گزارش روزنامه ی اومانيته برگردان: محمد علی اصفهانی

فرستاده ی ويژه ی «اومانيته» ـ روزنامه ی قبلاً رسمی و در حال حاضر غير رسمی حزب کمونيست
سارکوزی تشکيل محور جديد پاريس ـ واشنگتن را جشن می گيرد




فرانسه ـ به آمريکا، «برونو اُدِن»، در شماره ی هشتم نوامبر اين روزنامه، گزارشی از سخنرانی نيکولا سارکوزی در کنگره ی آمريکا نوشته است که فارسی شده و جمع و جور شده ی آن را در اينجا آورده ام.
می بينيم که فعّال شدن کسانی که به صراحت می گويند که تهديد جهان در ارتباط با ايران، نه جنگ ، بلکه «نه جنگ» است، در روز های اخير، در فرانسه و اروپا، خالی از حکمت نيست. به خصوص که مژده از عالم غيب نيز به آنان رسيده است که: اين جنگ، به جنگ زمينی هم خواهدکشيد. و الخ!

محمد علی اصفهانی
۱۶ آبان ۱۳۸۶
www.ghoghnoos.org

در بعد از ظهر هفتم نوامبر، نيکولا سارکوزی، رييس جمهوری جديد فرانسه، در زير سقف عمارت کنگره ی آمريکا، برای نمايندگان اين کنگره، سخنانی رسمی برزبان آورد که بسی فراتر از يک يادآوری ساده ی روابط دوستانه ميان فرانسه و آمريکا بود.
او در اين سخنان، پرده از چهره ی جديد سياست خارجی فرانسه برداشت:
تبديل کشور ما به چيزی که جز به عنوان يک «زيرمجموعه» در سياست خارجی آمريکا، قابل تعريف و شناسايی نيست؛ و هويّتی از خود ندارد.
و بر اين مبنا، و مطابق با اصطلاح «انتخاب پراگماتيک» ـ اصطلاحی که تا به حال هزار بار از به وسيله ی سارکوزی به کار رفته است ـ در جهان ِ سختِ معاصر، پاريس بايد بهترين، خدمتکارترين، و مطيع ترين خراجگزار واشنگتن باشد...

«آمريکا و فرانسه، به خاطرات تاريخی مشترک خود وفادار هستند. به خون های ريخته شده با همشان؛ و به جنگ های دست در دست يکديگرشان.»
اين ها را نيکولا سارکوزی در سخنرانی خود، به اعضای کنگره ی آمريکا اطمينان داد.
سارکوزی، خودش را به عنوان يک «حواری» با ايمان و عاشق و شيفته برای «آمريکای کنونی» معرّفی می کند که می گويد بالاخره رؤيای او در مورد انسان ها و انسانيت [به وسيله ی آمريکای جرج بوش] به اميد تبديل شده است.

اين سرود حماسی بلندآوا و پرطنين در ستايش آمريکا، وتأکيد بر دوستی يی خدشه ناپذير و پايدار، محور جديد پاريس ـ واشنگتن را ترسيم می کند.
سارکوزی، با يک به يک برشمردن نقاط تقارب و يگانگی با آمريکا، نتيجه می گيرد که پاريس و واشنگتن بايد «مبارزه با تروريسم» را همزمان و همگون و هماهنگ با يکديگر به پيش ببرند.

سارکوزی در سخنرانی خود در برابر اعضای کنگره ی آمريکا، بر مسأله ی کنترل رشد تعداد کشور های دارای سلاح اتمی [البتّه به جز اسراييل که اصلاً سلاح اتمی ندارد و به همين دليل هم پيمان منع گسترش سلاح های اتمی را امضا نکرده است و به مأموران آژانس بين المللی کنترل انرژی اتمی، حتّی برای فرماليته، اجازه ی ورود نمی دهد] متمرکز می شود؛ و اين بار، به صورتی خيلی رسمی و جدّی، در ارتباط با پرونده ی اتمی ايران می گويد:
«من در برابر شما [اعضای کنگره ی آمريکا] اعلام می کنم که تصوّر يک ايران اتمی، عير قابل تحمّل است.»
و بر اين گفته ی خود، مُهر محکم تری بدين صورت می زند:
«هيچکس نبايد اندک ترديدی در اين داشته باشد که در اين زمينه، ما قاطعانه مصممّ هستيم.»

در تجديد نظر و از نو بازسازی و ديگرگونی خط ارتباط ميان فرانسه و آمريکا پرونده ی اتمی ايران بدون هيچ ترديدی، موردی است که بيش از همه ی موارد ديگر، جلب توجّه می کند.
قبلاً، فرانسه، مرکزی بود برای جستجوی امکانی در جهت حلّ و فصل مسأله ی پرونده ی هسته يی ايران در کادر سازمان ملل متّحد. امّا امروز، در عصر سارکوزی، پاريس هم مثل واشنگتن شده است؛ و از تنبيه يکجانبه و مستقل از هر دو کادر اروپا و يا سازمان ملل متّحد، عليه ايران سخن می گويد.

همچنين، در مورد خاورميانه به طور عامّ، باز تجديد نظر فرانسه ی سارکوزی در سياست خارجی، به منظور يگانه کردن آن با سياست خارجی آمريکا، بسيار تأمّل برانگيز است؛ و جايگاه ويژه يی در سخنان سارکوزی در برابر اعضای کنگره ی آمريکا دارد.
در آنچه به پيمان ناتو بر می گردد، سارکوزی به کنگره ی آمريکا اينچنين اطمينان می دهد:
« من می خواهم بر پيوند خود با اين پيمان، و بر تعهّد فرانسه به اين پيمان، تأکيد کنم»
سخنی که با کف زدن های ممتدّ و بی وقفه ی اعضای کنگره ی آمريکا از آن استقبال شد. ٭
و اين، تازه قبل از آن بود که او به سخن خود، اينچنين آب و تاب دهد:
«من از پشت تريبون اين کنگره، اعلام می کنم که: هرچه اروپا بيشتر از پيش، به دفاع از خود، مصمّم شود، فرانسه نيز بيشتر از پيش، و با عزمی راسخ تر، بر جايگاه خود در پيمان ناتو، پای خواهد فشرد.»...

البتّه سارکوزی، همه ی جنبه ها را در نظر داشت؛ و از همين رو، کمی قبل از قرار گرفتن در پشت تريبون، برای به دست آوردن دل رييس جمهوری آينده ی آمريکا که هنوز معلوم نيست زن باشد يا مرد، و از حزب دموکرات باشد يا حزب جمهوری خواه، چنين گفت:
ـ چه اهميتی دارد؟ رييس جمهوری آينده ی آمريکا چه مرد باشد و چه زن، ما دست در دست يکديگر کار خواهيم کرد!
----------------------------------------
٭ برای دانستن نقش احتمالی ناتو در حمله به ايران:
يک عمليّات «ضربه ی ناگهانی و بهت» برای ايران در دست تهيّه است!
نوشته ی پرفسور میشل شوسودووسکی:
http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar15/choc.html