۱۳۹۱/۱۰/۱۳ ملی مذهبی ـ متن این نوشته به شرح زیر است:
بسم الحق
هموطنان عزیزم
لازم دیدم در این برهه حساس که وطنم در آتش نابسامانی و بیداد و بهم ریختگی میسوزد، نکته ای را یادآور باشم. آنچه تاکنون گفته ام و نوشته ام و خواهم گفت و خواهم نوشت چیزی جز انجام وظیفه انسانی، اخلاقی، ملی و دینی که شرع و عرف بر عهده ام نهاده، نبوده و نیست. معتقدم نقد حاکمان وظیفه هر انسانی با باورهای «ملی-توحیدی» است چرا که خداوند میفرماید: «باید از میان شما افرادی باشند که دیگران را به نیکویی فراخوانند و به رفتار شایسته فرمان دهند و از ناپسند بازدارند و آنان رستگارانند» (۱) و امامی که من معنای آزادگی و عدالت را از او آموختم توصیه میکند که « نیکوترین امر به معروف و نهی از منکر، گفتن سخن حق و درست است نزد حاکمی ستمکار» (۲). من همانند دکتر محمد مصدق ـ که همواره الگوی آزادیخواهی ملی برایم بوده است ـ بر این باورم که: «چه زنده باشم و چه نباشم امیدوارم و بلکه یقین دارم که این آتش خاموش نخواهد شد. زنان و مردان بیدار این کشور مبارزه ملی را آنقدر دنبال می کنند تا به نتیجه برسد».
صاحب این قلم همواره سعی داشته که اقوال گوناگون را بشنود و از بهترین آنها بهره گیرد، بنابراین به افکار صاحبان فکر و اندیشه احترام میگذارد و با هیچ صاحب فکری سر ستیز ندارد. همانگونه که بارها گفته ام و نوشته ام، وابسته به هیچ گروه و دسته و سازمانی نیستم و امیدوارم تا پایان عمر استقلال فکری خود را حفظ نمایم و تنها مسئول و پاسخگوی آنچه میگویم و مینویسم خودم هستم و نه دیگران.
والسلام
دکتر محمد ملکی
سیزدهم دی ۱۳۹۱
پانوشت
۱- سوره آل عمران آیه ۱۰۴
۲- نهج البلاغه، حکمت ۳۷۴، ترجمه محمد دشتی، صفحه ۷۱۹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر