصد تلفات را تشکيل ميدهند بهترين ابزار طالبان ها و نيروهای بنيادگرا برای تقويت مواضع خود در ميان مردم است. حتی خود دستگاه امنيتی پاکستان گزارش داده اين سلاح ها تا کنون عده ای زيادی نيروی تازه نفس به طالبان ها اهدا کرده که به انگيزه گرفتن انتقام خون بستگانشان که توسط اين هواپيماها کشته اند به جنگجويان طالبان می پيوندند. به عبارت ديگر قدرت های جهانی بعد از اينکه در تلاش برای تسلط کامل بر جهان، در همکاری با حاکمان مستبد و نيروهای واپسگرای محلی نيروهای دموکرات، سوسياليست و سکولار را در اغلب کشورهای خاورميانه به شکست کشانده و به حاشيه راندند و ميدان را برای بنيادگرايانی بازکردند که خود را به ماشين کشتار تبديل کرده اند، حالا ارتش های خود را نيز به ماشين های کشتار در معنای واقعی کلمه تبديل ميکنند.
ماتيو کارنويسنده و روزنامه نگار انگليسی که در رابطه با بحران خاورميانه کار کرده است می نويسد حوزه استفاده از روبوت های کشنده گسترده تر از پاکستان است. به نوشته او در حال حاضر 5000 عدد از اين روبوت ها در عراق، افغانستان و پاکستان مستقر شده است. به عقيده کار اين ماشين های کشتار ممکن است به سلاح عمومی جنگ های قرن بيست و يک تبديل شوند. او می نويسد در شرايطی که آمريکا از فقدان نيروی انسانی برای جنگ هايش رنج می برد، اين سلاح ها را يک گزينش ضروری به شمار می آورد. بعلاوه جنگ های آمريکا در مناطق دور دست با شرايط جغرافيايی دشوار و عدم آشنايی سربازان آمريکايی با زبان و فرهنگ محلي، رهبران سياسی و نظامی را به استفاده از اين سلاح ها ترغيب ميکند و به ارتش آمريکا امکان ميدهد که در هرنقطه ای از زمين بدون ترس از افزايش تلفات بجنگد. براساس برنامه تسليحاتی پنتاگون تحت عنوان Future Combat Systems - FCS که بودجه 230 ميلياردی برای آن تعيين شده، قرار است وزارت دفاع آمريکا تا سال 2015 حدود 15 درصد نيروهای مسلح خود را روبوتيزه کند. ماتيو کار اضافه ميکند دکترين بيمارگونه نظامی تحت عنوان 'Full Spectrum Dominance' که فانتزی تسلط کامل از طريق تکنولوژی نظامی را در سر می پروراند، با اين سلاح ها تقويت شده و در استفاده گسترده تر از آنها نقش بازی می کند.
ماتيو کار در ادامه مقاله خود که در تاريخ 13 مارس امسال منتشر شده است، درباره خطرات آتی و کنونی روبوت های کشنده هشدار داده که چکيده ای از آن را در زير ميخوانيد:
, شوق و شوری که برای کاربرد اين سلاح ها بوجود آمده نگرانی در مورد جنگ های آتی و عواقب آن را افزايش ميدهد. در شرايط کنونی اين ماشين ها معمولا توسط خلبان های تعليم ديده که در کنار دستگاه در فاصله 7500 مايلی نشسته اند اداره ميشوند. ولی هفته گذشته برای اولين بار يک حمله موفق توسط سربازان معمولی در عراق به اجرا در آمد که اين احتمال را تقويت ميکند روزی بيايد که سربازان به جنگ بروند بدون اينکه حتی پا به ميدان جنگ گذشته باشند. در حال حاضر انسان بخشی از زنجير کشتار است، ولی شايد دير نباشد روزی که خود ماشين ها تصميم بگيرند کی و به کدام هدف شليک کنند.
پيت سينگر متخصص روبوتيک در کتاب جديدش تحت عنوان: ,Wired for War, پيش بينی می کند اين ماشين ها ميتوانند عصر جديدی از ,جنگ های بی هزينه, را بوجود بياورند که اشتياق و وسوسه به جنگ را بيش از پيش تشويق ميکند. منتقدان ديگر در باره ی رقابت تسليحاتی مبتنی بر روبوت ها هشدار داده و اعلام خطر ميکنند که ممکن است اين ماشين ها توسط تروريست ها در جهت معکوس تنظيم شده و عليه سازندگانش به کار روند.
مدافعين جنگ های روبوتی ادعا ميکنند روبوت ها مانع جنايت های جنگی ميشوند زيرا انگيزه های احساسی انسان مثل خشم و انتقام در عملکرد آنها دخالت ندارد. ولی قتل شهروندان غيرنظامی در جنگ های مدرن لزوما ناشی از احساسات نيست، بلکه از محاسبات ,مبتنی بر عقل, و يا , خسارت جانبی, ناخواسته برميخيزد و مشکل بتوان با ماشين اين مساله را حل کرد.
ژنرال وست مورلند يکی از فرماندهان جنگ ويتنام در سال 1970 گفته بود اميدوار است روزی توسعه نظامی باعث شود , ماشين ها تا آنجا که ممکن است جای انسان را بگيرند., حالا که پنتاگون رويای تبديل ارتش به پليس روبوتی برای کنترل گوشه های تاريک جهان را در سر می پروراند، شايد آن روز رسيده باشد.
ماه گذشته نيويورک تايمز گزارش داد باراک اوباما در نظر دارد تاکيد بر پيشبرد دمکراسی در پاکستان را کنار بگذارد و استفاده از هواپيماهای بدون سرنشين در مرز افغانستان را قويا تشديد کند. در اين ضمن اجساد انسان ها روی هم انباشته شده و مشکلات سياسی و اجتماعی که کشورهايی مثل پاکستان را بی ثبات ميکند، از کانون توجه به کنار ميرود.
بهای تنها يک عدد ماشين جنگی 4.5 ميليارد دلار است.اين پرسش به جايی است که در پاکستان، کشوری که مدارس مذهبی غالبا تنها شکل قابل دسترس آموزش است و در حال حاضر فقط 2.6 درصد توليد کل ملی را صرف آموزش ميکند، چرا اين پول ها و منابع در سيستم سکولار آموزشی سرمايه گذاری نمی شود. اين پرسش نيز بجاست: آيا اگر به جای سرمايه گذاری روی صنايع پيشرفته جنگی که دهقانان پاکستانی را از طريق کنترل از راه دور به قتل می رساند، روی حمايت از جامعه مدنی شکننده ولی چالاک پاکستان سرمايه گذاری ميشد، ثبات کشور دردراز مدت بهتر تامين نمی شد.
--------------------------------------------------------------------------------
منابع
*مقاله ماتيو کار
http://www.thefirstpost.co.uk/46741,opinion,the-us-is-relying-on-an-army-of-drones-to-fight-the-taliban-and-al-qaeda-in-pakistan
*در باره توليد ماشين های کشنده
http://www.wired.com/wired/archive/13.06/drones.html?pg=1&topic=drones&topic_set=
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر