بهروز سورن:اینجا میخواهند پناهجو درو کنند؟
در همین لحظاتی که این متن نوشته میشود مقامات کشور استرالیا و مسئولین سیاسی امنیتی جمهوری اسلامی به معامله مشغولند و گویا به تفاهم نیز رسیده اند. معامله برای ایجاد و گسترش روابط اقتصادی و سیاسی فی مابین تا عطش ارتباط مجدد و نیاز دول خود را برطرف کنند. جمهوری اسلامی در تنگنای تحریم های بانکی و اقتصادی و اینکه وعده هایش در مورد تقسیم بودجه سالانه کشور با واقعیت درآمد های ملی و ارزی جور نیامده است و دولت استرالیا در حسرت سالهای بر باد رفته! و بی ارتباط با قراردادهای میلیاردی با ایران, فرصتی یافته اند تا این روزها تجدید دیدار علنی کنند و جرعه ای بیشتر از سفره نان کارگران و زحمتکشان کشورمان بنوشند و لقمه ای کمتر بر آن سفره ناچیز باقی گزارند. در این دیدارها اما فروکاستن این عطش مشروط است. مشروط به اینکه در میان جامعه پناهندگان سیاسی در خارج از کشور رعب و وحشت بگسترانند و در این میان صدها پناهجوی ایرانی پشت مرزهای استرالیا را در چنگال خونین و سرکوبگر رژیم ایران قرار دهند.
اینکه مسئولان حکومتی و قضائی رژیم خیز برداشته و با دهان کف آلود در انتظار بلعیدن صدها پناهجوی دیپورت شده هستند شکی نیست و تا حدودی خود را نیز آماده تنبیه و شکنجه و حبس آنان کرده اند و در همین رابطه:
قشقاوي اين مسئله را مرتبط با پديده ايران هراسي عنوان کرد و افزود: در اين راستا انگيزه‌هاي کاذبي براي سفر به اين کشورها ايجاد مي شود و قوه قضاييه نيز در اين راستا بسيار قوي عمل مي‌کند
امواج جابجائی انسانها که مسبب اصلی آن دولت های استبدادی و ارتجاعی مذهبی و سودجو و جنگ افروز هستند در سالهای اخیر شدت گرفته است. مالخوران سرمایه اندوز و کارتلهای تولید انبوه و فروش سلاح های جنگی در این میان بیشترین بهره برداری را می کنند و سناریوهای دامن زدن به اختلافات و ایجاد درگیری نظامی و جنگ افروزی در مناطق مختلف از جمله خاور میانه و آفریقا را باجرا می گذارند.هم از اینرو میلیون ها انسان را آواره و ناگزیر در مسیر مهاجرت قرار میدهند که از بحرانهای عظیم کنونی جهان است.
این جابجائی انسانها هم اکنون گریبان انان را گرفته است و در پی کاهش اثرات بحران خود ساخته هستند.
استخوان بندی این مهاجرت پر خطر را مردمی تشکیل میدهند که خانه و کاشانه محقر خود را با امید به حصول شرایطی انسانی تر برای خود و خانواده هایشان ترک کرده و خطر میکنند و رنج بی کران گذشت از آبهای مرگزای اقیانوس ها را در پیش میگیرند تا به ناکجا آبادهایی برسند و احساس ازادی و امنیت کنند. این رویای تمامی آنهاست که یا با غرق شدن در آبها و سواحل روبرو میشوند و یا در دام دولت هائی از جمله استرالیا می افتند که پیشتر نیز با دولت کامبوج برای باز پس دادن پناهجویان رایزنی کرده است. این موج انسانی عزم راه با رویاهائی کوچک میکنند که در موارد بسیاری به کابوسی عظیم منتهی میشود. اینگونه است که مرز میان پناهنده سیاسی و اجتماعی دیگر چندان برجسته نیست و نباید از کنار این جنایات حتی اگر پناهنده اجتماعی هستند بی تفاوت گذشت.
دنیای سیاست و سودجوئی هر روزه آلوده تر میشود و از پرنسیپ ها کمتر خبری است. بوروکراسی و پارتی بازی در جوامع غربی حد و مرزی نمی شناسد. انسان درجه دوم و سوم نه از لابلای اطلاعیه ها و مکتوبات که در عمل و مسکوت شکل می گیرند. بومی و غیربومی در دو صف قرار میگیرند و به تبع آن امکانات هنوزموجود اجتماعی و سیاسی ناعادلانه و ناگفته تقسیم می شود. در این میان موج مهاجرت نیز در برابر دول غربی و اغلب فاسد قرار گرفته است که میتواند بحرانهای موجود در این جوامع را تشدید نماید. اینجاست که آنروی ضد انسانی سیستم های حاکم بر آنها را میتوان دید. پیش گیری خشونت آمیز از ورود پناهجویان توسط دولت استرالیا یکی از این واکنش هاست. این کشور مدتهاست که از ورود پناهجویان که از راههای آبی به این کشور سرازیر میشوند جلوگیری نموده, آنها را به مکانهای دوردست و خارج از استرالیا منتقل می کند و در اختیار حکومت های محلی قرار میدهد و اخیرا نیز مطرح کرده است که پای این پناهجویان به هیچ عنوان به استرالیا نخواهد رسید. در پی این اظهار نظر بسیاری از پناهندگان اعتصاب غذا کردند.
جراید نوشته بودند که یکی از موارد گفتگوها حول و حوش حقوق بشر خواهد بود حال آنکه این معالمه کثیف دم خروسی برای یاوه پراکنی های هر دو طرف بیرون گذاشته است. زیرپا نهادن عرف و قوانین بین المللی در مورد پناهجویان و تبعید شدنشان بدون آنکه پایشان به کشور استرالیا برسد خودگویای نوع برخورد دولت استرالیا با انسانهائی است که با انگیزه های رنگارنگ خطر کرده و خود را بدست امواج سپرده اند. بی شک دیپورت برای آنان پر مخاطره است هماگونه که مقاومت را در میان پناهجویان سازمان میدهد و در روزهای آتی واکنش آنان نسبت به این تفاهم را خواهیم دید. پیش از این هم شاهد مقاومت های جمعی آنان, درگیری های منجر به قتل و ضرب و شکنجه نیز بوده ایم. ( تصاویر)
امروزه و با شرایطی که بخصوص همه ما نظاره گر وقایع خاورمیانه و فضای کشتار و جنگهای همه جانبه هستیم شاهدیم که وحشت از کشته شدن, به اسارت درآمدن فقر و بیماری های مسری و... همه و همه میراث درگیری های نظامی در جریان است و آیا میتوان گفت که موج مهاجرت کنندگان قربانی سیاست و سیاست ورزی نیستند؟ آیا در چنین شرایطی میتوان مرزی میان پناهجوی سیاسی و پناهجوی اجتماعی و اقتصادی قائل شد؟
مقاومت و اعتراض تنها ابزار دفاعی پناهجویان است و اینکه این اعتراضات تا چه حد مثمر ثمر واقع شود به همبستگی بین المللی با پناهجویان مرتبط خواهد بود.
هم از اینرو سایت گزارشگران کارزاری در حمایت و پشتیبانی از آنها سامان داده است که میتواند اقدامی در کنار تلاش های دیگران باشد.
آدرس برای حمایت از این کارزار
20.04.2015
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر