سه سال گذشت!
اول نوامبر، دهم آبان، روزی که ابراهیم با برق آخرین نگاهش زندگی را به دستان من و ما سپرد و خود به آرامش و جاودانگی پیوست.
یاد و خاطره عزیزش را گرامی می داریم!
سفارش به جوانان!
هر جا هم که دیدند تیغ شان نمی برد، تشکیلات را ترک گفته و در صورت لزوم به افشای آن بپردازند. (پاراگرافی از یکی از نوشته های ابراهیم آل اسحاق)
پیامی از ابراهیم: "مکتوبات سراشیبی"
به نام دوست که هیچ وقت تنهایم نگذاشت!
به نام فرح که عشق بزرگ او، سوخت ادامه زندگی ام می باشد!
به نام دخترانم که طعم اصلی زندگی ما بودند!
به نام زندگی که با تمام زیبایی اش، شماره معکوس پایان آن برایم آغاز شده است!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر