انعكاس ميدان جنگ در خانه

ميزان خشونت در خانواده‌های سربازان برگشته از جنگ سه تا پنج برابر بيشتر از ساير خانواده‌ها مي باشد
انعكاس ميدان جنگ در خانهترجمه: پروانه عسگري: در آمريكا روز 11 نوامبر روز سرباز نام گرفته است. اين روز _در شرايط كنوني آمريكا به خصوص براي گروه‌هاي زنان فعال در مبارزه عليه جنگ عراق فرصتي فراهم كرده است كه انتقادهاي خود را بيش‌تر مطرح كنند و عواقب ناگوار جنگ براي شهروندان آمريكايي را بيش‌تر بشكافند.واقعيت مطرح شده از سوي اين گروه‌ها اين است كه خانواده‌ها و آشنايان سربازان آمريكايي بازگشته از جنگ اضطراب‌ها و تشويش‌هاي ميدان جنگ را با خود به خانه مي‌آورند و در اغلب موارد خشونت‌هاي خانگي در خانواده‌هاي سربازان ديده مي‌شود. به نظر مخالفان جنگ‌، ايالات متحده با ايجاد خشونت در خاك ملتي ديگر‌، بازتاب آن را در خاك خويش نيز مي‌يابد. ميدان‌هاي جنگ عراق به شكل خشونت خانگي در خانه‌ها و محلات آمريكايي تكرار مي‌شود. آنچه سربازان از اعمال خشونت‌آميز در ميدان جنگ انجام مي‌دهند يا مشاهده مي‌كنند موجب بروز اختلالات رواني برايشان شده و بعد از بازگشت به خاك كشور خود آن را در جامعه منعكس مي‌كنند. بنابراين ‌جنگ در ميدان جنگ خاتمه نمي‌يابد‌، بلكه به خانه‌هاي خود آمريكايي‌ها كشيده مي‌شود.هنگامي ‌كه شخصي در معرض خشونت يا تهديد مرگ قرار مي‌گيرد‌، بعدا دچار بيماري‌هاي عصبي مي‌شود كه برخي علايم آن عبارتند از: بازگشت به گذشته‌، كابوس‌، تحولات عاطفي و در بيشتر موارد خشونت خانگي. قرار گرفتن در معرض خشونت غالبا به آسيب‌هاي رواني منجر مي‌شود. به عنوان مثال‌، هنگامي‌كه يك آمريكايي چهار زن را به ياد مي‌آورد كه هنگام تهاجم به افغانستان توسط نامزدهاي نظامي‌شان به قتل رسيدند‌، اين حادثه را در ذهن خويش نگه مي‌دارد. هر چند بسياري از خانواده‌هاي نظاميان آمريكايي همانند ديگر خانواده‌هاي آمريكايي زندگي خوشي پيش از جنگ دارند‌، تحقيقات نشان مي‌دهد كه بعد از بازگشت‌، ميزان خشونت در اين خانواده‌ها سه تا پنج برابر بيشتر از ساير خانواده‌ها مي‌شود اين البته تنها در مورد نظاميان آمريكايي صادق نيست. در هر جنگ داخلي يا بين‌المللي تاثيرات مشابهي باقي مي‌ماند.در بيش‌تر موارد‌، خشونت‌هاي حاصل از جنگ زنان و كودكان را هدف قرار مي‌دهد و به صورت سوءرفتارهاي فيزيكي‌، عاطفي و جنسي از آنان قرباني مي‌گيرد. هر چند آمارهاي دقيقي در اين موارد هنوز به دست نيامده و خشونت‌هاي فردي به خصوص در زمان جنگ كمتر گزارش مي‌شود.بر همين اساس است كه همكاري بين‌المللي براي صلح و پايان دادن به جنگ عراق و ساير درگيري‌هاي نظامي‌ در نقاط ديگر جهان‌ و يافتن راهكارهايي در حمايت از اقشار آسيب‌ديده بايد در اولويت قرار گيرد. گزارش‌هاي اخير از كنگو نشان مي‌دهد كه در اين كشور اپيدمي‌ رفتارهاي خشونت‌آميز و تجاوز جنسي وجود دارد. به گزارش سازمان ملل‌، تنها در سال گذشته 27 هزار تجاوز جنسي تنها در يك استان در اين كشور به وقوع پيوست و تازه اين تنها آمار مربوط به نمونه‌هاي ثبت شده است. باور بر اين است كه بسياري از كساني كه اين خشونت‌ها را مرتكب شده‌اند كساني هستند كه در خشونت‌هاي نسل‌كشي رواندا در سال 1994 شركت داشته‌اند.به گزارش يونيسف‌، حدود 150 هزار تجاوز جنسي طي 100 روز نسل‌كشي در رواندا به وقوع پيوست.بنا بر يك گزارش ديگر‌، در كامبوج حدود 75 درصد زنان بعد از جنگ خشونت خانگي را تجربه كردند و اغلب آن‌ها با سلاح‌هايي كه مردان از ميدان‌هاي جنگ به خانه‌هايشان آورده بودند تهديد مي‌شدند. همچنين بنا بر گزارش‌ها در چند ماه نخست جنگ يوگسلاوي سابق 30 تا 50 هزار زن مسلمان مورد تجاوز قرار گرفتند.در حالي كه باور بسياري بر اين است كه تجاوز جنسي و ساير خشونت‌هاي رفتاري تنها حاصل گزينه‌هاي فردي است‌، خشونت‌هاي رفتاري در زمان جنگ غالبا به تغيير رفتارهاي جمعي و گروهي و حتي گاهي دستورات مستقيم نظامي ‌نسبت داده مي‌شود.تحقيقات نشان مي‌دهد كه هر چند بسياري مردان از ابتدا متجاوز جنسي نيستند‌ اما در شرايط خاص خشونت‌بار چنين هويتي مي‌يابند. برخي كارشناسان معتقدند كه در گروه‌هاي مردان در زمان جنگ رفتارهاي جمعي تغيير مي‌يابد و نگاه به زنان به عنوان طعمه جنسي در ميان آن‌ها عموميت و مقبوليت جمعي پيدا مي‌كند و همين از ايشان تجاوزگر جنسي پديد مي‌آورد. سربازان‌، مردان نظامي‌ و ساير افرادي كه خشونت جنگ را تجربه مي‌كنند‌، به زنان و كودكان هجوم مي‌آورند; كاري كه در شرايط عادي هرگز نمي‌كنند. سربازي كه آموخته است با «دشمن» بجنگد‌، غالبا همين رويكرد را به شهروندان كشوري كه در آن مي‌جنگد‌، سربازان همكار و خانواده‌اي كه در بازگشت از جنگ با او زندگي مي‌كند‌، پياده مي‌كند. حين جنگ آمريكا و عراق نيز گزارش‌هاي متعددي از رفتارهاي خشونت‌آميز سربازان با زنان عراقي و حتي سربازان زن آمريكايي در عراق به دست آمده است.اين سربازان ذاتا مهاجم نيستند اما با تجربه‌اي كه طي جنگ به دست مي‌آورند به صورت مهاجماني در مقابل شهروندان بي‌گناه عراقي و نيز شهروندان آمريكايي پس از بازگشت از ميدان جنگ تبديل مي‌شوند.آمريكايي‌ها ممكن است تصور كنند كه جنگ تنها در خاك عراق جريان دارد در حالي كه در اتاق‌ها و آشپزخانه‌هاي كساني كه از جنگ بازگشته‌اند نيز جنگ تكرار مي‌شود. به عبارت ديگر‌، آمريكايي‌ها همان كاري را كه با ديگران مي‌كنند بر خودشان نيز اعمال مي‌شود.منبع: womensenews سرمایه