: برخی اخبار حکایت از رفتارها و گفتارهای عجیبی در فرآیند بازداشت، بازجویی و محاکمه افراد دستگیرشده و زندانی دارد.

خبرگزاری هرانا - حقوق زندانیان: برخی اخبار حکایت از رفتارها و گفتارهای عجیبی در فرآیند بازداشت، بازجویی و محاکمه افراد دستگیرشده و زندانی دارد.

به گزارش سایت ندای سبز آزادی، ماموران دفتر پی‌گیری وزارت اطلاعات، هنگام بازداشت دانشجویان در روز 16 آذر و فردای آن روز، هنگام پرسیدن اسم و رسم دانشجویان، وقتی کلمه دانشجو را می‌شنیده اند آن را اولین جرم می‌خوانده اند. مشابها، وقتی به عناوین دیگری نظیر دانشجوی دانشگاه تهران یا پلی تکنیک، یا دانشجوی دانشکده فنی می‌رسیده اند، آن‌ها را به عنوان جرائمی مضاعف ثبت می‌کرده اند، جرائمی که خود به تنهایی برای پی‌گیری و بازداشت کافی است.

شنیده های دیگری از وضعیت بازجویی‌های زندانیان در زندان اوین حاکی از انواع شکنجه‌های "نرم" برای واداشتن زندانیان به اعتراف و اقرار است. از جمله این شکنجه ها، ضرب و شتم زندانیان به نحوی است که جای ضرب و جرح بر بدن زندانی باقی نماند. همچنین، روش‌های شناخته شده ای نظیر بی‌خوابی و بازجویی‌های طولانی مدت (گاه تا ساعت‌ها) هنوز در بازجویی‌ها ادامه دارد. شنیده شده است در روش دیگری از شکنجه نرم، بازجو سر زندانی را به مدت طولانی، آرام آرام و "نرم نرم" به دیوار می‌کوبد، تا آن هنگام که زندانی اعترافات و اقاریر مطلوب بازجو (به اصطلاح "کارشناس پرونده") را بپذیرد. این‌ها تنها بخشی از انواع شکنجه های رایجی است که تا کنون شنیده شده است.

از مرحله صدور احکام در دادگاه و درباره قضات پرونده ها هم مطالب جالب توجهی نقل شده است، که یادآور شعار قانون سالاری و قانون مداری رایج در کشور است ("عمل به مرّ قانون"). گفته شده است که یکی از قضات شعب دادگاه، "دانشجو" بودن را به تنهایی برای صدور احکام حبس تعزیری به مدت دو سال کافی می‌داند. این احکام در صورت داشتن پسوندهایی مثل عضویت در تحکیم، مطابق میل قاضی افزایش می‌یابد. در پرونده های دیگری که بدون حضور وکیل و فقط برای ابلاغ احکام از پیش تعیین شده در دادگاه‌های صوری و نمایشی به آن‌ها رسیدگی شده است، برای مثال تعدادی از متهمین حوادث روز عاشورا (معروف به "عاشورائیان") که از افراد عادی و در حال گذر بوده اند، با چند پرسش و پاسخ ساده، و لابد بر مبنای "علم قاضی"، به دو سال حبس محکوم شده اند. در یکی از نمونه ها، قاضی پس از شنیدن این که نام متهم پیشوند سید دارد، همین را برای محکومیت حضور او در روز عاشورا کافی دانسته و حکم را صادر کرده است، و به دفاعیات متهم مبنی بر این که در حال گذر از محل واقعه به اقتضای شغلش بوده، توجهی نکرده است.