بنا به گزارش بانک جهانی، ایران به‌خاطر نبود تکنولوژی و سرمایه، سالانه حدود ۱۶.۵ میلیارد متر مکعب گاز را در میدان‌های نفت و گاز و پالایشگاه‌های نیمه‌تکمیل سوزانده و به هدر می‌دهد. ارزش این میزان از گاز سالانه حدود ۳.۵ میلیارد دلار است.
پیشتر وزیر نفت ایران گفته بود که برای جلوگیری از مشعل‌سوزی نیاز به ۵ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری است. به عبارتی، با توقف مشعل‌سوزی، ایران هزینه کل سرمایه‌گذاری خود را در عرض کمتر از یک و نیم سال جبران کرده و سالانه چندین میلیارد دلار نیز سود می‌برد.
آمارهای میزان سرمایه‌گذاری در مجمتع فرآوری گاز قشم نیز نشان می‌دهد که بازگشت سرمایه این پروژه در ۳.۵ ماه تحقق می‌یابد.
بر اساس آمارهای رسمی، ایران به‌خاطر عدم رعایت موازین زیست‌محیطی طی دهه‌های گذشته، سالانه بالای ۶۰۰ میلیون تن دی‌اکسیدکربن و حدود ۲۰۰ میلیون تن گازهای گلخانه‌ای دیگر را راهی هوا می‌کند که باعث شده در فهرست ۱۰ کشور بزرگ تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای جهان جای بگیرد.
بخشی از این گازها از طریق مشعل‌سوزی تولید می‌شود.
در گزارش شرکت ملی نفت گفته می‌شود که میزان ترکیب گوگرد در گازهای همراه تولیدی از میدان نفتی هنگام ۱۸ هزار «پی پی ام» (بخش در میلیون) است. گاز همراه گازی است که به همراه نفت از میدان‌های تولید می‌شود و اگر تکنولوژی لازم برای جمع‌آوری آن فراهم نباشد، به اجبار در مشعل‌ها سوزانده می‌شود.
سوزاندن گازی با چنین میزان بالایی از گوگرد (۳.۶ برابر میزان غلظت گوگرد در میدان پارس جنوبی) در مشعل‌ها نه تنها باعث تولید انواع گازهای گلخانه‌ای می‌شود، بلکه میزان قابل توجهی گاز اکسید گوگرد نیز تولید می‌شود که در واکنش با بخار هوا یا باران تبدیل به اسید سولفوریک شده و باعث ایجاد باران‌های اسیدی می‌شود. بر اساس ارزیابی خود وزارت نفت، این کشور سالانه حدود ۱.۵ میلیون تن دی اکسید گوگرد راهی هوا می‌کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر