گاهنامۀ هنر و مبارزه
4 نوامبر 2011
ناتو در نقش کشتارگرجمعی(بخش دوم)
نوشته های «کومپانی رو» فیدل
فیدل کاسترو
Mondialisation.ca, Le 26 octobre 2011
کمی بیش از هشت ماه پیش، 21 فوریۀ گذشته، گفته بودم و قویا باور داشتم که : « ناتو طرح اشغال لیبی را در سر می پروراند.». با چنین عنوانی بود که من برای نخستین بار مطالبی را مطرح کردم که محتوای آن تا حدودی تخیلی به نظر می رسید.
در این جا، عواملی را که مرا به چنین نتایجی رسانده بود دوباره مرور می کنم :
نفت در دست فرامیلتی های یانکی به ثروت اصلی تبدیل شده است : این منبع ثروت به آنها اجازه داد که ابزاری بسازند که قدرت سیاسی آنها را به شکل فزاینده ای افزایش دهد. [...]
گسترش تمدن امروزی نیز با به کار بستن همین منبع انرژی بود که امکان پذیر گشت. روی قارۀ ما، ونزوئلا گران ترین قیمت را برای آن پرداخت به این علت که ایالات متحده منابع نفتی عظیمی را که به شکل طبیعی در این کشور برادر ذخیره شده بود، به تصرف خود درآورد.
در پایان جنگ دوم جهانی، مقادیر بسیار زیادی نفت از منابع ایران استخراج شد، و به همین ترتیب از منابع عربستان سعودی، عراق و کشورهای عربی پیرامون که به مهمترین تولید کنندگان نفت تبدیل شدند. مصرف جهانی دائما در حال افزایش بوده و تقریبا به هشتاد میلیون بشکه نفت در روز رسیده است، به علاوۀ آن چه که در ایالات متحده استخراج می شود، و به تمام اینها باید گاز، انرژی هیدرولیک و انرژی هسته ای را نیز اضافه کنیم. [...]
مصرف بی رویۀ نفت و گاز موجب به وجود آوردن بزرگترین تراژدی برای عالم بشریت شد که تا کنون هیچ چاره ای برای آن نیاندیشیده اند : یعنی تغییر و تحولات جوی.
[...] لیبی در دسامبر 1951 نخستین کشور آفریقایی بود که پس از جنگ دوم جهانی به استقلال رسید، با یادآوری این نکته که طی جنگ دوم جهانی لیبی مکان رویارویی های نظامی بسیار مهم بین ارتش آلمان و ارتش انگلستان بود...
سرزمین لیبی تا حد 95 درصد صحرایی است. با تکنولوژی مدرن و کشف منابع نفتی سبک به این کشور اجازه داد که تا یک میلیون و هشتصد بشکه نفت در روز استخراج کند و به همین ترتیب از منابع گاز طبیعی بهره مند گردد [...] صحرای لیبی اگر چه بی آب و علف است ولی روی دریایی از آب فسیلی واقع شده، سطحی معادل سه برابر مساحت کوبا، به همین علت به آنها اجازه داد که شبکۀ آب آشامیدنی گسترده ای را در کشورشان ایجاد کنند.
[...] انقلاب لیبی در سپتامبر 1969 به وقوع پیوست. رهبران اصلی انقلاب لیبی معمر قذافی بود. معمر قذافی یک نظامی و به خاندانی صحرا نشین تعلق داشت که از اوان جوانی شیفتۀ نظریات جمال عبدالناصر رهبر مصر بود. بسیاری از تصمیم های او نیز متأثر از دگرگونی های مصر بود، و حتی سرنگونی رژیم مفلوک و فاسد سلطنتی.
[...] می توانیم با معمر قذافی موافق یا مخالف باشیم. در حال حاضر تمام جهان با انواع و اقسام اطلاعات بمباران می شود، به ویژه توسط رسانه ها. باید منتظر وقت مناسبی باشیم تا بتوانیم واقعا دربارۀ حوادث لیبی قضاوت کنیم و ببینیم که اطلاعاتی که امروز در مورد هرج و مرج لیبی به دست ما رسیده است تا چه اندازه واقعیت داشته و تا چه اندازه دروغ بوده است. از دیدگاه من کاملا روشن است که ایالات متحده هیچ نگرانی خاصی برای صلح در لیبی ندارد و در صادر کردن دستور به ناتو هیچ تردیدی نخواهد کرد که این کشور ثروتمند را در چند ساعت و یا چند روز به اشغال خود درآورد.
آنهایی که با طرحی مزورانه در بعد از ظهر 20 فوریه دروغ پراکنی کردند، که معمر قذافی به ونزوئلا می رود، امروز پاسخ شایستۀ خودشان را از وزیر امور خارجۀ ونزوئلا، نیکلا مادورو دریافت کردند...
تصور نمی کنم که رهبر لیبی از وظایفش شانه خالی کرده و از کشورش گریخته باشد. هر فرد نیک پنداری همیشه از اعمال بی عدالتی به هر ملتی در جهان به خشم می آید و علیه آن مبارزه می کند.
مصیبت اصلی این است که روی جنایتی که ناتو می خواهد علیه مردم لیبی مرتکب شود، سکوت کنیم.
در مورد رهبران این سازمان جنگ طلب، فوریتی وجود دارد. باید آن را افشا کنیم! از این تاریخ بود که من به منشأ این جریان پی بردم.
فردا، سه شنبه 25 اکتبر، وزیر امور خارجی ما، برونو رودریگز در مقر سازمان ملل متحد در مورد محاصرۀ جنایتکارانۀ کوبا توسط ایالات متحده سخنرانی خواهد داشت. ما این مبارزه را از نزدیک پی گیری خواهیم کرد که یک بار دیگر نشان می دهد که نه تنها باید به چنین محاصره ای پایان بخشید، بلکه به همچنین باید به نظامی پایان بخشید که منابع جهان را به تاراج می برد و تداوم نوع بشر را به خطر می اندازد. ما توجه خاصی به دفاعیۀ کوبا خواهیم داشت.
من این بحث را روز چهارشنبه 26 اکتبر ادامه خواهم داد. 
Fidel Castro Ruz
Le 24 octobre 2011
17 h 19
Fidel Castro RuzLe 24 octobre 2011
17 h 19
منبع :
ترجمه از فرانسه به فارسی توسط حمید محوی
نشر گاهنامۀ هنر و مبارزه
گاهنامۀ هنر و مبارزه
4 نوامبر 2011
ناتو در نقش کشتارگرجمعی (بخش یکم)
نوشته های «کومپانی رو» فیدل
فیدل کاسترو
Mondialisation.ca, Le 25 octobre 2011
این اتحادیۀ نظامی خشونت بار به ریاکارترین ابزار سرکوبی تبدیل شده است که تا کنون تاریخ بشریت هرگز نشناخته بود.
ناتو را به بهانۀ مقابله با اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی به وجود آورده بودند که در مقابله با آن نقش سرکوبگرش را ایفاکند، ولی آن بهانه دیگر از بین رفته است.
اهداف جنایتکارانۀ ناتو در صربی مانند روز روشن آشکار شد، یعنی در کشوری اسلاو که مردم آن در دوران جنگ جهانی دوّم قهرمانانه مقابل یگان های ارتش نازی مبارزه کرده بودند.
وقتی در مارس 1999، کشورهای عضو این سازمان شوم که تجزیۀ یوگوسلاوی را در برنامۀ خود تهیه دیده بود، پس از مرگ یوسیپ بروز تیتو، یگان هایش را برای پشتیبانی از جدایی خواهان کوزووو گسیل داشت، و چنین بود که با مقاومت جانانۀ این ملت روبرو شد که یگان های نظامی ماهر و با تجربه اش دست نخورده باقی مانده بود.
دولت یانکی با مشاورت دولت دست راستی اسپانیا، خوزه ماریا ازنار، ساختمان تلویزیون صرب، پل های دانوب و بلگراد، پایتخت یوگوسلاوی را بمباران کرد. در این بمباران، سفارت جمهوری خلق چین نیز ویران شد و چندین کارمند چینی جان باختند، و باید یادآوری کنم که این رویداد به هیچ عنوان، به شکلی که مسئولان نظامی گفته اند، در اثر اشتباه در تعیین هدف نبوده است. بسیاری از وطن دوستان صرب نیز جانشان را از دست دادند. رئیس جمهور اسلوبودان میلوسویچ زیر فشار قدرت تجاوزگران و فروپاشی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، درخواست های ناتو مبنی بر حضور یگان های نظامی در کوزووو با مجوز سازمان ملل متحد را پذیرفت، یعنی راه کاری که به شکست سیاسی او انجامید و سپس به دادگاه لاهه فرستاده شد که این دادگاه نیز به هیچ عنوان بی طرف نبود.
به شکل شگفت آوری میلوسویچ در زندان جان باخت. اگر رهبر صرب چند روز بیشتر زنده می ماند، ناتو دچار بحران بسیار عمیقی می شد که وضعیت بحرانی را به حالت انفجاری می رساند. به این ترتیب امپراتوری زمان بیشتری به دست آورد که حاکمیت خود را بیش از پیش به اعضایی ناتو تحمیل کند.
21 فوریۀ گذشته، در «کوبا-دبات» من 9 مورد را در رابطه با این مسئله منتشر کردم، و نقش ناتو در لیبی را مورد بررسی قراردادم و نشان دادم که از دیدگاه من در لیبی چه خواهد گذشت.
دراین جا مجبورم خلاصه ای از آن چه که پیش از این مطرح کرده بودم و هم چننی به مواردی اشاره کنم که بر اساس پیشبینی هایم روی داده است، به ویژه، به این علت که حالا شخصیت کلیدی این واقعه، یعنی معمر قذافی، پس از زخمی شدنش در بمباران توسط مدرنترین شکاری های ناتو که اتومبیل او را رد یابی کرده بودند، زنده به اسارت نیروهایی در می آید که همین سازمان نظامی آن را مسلح کرده بود، و سپس توسط همین افراد کشته می شود.
جسد او سپس به شکل نامتعارفی مانند نشان پیروزی به نمایش گذاشته شد، یعنی رفتاری که مقدماتی ترین اصول اسلامی و ادیان دیگر را نقض می کند. ولی به ما می گویند که به زودی در لیبی «دولت دموکراتیک و مدافع حقوق بشر» ایجاد خواهد شد.
در نتیجه می بایستی که در این نوشته به چند مورد مهم و معنی داری بپردازم. فردا، دوشنبه این موضوعات را ادامه خواهم داد.
Fidel Castro Ruz
Le 23 octobre 2011
ساعت 18 و 10 دقیقه
Le 23 octobre 2011
ساعت 18 و 10 دقیقه
منبع :
ترجمه از فرانسه به فارسی توسط حمید محوی
نشر گاهنامۀ هنر و مبارزه
عوارض تمایلات نظام سرمایه داری در فرانسه
یک زن بی خانمان در خیابانی
در محلۀ چهاردهم پاریس
نوزادی مرده به دنیا آورد
روز سه شنبه، مادری 38 ساله، بدون خانۀ ثابت، دختری مرده در خیابان به دنیا آورد. با این که «سامو» (سندیکای ملی کمک های بهداشتی فوری) در محل حضور یافته بود، نوزاد از بین رفت. زنی «اس – دی – اف» بدون مسکن ثابت، به هم راهی با شوهرش، روز سه شنبه اول نوامبر 2011 دختری به دنیا آورد. در بعد از ظهر مرگ نوزاد، با وجود حضور ماشین تجهیزات درمان فوری، اعلام گردید.
بر اساس گزارش انجمن مرگ و میرهای خیابانی، این زوج از چندی پیش در یک چادر در محلۀ چهاردهم پاریس زندگی می کردند. بر اساس شواهدی در شهرداری پاریس، مادر 38 ساله و پدر 39 ساله بوده و هر دو متولد فرانسه هستند. هنوز نمی دانیم آیا کودک مرده به دنیا آمده و یا پس از تولد مرده است.
سرویس حفاظت از کودکان، پلیس قضایی مأمور رسیدگی به این مورد شده است. انجمن مرگ و میرهای خیابانی این واقعۀ دردناک خیابانی را از دیدگاه سیاسی معنی دار ارزیابی کرده و آن را نتیجۀ کاهش امکانات برای مقابله با چنین مواردی دانست : «علاوه بر این ما نارضایتی و خشم خود را به دولت اعلام می کنیم.» . این انجمن از آغاز امسال تا کنون 280 مورد مرگ و میر در خیابان را به ثبت رسانده است.
منبع :
http://fr.news.yahoo.com/femme-sdf-accouche-rue-enfant-meurt-064256404.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر