چند روزی بیشتر به اول مه روز جهانی کارگر باقی نمانده است . به نظر می رسد مراسم روز جهانی کارگر امسال ، قدری متفاوت از سالهای گذشته برگزار شود . شرایط کنونی کارگران در ایران و وضعیت نامناسب آنان به لحاظ پرداخت ها و امنیت شغلی ، بر اهمیت نمادین این روز افزوده است .
بازخوانی تاریخی امروز را به تحولات روز جهانی کارگر در 11 اردیبهشت 1358 اختصاص داده ایم . کارگران که از تاثیرگذارترین گروههای اجتماعی در روند پیروزی انقلاب بودند ، در روزهای پس از پیروزی انقلاب نیز ، بخاطر وزن اجتماعی شان ، مورد توجه گروه های مختلف سیاسی قرار گرفته بودند . با این حال جریان های چپ و طیف های مذهبی ، بیشترین نفوذ را بر جریانات کارگری داشتند . برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در سال 58 شاید از این نظر قابل توجه باشد که همه ی شخصیت های مذهبی و انقلابی ، برگزاری این مراسم را گرامی داشته و برخی نیز خود در این مراسم شرکت کرده بودند . بهشتی در میتینگ بزرگ کارگران در میدان امام حسین تهران سخنرانی کرد ، و هاشمی رفسنجانی در اجتماع کارگران آبادانی ، از استثمار کارگران در رژیم پهلوی سخن گفت . آیت الله خمینی نیز به مناسبت این روز پیامی فرستاد ، آنگونه که آیت الله شریعتمداری و منتظری نیز چنین کردند .
گروه های چپ همچون سازمان چریک های فدایی خلق نیز مراسم های متعددی به مناسب روز جهانی کارگر برگزار کردند که شاید مهمترین شان ، راهپیمایی بزرگ کارگران از مقابل خانه ی کارگر بطرف میدان سپه بود . نکته ی مهم این اجتماع ، تلاش برخی گروه های اسلامی در برهم زدن راهپیمایی بود ، به نوشته ی روزنامه ی کیهان « در مسیر راهپیمایی عده ای با دادن شعارهای مذهبی به آنان نزدیک شدند و چندبار درگیری های مختصری روی داد که سپس به آرامش منجر شد . » در بخش دیگری از گزارش روزنامه ی کیهان آمده است : « آنها با نظم حرکت می کردند و بیشتر شعارهایشان پیرامون اتحاد و همبستگی کارگران بود . کسانی که در حاشیه ی خیابان جمهوری حرکت می کردند ، با صدای بلند صلوات می فرستادند . در نزدیکی چهار راه استانبول ، گروهی چند پلاکارد هم بالا بردند و با شعار « مرگ بر کمونیست » راه آنان را سد کردند و روی زمین نشستند . راهپیمایان نیز به اجبار روی زمین نشستند . سرانجام چند پاسدار مسلح وساطت کردند و گروه معترض را از راهپیمایان دور کردند . ولی هنگامی که راه پیمایان خانه ی کارگر وارد خیابان فردوسی شدند و به طرف میدان سپه حرکت کردند ، این گروه دوباره خود را به ابتدای صف رساندند و در نتیجه بی نظمی هایی در صفوف پیدا شد » خبرنگار دیگر
کیهان نیز مشاهدات خود از این وقایع را چنین ثبت کرده است : « در خیابان بهارستان ، سه راه ژاله ، یک گروه صد نفری در حالیکه شعارهایی علیه کمونیست می دادند ، مانع راهپیمایی کارگران شدند . بعد از دقایقی چند که صف طویل کارگران از راهپیمایی بازماند ، گروهی از این عده تصمیم گرفتند از سمت راست کارگران میانبر بزنند و پشت سر کارگران شعار بدهند . این ها در حالیکه شعار « الله اکبر » می دادند ، جلوی کلانتری 9 نیز توفق کردند و عده ای از آنها روی زمین نشستند و مانع راهپیمایی کارگران شدند . در حالیکه شعار « حزب فقط حزب الله … » میدادند ، سعی کردند وارد صفوف کارگران شوند . اما کارگران در حالیکه دست هایشان را زنجیر کرده بودند ، مانع از ورود این عده به صفوف خود شدند »
******************************************************************************
در حالیکه افرادی وابسته به گروههای تندروی مذهبی قصد داشتند مراسم جریانهای چپ را برهم زنند ، به دعوت حزب نوظهور جمهوری اسلامی ، مراسم بزرگی در میدان امام حسین برگزار شد . صدها هزار نفر زن و مرد از 5 مسیر اعلام شده ، به تدریج در میدان امام حسین و خیابانهای اطراف اجتماع کردند . بخشی از خبر را از روزنامه ی کیهان بازمی خوانیم :
« راهپیمایان در گروه های مجزای چند هزار نفری حرکت خود را آغاز کردند . در میدان انقلاب ( 24 اسفند سابق ) ، هشت هزار کارگر کارخانه های قرقره ی زیبا ، بنز خاور ، سازمان گوشت ، پارس متال ، گروه صنعتی ملی ، پریتون واخن ، ارج و کارخانه های دیگر ، اولین گروهی بودند که به سمت میدان امام حسین به راه افتادند . در پی این گروه صف راهپیمایان بیش از سه کیلومتر امتداد داشت و در پیشاپیش ، اعضای حزب جمهوری اسلامی ایران و روحانیون در حرکت بودند . در این راهپیمایی عکس هایی از امام خمینی ، آیت الله طالقانی و مهندس مهدی بازرگان نخست وزیر ایران و شهدای انقلاب دیده می شد و صدها پلاکارد و شعار پارچه ای در حمایت از حقوق کارگران در اهتزاز بود »
در ساعت 9:15 دقیقه ی صبح 11 اردی بهشت 1358 ، صدها هزار نفر در میدان امام حسین گرد هم آمدند . ابتدا نمایندگانی از سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ، پاسداران انقلاب اسلامی ، انجمن اسلامی مهندسین ، کارگران صدا و سیما و کفش ملی ، انجمن اسلامی معلمان و جمعی از شوراهای اسلامی کارگران کارخانجات ، پیامهایی قرائت کردند و سپس ابوالحسن بنی صدر ، سید محمد بهشتی و هانی الحسن ( نماینده ی سازمان آزادی بخش فلسطین در ایران ) به سخنرانی پرداختند . هانی الحسن که گویا آن روزها با دیدن شور انقلابی ایرانیان اختیار از کف داده و جملات باربط و بی ربط را در پس هم ردیف می کرد ، در بخشی از سخنرانی اش می گوید : « ما می باید پیرو امام خمینی باشیم . آنچه امام می گوید اسلام است و آنچه امام قبول می کند ، قبول کنیم و آنچه امام رد می کند رد کنیم » هانی الحسن افزود : « شما کارگران مردم ایران را با ما کردید و مصر موقتا از ما جدا شد . اما مصر بزودی زود انشا الله جزو ما خواهد بود . امام دیروز هدیه ای بزرگ به ما و کلیه ی کارگران جهان تقدیم کرد و آن قطع روابط ایران و مصر بود و این بزرگترین هدیه ای بود که بما داده شد و ما به این دلیل بسیار سپاسگزاریم .» هانی الحسن در انتهای سخنان عجیب اش افزود : « برادران کارگر مسلمان ، آزاد ساختن کارگران یعنی آزاد ساختن بیت المقدس و کسی که برای آزاد ساختن بیت المقدس کاری نکند ، نمی تواند کارگری را آزاد کند ! »
بهشتی نیز در سخنرانی خود ، تلویحا به تاثیر گروههای غیراسلامی چپ بر کارگران اشاره کرد و گفت : « ای کارگر مسلمان ! آگاه باش هیچ شعاری ، هیچ وسوسه ای ، تو را از انتخاب راه راست و صراط مستقیم اسلام بسوی جامعه ی پرسعادت و جامعه ی بدون تبعیض توحیدی ، ذره ای منحرف نکند . انقلابی انقلاب است که بر متن جامعه تکیه داشته باشد . و تجربه ی تاریخی این چند ده سال به همه ی کاوشگران نشان داد که تنها ، انقلابی در ایران مردمی ، خلقی ، توده ای ، عمومی و همگانی است که آرمانش تنها و تنها از اسلام باشد »
*****************************************************************************
در خبرها آمده است که امسال به درخواست خانه ی کارگر مبنی بر برگزاری راهپیمایی کارگران در مراسم روز اول مه ، پاسخ منفی داده شده است . این پاسخ مقامات حکومتی در حالی است که آیت الله خمینی در پیام خود به مناسبت روز جهانی کارگر در سال 1358 ، بر برگزاری این مراسم تاکید کرده است : « اختصاص یک روز به کارگران شاید ، به لحاظ تشریفات و تعظیم باشد . والا هر روز ، روز کارگری و کارگران است ، بلکه عالم از کار و کارگر تشکیل شده است . اینکه ما یک روز را اختصاص بدهیم به کارگر ، مثل این است که یک روز را اختصاص بدهیم به نور ، یک روز را اختصاص بدهیم به خورشید . هر روز نور هست و روز نور هست ، هر روز روز خورشید است . لکن شاید این برای یک تشریفات و تعظیمی باشد . از این جهت مضایقه نیست » آیت الله خمینی در بخش دیگری از پیام خود می افزاید : « دیگر اختناق ها نیست ، دیگر فشارها نیست ، دیگر چپاولی نیست . امروز کشور مال شماست و شما مسئولیت آن را مستقیم دارید . اگر چنانچه در این مسئولیت کوشش نکنید ، اگر چنانچه در این امری که بر عهده ی شماست کوشش نکنید و آن دینی که در کشور خودتان و اسلام دارید ادا نکنید ، شما مسئول هستید … اسلام عزیز است که برای شما ارج قائل است و برای شما حق قائل است و حقوق شما را به شما رد خواهد کرد . بگذارید اسلام تحقق پیدا کند .. »
این فراز پایانی پیام آیت الله خمینی ، سی و یک سال بعد ، در آستانه ی روز جهانی کارگر ، صورتی تراژیک به خود می گیرد !
ارسال شده در بازخوانی تاریخی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر