نگاهی به تحلیل نشریه ی ایتالیایی لارپوبلیکا
محمدعلی اصفهانی
• صرف نظر از آینده ی شخصی اهود اولمرت، در پی این کناره گیری، دو مشکل اساسی می تواند به وجود آید: شکل اول: توقف گفتگو میان اسراییل و فلسطینی ها و مشکل
دوّم: بیشتر شدن احتمال حمله ی اسراییل به ایران ...
این که اسراییل بتواند یا نتواند آمریکا را وارد جنگی خواسته یا ناخواسته با ایران سازد، و این که تا چه حد احتمال تجاوز به ایران، قوی یا ضعیف است، موضوعی است قابل بحث. امّا در هر حال، نباید این موضوع قابل بحث، ما را از سه موضوع غیر قابل بحث غافل کند: ۱ ـ حاکمان ایران در کلیّت خود، برای ادامه ی جنایات روزمره شان و لاپوشانی بحران داخلی، نیاز به بحران خارجی دارند. و بخشی از اینان به دلایلی (که باید جداگانه به آن پرداخت) از درگیری نظامی میان آمریکا و اسراییل با ایران استقبال می کنند. همچنان که رقیبان پیاده شان در خارج از ایران نیز سرنوشت و بود و نبود خود را با حملات هوایی آمریکا و اسراییل، و در پی آن ورود به مرحله ی «جنگ آزادی بخش» زمینی گره زده اند؛ و در این مسیر، از آنچه از دستشان برآید کوتاهی نمی کنند. (۱) ۲ ـ مشکل اصلی همه ی دولت های اسراییل (با هر ترکیبی که داشته باشند) با ایران، مشکل بمب اتمی ناداشته یا بعداً داشته ی ایران نیست. بلکه مشکل آن ها وجود ایرانی نیرومند و یک پارچه و مستقل است که تهدیدی قطعی برای «برتری نظامی» دولتی است در منطقه که از روز نخستین خود، بر اصالت نژاد و قوم و مذهب، و برتری این عوامل بر موجودیتی به نام انسان، بنا نهاده شده است.(۲) ۳ ـ و بنابر این: ترویج این ایده که «آسوده بخوابید، همه چیز در امن و امان است»، با هر نیتی که انجام پذیرد، کاری است نادرست... (۳) روزنامه ی ایتالیایی «لارپوبلیکا» در ارتباط با تصمیم اولمرت به کناره گیری از مقام نخست وزیری، تحلیلی دارد که «کوریه انترناسیونال» در فرانسه، گزارشی از آن را دیروز ۳۱ ژوئیه منشر کرده است. لارپوبلیکا (جمهوری) یکی از دو پرتیراژ ترین روزنامه های ایتالیاست که بیشتر در طیف موسوم به «چپ میانه» قرار دارد؛ و تلاش برلوسکنی نخست وزیر میلیاردر به غایت بدنام و دزد و جنایتکار و فاشیست و جنگ طلب کنونی ایتالیا که یکی از شیوه های شناخته شده ی او تشکیل باند های تبهکار متشکل از رسانه های عمومی بزرگ و پرنفوذ است، برای تصاحب آن تا کنون ناموفق مانده است. «کوریه انترناسیونال» نیز مشهور ترین نشریه فرانسوی در زمینه ی جمع آوری و ترجمه ی اطلاعات مربوط به مسائل بین المللی از رسانه های کشور های مختلف جهان است. ۲۲ مرداد ۱۳۸۷ اوّل اوت ۲۰۰۸ اهود اولمرت که به خاطر دزدی و فساد مالی، تحت تعقیب دادگستری اسراییل قرار دارد اعلام کرده است که به زودی از مقام نخست وزیری کناره گیری خواهد کرد. پی آمد های این امر را روزنامه ی ایتالیایی «لارپوبلیکا» چنین ارزیابی می کند: صرف نظر از آینده ی شخصی اهود اولمرت، در پی این کناره گیری، دو مشکل اساسی می تواند به وجود آید: مشکل اول: توقف گفتگو میان اسراییل و فلسطینی ها. و مشکل دوّم: بیشتر شدن احتمال حمله ی اسراییل به ایران. لارپوبلیکا تأکید می کند که این، تصادفی نیست که می بینیم که جانشین احتمالی اولمرت، یعنی شائول موفاز که یکی از جنگ طلبان حزب حاکم «کادیما» در اسراییل است (۴) در پی اعلام تصمیم اهود اولمرت به کناره گیری ـ فوراً و بی درنگ ـ اعلام کرد که هر نوع احتمال و فرضیه ی تفاهم با فلسطینی ها را مردود می شمارد. موفاز، همچنین، مخالف آتش بس با حماس است [آتش بس بسیار شکننده یی که اولمرت در عین ادامه ی محاصره ی تمام و کمال غزه، و قتل عام تدریجی هر روزه ی مردم آن، به خصوص کودکان و سالمندانی که توان مقابله با بی دارویی و بی غذایی را ندارند، فعلاً مجبور شده است که به آن تن بدهد ـ م]. (۵) اما اگر وزیر خارجه ی فعلی اسراییل، «لیونی»، بتواند به جای شائول موفاز، جانشین اولمرت شود، صورت مسئله، متفاوت خواهد بود: هر زمان که ثبات داخلی در اسراییل به خطر می افتد، تشکیل یک دولت ائتلافی با شرکت لیکود و حزب کارگر، به عنوان یک راه حل، پیشنهاد می شود. و احتمال می رود که «لیونی» دولتی از این دست تشکیل دهد. امّا موضع لیکود، و حزب اسراییلیان روسی تبار، نیز موضعی سخت و آشتی ناپذیر در برابر رام الله [مقر دولت محمود عباس ـ م ] و غزه [مقر دولت حماس ـ م ] و تهران است. (۶) به هر حال، همه چیز بستگی به انتخابات درونی کادیما و همچنین تصمیم حزب کارگر اسراییل دارد... - - - - - - - - - - - - - - - - - - ۱ ـ تقریباً در اولین روز های انتصاب احمدی نژاد به سمت «رییس جمهوری»، مطلبی در تشریح این بُعد مشخص قضیه نوشته ام با عنوان «می خواهند بحران حقوق بشر در ایران را با بحران اتمی جایگزین کنند» http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar۱۵/mikhahand.html ۲ ـ بنا به گزارش رادیو رسمی اسراییل، گفتگوهای اهود باراک بر دو محور زیر متمرکز خواهد بود: ـ برنامه ی اتمی ایران. ـ راه ها ی حفظ «برتری کیفی و تعیین کنده ی ارتش اسراییل» در منطقه ی خاور میانه. از گزارش لوموند در ارتباط با سفر های متراکم و پیاپی یکی دو هفته ی اخیر بالاترین مقامات سیاسی و نظامی اسراییل (اولمرت، باراک، موفاز، ژنرال اشکنازی رییس ستاد مشترک ارتش اسراییل، و ...) به آمریکا و دیدار های ویژه شان با بوش، دیک چینی، مقامات پنتاگون، و رییس ستاد مشترک ارتش آمریکا که مخالف حمله ی نظامی به ایران است: بالاخره اسراییل ۱۶ تا ۲۸ میلیون نفرمان را خواهد کشت http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar۰٨/monde-barak-۰۷۰٨.html ۳ ـ راقم این سطور، خود، بارها در طی پنج سال اخیر، نوشته ها و ترجمه هایی منتشر کرده است که در آن ها احتمال وقوع جنگ، کمتر از آنچه به نظر می آید دانسته شده است. یعنی نوشتن و ترجمه در باره ی خطر جنگ، الزاماً به معنای قطعی دانستن وقوع آن نیست. بلکه مصداق آن کلام پر ارج است که «آن که تو را از خطری برحذر می دارد، همانند کسی است که تو را به ایمنی یی بشارت می دهد». تعداد مطالبی که به آن اشاره شد زیاد است و علاقمندان می توانند به آن مطالب در صفحات مختلف «خبر و نظر» سایت ققنوس مراجعه کنند. از جمله به عنوان مثال به مطالب زیر: ـ رییس ستاد مشترک ارتش آمریکا، بوش و اولمرت را از عواقب حمله به ایران برحذر می دارد. ـ از مذاکره در سایه تا طرح تأسیس کنسرسیوم غنی سازی اورانیوم در ایران. ـ رییس دفتر کالین پاول: آمریکا در صورت حمله به ایران، باید آماده ی ده سال اشغال ایران باشد. ـ پرفسور میشل شاسوداوسکی: ارتش آمریکا، در جنگ با ایران دچار تردید شده است. ۴ ـ موفاز در آغاز ماه ژوئن امسال اعلام داشت که اگرایران به برنامه ی تولید سلاح اتمی ادامه دهد ما به ایران حمله خواهیم کرد. موفاز این سخنان را در شرایطی به زبان