25 آبان 88
در روزها‌ی گذشته پایگاه اطلاع‌رسانی نوروز گزارشی منتشر کرد که در آن خبر از خودکشی دکتر رامین پوراندرجانی داده بود.
به گزارش موج سبز آزادی، این پایگاه در خبر تکمیلی خود از شک‌ها و تردیدها در خصوص آنچه خودکشی دکتر پوراندرجانی اعلام شده بود سخن به میان آورد که نشان دهنده این موضوع بود که آن‌ها نیز با دریافت اطلاعات تکمیلی نسبت به صحت و سقم خبر اولیه خود تردید کرده‌اند.
برای دوستان و آشنایان وی و کسانی که در جریان وقایع پیرامون او در ماه‌های اخیر بوده‌اند مسلم است که وی خودکشی نکرده، اما هنوز این موضوع در پرده‌ای از ابهام قرار دارد که دلیل اصلی مرگ وی چه بوده است.
اطمینان از عدم خودکشی دکتر پوراندرجانی با بررسی مطالب مختلف درباره مشکلات پیش آمده برای وی و گفته‌های افرادی که شناخت طولانی از او داشته‌اند قوت بیشتری گرفته و به صحت نزدیک شده است.
در ادامه مطلب به برخی از این دلایل اشاره خواهیم کرد.
زندگی‌نامه
رامین پوراندرجانی 19 خرداد سال 62 در تبریز متولد شد. سال 1373 در سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان پذیرفته شد و 7 سال در آن جا مشغول به تحصیل بود. در سال 1380 در رشته پزشکی دانشگاه اردبیل با رتبه 1069 کشوری پذیرفته شد. سپس به دانشگاه تبریز انتقال یافت و در سال 1387 فارغ‌التحصیل شد. از سوابق و افتخارات وی می‌توان به کسب رتبه اول در شعر دانش‌آموزی سال 75، رتبه اول استانی جشنواره خوارزمی سال 1378، برگزاری نمایشگاه توانمندی‌های دانش‌آموزان سمپاد تبریز در سال 1378، تسلط به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی و ارائه چندین مقاله علمی پژوهشی اشاره کرد.
خدمت سربازی
سال 1387 و پس از فراغت از تحصیل به خدمت سربازی اعزام و به عنوان پزشک وظیفه نیروی انتظامی در بهداری فرماندهی نیروی انتظامی تهران بزرگ (فاتب) در میدان انقلاب مشغول به انجام وظیفه شد. وی سپس در فروردین 1388 به مدت 1 ماه به بهداری ناجا در منطقه مرزی سیستان و بلوچستان اعزام شد. دکتر پوراندرجانی پس از بازگشت به تهران به عنوان پزشک وظیفه یک روز در هفته در ساعات اداری به بازداشتگاه کهریزک اعزام می‌‌شد. در حوادث پس از انتخابات نیز 4 بار به آن جا اعزام شد و تحت حفاظت به معاینه بیماران و نوشتن دستورات دارویی پرداخت، اما اجرای دستورات پزشکی بر عهده مسئولین بازداشتگاه و بهیار همراه قرار داشت که کشیک 24 ساعته بازداشتگاه بوده‌اند.
شروع ماجرا
پس از حوادث انتخابات و درحالی که وی پزشک سرباز وظیفه بوده دکتر پوراندرجانی 4 بار به بازداشتگاه کهریزک اعزام شد و به معاینه و تجویز دارو برای بازداشت‌شدگان پرداخت. اما شهادت امیر جوادی‌فر روند قضایا را دگرگون ساخت و در ادامه شهادت محسن روح‌الامینی و افراد پس از آن، ابعاد مسئله را گسترده‌تر کرد و رفتار نیروی انتظامی و دستگاه قضایی را در پرونده‌ای آشکار کرد که رهایی از آن به سادگی امکان پذیر نبود و نیازمند تمهیدات ویژه‌ای می نمود.
چنانکه بخشی از این تمهیدات، وعده برخورد با عوامل شکنجه و مرگ بازداشت‌شدگان کهریزک و در عمل قربانی کردن و بدنام کردن ضعیف‌ترین و بی‌پشتوانه‌ترین افراد مرتبط در نیروی انتظامی بوده است و چه کسی بهتر از یک پزشک سرباز وظیفه که با اتهام قصور پزشکی میتوانست عامل تبرئه متهمان اصلی و اقناع افکار عمومی گردد.
این اتهامات اما در تناقض با گزارش «پزشکی قانونی» مبنی بر فوت قربانیان کهریزک بر اثر اصابت جسم سخت به سر و نبود بیماری قبلی از جمله مننژیت در بازداشت‌شدگان بود که این موارد از سوی دکتر جوادی‌فر، پدر شهید امیر جوادی‌فر از قربانیان کهریزک نیز مورد تایید قرار گرفته است. همین گزارش‌ها و تاییدات به مانعی محکم در برابر پروژه قربانی‌سازی و منحرف‌کردن پرونده کهریزک تبدیل شد و آغازی شد بر افزایش شدید فشارها و تهدیدات گسترده بر دکتر پوراندرجانی که قبلا نیز در برابر تهدیدات نمایندگان قضایی برای اعلام و امضا وجود مننژیت در شهدای کهریزک مقاومت کرده بود.
ایست قلبی، خودکشی یا ...؟
درباره علل مرگ دکتر پوراندرجانی موارد مختلفی گفته می‌شود. متاسفانه به دلیل خفقان خبری و پاسخگو نبودن مراجع مسئول، هنوز رسیدن به یقین درباره علت اصلی مرگ وی ممکن نیست، اما از طریق برخی شواهد و سوابق تاحدودی می توان برخی موارد را با احتمال بیشتری پذیرفت یا رد کرد.
علت مرگ وی توسط بهداری نیروی انتظامی تهران بزرگ (محل خدمت دکتر پوراندرجانی)، ایست قلبی در خواب و در خوابگاه خود در بهداری نیروی انتظامی اعلام شده است. اما نبود سابقه بیماری قلبی، عدم فعالیت شدید جسمی در زمان مرگ، جوانی - سن 26 سال، عدم مصرف دخانیات و شخصیت آرام و بدون استرس وی این احتمال را از نظر کارشناسان پزشکی تقریبا غیرممکن می‌کند.
از طرف دیگر احتمال خودکشی نیز با توجه به روحیه تسلیم ناپذیر وی، اعتقادات مذهبی، وابستگی عاطفی و احساس مسئولیت دربرابر جامعه و خانواده و مکالمات شب قبل از حادثه با خانواده و دوستان که همگی حاکی از سلامت و روحیه خوب وی بوده است کاملا دور از واقعیت می‌نماید.
برخی موارد پس از مرگ نیز بر ابهام نحوه درگذشت دکتر پوراندرجانی می‌افزاید. از جمله انجام کلیه مراحل غسل و کفن‌کردن در تهران بدون حضور خانواده، انتقال جسد تحت تدابیر امنیتی به تبریز، عدم اجازه تعویض کفن به خانواده در تبریز، انجام مراسم دفن در فضایی امنیتی و تحت نظارت شدید مامورین انتظامی مواردی هستند که سوالاتی جدی و بدون پاسخی را ایجاد می‌کنند.
شاید نتیجه کالبدشکافی و اعلام نظر صحیح و صریح پزشکی قانونی بتواند بخش‌هایی از ابهام مرگ ناباورانه فردی در این موقعیت حساس را بزداید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر