یک- متن سخنرانی:
"...اساس اش عشق است، محبت است. همین عشق و محبت است که بدون اختیار انسان ها به سینه می زنند. همین عشق و محبت است که انسان ها بدون اختیار قمه می زنند. همین عشق و محبت است که انسان ها بدون اختیار زنجیر می زنند به بدنشون، البته این نکته فراموش نشه، اضافه نشه بر سنت های قبلی! سنت های قبلی سنت های حساب شده ای است. قمه زدن برای آنهائی که قمه می زنند سنت حساب شده ای است. یعنی این عشقه نمی شه جلوشو گرفت جلو گیری اشتباهه عشق و علاقه است، بدون اختیار قمه می زنه به خودش، بعد هم خوب می شه.
حتی این قمه زن ها سابقه هم نداشته حتی یکیشون ضرری دیده باشه، اینکه بعضی از آقایان خیال کردن این ضرر داره ایناشتباه فکر کردن. نه خیر اینجوری نیست نه تنها ضرر نداره بلکه نفع هم داره برای آنها، هم نفع روحی دارد عقده اش گشوده می شود علاقه اش رو اظهار کرده و هم نفع بدنی دارد،مرسوم است معموله می گن این قمه زن ها اگه یک سال نزنند گرفتار سردرد می شوند. بی اختیار می زنه، این نمی شه گفت خلاف شرعه، نمی شه گفت حرامه.
و لذا امام امت بزرگترین فقیه عصر نفرمود که این حرامه، فرمود حالا اگر در یک شرایطی اگر نزنید بهتره است، در یک شرایط خاصی.
ولی بنده نظرم اینه نخیر این اصلا بدون اختیاره و باید این سنت ها بماند. مثلا در همین قمه زدن این تاریخ داره، این که نمی شه ما به آنها بگیم قمه نزنید! قمه زدن یک تاریخ داره، منتها باید جلوگیری کرد خدای نخواسته مفسده ای به وجود نیاد که قائدتا هم نمی یاد.
در حادثه کربلا وقتی حضرت زینب علیها سلام الله می رسه توی بازار کوفه و سر بریده را می بیند "عندما نطحت راسها به مقدم المحمل "سرش را به چوبه محمل زد خون جاری شد، این سرشو به چوبه محمل زد نه یعنی با توجه سرشو به چوبه محمل زد. نمی شه که آدم با توجه سرشو بزنه به چوبه محمل، اینکه درست نیست. یعنی عشق و علاقه به برادری و به امام معصوم مثل ابی عبد الله اختیار را از دستش گرفت و سرش را بزند به سرش به چوبه محمل خورد و خون جاری شد. عین کاری که قمه زن ها می کنند، نه اینکه قمه زن فکری می کنه و قمه میزند. قمه زن بدون فکر این کار را می کند، یعنی اختیار از دستش میره"
فایل صوتی و تصویری:
دو- متن استفتاء:
با سلام محضر عالم بزرگوار
با توجه به نزدیکی ایام محرم و نفوذ برخی عقاید روشنفکری به فضای عزاداری امام حسین (ع) بر آن شدم تا نظر جنابعالی را پیرامون برهنه سینه زدن و قمه زنی را جویا شویم.
پاسخ آیت الله یوسف صانعی
"باعرض سلام؛
ج1- جايز است، و جهتي براي عدم جواز در مفروض سؤال نيست.
ج2- هر نحو عزاداري سيدالشهدا حضرت اباعبدالله كه افراط و هتك مقام شهادت و امامت در آن نباشد، و در مسير پيدايش راه پيروي از آن وجود مقدس باشد، جايز است; و حسب فرموده امام امت(قدس سره) عزاداري سنّتي، مانعي ندارد و نبايد راه هاي جديدي كه منشأ حرف و حديث است، انتخاب نمود كما اينكه اگر اعمال ذكر شده، به خاطر تحت تأثير موعظه و ذكر مصيبت باشد، نه از اول امر، قطعاً مانعي ندارد."
منبع: پایگاه خبری تحلیلی پارسینه، كدخبر: ۱۴۵۴۰، تاريخ انتشار: ۰۶ دي ۱۳۸۸ -
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر