شهروندان عراقي تمايلي به حضور اشغالگران ندارند

به گزارش سرويس بين الملل برنا، پروفسور "هيثم الناهي" نويسنده و تحليلگر مسائل بين المللي با شرکت در برنامه گفتگوي 45 دقيقه شبکه خبر گفت: کنفرانس هاي ديگري نيز قرار است بعد از کنفرانس کويت برگزار شود اما موضوع اين است که آيا سازمان ملل و آمريکا متعهد به اجراي درخواست هاي مردم عراق خواهند بود يا نه؟اين کارشناس مسائل بين المللي در پاسخ به اين سوال که هدف از برگزاري اجلاس همسايگان عراق چه بوده و آيا اين کنفرانس توانسته به اهدافش دست پيدا کند گفت: بايد ازديدگاه ها وزواياي مختلف به اين موضوع نگاه کرد، اين اولين کنفرانس از اين دست نبود که در مورد عراق برگزار مي شد بلکه پيش از اين نيز آمريکايي ها گزارش بيکر- هميلتون را در مورد عراق منتشر کرده بودند. به دليل توجه نکردن آمريکايي ها به مشکلات مردم عراق و عدم اجراي درخواست هاي آنان، عراق امروز با مشکلات عديده اي رو به روست.اين پروفسور عراقي اضافه کرد: آمريکا از ابتدا براي حمله به عراق تمام قطعنامه ها و توصيه هاي سازمان ملل متحد را ناديده گرفت. پيش از اين چندين قطعنامه در شوراي امنيت به تصويب رسيده بود که اجازه حمله آمريکا به عراق را نمي داد. وي در اين زمينه گفت: بهانه آمريکا براي حمله به عراق در دهه 90 اشغال کويت از جانب اين کشور بود و در اين راستا کشورها و سازمان هاي مختلف به ياري آمريکا آمدند تا به اشغال کويت از جانب عراق پايان دهند، ولي امروز آنها با زير پا گذاشتن قوانين سازمان ملل به اشغال عراق ادامه مي دهند. "هيثم الناهي" در مورد مشروعيت دولت عرراق از جانب مردم اين کشور اظهار داشت: ما نبايد بين اين دو مسئله تفاوتي قائل شويم اگر به اين مساله از ديدگاه بين المللي نگاه کنيم جامعه بين المللي به دولتي که مشروعيت قانوني داشته باشد امکان اجراي اعمال قانوني و موجه را مي دهد اين مساله در قطعنامه هاي مختلف سازمان ملل درج شده است اما حمله و اشغال عراق مساله اي کاملاً خلاف قطعنامه ها و قوانين سازمان ملل متحد است. همين مساله در کشورهاي ديگر از جمله پاناما والسالوادور نيز اتفاق افتاده است. بنابراين مساله عراق، موضوع تازه اي نيست و آمريکا در عراق به دنبال کسب مشروعيت براي دولت اين کشور نيست. اين کارشناس مسائل بين المللي اضافه کرد: امروز در عراق ما نمي توانيم بگوئيم که شخصيت هاي اين کشور به طور کامل از پشتوانه آراي 12 ميليون عراقي برخوردار هستند و از نظر مردم اين کشور مشروع هستند و اين امر به دليل شرايط خاص عراق است. حتي اگر کسي بيش از نيمي از آراي مردم عراق را نيز کسب کند ما نمي توانيم بگوئيم که او در بين مردم عراق مشروعيت دارد. مشروعيت هر کسي در عراق بنا به نظر اکثريت جامعه است اما به شرطي که آمريکايي ها در اين امر مداخله نکنند آمريکا بايد به نظر مردم عراق احترام بگذارد و به اشغال اين کشور پايان دهد.وي در مورد دولت کنوني عراق گفت: آمريکايي ها بر منابع انرژي عراق تسلط دارند و دولت اين کشور در اين زمينه اختيار چنداني ندارد. اين مساله را آمريکايي ها براي عراق پديد آورده اند. "کاندوليزا رايس" وزير امور خارجه آمريکا بر اين اعتقاد است که منافع آمريکا از اين طريق به دست مي آيد وتا زماني که سياست هاي آمريکا در کشوري به خوبي پيش مي رود منافع واشنگتن نيز تامين مي شود. "هيثم الناهي" در مورد نشست بعدي کشورهاي همسايه عراق و نقش کشورهاي عربي در تامين امنيت اين کشور اظهار داشت: اگر ديدگاه آمريکا تا کنفرانس بعدي همسايگان عراق ادامه پيدا کند قطعاً کشورهاي عربي در آن شرکت نمي کنند. کشورهاي عرب همسايه عراق اعتقاد دارند که سياست هاي دولت عراق تحت فشار سياست هاي آمريکاست. آنها به فکر ايجاد تعادل قدرت در عراق با حمايت و تقويت دولت و گروه هاي ديگر در عراق هستند. وي در مورد اتهامات آمريکا به کشورهاي همسايه عراق در مورد دخالت در امور داخلي اين کشور گفت: مساله اتهام آمريکا به ايران در مورد مداخله عراق مساله تازه اي نيست و در ابتداي اشغال عراق آمريکايي ها به عربستان اتهام وارد مي کردند که در عراق مداخله مي کند. ما نمي توانيم به طور قاطع بگوئيم که ايران در امور عراق دخالت مي کند و يا از گروه هاي شبه نظامي آن کشور حمايت مي کند. "هيثم الناهي" افزود: فکر مي کنم سفر 6 ماه پيش "رابرت گتيس" و "کاندوليزارايس" به کشورهاي مصر، عربستان و اردن با کمک 30 ميليارد دلاري نظامي آنها براي تحريک اين کشورها بر ضد يک کشور ديگر در منطقه بود. وي با اشاره به تجربه آمريکا در مورد جنگ عراق اظهار داشت که فکر نمي کند در ماه هاي پاياني دوران رياست جمهوري "جرج بوش" آمريکا به کشورهاي ديگري در منطقه حمله کند و به دنبال ماجراجويي هاي تازه اي در خاورميانه باشد. اين کارشناس مسائل بين المللي در پايان خاطر نشان کرد: اکنون زمان آن رسيده است که دولتمردان آمريکايي به خواسته هاي جامعه اين کشور و جامعه بين المللي براي خروج از عراق اهميت بدهند. سازمان ملل مي تواند با تصويب قطعنامه هايي به عراق کمک کند. همچنين سازمانهاي ديگر بين المللي مي توانند به صورت داوطلبانه در عراق خدمت کنند و خرابي هاي به وجود آمده بعد از جنگ سال 2003 را سر و سامان دهند. کشورهاي همسايه عراق مشترکات فراواني با عراق دارند و بايد از اين مشترکات براي حمايت و تقويت دولت عراق استفاده شود