به گزارش ایسنا، امروز 15 مهرماه روز ملی روستا و عشایر اولین بار در سال 1392 با درخواست مرکز توسعه روستایی و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی با هدف ارج نهادن به روستائیان و فرهنگ روستائی در تقویم رسمی کشور ثبت شد تا شاید تلنگری باشد برای مسئولین که درخصوص سیل تبدیل روستاها به شهر تصمیم مناسبی اتخاذ کنند. روندی که درصد روستا نشینی در کشور را از بیش از 68 درصد در سال 1335 به کمتر از 29 درصد در سال 1390 رسانده است.
محو روستاها در ایران با سرعت زیادی انجام می شود در حالی که روستاهای بزرگ و مولد نیز با حمایت مجلس به شهرهای کوچک بی‌امکانات تبدیل می‌شوند و براساس اعلام موسسه ملی مطالعات جمعیتی کشور درحال حاضر ٤٠ هزار روستای کشور خالی از سکنه شده‌اند و تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی نیز به یکی از مهم‌ترین موضوعات قضایی ایران تبدیل شده است و وضع ١٠ استان از نظر تأمین زمین بحرانی ارزیابی می‌شود.
اگر به سهم جمعیت مناطق شهری و روستایی از جمعیت کشور طی سال‌های 1335 تا 1395 که آخرین سرشماری نفوس و مسکن انجام شده است نگاهی بیندازیم متوجه سرعت نجومی نابودی روستاها یا به دلیل مهاجرت بی رویه و یا تبدیل آنها به شهر می شویم، پدیده ای که شاید علت بسیاری از مشکلات امروز و فردای کشور در آن نهفته باشد.
جمعیت کشور در سال 1335 نزدیک به 19 میلیون نفر بود که از این میان نزدیک به 6 میلیون نفر یعنی معادل 31.4 درصد جمعیت شهری و بیش از 13 میلیون نفر یعنی معادل 68.6 درصد جمعیت کشور را روستاییان تشکیل می‌دادند؛ اما در سال 1395 جمعیت کشور طبق آمارها بیش از 75 میلیون نفر اعلام شد که سهم شهر نشینی به بیش از 71.4 درصد رسید و سهم روستاییان نیز به 28.6 درصد رسیده است.
با توجه به همین آمار و گزارش جامعی که موسسه مطالعاتی «یورو مانیتور» منتشر کرده است، ایران یکی از سریع‌ترین کشورهای جهان در رشد شهرنشینی بوده است. از دیدگاه کارشناسان یکی از مهم‌ترین عوامل نابودی اقتصاد تولیدی همین نابودی روستاها است. در حقیقت به موازات مهاجرت گسترده روستاییان به شهرها و جذب آنها در ادارات دولتی و مشاغل خدماتی نه‌تنها تعداد شاغلان به حرفه‌های تولیدی نظیر کشاورزی ریزش قابل توجهیداشته است؛ بلکه تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی و تبدیل روستاها به شهر باعث شد روستاییان مهاجرت‌نکرده نیز از کار کشاورزی دست کشیده و در مشاغل خدماتی و اداری شهرهای جدید التأسیس مشغول به کار شوند.
طی دو سال اخیر تلاش گسترده ای برای توقف مهاجرت به شهرها شده که شاید نتایج مثبتی هم داده باشد که انگیزه ای شده برای تحقق مهاجرت معکوسگیرد.تشکیلمرحله
.
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود به موضوع ایجاد مجتمع‌های آموزشی در تمامی دهستان‌های کشور به عنوان یک طرح در جهت ایجاد عدالت آموزشی برای روستاها اشاره کرده و می‌افزاید: تلاش خواهیم کرد در هر دهستان کشور مجتمع آموزشی دایر شود مگر در دهستان‌هایی که شرایط خاصی دارند و امکان ایجاد چنین مجتمع‌هایی نیست. بی تردید با احداث چنین مجتمع‌هایی دانش آموزان از عدالت آموزشی بهره مند خواهند شد. در این طرح دانش آموزان از روستاها با سرویس‌های رایگان به این مجتمع‌ها آورده می‌شوند و از این طریق می‌توانیم در مسیری حرکت کنیم که معلمین وقت بیشتری برای هر پایه تحصیلی بگذارند و کیفیت آموزشی ارتقاء پیدا کند.
وی اظهار می‌کند: در این شرایط با زمانی که معلمین برای هر پایه تحصیلی در این مجتمع‌های آموزشی می‌گذارند کیفیت آموزشی ارتقاء پیدا خواهد کرد و در هزینه‌ها نیز صرفه جویی انجام می‌شود و نهایتا عدالت آموزشی در کشور شکل می‌گیرد. باید تمام اقداماتی که برای روستاییان انجام می‌شود با توجه به اعتبارات موجود با اولویت بندی صورت بگیرد.
به گفته مجید عبداللهی مدیر کل سابق دفتر هماهنگی عمرانی و خدمات روستایی سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور نیز متأسفانه تبدیل روستاها به شهر یا منطقه متصل و منفصل شهری بیشترین اتفاقی بوده که از سال 75 تا 95 به وقوع پیوسته است. اکنون تعداد شهرها به 1243 شهر افزایش یافته و به طور طبیعی باعث کاهش جمعیت روستایی کشور نیز شده است. از سال 90 تاکنون حدود 50 شهر در کشور تشکیل شده است؛ این درحالی است که رشد جمعیت روستایی واقع در حریم مراکز استان‌ها و کلان شهرها حدود 6 درصد و در سایر شهرهای بزرگ 4 درصد است، در حالی که متوسط رشد جمعیت کشور 1.29 درصد است.
بالاترین نرخ بیکاری جوانان تحصیل‌کرده به دانش‌آموختگان رشته کشاورزی تعلق دارد
از بین رفتن هر هکتار زمین کشاورزی روستایی امنیت غذایی ٢٠ نفر را به مخاطره می‌اندازد این آمارها درحالی مطرح می‌شود که تنها نیمی از ساکنان باقیمانده در روستاها به کشاورزی اشتغال دارند و ٧٠ درصد کشاورزان باقیمانده نیز سالخورده و بی‌سواد هستند. در شرایطی که جمعیت ایران از سال ٣٥ تاکنون تقریبا ٣.٥ برابر شده است و با گسترش خیره کننده شهرنشینی در کشور و رویگردانی جوانان از کشاورزی روبه‌رو هستیم، تنها راهکار تأمین غذای این جمعیت کثیر شهرنشین، باز شدن دروازه‌های ایران روی واردات مواد غذایی بوده است. در نتیجه حجم عمده‌ای از درآمدهای نفتی صرف واردات غذا می‌شود و بالاترین نرخ بیکاری جوانان تحصیل‌کرده به دانش‌آموختگان رشته کشاورزی تعلق می‌گیرد. بنابراین سالخوردگی جمعیت کشاورز و آب رفتن روستاها و تغییر کاربری گسترده زمین‌های کشاورزی نگرانی‌های جدی برای امنیت غذایی کشور ایجاد می کند. به گفته کارشناسان از بین رفتن هر هکتار زمین کشاورزی روستایی امنیت غذایی ٢٠ نفر را به مخاطره می‌اندازد.
نگرانی از روند تبدیل روستاها به شهر از سوی بسیاری از مسئولین و نمایندگان مجلس شورای اسلامی بارها و بارها مطرح شده است اما آنچه که در قوانین مرتبط با روستاها تصمیم گیری می شود متفاوت از اظهارنظرهاست؛ به طوری که در سال‌های گذشته دولت‌ها نه‌تنها از تثبیت جمعیت روستاییان و پایداری مشاغل روستایی حمایت چندانی انجام نداده که امتیازات ویژه برای ایجاد شهرها قائل شده است.انجام شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر