در سال ۱۹۷۱ برابر با مهر ماه ۱۳۵۰ جشن های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی به نحو چشمگیر و با جلال و
شكوه در تخت جمشید برپا گردید، همه جهانیان شكوه و عظمت آن را در تلویزیون های خود دیدند.
(رسانه های فرانسه در همان زمان كارتن نشینان در زاغه ها را هم نمایش می داد) رؤسای كشورها و
مقامات جهانی آمدند. همه بودند بجز ملت ایران و غذای سنتی ایرانی. ایرانی ها از نظر امنیت حق
نزدیک شدن به مراسم را نداشتند و پذیرایی هم توسط رستوران ماكزیم پاریس انجام شد و تزئینات به
عهده دكوراتور پاریس ژان سن واگذار شده بود. از آن مراسم انتقادات شدیدی از نظر سیاسی اجتماعی
و هزینه های انجام شده به عمل آمد كه هنوز هم بعد از ۳۹ سال ادامه دارد.
این انتقادات با گذشت زمان رنگ می بازد ولی آنچه نابخشودنی نیست این فریب تاریخی است. سال
۱۹۶۱ میلادی ۲۵۰۰ سال از تصرف بابل توسط كورش بزرگ می گذشت كه یهودیان اسیر را آزاد و
حدود چهل هزار نفر آنان را به اورشلیم برگرداند و لذا كورش بزرگ در كتابهای درسی یهودیان مسیح
رهاننده و تا مقام پیامبری مقدس است و اسرائیل برای سپاسگزاری از مرد برتر همیشگی تاریخ جهان
كورش بزرگ ایران تصمیم داشت بزرگداشتی در شان و مقام شاهنشاهی او برپا دارد. پیرامونیان
وابسته یعنی دشمنان دوست نما پادشاه را اغفال كردند كه جشن ها را ایران برپا دارد. پادشاه كه
و بزرگ بینی برای ایران « تمدن بزرگ » تحصیلات و آگاهی از گذشته به اندازه كافی نداشت و تنها توهم
فكر می كرد در چاله ای افتاد كه یكی از علل شكستن پایه های تخت سلطنت او بود. برای روشن شدن
حقایق، تاریخ ثبت شده و موجود را ورق می زنیم...تمدن قدیم ایلامی از هفت هزار سال تا ۶۳۹ سال قبل
از میلاد دوام داشته و پادشاهی و سلطنت آن از ۲۸۵۰ تا ۶۴۰ سال قبل از میلاد بود كه شاهان متعددی
سلطنت كردند و اكتشافات زیادی هم انجام شده كه در موزه لوور پاریس و سایر موزه های جهان موجود
است. در سال ۱۹۶۱ یعنی ده سال قبل از برپایی جشن های ۲۵۰۰ ساله تخت جمشید در ایران وزیر
فرهنگ فرانسه نمایشگاه بسیار بزرگ و بی نظیری در پاریس برای هفت هزار سال تمدن، فرهنگ و هنر
ایران تحت سرپرستی عالیه ریاست جمهوری ژنرال دوگل برپا نمود كه همه مقامات عالی و ریاست
جمهوری از آن بازدید نمودند و وزیر فرهنگ دانشمند فرانسه آندره مالرو نوشته ای در باره ارزش بی
نظیر هفت هزار سال تمدن، هنر و فرهنگ ایران نوشت كه جزو اسناد و نوشته فوق العاده در ادبیات
فرانسه به یادگار ماند.
پادشاهی مادها هم از سال ۷۰۱ قبل از میلاد به پایتختی اكباتان در ایران برقرار بود یعنی ۲۶۷۲ سال
قبل از تاریخ جشن های تخت جمشید كه برپا كردیم.
اگر قرار بود از گذشته چشم پوشیده و سال ۵۵۰ قبل از میلاد كه كورش بزرگ امپراطوری بزرگ مادها
و پارسها را یكی كرد مبداء تاریخ قرار گیرد جشن های ۲۵۰۰ ساله را می بایستی در سال ۱۹۵۰ برپا
می كردند كه آن هم حذف بخش بزرگی از تاریخ بود.
اگر هم تنها به خاطر كورش بزرگ تولد او را مبداء قرار می دادند (حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد) كه در
اوایل قرن و هم زمان به قدرت رسیدن رضا شاه قرار می گرفت اما سال ۱۹۷۱ (مهر ماه ۱۳۵۰ ) را به
نام ۲۵۰۰ سال شاهنشاهی ایران اعلام كردند كه خود فریب بزرگ تاریخی و فرهنگی است.
اگر هم معبد شاهنشاهی ایران امروز بی صاحب شده دانش پژوهان نسلهای بعد از ما مقصرین این
فریب بزرگ تاریخی را خواهند شناخت كه شرمشان باد. و این ننگ به نام نسل ما ثبت خواهد شد.
اما جالب توجه و تئاتری را كه ندانشته بازی كردند این بود كه سال ۱۹۷۱ (مهر ماه ۱۳۵۰ ) دقیقا دو
هزار و پانصد سال بود كه ما بیدار بودیم و كورش بزرگ آسوده خوابیده و به دیار فانی شتافته بود
۵۲۹ سال قبل از میلاد) شاید هم بدیمنی این روز درگذشت كورش بزرگ بود كه هفت سال بعد سلطنت )
پهلوی دوم (اعلیحضرت همایون شاهنشاه اسلام پناه آریامهر خدایگان بزرگ ارتشداران فرمانده) فرو
پاشید.
۲۵۰۰ ) سال بعد از مرگش ناظر بود كه بیش از نود درصد مردم بخشی از + روح كورش بزرگ ( ۷
سرزمین امپراطوریش با رأی خود شاهنشاهیش را سرنگون نمودند و سیستمی من درآوردی به نام
(دیكتاتوری جمهوری اسلامی) برقرار نمودند كه اگر در ۲۵۴۹ سال قبل یهودیان را از اسارت نجات داد
و رهاننده نامیده شد امروز مردم كشورش اسیر مافیای آخوندهایی هستند كه به بستگی خود به تازیها به
نام سید بودن افتخار می كنند و این پاچه ورمالیدگان و حاكمان پر تزویر ملت ایران و كشور را به سقوط
می كشانند. اما باید بدانند چنین رژیم پا در هوایی پایدار نمی ماند.
سرهنگ دكتر عقیلی پور نوامبر ۲۰۱۰ پاریس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر