۱۳۹۷ شهریور ۲۹, پنجشنبه

آزادی گروگانها :
هدیه جمهوری اسلامی به ریگان؟
علی اصغر حاج سید جوادی
سی دیماه یک هزار و سیصد و پنجاه و نه

سرانجام هیات حاکمه جمهوری اسلامی ایران آنچه را که برسر جیمی کارتر (یعنی ملایمترین نماینده سرمایه داری امپریالیستی آمریکا) به صورت چماق فرود آورده بود، به عنوان هدیه نخستین روز آغاز دوران ریاست جمهوری به رونالد ریگان (یعنی مرتجع ترین نماینده سرمایه داری امپریالیستی آمریکا) تقدیم نمود.
تقویم این تسلیم تاریخی و حوادث و اقدامات مربوط به حل مساله گروگانها چنان ماهرانه تنظیم شده بود که حل آن هرگز به کارتر برای پیروزی او در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا کمک نکند، در حالی که برای ریگان و در نخستین ساعات آغاز ریاستش به عنوان بزرگترین ضربه تبلیغاتی در افکار عمومی مردم آمریکا تلقی گردد. حزب جمهوریخواه آمریکا یعنی مرتجع ترین قدرت سرمایه داری امپریالیستی آمریکا به این ترتیب به دو هدف بزرگ استراتژیکی خود در مساله گروگانگیری رسید، نخست طرد کارتر و حزب رقیب دمکرات از قدرت و انزوای ایران در صحنه سیاست جهانی و کشاندن عراق به هجوم به خاک ایران و تشدید بحرانهای اقتصادی و اجتماعی ایران و سرانجام تسلیم انقلاب ایران در آستانه آغاز دوران ریاست جمهوری رونالد ریگان یعنی مرتجع ترین و محافظه کارترین نماینده سرمایه داری امپریالیستی آمریکا.
اکنون در جواب این سوال که مردم محروم مظلوم ایران از اشغال سفارت و گروگانگیری چه به دست آوردند باید در انتظار موج عظیمی از دروغ و فریب و شعارهای تو خالی باشیم.
یکی از مسوولین می گوید که ما از اشغال سفارت و گروگانگیری قصد مادی نداشتیم. قصد ما سیاسی و مکتبی بود که به دست آوردیم. اما دیگر برای مردم توضیح نمی دهد که قصد سیاسی و مکتبی که از این کار نصیب مردم ایران شد چیست، مزایا و دستاوردهای ملموس و محسوس آن برای مردم کدام است؟
روزنامه ارگان حزب حاکم در شماره دوشنبه 29 دیماه 59 خود با عنوان بزرگ در صفحه اول می نویسد : "آمریکا تسلیم خواست های ایران شد". اما براستی و صداقت نمی نویسد که خواست های ایران چه بود که آمریکا تسلیم آن شد.
دولت ایران به مردم پاسخ نمی دهد که شما از روز اول گروگان های سفارت را جاسوس خواندید و دانشجویان پیرو خط امام حتی در اعلامیه ها و بخشنامه های خود تا مرز اعدام آنها پیش رفتند. آخر پس چگونه این همه جاسوس را رها کردید؟ و در مقابل از آمریکا چه گرفتید؟ وقتی شاه سابق را برای معالجه از مکزیک به آمریکا بردند ظاهرا دیگ خشم دانشجویان پیرو خط امام به جوش آمد!! و تصمیم گرفتند دست به یک عمل انقلابی بزنند!!! این عمل انقلابی چه بود؟ اشغال سفارت آمریکا و گروگانگیری اعضای آن!! این عمل انقلابی طوفانی از نارضایتی و اعتراض در دنیا و در محافل سیاسی دوست و دشمن برانگیخت. هیچ دولتی این عمل را تایید نکرد و همه دولتها از آغاز رژیم جمهوری اسلامی ایران دا بخاطر این عمل سرزنش کردند و آن را مغایر و مخالف با سنن دیپلماسی جهانی دانستند. در سازمان ملل نیز عمل ایران را محکوم کردند و در شورای امنیت و در دادگاه بین المللی لاهه نیز به هم چنین. همه مطبوعات جهان و مفسرین و همه مطبوعاتی که در دوران انقلاب و در رژیم سابق از انقلاب ایران حمایت می کردند و شیوه های استبدادی و اختناق ساواک را مورد حمله قرار می دادند این عمل را محکوم کردند. و نتایج عواقب آن را به ضرر مردم ایران و انقلاب ایران می دانستند. اما هدف ظاهری از اشغال سفارت و گروگانگیری چه بود؟
هدف ادعایی دانشجویان پیرو خط امام این بود که آمریکا باید شاه سابق و دارایی های او را در ازای آزادی گروگانها پس بدهد.
اما کارتر رییس جمهور آمریکا در جواب چه گفت :
او گفت : "رژیم تروریست ایران باید حساب این عمل خود را پس بدهد و از یاد نبرد که حتی با آزادی گروگانها نیز رژیم ایران از مجازات و پس دادن حساب عمل خود معاف نخواهد شد".
او دست به کار شد و دانشجویان پیرو خط امام و حامیان آنها در شورای انقلاب و حزب حاکم نیز دست بکار شدند.
کارتر میلیاردها دلار اندوخته های ایران را در بانک های آمریکا و شعبات آن رد خارج از آمریکا را ضبط کرد.
کارتر ایران را به محاصره اقتصادی کشید و در این محاصره دولتهای اروپایی و سایر دول دوست خود را نیز شریک ساخت.
کارتر ناوگان جنگی آمریکا و تفنگداران خود را به خلیج فارس و پیرامون مرزهای ایران فرستاد. نه تنها دارایی های ایران در بانکهای آمریکا مسدود شد بلکه صدها فقره دادخواست با میلیاردها دلار تقاضای خسارت از ایران از سوی موسسات آمریکایی به دادگاههای آمریکا علیه ایران تسلیم شد. و به این ترتیب با اشغال سفارت و گروگانگیری آمریکا زمینه جبران شکستی را که از انقلاب ایران خورده بود فراهم کرد.
این زمینه از قبل در موجی از کشتارها و اعدام ها و تاراج ها و محاکمه های یک طرفه و خیابانی و سنگسار کردن مردها و زنها و تصرف فرودگاه بین المللی تهران در افکار عمومی دنیا آماده شده بود. مطبوعات آمریکا و دستگاههای تبلیغاتی سرمایه داری با انتشار اخبار و تصاویر مربوط به اعدام ها و کشتارها و ویرانی شهرها و دهکده ها در کردستان و اعدام معلولین و زخمی ها بوسیله جوخه های اعدام و به دار کشیدن مردم در خیابانها و سنگسارکردن زنها و مردها به اندازه کافی افکار مردم دنیا را برای قبول این مساله آماده کرده بودند که در ایران دولتی که حاکم بر اوضاع و مسلط بر امور سیاسی مملکتی باشد وجود ندارد. در ایران قدرت در بین گروهها و افراد که هریک با شدت به دنبال سهم بیشتری از قدرت می باشد تقسیم شده است و هریک از این گروهها و افراد با هر وسیله، چه چوب و چماق و چه توطیه و دسته بندی، هدفی جز تسلط بر قدرت ندارد و هریک از آنها نیز برای خود قدرت اجرایی از دسته ها و گروههای طرفدار چه مسلح به تفنگ و مسلسل و چه مجهز به چاقو و چماق به وجود آورده اند.
در چنین جوی از هرج و مرج و توطیه و دسته بندی برای رسیدن به قدرت بود که ناگهان آتش خشم دانشجویان پیرو خط امام زبانه کشید!! و اشغال سفارت آمریکا و گروگانگیری گام تازه ای در راه تشدید هرج و مرج و توطیه برای تسلط انحصاری بر قدرت بوسیله گروهی که خود را تنها وارث و میراث خوار انقلاب ایران می دانستند برداشته شد.
آنچه که کارتر و آمریکا در رابطه با اشغال سفارت و گروگانگیری کرد، گفتیم. اما دانشجویان پیرو خط امام و حامیان و همدستان آنها در شورای انقلاب و در حزب حاکم و گروههای وابسته چه کردند؟
آنها از دشمنی و کینه مردم با امپریالیزم آمریکا در جهت بهره برداری از کار خود حداکثر استفاده را کردند. جنگ و مبارزه با شیطان بزرگ را در صحنه سیاست و برنامه ریزی و تلاش سازنده مردم و تجدید سازمان دستگاههای اداری و اقتصادی و اجتماعی و رهایی از قراردادهای نظامی تبدیل به جنگ لفظی با آمریکا در خیابانهای تهران کردند ابزار این جنگ چیزی جز مشتی شعار و حرف و اعلامیه های توخالی نبود. مردم را به جای کار و تولید و تربیت اجتماعی و سیاسی هر روز به خیابانها کشاندند و فریادها کشیدند و فحش ها دادند و پرچم آمریکا را آتش زدند و تصاویر کارتر را سوزاندند و بخشنامه ها نوشتند. سراپای پیکر امپریالیزم آمریکا را از پشت تریبونهای خطابه به شلیک شعارهای توخالی گرفتند، در فضایی غلیظ و متراکم از تظاهرات و راه پیمایی ها و شعارها، جنگ با آمریکا و شیطان بزرگ تبدیل به جنگ و ستیز برای در دست گرفتن قدرت شد. با اشغال سفارت زنگ افشاگری اسناد سفارت علیه خاینین داخلی را به صدا درآوردند اما هرگز این اسناد را فاش نکردند. هرگز اجازه ندادند که این اسناد در اختیار هیات صلاحیت داری از مقامات مسوول قضایی قرار گیرد. اما در مقابل از این اسناد سلاحی برای حمله به مخالفین حزب حاکم ساختند و هر روز به بهانه افشاگری به پخش شایعات پرداختند و تیرهای تهمت و افترا را بیدریغ و بدون فرصت و مجال دفاع به سوی افراد پرتاب کردند.
مردم ایران هرگز نفهمیدند که دانشجویان پیرو خط امام یا اشغالگران سفارت و گروگانگیرها چه کسانی هستند؟ چگونه متشکل شدند؟ سابقه و هویت سیاسی و اجتماعی آنها چیست؟ و به کدام حزب و گروه سیاسی بستگی دارند و سرپرستی و رهبری آنها با کیست و چگونه می توانند خود را جدا از دولت و شورای انقلاب و مسوولین سیاسی مملکت همچنان مسوول این اشغال و گروگانگیری و عواقب سیاسی آن برای مردم ایران بدانند؟
در چنین فضایی از تهمت و افترا و چوب و چماق هرگز مساله اشغال سفارت و گروگانگیری به صورت یک مساله مهم سیاسی و مملکتی و کیفیت و عواقب و آثار آن بر انقلاب ایران و عکس العمل های احتمالی آمریکا مورد بحث قرار نگرفت. زیرا ماشین تبلیغاتی حزب حاکم در مطبوعات و رادیو تلویزیون و راه پیمایی ها و تظاهرات آنچنان هماهنگ و برنامه ریزی شده به حرکت درآمده بود و آنچنان همراه با خشونت و هیجان و تحریک عصبی در میان توده های ساده دل و زودباور مردم عمل می کرد که مجالی برای بحث و انتقاد و سوال باقی نمی گذاشت.
اشغال سفارت و گروگانگیری به صورت مراکز اصلی حیات سیاسی مملکت درآمد و همه فعالیتهای سیاسی و اجتماعی و اقتصادی کشور را تحت الشعاع خود قرار داد و فکر و ذهن مردم را از مسایل اساسی و مشکلات و بحرانهای عمیق کشور دور کرد، شرکت در راهپیمایی به سوی سفارت و تظاهرات به صورت سرگرمی روزانه مردم درآمد. حزب حاکم سوار بر موج حادثه راه خود را به سوی تسلط کامل بر قدرت و پیروزی در انتخابات مجلس شورا و تسخیر کلیه مراکز قدرت و سازمانهای مختلف مملکتی و نهادهای انقلاب به کمک این تظاهرات و راهپیمایی ها و شعارها و به بهانه مبارزه با امپریالیزم آمریکا هموار می نمود چپ وابسته یک جا و دربست به عنوان دشمنی با امپریالیزم آمریکا به صورت پشتیبان و حامی بی قید و شرط دانشجویان پیرو خط امام درآمد، داستان مبارزه با لیبرال بورژوا نیز از این معرکه ساخته شد.
به دنبال محکوم کردن اشغال سفارت و گروگانگیری بوسیله همه کشورهای جهان و سازمان ملل و محاصره اقتصادی ایران و مسدود کردن اندوخته های ایران در بانک های آمریکا و حضور ناوگان جنگی آمریکا در خلیج فارس ایران در انزوای کامل جهانی قرار گرفت. اگر آمریکا هیچ کمکی به عراق در حمله به خاک ایران نکرده باشد همین انزوا و تشدید بحران اقتصادی و تورم و افزایش روزافزون تعداد بیکاران خود موثرترین عاملی بود که عراق بتواند به آسانی به ایران گسسته از روابط بین المللی، و منزوی از همدردی های جهانی حمله کند و خاک ما را مورد تجاوز قرار دهد، به همان دلیل که وقتی این تجاوز آشکار صورت گرفت هیچ یک از دول جهان با ما همدردی نکرد و حمله عراق را به خاک ما محکوم ننمود و هیچ عمل موثر و جدی در اعتراض به عراق در سازمان ملل و شورای امنیت انجام نگرفت.
ماهها گذشت دولت آمریکا نه شاه سابق را به ایران مسترد کرد و نه دارایی های او را به ما برگرداند. اشغال سفارت و گروگانگیری همچون میکروبی عفونی به این ترتیب در قلب انقلاب ایران تزریق شد تا انقلاب ما را از داخل دچار عفونت و فساد کند. آنچه دولت اکنون به عنوان حل مساله گروگانها به دست آورده است چیست؟
نه شاه سابق است و نه دارایی هایی است که او و خانواده اش از مردم ایران سرقت کرده بودند. دولت جمهوری اسلامی بر سر چه چیزی در قبال آزادی گروگانها با آمریکا به توافق رسیده است؟ آنچه می توان آن را توافق نامید رهایی گروگانها در برابر استرداد سپرده های مسدود شده ایران است همین!!! آیا عمل انقلابی دانشجویان خط امام و یا به قول سخنگوی دولت انقلاب بزرگتر از انقلاب خونین مردم ایران! همین بود که با اشغال سفارت آمریکا و گروگانگیری دولت آمریکا سپرده های ما را توقیف کند و سپس این عمل انقلابی بزرگتر از انقلاب ایران به این نتیجه برسد که دولت آمریکا در برابر آزادی گروگانها سپرده های ایران را در بانک های خود آزاد کند؟ آن هم چگونه ؟! و تازه این هم همه آن چیزی که به ما تعلق می گیرد نیست حتی در این معامله هم مردم بینوای ایران گذشته از سایر مصیبتها ضرر کرده اند زیرا به قرار معلوم اصل سپرده ایران و مطالبات ایران 12 میلیارد دلار است و ازاین 12 میلیارد دلار حداکثر از 8 میلیارد دلار آن از طرف آمریکا در ازای آزادی گروگانها رفع توقیف می شود. اما آن چه که دولت به اطلاع مردم ایران نرساند این بود که ایران با آزادی گروگانها در قبال دارایی های مسدود شده خود بوسیله آمریکا فقط به یک میلیارد و نیم آن دسترسی می یابد و حق برداشت پولهای خود را نخواهد داشت زیرا این پولها نه به حساب دولت ایران بلکه به صورت وثیقه در بانک مرکزی انگلیس گذاشته شده است و برای برداشتهای ایران جدول پیچیده ای تنظیم شده است که در اقساط معینی در زمانهای معین قابل پرداخت می باشد.
ملت مظلوم ایران، این است نتیجه گروگانگیری که سخنگوی دولت در تملق گویی از دانشجویان پیرو خط امام یا در فریب مردم آن را انقلابی بزرگتر از انقلاب مردم ایران می نامد.
در زمینه دارایی های شاه و خانواده اش مساله به یک توافق ساده حقوق و قضایی ختم شده است : به این صورت که دولت ایران با رعایت موازین قضایی آمریکا و از طریق دادگاههای آن کشور این دارایی ها را مورد ادعا قرار می دهد ؛ آیا این عمل احتیاج به گروگانگیری و اشغال داشت؟ آیا کارتر و هر رییس جمهوری دیگر در آمریکا می توانست از اعمال حق حاکمیت ایران نسبت به دارایی های شاه سابق و خانواده اش در دادگاههای آمریکا جلوگیری کند؟
آیا مردم ایران می دانند که همه موارد توافق دولت جمهوری اسلامی ایران با آمریکا برای آزادی گروگانها بر سر مسایلی است که پس از اشغال سفارت آمریکا و گروگانگیری به وجود آمده است؟ یعنی حتی آمریکا همه آن چیزی را که ما قبل از گروگانگیری در آمریکا داشتیم به ما پس نمی دهد؟ و دولت ایران و دانشجویان پیرو خط امام به دلایلی که از آفتاب روشنتر است از عمل گروگانگیری تا امروز هیچ چیز جز خسارت و بدنامی و انزوا و جنگ برای ایران و ملت مظلوم ایران به دست نیاورده اند و هرچه گفته می شود چیزی جز ادعا و تبلیغات و شعارهایی که حتی ظاهر فریب هم نیست نمی باشد.
آیا آزاد کردن 8 میلیارد دلار از 12 میلیارد دلار دارایی های ایران در آمریکا و حق تعقیب قضایی در دادگاههای آمریکا در جهت توقیف و استرداد اموال شاه سابق و خانواده او برای مردم ایران یک موفقیت است؟ آیا این همان چیزهایی نبود که کارتر و دولت او در قبال آزادکردن گروگانها دودستی تقدیم دولت جمهوری اسلامی می کردند؟ پس چرا این توافق با دولت کارتر زودتر از امروز و قبل از انجام انتخابات ریاست جمهوری آمریکا صورت نگرفت؟ آیا گروگانگیری و اشغال سفارت به این ترتیب از اساس برنامه از پیش ساخته برای طرد کارتر و دموکراتها از صحنه سیاست آمریکا به نفع حزب جمهوریخواه و دار و دسته کیسینجر و ریگان و هیگ و راکفلرها و هسته مرکزی سیاست امپریالیستی آمریکا نبود؟
بیایید با نظری دقیق تر به تقویم بسیار دقیقی که برای رهایی گروگانها تنظیم شده است نگاه کنیم. می بینیم تقویم آزادی گروگانها چنان تنظیم شده بود که در نخستین ساعاتی که ریگان به عنوان رییس جمهور منتخب آمریکا قدم به کاخ سفید می گذارد گروگانها در تهران آزاد می شوند. سی دقیقه پس از ادای سوگند ریگان هواپیمای حامل گروگانها فرودگاه تهران را ترک می کند!!!
در روز دوشنبه 29 دیماه 1359 یعنی 19 ژانویه 1981 دو هواپیمای بویینگ الجزایری برای بردن گروگانها وارد فرودگاه تهران می شود و روز سه شنبه 30 دیماه 1359 یا 20 ژانویه 1981 مراسم سوگند ریگان و تحویل رسمی مقام ریاست جمهوری آمریکا به او در کاخ سفید انجام می گیرد. گروگانها هنگامی قدم به خاک آمریکا می گذارند که ریگا ن در کاخ سفید ریاست جمهوری آمریکا مستقر شده است. آیا این تقارن تصادفی است ؟ آیا این تقارن و تاریخ توافق و آزادی گروگانها و ورود آن ها به آمریکا خود بزرگترین عمل تبلیغاتی برای ریگان و حزب جمهوریخواه در افکار عمومی مردم آمریکا نیست؟ چه کسی این هدیه را در ایران برای آقای ریگان و دار و دسته مرتجع ترین محافل سرمایه داری امپریالیستی آمریکا فراهم کرده است؟
دولت جمهوری اسلامی حالا چه چیزی از این توافق به دست آورده است که شش ماه قبل یعنی قبل از انجام انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نمی توانست به دست آورد؟ آیا آنچه در مرحله ماقبل آخر توافق از طرف آمریکا یعنی یک ماه قبل از آزادی گروگانها به دولت ایران پیشنهاد شده بود و از سوی دولت تبدیل به پیشنهاد الزام آمریکا به تادیه 24 میلیارد دلار پول به بانک مرکزی الجزایر گردید جز این بود که بار دیگر آمریکا و مطبوعات آن کشور و سایر کشورهای جهان، دولت ایران را متهم به باجگیری کردند و از این طریق ضربه دیگری بر حیثیت ایران و بر دیپلماسی ایران وارد شد، و دولت جمهوری اسلامی با همان سرعت غیرمنتظره ای که این پیشنهاد را داده بود، پیشنهاد خود را پس گرفت؟ اکنون مجددا ماشین تبلیغات کذایی بکار افتاده است، مقامات مسوول دولتی و تبلیغات چی های آن می گویند ایران به همه شرایط پیشنهادی خود رسیده است. اما نمی گویند این شرایط پیشنهادی چیست؟ می گویند ایران دماغ ابرقدرت آمریکا را به خاک مالیده است آیا پس گرفتن 8میلیارد دلار از 12 میلیارد دلار اندوخته های ایران آن هم به اقساط همان به خاک مالیدن دماغ آمریکاست ؟! رسیدن ریگان و دارو دسته مرتجع ترین محافل سرمایه داری آمریکا به قدرت و محاصره اقتصادی ایران و محاصره نظامی ایران در خلیج فارس و مصیبت جنگ با برآورد تقریبی 80 میلیارد دلار خسارت و 6 میلیون بیکار و آواره و بحران اقتصادی و تخریب تاسیسات نفتی و ویرانی شهرهای جنوبی ایران همان شرایطی است که دولت ایران و دانشجویان پیرو خط امام قصد رسیدن آنرا از اشغال سفارت آمریکا و گروگانگیری داشتند!؟
مگر دنیای محرومان و استعمارزدگان جهان شک و تردیدی درباره ماهیت امپریالیزم آمریکا داشتند؟ مگر امپریالیزم آمریکا جز تحکیم مواضع تازه خود در آفریقا و عربستان و عمان و تنگ تر کردن حلقه ارتباطی خود با رژیم های مرتجع و وابسته خود درمنطقه خاور میانه و حضور تازه نظامی در دریای عمان و خلیج فارس و تشدید فشارهای طاقت فرسا بر انقلاب ایران و ایجاد تفرقه و دشمنی در داخل صفوف یکپارچه مردم ایران و حمایت از انحصارگرایی و حکومت چماق و چوب هدف دیگری داشت؟ و آیا اشغال سفارت و گروگانگیری راه آمریکا را به سوی رسیدن به این هدف ها هموار نکرد؟
کار بی اعتنایی به افکار عمومی مردم ایران و مصالح حیاتی ما و هدفهای انقلاب به جایی رسیده است که سخنگوی دولت بزرگترین ضربه خیانتکارانه به انقلاب ایران یعنی اشغال سفارت آمریکا و گروگانگیری را انقلابی بزرگتر از انقلاب ایران می نامد!! این بزرگترین فحش و ناسزا به مردم ایران و بزرگترین بی حرمتی به خون هزاران شهید انقلاب ایران و بزرگترین توهین به آرمان انقلابیون از جان گذشته ایران است.
در حالی که همه وسایل تبلیغی و مطبوعاتی و ارتباط جمعی در اختیار حزب حاکم و گروههای وابسته به آن است و در حالی که جو غلیط سانسور و اختناق و خشونت بر حیات سیاسی و اجتماعی مردم ایران مسلط شده است. در حالی که هر اعتراض و انتقاد و سوال و پرسش از متن روابط اجتماعی حاکم بر جامعه ما رخت بربسته است بزرگترین خیانت به انقلاب ایران به عنوان بزرگترین پیروزی که حتی از پیروزی انقلاب هم مهمتر است معرفی می شود.
در حالی که اشغال سفارت آمریکا و گروگانگیری بزرگترین پیروزی دیپلماسی امپریالیزم آمریکا برای شکست انقلاب ایران و انزوای جهانی ملت ایران بود. اشغال سفارت آمریکا و گروگانگیری سرفصل رجعت به دوران اختناق و سانسور آریامهری و تحمیل سکوت و خاموشی بر ملت ایران و وسیله افشاندن تخم نفاق و تفرقه و دشمنی بین مردم و رودررو قرار دادن مردمی بود که قبل از انقلاب برای پیروزی بر رژیم مزدور امپریالیزم آمریکا دوش بدوش هم و درکنار هم و دست دردست هم مبارزه می کردند. در امواج بیکران انسانی، همه مردم از دانشجو، استاد، کارمند، کارگر، روستایی، روحانی، اهل بازار، پیشه وران، خواهران و مادران ما هدفی جز سرنگون کردن حکومت خانواده فاسد پهلوی و گسستن زنجیر اسارت امپریالیسم آمریکا نداشتند، آنها در این حرکت بزرگ روح و جسم پاک خود را به عالیترین مدارج ایثار و همبستگی و اتحاد و همدردی رساندند. اما امروز ملت ما در جوی غلیظ و آلوده از نفاق و دشمنی و سرخوردگی و ناامیدی و گسستگی قرار گرفته است. ملت ما از همه آن چیزی که در پشت پرده سیاست بازان حرفه ای و انحصار گران قدرت می گذرد بی اطلاع است. ملت ما در نگرانی مطلقی از آینده ای تاریک و در بحران بیکرانه ای از نبسامانی های اقتصادی و اجتماعی و بیکاری و تورم به سر می برد. همه هدف انقلاب ایران برای آماده کردن صحنه سیاست کشور برای حضور مردم در نهادهای قانونی کشور بود اما امروز مردم ایران به طور مطلق از صحنه سیاست کشور و حضور در نهادهای قانونی و تصمیم گیری کشور کنار گذاشته شده اند. تطاول بیدریغی بر ایمان و اعتقاد مردم شروع شده، آن چنان که قتل و کشتار و غارت و زندان و شکنجه و خشونت و تجاوز و دروغ و فریب می رود که به صورت ضوابط حاکم بر روابط اجتماعی و اخلاقی مردم درآید. در یک چنین فضایی از دروغ و بی عدالتی مردم ایران و انقلاب ایران و آزادی و حقوق قانونی مردم ایران یکپارچه دستخوش توطیه و تجاوز امپریالیسم آمریکا و سازشهای پنهانی ابرقدرت ها قرار گرفته است.
تاریخ آینده ایران و آنچه از رهگذر این دروغ ها و فریبها نصیب مردم مظلوم ما خواهد شد نشان خواهد داد که اشغال سفارت آمریکا و گروگانگیری جز یک خیانت و جنایت آشکار به انقلاب ایران و هدفهای مردم ایران نبود.
هر تهمتی که به من زده شود و هر سرنوشتی که از این حقیقت گویی نصیب من گردد، همچنان بر سر تعهد و مسوولیت انسانی خود در بازگویی حقیقت به مردم ایران ایستاده ام. و همچنان با صدای بلند و به صورت فریادی با تمام مایه های صداقت و حق طلبی خود این حقیقت را تکرار می کنم که اشغال سفارت آمریکا و گروگانگیری یک عمل کاذب و خدعه و توطیه برای جلوگیری از مبارزه واقعی ملت ایران با امپریالیسم آمریکا و رهایی از تله همیشگی سازشهای پنهانی ابرقدرت ها بر سر آزادی و استقلال ملت ایران و وطن عزیز ما بود. گروگانگیری فقط سرآغاز شکست انقلاب ایران بود که بوسیله آن امپریالیسم آمریکا نه تنها راه تسلط یک قدرت استبدادی خفقان و سانسور و سازش کار را بر مردم ایران هموار کرد، بلکه مرتجع ترین نمایندگان سرمایه داری امپریالیستی آمریکا را نیز در کاخ سفید به قدرت رساند. کسانی که امروز به عمد یا غیرعمد تسلیم ایران را در برابر امپریالیسم آمریکا به عنوان یک پیروزی برای ایران معرفی می کنند و در پیرامون آن داد سخن می دهند و خود را به دروغ غرق در افتخار می کنند، کسانی که آگاهانه یا جاهلانه تصور می کنند که ایران از این راه دماغ ابرقدرت آمریکا را به خاک مالیده است و کسانی که خیال می کنند با حمایت و تایید از کسانی که مساله گروگانگیری را وسیله تسلط خود بر قدرت قرار دادند می توانند حق زندگی و فعالیت برای خود و ایدیولوژی خود در ایران به دست آورند بدانند که خواه ناخواه شریک این خیانت بزرگ هستند و دیر یا زود نتایج ناشی از این خیانت نه تنها همچو آواری مهیب و بنیان کن بر سر آنها فرود خواهد آمد بلکه ثمره خونهای پاک شهیدان راه انقلاب ایران را نیز برای مدتی نامعلوم به تباهی خواهد کشاند. و آیا این همه کافی نیست که همه مردان و زنان روشندل و صادق به آرمان های انسانی ایران برسر ایجاد قدر مشترکی از راه حل های واقع بینانه و به دور از تصورات واهی و تیوری های شکست خورده سیاسی و الگوهای اسارت بار اقتصادی که نتیجه ای جز وابستگی ندارد بنشینند و صادقانه و صمیمانه از خودخواهی ها و جاه طلبی های فردی و گروهی خود بر سر ایجاد یک قدرت سیاسی نیرومند و آماده برای قبول مسوولیت و حفظ حقوق حقه مردم محروم ایران بگذرند و با شجاعت و بدون ترس و بیم از تهمت و اتهام گرایش به چپ و یا راست با واقعیت روبرو شوند و در ایجاد هماهنگی بین واقعیت های کنونی جامعه و نیازمندی های اساسی آن با عقاید و راه حل های اجتماعی و اقتصادی، با جرات و شهامت بایستند و یکباربرای همیشه روشهای منفی ترس و عوامفریبی و مصلحت گرایی را به کناری نهند؟