آورده است که به دلیل فاش شدن دزدی ها و فساد مالی اولمرت، نخست وزیر کنونی اسراییل، خود را برای جایگزینی او آماده می کند. همان لینک شماره ی ۲ ۵ ـ در مورد آمادگی کامل و همیشگی حماس برای گفتگو با اسراییل، و قطع هر نوع عملیاتی علیه این کشور، بدون هیچ پیش شرط عجیب و غریب و غیر عادی یی، می توانید مراجعه کنید از جمله به دو مقاله از جان پیلجر و یوری آونری، به ترجمه ی همین قلم: «دیوار برلن» های جدید را در هم فرو ریزیم! (جان پیلجر) http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar۰۶/pilger-gaza.html صبح به خیر، حماس! (یوری آونری) http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar۰۶/avnery-morning.html ۶ ـ میشل وارشاوسکی، متفکّر و نویسنده ی برجسته و آزاده ی اسراییلی: مسأله ی غزّه، اصلاً مسأله ی جنگ داخلی نیست. مسأله، مسأله ی یک توطئه ی کورتاژ شده ی کودتاست. کودتایی که ساز های ارکستر آن در واشنگتن و تل آویو کوک شده بود... در مقابله با توطئه ی بی ثبات سازی یی که آمریکا و اسراییل آن را طرح ریزی کرده بودند، حماس ناچار شد که غزّه را در یک درگیری با الفتح در کنترل بگیرد و توطئه را درهم بشکند. امّا غربی ها بر آتش تفرقه افکنی و ایجاد دودستگی می دمند؛ و از محمود عبّاس حمایت می کنند... حماس، بیشتر از ۲۴ ساعت لازم نداشت تا اوباشی را که نیروی اصلی میلیشیای محمّد دحلان را تشکیل می دهند تار و مار کند؛ و اینچنین، بر توطئه ی کودتایی نقطه ی پایان نهد که سازمان امنیت اسراییل و وزارت امور خارجه، پشتیبان آن بودند... از مقاله ی «در فلسطین چه کسی علیه چه کسی کودتا کرد؟» بازتکثیر شده توسط «لیگ کمونیست انقلابی فرانسه» به ترجمه ی همین قلم: http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar۰٣/warschawski-l.html
این که اسراییل بتواند یا نتواند آمریکا را وارد جنگی خواسته یا ناخواسته با ایران سازد، و این که تا چه حد احتمال تجاوز به ایران، قوی یا ضعیف است، موضوعی است قابل بحث. امّا در هر حال، نباید این موضوع قابل بحث، ما را از سه موضوع غیر قابل بحث غافل کند: ۱ ـ حاکمان ایران در کلیّت خود، برای ادامه ی جنایات روزمره شان و لاپوشانی بحران داخلی، نیاز به بحران خارجی دارند. و بخشی از اینان به دلایلی (که باید جداگانه به آن پرداخت) از درگیری نظامی میان آمریکا و اسراییل با ایران استقبال می کنند. همچنان که رقیبان پیاده شان در خارج از ایران نیز سرنوشت و بود و نبود خود را با حملات هوایی آمریکا و اسراییل، و در پی آن ورود به مرحله ی «جنگ آزادی بخش» زمینی گره زده اند؛ و در این مسیر، از آنچه از دستشان برآید کوتاهی نمی کنند. (۱) ۲ ـ مشکل اصلی همه ی دولت های اسراییل (با هر ترکیبی که داشته باشند) با ایران، مشکل بمب اتمی ناداشته یا بعداً داشته ی ایران نیست. بلکه مشکل آن ها وجود ایرانی نیرومند و یک پارچه و مستقل است که تهدیدی قطعی برای «برتری نظامی» دولتی است در منطقه که از روز نخستین خود، بر اصالت نژاد و قوم و مذهب، و برتری این عوامل بر موجودیتی به نام انسان، بنا نهاده شده است.(۲) ۳ ـ و بنابر این: ترویج این ایده که «آسوده بخوابید، همه چیز در امن و امان است»، با هر نیتی که انجام پذیرد، کاری است نادرست... (۳) روزنامه ی ایتالیایی «لارپوبلیکا» در ارتباط با تصمیم اولمرت به کناره گیری از مقام نخست وزیری، تحلیلی دارد که «کوریه انترناسیونال» در فرانسه، گزارشی از آن را دیروز ۳۱ ژوئیه منشر کرده است. لارپوبلیکا (جمهوری) یکی از دو پرتیراژ ترین روزنامه های ایتالیاست که بیشتر در طیف موسوم به «چپ میانه» قرار دارد؛ و تلاش برلوسکنی نخست وزیر میلیاردر به غایت بدنام و دزد و جنایتکار و فاشیست و جنگ طلب کنونی ایتالیا که یکی از شیوه های شناخته شده ی او تشکیل باند های تبهکار متشکل از رسانه های عمومی بزرگ و پرنفوذ است، برای تصاحب آن تا کنون ناموفق مانده است. «کوریه انترناسیونال» نیز مشهور ترین نشریه فرانسوی در زمینه ی جمع آوری و ترجمه ی اطلاعات مربوط به مسائل بین المللی از رسانه های کشور های مختلف جهان است. ۲۲ مرداد ۱۳۸۷ اوّل اوت ۲۰۰۸ اهود اولمرت که به خاطر دزدی و فساد مالی، تحت تعقیب دادگستری اسراییل قرار دارد اعلام کرده است که به زودی از مقام نخست وزیری کناره گیری خواهد کرد. پی آمد های این امر را روزنامه ی ایتالیایی «لارپوبلیکا» چنین ارزیابی می کند: صرف نظر از آینده ی شخصی اهود اولمرت، در پی این کناره گیری، دو مشکل اساسی می تواند به وجود آید: مشکل اول: توقف گفتگو میان اسراییل و فلسطینی ها. و مشکل دوّم: بیشتر شدن احتمال حمله ی اسراییل به ایران. لارپوبلیکا تأکید می کند که این، تصادفی نیست که می بینیم که جانشین احتمالی اولمرت، یعنی شائول موفاز که یکی از جنگ طلبان حزب حاکم «کادیما» در اسراییل است (۴) در پی اعلام تصمیم اهود اولمرت به کناره گیری ـ فوراً و بی درنگ ـ اعلام کرد که هر نوع احتمال و فرضیه ی تفاهم با فلسطینی ها را مردود می شمارد. موفاز، همچنین، مخالف آتش بس با حماس است [آتش بس بسیار شکننده یی که اولمرت در عین ادامه ی محاصره ی تمام و کمال غزه، و قتل عام تدریجی هر روزه ی مردم آن، به خصوص کودکان و سالمندانی که توان مقابله با بی دارویی و بی غذایی را ندارند، فعلاً مجبور شده است که به آن تن بدهد ـ م]. (۵) اما اگر وزیر خارجه ی فعلی اسراییل، «لیونی»، بتواند به جای شائول موفاز، جانشین اولمرت شود، صورت مسئله، متفاوت خواهد بود: هر زمان که ثبات داخلی در اسراییل به خطر می افتد، تشکیل یک دولت ائتلافی با شرکت لیکود و حزب کارگر، به عنوان یک راه حل، پیشنهاد می شود. و احتمال می رود که «لیونی» دولتی از این دست تشکیل دهد. امّا موضع لیکود، و حزب اسراییلیان روسی تبار، نیز موضعی سخت و آشتی ناپذیر در برابر رام الله [مقر دولت محمود عباس ـ م ] و غزه [مقر دولت حماس ـ م ] و تهران است. (۶) به هر حال، همه چیز بستگی به انتخابات درونی کادیما و همچنین تصمیم حزب کارگر اسراییل دارد... - - - - - - - - - - - - - - - - - - ۱ ـ تقریباً در اولین روز های انتصاب احمدی نژاد به سمت «رییس جمهوری»، مطلبی در تشریح این بُعد مشخص قضیه نوشته ام با عنوان «می خواهند بحران حقوق بشر در ایران را با بحران اتمی جایگزین کنند» http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar۱۵/mikhahand.html ۲ ـ بنا به گزارش رادیو رسمی اسراییل، گفتگوهای اهود باراک بر دو محور زیر متمرکز خواهد بود: ـ برنامه ی اتمی ایران. ـ راه ها ی حفظ «برتری کیفی و تعیین کنده ی ارتش اسراییل» در منطقه ی خاور میانه. از گزارش لوموند در ارتباط با سفر های متراکم و پیاپی یکی دو هفته ی اخیر بالاترین مقامات سیاسی و نظامی اسراییل (اولمرت، باراک، موفاز، ژنرال اشکنازی رییس ستاد مشترک ارتش اسراییل، و ...) به آمریکا و دیدار های ویژه شان با بوش، دیک چینی، مقامات پنتاگون، و رییس ستاد مشترک ارتش آمریکا که مخالف حمله ی نظامی به ایران است: بالاخره اسراییل ۱۶ تا ۲۸ میلیون نفرمان را خواهد کشت http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar۰٨/monde-barak-۰۷۰٨.html ۳ ـ راقم این سطور، خود، بارها در طی پنج سال اخیر، نوشته ها و ترجمه هایی منتشر کرده است که در آن ها احتمال وقوع جنگ، کمتر از آنچه به نظر می آید دانسته شده است. یعنی نوشتن و ترجمه در باره ی خطر جنگ، الزاماً به معنای قطعی دانستن وقوع آن نیست. بلکه مصداق آن کلام پر ارج است که «آن که تو را از خطری برحذر می دارد، همانند کسی است که تو را به ایمنی یی بشارت می دهد». تعداد مطالبی که به آن اشاره شد زیاد است و علاقمندان می توانند به آن مطالب در صفحات مختلف «خبر و نظر» سایت ققنوس مراجعه کنند. از جمله به عنوان مثال به مطالب زیر: ـ رییس ستاد مشترک ارتش آمریکا، بوش و اولمرت را از عواقب حمله به ایران برحذر می دارد. ـ از مذاکره در سایه تا طرح تأسیس کنسرسیوم غنی سازی اورانیوم در ایران. ـ رییس دفتر کالین پاول: آمریکا در صورت حمله به ایران، باید آماده ی ده سال اشغال ایران باشد. ـ پرفسور میشل شاسوداوسکی: ارتش آمریکا، در جنگ با ایران دچار تردید شده است. ۴ ـ موفاز در آغاز ماه ژوئن امسال اعلام داشت که اگرایران به برنامه ی تولید سلاح اتمی ادامه دهد ما به ایران حمله خواهیم کرد. موفاز این سخنان را در شرایطی به زبان آورده است که به دلیل فاش شدن دزدی ها و فساد مالی اولمرت، نخست وزیر کنونی اسراییل، خود را برای جایگزینی او آماده می کند. همان لینک شماره ی ۲ ۵ ـ در مورد آمادگی کامل و همیشگی حماس برای گفتگو با اسراییل، و قطع هر نوع عملیاتی علیه این کشور، بدون هیچ پیش شرط عجیب و غریب و غیر عادی یی، می توانید مراجعه کنید از جمله به دو مقاله از جان پیلجر و یوری آونری، به ترجمه ی همین قلم: «دیوار برلن» های جدید را در هم فرو ریزیم! (جان پیلجر) http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar۰۶/pilger-gaza.html صبح به خیر، حماس! (یوری آونری) http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar۰۶/avnery-morning.html ۶ ـ میشل وارشاوسکی، متفکّر و نویسنده ی برجسته و آزاده ی اسراییلی: مسأله ی غزّه، اصلاً مسأله ی جنگ داخلی نیست. مسأله، مسأله ی یک توطئه ی کورتاژ شده ی کودتاست. کودتایی که ساز های ارکستر آن در واشنگتن و تل آویو کوک شده بود... در مقابله با توطئه ی بی ثبات سازی یی که آمریکا و اسراییل آن را طرح ریزی کرده بودند، حماس ناچار شد که غزّه را در یک درگیری با الفتح در کنترل بگیرد و توطئه را درهم بشکند. امّا غربی ها بر آتش تفرقه افکنی و ایجاد دودستگی می دمند؛ و از محمود عبّاس حمایت می کنند... حماس، بیشتر از ۲۴ ساعت لازم نداشت تا اوباشی را که نیروی اصلی میلیشیای محمّد دحلان را تشکیل می دهند تار و مار کند؛ و اینچنین، بر توطئه ی کودتایی نقطه ی پایان نهد که سازمان امنیت اسراییل و وزارت امور خارجه، پشتیبان آن بودند... از مقاله ی «در فلسطین چه کسی علیه چه کسی کودتا کرد؟» بازتکثیر شده توسط «لیگ کمونیست انقلابی فرانسه» به ترجمه ی همین قلم: http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar۰٣/warschawski-l.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر