باز آفريني واقعيت ها: گاه شمار شکل گیری اسرائیل و همکاری نظامی اسرائیل با آمریکا

۱۳۸۹ شهریور ۲۴, چهارشنبه

گاه شمار شکل گیری اسرائیل و همکاری نظامی اسرائیل با آمریکا

1385-05-13
گاه شمار شکل گیری اسرائیل و همکاری نظامی اسرائیل با آمریکا

" آبراهام لينكن " اولين رئيس جمهوري بود كه از ایده « موطن ملي يهوديان» حمايت كرد. پس از آن در سال 1922 ، شصت و هفتمين كنگره ايالات متحده ، اولين قطعنامه كنگره را با هدف حمايت از «موطن ملي يهوديان» نمود . جامعه ملل در 24 ژوئيه 1922 ، با شركت و توافق 52 دولت* رأي به قيمومت داد . 1948 :آمريكا ، اسراييل را پس از 25 سال از تصويب قطعنامة كنگره در سال 1922 كه ايجاد موطن ملي را براي يهوديان خواستار بود، به رسميت شناخت . اعضاي كنگره از تصميم رئيس جمهور "هري ترمن " مبني بر به رسميت شناختن دولت يهودي ، حمايت كرد. اين اولين حمايت كنگره از اسراييل محسوب مي شد. 1951: كنگره اولين كمك خود به اسراييل را که مبلغي 65 ميليون دلاري بود، براي اسكان آوارگان "هولوكاست " و يهوديان در معرض خطر در سرزمين هاي عربي تصويب كرد ، در عرض سه سال650هزار يهودي ديگر را از اروپا و كشورهاي عربي جذب كرد . 1955: در اين سال تحريم فروش اسلحه به اسراييل لغو شد . 1956: جنگ سينا : نيروهاي اسراييلي در پاسخ به سالهاي تحريك مصر ، بخش اعظم سينا را تصرف كردند . دولت آمريكا تهديد كرد كه اگر اسراييل عقب نشيني نكند ، اين رژيم را تحريم خواهد كرد . 1962: دولت ايالات متحده از سازمان ملل در محكوميت اسراييل مبني بر حملات اين كشور به وسورها حمايت مي كرد؛ در حالي كه 232 عضوكنگره ، اصرار اسراييل مبني بر مذاكرات مستقيم با دشمنان خود را تاييد مي كردند . 1965:مخالفت دولت ايالات متحده با اولين قانون كنگره مبني بر نپذيرفتن تحريم ها اسراييل از جانب اعراب، وفشار مستمر كنگره در سالهاي آتي ، سرانجام به تصويب قانون ضد تحريم رد سال 1977 منجر شد . 1967: جنگ شش روزه " جمال عبدالناصر " رئيس جمهور مصر ، رهبري حملات ارتش ها عرب در جنگ عليه اسراييل را به عهده مي گيرد .365عضو كنگره با عقب نشيني اسراييل ، بدون تعهدات صلح مخالفت كردند . 1968: كسب قدرت بازدارنده . زماني كه جامعه ( اتحاديه) عرب پيشنهاد صلح اسراييل را نپذيرفت ة كنگره به دولات ايالات متحده فشار آورد تا جن ها "فانتوم "را به اسراييل بفروشد . رئيس جمهور " جانسون "نياز اسراييل را براي حفظ وكسب قدرت بازدارنده در مقابله با اعراب تاييد مي كرد . 1968 :كنگره متعهد شد كه برتري كيفي اسراييل را از نظر نظامي حفظ نمايد . اين تعهد كنگره تاكنون ادامه يافته است . 1970: 70 عضو كنگره و280 نمايندة مجلس آمريكا طرح " راجرز"(Rogers )را مبني بر عقب نشيني يك جانبه بدون تعهدات صلح اعراب رد مي كردند . 1973 : جنگ يوم كيپور . 71 سناتور و269 نماينده مجلس آمريكا كمك اضطراري 2/2 ميليارد دلاري به اسراييل را تصويب كردند كه رئيس جمهور" نيسكون " آن را پذيرفت . اين اولين بود كه ايالات متحده به طور آشكار به اسراييل كمك تسليحاتي رساند . 1974: كنگره فروش تسليحاتي را ارزيابي نموده فروش نظامي را متوقف ساخت . از اين زمان به بعد ، دولت ايالات متحده به منظور كمك برتري كيفي اسراييل ، فروش تسليحاتي به دولت عربي را متوقف كرد يا تحت كنترل قرارداد . 1974: تصويب قانون " به ملت ،اجازه رفتن بدهيد ". 760 سناتورو 288 ، نماينده مجلس آمريكا اعلام كردند تا هنگامي كه اتحاد جماهير شوروي مهاجرت يهوديان خود را به اسراييل ويا جاهاي ديگر اجازه ندهد، از امتيازات تجاري برخوردار نخواهد بود . درد نهايت بيش از يك ميليون يهودي آزادانه مهاجرت كردند . 1975:كنگره فروش هاي تسليحاتي به اردن را محدود ساخت . مخالفتهاي كنگره ، دولت را وادار كرد تا موافقت نمايد موشك هاي " هاوك"(Hawk) فروخته شده به اردن را محدود سازد . اين موشك ها مي توانست اسراييل را در معرض خطر قرار دهد . ده سال بعد ، مخالفت مجدد كنگره سبب شد دولت از فروش بيشتر تسليحات به اردن خودداري نمايند. 1975: نپذيرفتن اسراييل براي عقب نشيني يك جانبه از صحراي سينا ، رئيس جمهور " فورد" را به ارزيابي مجدد روابط ايالات متحده با اسراييل وادار كرد . 76 سناتور مجددا" با اعطاي كمك هاي ويژه به اسراييل موافقت كردند . 1979: كمك صلح مصر واسراييل : در نهايت ديدگاه كنگره ثابت مي شود كه مبني بر آن كه صلح تنها از طريق مذاكرات رودرو امكان پذير است . 1979 : كمك به اسراييل . با توجه به اينكه اسراييل در قبول صلح با مصر خطراتي را پذيرا شد وهنوز تهديد نظامي اعراب وجود داشت ، كنگره كمك 9/4 ميليارد دلاري را تصويب كرد .از سال 1985 به بعد ، كنگره سالانه سه ميليارد دلار كمك بلاعوض را در اختيار اسراييل قرار داد . اين كمك امروزه به نمادي از قدرت اسراييل ايالات متحده تبديل شده است . 1980:مبارزه با جبه گيري هاي سازمان ملل عليه اسراييل . كنگره با موضع گيري هاي سازمان ملل مخالفت كرد ؛هم چنين با تهديداتي مخالفت نمود كه اسراييل را در معرض اخراج از سازمان ملل واعتبار بخشي به ساف ( سازمان آزادي بخش فلسطين ) قرارمي داد. كنگره هم چنين دولت را به وتو كردن قطعنامه هايي نظير اعلام بيت المقدس شرقي وبه صورت سرزمين اشغالي ، وادار كرد . 1981: به رغم مخالفت هاي شديد كنگره ، آمريكا با فروش " آواكس " به عربستان سعودي موافقت كرد . در سالهاي آتي ، فشار هاي كنگره مؤثر واقع شده ؛ زيرا دولت از فروش تسليحات بيشتر به عربستان سعودي خودداري كرد . 1982: به خاطر تجاوز اسراييل به لبنان ، دولت ايالات متحده فروش هواپيماهاي اف 16 به اسراييل را معلق گذاشته تهديد به قطع مي كند . در مقابل مجلس سنا نيز با تصويب كمك 225 ميليون دلاري حمايت خود از اسراييل را اعلام كرد . 1983 : سرانجام پس از ترش 35 ساله ايالات متحده از تحريك وبه خشم آوردن اعراب ، آمريكا طي ياداشت تفاهمي ، به نوعي همكاري استراتژيك با اسراييل دست يافت . در سالهاي بعد ، كنگره اين رابطه را ? از شناسايي اسراييل به صورت متحد اصلي غير عضو ناتو تا حد بيشترين دريافت كننده كمك ها ? به برنامه هاي دفاعي وتحقيق توسعه مشترك در زمينة موشك هاي ضد بالستيك افزايش داد. 1984: پس از پس از يك دهه ونيم ، كنكره قانوني تصويب كرد كه به موجب آن گفت وگوبا ساف تا زماني كه از تروريسم حمايت مي كند ، ممنوع است . اقدامات بعدي كنگره عبارت بود از بستن دفتر ساف ، ندادن گذرنامه آمريكا به عرفات و محدوديت معاملات آمريكا با كشورهاي حامي تروريسم . 1985 : تورم 400 درصدي وبدهي انباشته شده ازپنج جنگ ، اسراييل را وارد بحران اقتصادي نمود . كنگره كمك اضطراري 5/1 ميليارد دلاري را تصويب كرد .در عرض ده سال ، اسراييل به يكي از قوي ترين اقتصادهاي در شرف تكوين جهان تبديل شد . كنگره موافقت نامه تجارت آزاد ايالات متحده را تصويب نمود . اين پيمان به نوبه خود اولين پيمان آمريكا با كشورهاي ديگري است ، سبب رشد سريع در تجارت و سرمايه گذاري گرديد . كنگره قطعنامه " صهيونيسم برابر با نژاد پرستي است ." را محكوم كرد . 1987: تحقيق وتوسعه مشترك در مقابل موشك ها ، در برنامه تحقيق وتوسعه مشترك با اسراييل . كنگره تامين مالي سيستم موشك ضد بالستيك " آرو" را تصويب كرد : اسراييل مهمترين شريك آمريكا در همكاري هاي ABM[2] تبديل شد . پس از محكوميت تروريسم در سخنراني سازمان ملل متحد در ژنو ، اعلام كرد كه ساف لازم است حرف وعمل خود را با يكديگر سازگار كند . اين سياست براي زير نظرقراردادن اقدامات ساف به زير بناي معاملات ايالات متحده با ساف تبديل گرديد . 1989: صلح بدون فشار : 95 سناتور، دولت را براي امتيازات يك جانبه اسراييل تحت فشار قرار دادند . آنان به "جميز بيكر " اعلام كردند كه از تلاش هاي صلح اسراييل حمايت مي كنند . 1991: كمك نظامي اضطراري : اسراييل حمله موشكي عراق ( 39 موشك ) در جنگ خليج فارس را تلافي نكرد . كنگره 650ميليون دلاركمك اضطراري را به اسراييل تصويب كرد . 1992: كنگره 10ميليارد دلار وام براي اسراييل تصويب كرد تا مشكلات مالي اين كشور در ارتباط با اسكان 600 هزار مهاجر يهودي اتحاد شوروي واتيوپي را برطرف نمايد . به اين منظور كنگره با اقدام ايالات متحده براي مرتبط كردن اين تلاش انسان دوستانه با توقيف شهرك سازي در كرانه باختري ، مخالفت كرد . دراين سال تحريم هايي عليه شركت هاي معامله كننده ايران و عراق وضع شد .مهار حكومتهاي استبدادي در رأي اقدامات كنگره قرار گرفت . 1993: شكل گيري كميسيون علوم و فناوري ايالات متحده - اسراييل . اين كميسيون دو جانبه ، توسعه پاية تكنولوژيكي آمريكايي اسراييلي را براي قرن 21 تشويق كرد . هم چنين اين كميسيون همراه با برنامه مشابه در كشاورزي و علوم كاربردي ، تلاش هاي مشترك آمريكا و اسراييل را صدها فقره در سال رسانده است . 1995: كنگره استقرار سفارت آمريكا را در اورشليم ، به جاي تل آويو تصويب كرد . اين كار تاكنون صورت نگرفته و بستگي به فشارهاي كنگره دارد. 1996 : كنگره با 100 ميليارد دلار كمك براي مبارزات ضد تروريستي اسراييل موافقت كرد . همچنين اعضاي كنگره در نامه اي از حكومت خود گردان خواستند تا گام هاي جدي تري را در مبارزه با تروريسم بردارد . نيزكنگره ، كشورهايي را تحريم كرد كه در بخش انرژي ايران سرمايه گذاري كرده يا فنآوري هسته اي يا موشكي به اين كشور مي فروشد . 1998 : سالگرد تأسيس اسراييل : كنگره پنجاهمين سال برقراري رابطه دوستي ميان اسراييل وآمريكا را جشن گرفت . مبین [1] - SIOR YEARBOOK 2000,P328-330 ( موشك ضد [2]- ABM=Anti- Ballissile بالستيك)

تئودور هرتسل بانی کنگره صهیونیست(Zionist)در دومین کنگره Zionist ها در سال 1898 در حال سخنرانی است. او بانی صهیونیسم سیاسی در دوران معاصر است. Theodor Herzl addresses the Second Zionist Congress in 1898.He was an Austrian Jewish journalist who became the founder of modern political Zionism. In 1897, he founded Die Welt of Vienna. Then he planned the first Zionist Congress in Basel, together with Nathan Birnbaum.سخنرانی می کند.