مشهد را با نمای ساختمان‌های معمولش که پشت سر می‌گذاری و دیگر از ساختمان‌های بلند خبری نیست، به جاده‌ای خاکی می‌رسی، گمان می‌بری که گم شده‌ای اما کم‌کم خانه‌هایی از لابه‌لای گرد و خاک دیده می‌شوند، البته چهاردیواری‌هایی شبیه به خانه. هوای اینجا مخلوط شده با طعم خاک، کارگاه استخوان خردکنی، زباله و دود. ورودی بیشتر خانه‌ها پتویی کثیف یا پارچه‌ای چرک‌مرده آویزان است که تنها کافیست آن را کنار بزنی تا سرزمینی آشفته با تمام نشانه‌های فقر مالی و فرهنگی نگاهت را پر کند. این تصاویر مربوط به منطقه قلعه ساختمان و سیاسک مشهد است. عکس: دریا ناظری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر