۱۳۹۶ آبان ۱۰, چهارشنبه


علی اشرف، شاهد من، مرا قال گذاشت!



ناصر رحمانی نژاد


Darvishian-Aliashraf.jpg
دیشب، در پاسخ به ایمیل تسلیت یکی از دوستان به مناسبت از دست رفتن علی اشرف درویشیان نوشتم:

امروز برای من تلخ ترین و تاریک ترین روز است. ساعت ۱۱ صبح امروز که این خبر دردناک را شنیدم تا اکنون که پاسخ ایمیل شما را می دهم، در حالتی که توصیف اش برایم دشوار است به سر می برم. من طی این سالهای طولانی تبعید، خبر از دست دادن اعضای خانواده، دوستان دور و نزدیک و عزیزانم را کم نشنیده ام، و هر بار این خبرها ضربه ای بر من وارد آورده که اثرات تلخ آن ماندگار بوده اند. از جمله این که، شب ها بویژه، این عزیزان به سراغم می آیند، و در این لحظات خود را بیش از پیش تنها احساس می کنم. بیش از اندوه و تأسف از دست رفتن این عزیزان، غیبت این نمونه های کمیاب است که عمر و زندگی خود را برای تغییر این جهان نابسامان و نکبتی وقف کردند. علی اشرف درویشیان یکی از این نمونه ها، و از شریف ترین آنها بود…

و حالا برای شما می گویم: در شب های تنهایی و بی خوابی، مثل امشب، می اندیشم که چگونه است که جهان هنوز توسط پلیدترین عناصری که بتوان در تصور گنجاند، گردانده می شود؟ این واقعیت خشن که در سراسر جهان در برابر چشمان ما خود را آشکارا هر روزه به رخ می کشد، و اِعمال سیاست های جنایت بار حاکمان جهان، تلخی و اندوه از دست دادن این عزیزان، این همگامان و همراهان را سنگین تر می کند و آدم را تا مرز نومیدی ویأس می راند.
علی اشرف درویشیان، یکی از شریف ترین دوستان من بود که سالهای درازی را همراه یکدیگر، زندان و «آزادی»، نان و آب، اندوه و شادی، و آرزوها و امیدهایمان را تقسیم کردیم. حتا دردها و جراحات شلاق و شکنجه را با رنج و شادی، وعموماً با طنز و شوخی های او، تقسیم کرده و کاستیم.

علی اشرف، با طبع آرام و مهربانش، که می توانست از او تصور آدمی انعطاف پذیر القاء کند، در آرمان و اعتقاداتش تزلزل ناپذیر، پی گیر و خستگی ناپذیر بود. او برای ساختن جهانی به دنیا آمده بود که جز این باشد که نسل ما و پدران ما زیستند. او در حال بنای جهانی بود شایسته ی فرزندان ما. به همین دلیل او بچه ها را دوست داشت و برای بچه ها می نوشت. علی اشرف هیچ گاه، تحت هیچ شرایطی، امید به آینده ای بهتر و روشن را از دست نمی داد. او فشارها و تهدیدهای زیر بازجویی، ضرب و شتم بازجو و شلاق و شکنجه ی شکنجه گر را همان طور خاموش و آرام تحمل می کرد که حتمیت روشنایی افق فردا را با اعتقادی راسخ.

و، جز اینها، علی اشرف برای من، تنها شاهدی بود که قول داده بود اگر روزی لازم شود، آماده است تا رؤیت آن آخرین برگه ی باصطلاح «بازجویی»، یا در واقع برگه ی خیانت آن یهودا را، با همان آرامش، سادگی، سلامت و صلابت اخلاقیِ ذاتی اش، شهادت بدهد. یهودایی که در طول تاریخ استمرار ویرانی و نکبت جهان امروز را یاری رسانده اند. و امروز شاهد من، تنها شاهد من، مرا قال گذاشت!

اما نه.
علی اشرف عزیزم، شرف تو قوی ترین شهادتی است که هیچ گاه اعتبارش زایل نمی شود.

به امید دیدار!
ناصر رحمانی نژاد

فراخوان گزارشگران در اعتراض به دستگیری مجدد محمود صالحی و در محکومیت جمهوری اسلامی - لیست دوم

فراخوان گزارشگران در اعتراض به دستگیری مجدد محمود صالحی و در محکومیت جمهوری اسلامی - لیست دوم


ما امضا کنندگان در کنار تمامی اعتراضات و آکسیون های دیگر ضمن محکومیت این اعمال ضد کارگری و ضد انسانی در ایران خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط محمود صالحی و رضا شهابی و سایر زندانیان سیاسی اجتماعی هستیم و به سران جمهوری اسلامی هشدار میدهیم که مسئولیت تمامی عواقب در زندان نگاه داشتن رضا شهابی و بازداشت محمود صالحی و سایر زندانیان سیاسی اجتماعی همانند زینب جلالیان, سعید سنگر, محمد نظری, سهیل عربی, ارژنگ داوودی, آتنا دائمی, شهناز اکملی, کلرخ ایرانی, آرش صادقی و...  در انظار جهانیان و جامعه جهانی بر عهده آنان است.
*****
آزادی گرفتنی است و نه دادنی!
به آزادیخواهان و به جامعه جهانی کارگری!
جمهوری اسلامی در امتداد قتلهای زنجیره ای و خاموش فعالین کارگری در ایران و پس از آنکه افشین اسانلو, شاهرخ زمانی, کورش بخشنده و محمد جراحی را به کام مرگ کشاند و رضا شهابی را با وضعیت بسیار وخیم جسمانی در سیاهچال های مخوف خود تحت فشارهای غیر انسانی زندانی و محمد نظری, اسماعیل عبدی، محمود بهشتی لنگرودی، محسن عمرانی و رسول بداقی نیز در بند و اسارت نگاه داشته است و هم اکنون نیز توسط ماموران امنیتی و لباس شخصی خود اقدام به بازداشت زبونانه محمود صالحی پس از خروج از بیمارستان کرده است.
این اقدام موج انزجار و محکومیت دست اندرکاران رژیم را در پی داشته و فعالین و نهادهای کارگری در خارج از کشور در تدارک اعتراض ها و آکسیون های سراسری هستند. فعالین کارگری و زندانیان سیاسی در داخل زندان با اعتراضات و اعتصاب غذا های طولانی مدت خود فریاد دادخواهی را افکار عمومی رساندند و همچنان در برابر سیاست های حاکمان علیه ابتدایی ترین حقوق خود می خروشند. سالهاست که انسان های شریف و مبارزی همچون رضا شهابی و محمود صالحی در تیررس مسئولان قضایی رژیم فاقد امنیت جانی و مالی و انسانی هستند و بازداشت آنان گفتمان هر روزه است.
به تجربه میدانیم که حاکمان با بی اعتنایی تام و تمام به افکار عمومی و خانواده های زندانیان سیاسی اجتماعی بر این فعالین میتازد و در هر شرایطی نیات شوم خود را اعمال میکند. بدینجهت همه فعالین کارگری مدافعان کارگران ایران میتوانند با همبستگی هر چه تمام تر بر طبل رسوایی جمهوری اسلامی بکوبند و به نیروی خود برای در تنگنا قرار دادن آنها و جهت آزادی بی قید و شرط شهابی ها و صالحی ها و همچنین زندانیان سیاسی اجتماعی باور داشته باشند.
ما امضا کنندگان در کنار تمامی اعتراضات و آکسیون های دیگر ضمن محکومیت این اعمال ضد کارگری و ضد انسانی در ایران خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط محمود صالحی و رضا شهابی و سایر زندانیان سیاسی اجتماعی هستیم و به سران جمهوری اسلامی هشدار میدهیم که مسئولیت تمامی عواقب در زندان نگاه داشتن رضا شهابی و بازداشت محمود صالحی و سایر زندانیان سیاسی اجتماعی همانند زینب جلالیان, سعید سنگر, محمد نظری, سهیل عربی, ارژنگ داوودی, آتنا دائمی, شهناز اکملی, کلرخ ایرانی, آرش صادقی و...  در انظار جهانیان و جامعه جهانی بر عهده آنان است.

گزارشگران
29.10.2017
آدرس تماس