فاشیست ها یک جوان مبارز را در پاریس کشتند
دوشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۰ ژوين ۲۰۱۳
تراب حق‌شناس
|
پنجم ژوئن جوانی مبارز به نام کلمان مریک 19 ساله، دانشجوی علوم سیاسی به
دست یک گروه دست راستی فاشیست که خود را "جوانان ناسیونالیست انقلابی" می
نامد کشته شد.
این قتل که برآمد جریان های فاشیستی را در فرانسه نشان می دهد افکار عمومی چپ و دمکرات را تکان داده است. سال ها بود که به نظر می رسید برخلاف آلمان و چند کشور اروپایی دیگر، فاشیست ها در فرانسه چندان قوی نیستند و نشانه هایی هم که از فعالیت آنان وجود داشت چندان جدی گرفته نمی شد. با این جنایت فاشیستی که فعالیت و سابقه چنین گروه هایی بیشتر مورد کنکاش قرار گرفته زنگ خطر چنان به صدا در آمده است که نخست وزیر، ژان مارک ارو، بلافاصله خواستار ممنوعیت قانونی این گروه و گروه های مشابه شده است؛ حال اینکه چقدر جدی یا مؤثر است بماند.
دیروز 8 ژوئن تظاهراتی از سوی آنتی فاشیست ها در پاریس برگزار شد. لینک ویدئو:
http://www.dailymotion.com/
تظاهرکنندگان آنتی فاشیست فریاد می زدند: "کلمان رفیق ما بود. فاشسیت ها نباید محله ای داشته باشند. هیچ فاشیستی در محله ما جا ندارد. فاشیسم یعنی بیماری خوره. یا نابودش می کنیم یا می میریم. نه فراموش می کنیم نه می بخشیم".
واقعیت این است که گروه های فاشیستی زاده جامعه سرمایه داری اند و عجیب نیست که قدرت های دولتی همواره نسبت به این گروه ها با ملایمت و تفاهم برخورد کرده اند ولی برعکس، گروه های ضد فاشیست را بیرحمانه تحت تعقیب و محاکمه قرار داده و سرکوب کرده اند. نمونه های متعدد از این یک بام و دو هوای "دمکراتیک" را در آلمان شاهد بوده ایم. در فرانسه هم دائما چنین حوادثی وجود داشته. اگر زمانی یهودیان بیشتر آماج حملات آن ها بودند ولی در چند دهه اخیر بیشتر شکل نژادپرستانه ضد سیاه پوستان و ضد مسلمانان به خود گرفته است. یکی از تظاهرکنندگان که عضو یک گروه ضد فاشیستی ست به مدیا پارت می گوید: "ممنوع شدن این گروه ها دردی را دوا نمی کند. سال هاست گروهی را که به شیراک سوء قصد کرد ممنوع کرده اند ولی آن ها به فعالیت خود همچنان ادامه می دهند". سرکرده این گروه فاشیستی که سرژ ایوب نام دارد آزادانه می چرخد و به جبهه ملی لوپن نزدیک است. بگذریم که گروه های متعصب دست راستی یهودی نیز در فرانسه وجود دارند که کارشان حمله به تجمعات یا افرادی ست که به حمایت از جنبش فلسطین و علیه اشغالگری اسرائیل موضع دارند و مبارزه می کنند. این گروه های متعصب بازوی ضربتی نهادهای متنفذ یهودی جانبدار اسرائیل در فرانسه اند و به همین دلیل چه از نظر مالی و چه قانونی کاملا مورد حمایت قرار دارند و دستشان برای تجاوز باز.
مبارزه با جریانات فاشیستی بخش مهمی از مبارزه نیروهای چپ و کمونیستی ست. گروه های فاشیستی که با روی کار آمدن جمهوری اسلامی زیر عنوان حزب الله و بسیج و لباس شخصی و غیره با توده ها ی حق طلب و نیروهای انقلابی درگیر شده اند بازوی ضربتی بورژوازی مذهبی حاکم بر کشور بوده و هستند (چنانکه در سوریه شبیحه داریم و در مصر بلطجیه).
از میان خیل عظیم شهدایی که به دست این دار و دسته های فاشیست و به امر سران رژیم به خاک افتاده اند تنها به چند مورد اشاره می کنیم: آذر مهرعلیان، ایرج ترابی، مژگان رضوانیان، مسعود صالحی راد، طیب نجم الدینی، ویکتوریا دولتشاهی از سازمان پیکار، چنانکه شهدای قتل های سیاسی زنجیره ای و صدها و هزاران از نیروهای مبارز که با ترور یا در زندان ها به جرم مبارزه برای آزادی، برابری و بهروزی زحمتکشان و عدالت اجتماعی به خون درغلتیده یا در زندان می پوسند. ماهیت همه دسته های فاشیستی که برشمردیم می تواند با تعاریف تاریخی که از فاشیسم و تحولات آن شده به طور کلی یا جزئی منطبق نباشد، اما نقطه مشترک همه آن ها سرکوب دنیای کار به نفع سرمایه است و صرفا در سبک برخورد خشن و وحشیانه آن ها خلاصه نمی شود.
خطر فاشیسم را در هیچ جا دست کم نگیریم. مبارزه آگاهانه و مجدانه تنها راه است.
(برای اطلاع بیشتر رک به مدیاپارت)
http://www.mediapart.fr/
این قتل که برآمد جریان های فاشیستی را در فرانسه نشان می دهد افکار عمومی چپ و دمکرات را تکان داده است. سال ها بود که به نظر می رسید برخلاف آلمان و چند کشور اروپایی دیگر، فاشیست ها در فرانسه چندان قوی نیستند و نشانه هایی هم که از فعالیت آنان وجود داشت چندان جدی گرفته نمی شد. با این جنایت فاشیستی که فعالیت و سابقه چنین گروه هایی بیشتر مورد کنکاش قرار گرفته زنگ خطر چنان به صدا در آمده است که نخست وزیر، ژان مارک ارو، بلافاصله خواستار ممنوعیت قانونی این گروه و گروه های مشابه شده است؛ حال اینکه چقدر جدی یا مؤثر است بماند.
دیروز 8 ژوئن تظاهراتی از سوی آنتی فاشیست ها در پاریس برگزار شد. لینک ویدئو:
http://www.dailymotion.com/
تظاهرکنندگان آنتی فاشیست فریاد می زدند: "کلمان رفیق ما بود. فاشسیت ها نباید محله ای داشته باشند. هیچ فاشیستی در محله ما جا ندارد. فاشیسم یعنی بیماری خوره. یا نابودش می کنیم یا می میریم. نه فراموش می کنیم نه می بخشیم".
واقعیت این است که گروه های فاشیستی زاده جامعه سرمایه داری اند و عجیب نیست که قدرت های دولتی همواره نسبت به این گروه ها با ملایمت و تفاهم برخورد کرده اند ولی برعکس، گروه های ضد فاشیست را بیرحمانه تحت تعقیب و محاکمه قرار داده و سرکوب کرده اند. نمونه های متعدد از این یک بام و دو هوای "دمکراتیک" را در آلمان شاهد بوده ایم. در فرانسه هم دائما چنین حوادثی وجود داشته. اگر زمانی یهودیان بیشتر آماج حملات آن ها بودند ولی در چند دهه اخیر بیشتر شکل نژادپرستانه ضد سیاه پوستان و ضد مسلمانان به خود گرفته است. یکی از تظاهرکنندگان که عضو یک گروه ضد فاشیستی ست به مدیا پارت می گوید: "ممنوع شدن این گروه ها دردی را دوا نمی کند. سال هاست گروهی را که به شیراک سوء قصد کرد ممنوع کرده اند ولی آن ها به فعالیت خود همچنان ادامه می دهند". سرکرده این گروه فاشیستی که سرژ ایوب نام دارد آزادانه می چرخد و به جبهه ملی لوپن نزدیک است. بگذریم که گروه های متعصب دست راستی یهودی نیز در فرانسه وجود دارند که کارشان حمله به تجمعات یا افرادی ست که به حمایت از جنبش فلسطین و علیه اشغالگری اسرائیل موضع دارند و مبارزه می کنند. این گروه های متعصب بازوی ضربتی نهادهای متنفذ یهودی جانبدار اسرائیل در فرانسه اند و به همین دلیل چه از نظر مالی و چه قانونی کاملا مورد حمایت قرار دارند و دستشان برای تجاوز باز.
مبارزه با جریانات فاشیستی بخش مهمی از مبارزه نیروهای چپ و کمونیستی ست. گروه های فاشیستی که با روی کار آمدن جمهوری اسلامی زیر عنوان حزب الله و بسیج و لباس شخصی و غیره با توده ها ی حق طلب و نیروهای انقلابی درگیر شده اند بازوی ضربتی بورژوازی مذهبی حاکم بر کشور بوده و هستند (چنانکه در سوریه شبیحه داریم و در مصر بلطجیه).
از میان خیل عظیم شهدایی که به دست این دار و دسته های فاشیست و به امر سران رژیم به خاک افتاده اند تنها به چند مورد اشاره می کنیم: آذر مهرعلیان، ایرج ترابی، مژگان رضوانیان، مسعود صالحی راد، طیب نجم الدینی، ویکتوریا دولتشاهی از سازمان پیکار، چنانکه شهدای قتل های سیاسی زنجیره ای و صدها و هزاران از نیروهای مبارز که با ترور یا در زندان ها به جرم مبارزه برای آزادی، برابری و بهروزی زحمتکشان و عدالت اجتماعی به خون درغلتیده یا در زندان می پوسند. ماهیت همه دسته های فاشیستی که برشمردیم می تواند با تعاریف تاریخی که از فاشیسم و تحولات آن شده به طور کلی یا جزئی منطبق نباشد، اما نقطه مشترک همه آن ها سرکوب دنیای کار به نفع سرمایه است و صرفا در سبک برخورد خشن و وحشیانه آن ها خلاصه نمی شود.
خطر فاشیسم را در هیچ جا دست کم نگیریم. مبارزه آگاهانه و مجدانه تنها راه است.
(برای اطلاع بیشتر رک به مدیاپارت)
http://www.mediapart.fr/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر