خبرگزاری هرانا -
ده سال پیش یاسر مجیدی به اتهام همکاری با یکی از گروه های معاند جمهوری اسلامی از سوی قاضی "رازقندی" با حکم ۲۵ سال حبس تعزیری مواجه و پس از دو سال حبس در زندان اوین و رجایی شهر کرج به زندان بیرجند تبعید شد. خانواده ی این زندانی سیاسی به دلیل زندگی در کرج و مسافت طولانی قادر به ملاقات هفتگی با فرزندشان نیستند.
آقای مجیدی در طول ده سال گذشته به دلیل شرایط بد محیط زندان بیرجند و عدم تفکیک جرایم در زندان دچار بیماری آسم شده است وی مدتی را نیز به دلیل کمبود فضای زندان در سوله ها و کمپ های که برای برخی از زندانیان ساخته شده بود گذرانده است.
گزارشگر خبرگزاری حقوق بشر ایران(هرانا) در راستای اطلاع رسانی و معرفی زندانیان گمنام و فراموش شده از آنچه به خانواده ی مجیدی و فرزندشان در طی این ده سال رفته است به گفتگو نشسته؛ وی می گوید کمتر کسی در طی این مدت برای پیگیری وضعیت یاسر با ما تماس گرفته است.
هرانا: آقای مجیدی؛ وضعیت پسرتان در زندان بیرجند چگونه است؟ آیا میتوانید به طور منظم با او ملاقات داشته باشید؟
وضعیت زندان که از نامش مشخص است چگونه است. به دلیل اینکه ما در کرج زندگی می کنیم نمی توانیم به ملاقاتش برویم و نهایتا سالی ۲-۳ مرتبه پسرمان را می بینیم. قصد ناراحت کردن شما را ندارم گفتن تمامی مسائل هم لزومی ندارد اما هربار که این مسافت طولانی را هم طی می کنیم لااقل یک هفته باید من و مادرش در بستر بیماری باشیم. شرایط یاسر واقعا شرایط سختی است اما هیچ کاری از دست ما برنمی آید...
هرانا: یاسر به بیماری خاصی مبتلاست؟
بهرحال ۱۰ سال زندان زمینه ی هر نوع بیماری را فراهم می کند. خصوصا که یاسر را در بند یک و بین زندانیان عادی نگهداری می کنند، در حال حاضر وی آسم دارد، با اینکه در زمان آزادی هیچگونه مشکل تنفسی نداشت. در بندی که یاسر نگهداری می شود زندانیان عادی نیز هستند و استعمال شدید سیگار و دیگر دخانیات در آنجا رایج است
هرانا: زندان بیرجند از نظر بهداشتی چگونه است؟
متاسفانه این زندان کیفیت غذای نامطلوبی دارد و به دلیل عدم رعایت بهداشت در تهیه غذا، زندانیان مجبور هستند با هزینه خودشان در آنجا غذا تهیه کنند و یاسر نیز از این موضوع مستثنی نیست
هرانا: از چه غذایی استفاده می کند؟
پسر من مجبور است فقط از فروشگاه زندان خرید کند. آنجا هم که جز کیک و رانی و خوراکی هایی از این دست چیز دیگری نیست و حالا شما خودتان حساب کنید شرایط جسمانی یک زندانی که این همه مدت محبوس است با این تفاسیر چگونه می شود.
هرانا: پسرتان طی این مدت طولانی از حق مرخصی هم برخوردار بود؟
شما بگو حتی یک روز. همان طور که گفتم شرایط جسمی و روحی یاسر اصلا شرایط خوبی نیست و حتی زندانبانان بیرجند نیز تاکنون ۲-۳ مرتبه نامه ای مبنی بر نیاز زندانی به مرخصی به ما داده اند که ما آن را به دادگاه انقلاب کرج و تهران بردیم. خوشبختانه مسئولان زندان بیرجند با یاسر رفتار بدی ندارند و به ما گفته اند که اگر او دو-سه مرتبه به مرخصی بیاید شرایط بهتری برای تحمل زندان خواهد داشت. اما مسئولان قضایی اصلا به اینگونه درخواست ها رسیدگی نمی کنند و حتی آخرین دفعه ای که چنین نامه ای را برده بودیم نامه ای به آن پیوست کردند که دادن مرخصی را کم لن یکن می کرد.
هرانا: شما امیدی به آزادی یاسر زودتر از موعد مقرر دارید یا گمان می کنیدوی بایستی پانزده سال دیگر هم در زندان بماند؟
راستش امید زیادی که نیست. ما از طرف خودمان تقاضای عفو هم کرده ایم. یعنی از زمان روی کارآمدن آقای شاهرودی تاکنون این قضیه را دنبال می کردیم. چند وقت پیش وزارت اطلاعات خودش به ما پیغام داد که برای فرزندتان تقاضای عفو کنید ما هم به گفته ی آنان عمل کردیم و خردادماه سال گذشته (۱۳۸۸) در خواستی این چنینی تنظیم کردیم وبه آن ها دادیم. اما با اینکه اکنون بیش از یک سال از آن تاریخ گذشته هنوز هیچ جوابی نگرفته ایم.
هرانا: پیگیر تقاضای خودتان شده اید؟
بله. ما بارها به ارگان های مختلف مراجعه کرده ایم اما می گویند هنوز نوبت رسیدگی به درخواست شما نرسیده!
هرانا: وکیل یاسر برای وی تاکنون چه اقداماتی انجام داده است؟
یاسر در حال حاضر وکیلی ندارد. یعنی از همان ابتدا هم نداشت. بسیاری از وکلا بودند که یا به خواست خودشان و یا درخواست ما قصد پیگیری پرونده را داشتند از جمله خانم شیرین عبادی اما به دلیل فشارهای وارده و عدم دسترسی به آن نمی توانستند پرونده را دنبال کنند.
هرانا: یعنی یاسر در زمان صدور حکم هم وکیلی مدافعی نداشت؟
در آن زمان خود مسئولان وکیلی تسخیری را به ما معرفی کردند که اکنون به دلیل گذشت زمان اسمش را به خاطر ندارم اما خب مشخص بود که بودن یا نبودن آن وکیل تفاوت چندانی به حال یاسر ندارد.
اکنون هم ما از وجود وکیلی که بتواند پرونده ی پسرمان را در دست گیرد و لااقل برای او یک مرخصی بگیرد استقبال می کنیم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر