مهستی شاهرخی از آخرین روز های غلامحسین ساعدی می نویسد
** ساعدی در دو سال آخر عمرش بیمار بود. پیر و افسرده شده بود. کبدش درست کار نمیکرد. با وجودی که خودش پزشک بود، از بیمارستان میترسید. در تهران هم، برای معالجه، سنگ مثانه اش، دوستانش او را به زور به بیمارستان برده بودند وگرنه با پای خودش که نمیرفت. این اواخر دیگر میدانست که رفتنی است. گاه میگفت:«من سرطان دارم.»
با انبوه موهای پریشان جو گندمی و سبیل پر پشت و ریش نتراشیده اش بیشتر از سن واقعی اش نشان میداد ولی کافی بود تا کمی از زاد و بوم و تبریزی ها و هم ولایتی ها، آن هم به زبان ترکی و با لهجه آذری برایش بگویند تا خطوط رنج از چهره اش ناپدید شود و چشمانش از پشت عینک ذره بینی بدرخشد.
** در مراسم به خاکسپاری «یولماز گونی» سینماگر ترک، در پرلاشز، در همان گورستانی که امروز خودش در آنجا دفن شده است، حضور داشت.
ــ «مرگ یولماز گونی خیلی مرا اذیت کرد. قرار بود با هم کار بکنیم... یولماز از دست رفت. درست در اوج شکوفایی، با سرطان معده.»
غلامحسین ساعدی و یولماز گونی و ماکسیم رودنسون و محمود درویش جزو هیئت امنای موسسه «مطالعات کردی» در پاریس بودند. میگفت:«راستش را بخواهی از این دنیای مادرقحبه خلاص شد. دست راستش رو سر آدم های احمقی چون من!»
**در سردخانه، زیر نور چراغی کم سو، آرام و بی خیال خوابیده بود. ملافه سفیدی بدنش را تا گردن میپوشاند. موهای خاکستری اش را روی شانه ریخته بودند. صورت سردش را عرق چسبناکی پوشانده بود. لبخندی آرامش بخش به لب داشت و قطره خونی ــ که نشانه آخرین خونریزی بود ــ بر کنج لبش نقش بسته بود. بی هیچ ترس و هراسی، با آرامش کامل، عاری از همه دلهره ها و سراسیمگی هایی که سرشت اش را میساختند، دور از همه صحنه های سیاست و بازی های نمایشی آن بر روی سکویی در سردخانه آرمیده بود. حالا دیگر زندگی با همه واهمه ها و کابوس هایش برای همیشه از او گریخته بود. چهره اش جوان تر مینمود و گویی به چیزی میخندید طوری که یکی از دوستان آذربایجانی اش که برای آخرین دیدار با ساعدی به سردخانه آمده بود، بی اختیار گفته بود:«دارد قصه تنهایی ما را مینویسد و به ریش ما میخندد!»
سه شنبه سیزدهم دی 1390
كودكی غلامحسین ساعدی
غلامحسین ساعدی و احمد شاملو
از چپ به راست: ساعدی،كشاورز،نصیریان، جعفر والی و دیگران
امروز روز تولد غلامحسین ساعدی است
مهستی شاهرخی از آخرین روز های غلامحسین ساعدی می نویسد
غلامحسین ساعدی - ویکیپدیا
یاد و یادبودها: کتابشناسی آثار دکتر غلامحسین ساعدی
غلامحسين ساعدي 76 زمستان قبل به دنيا آمد - ناستین مجابی
نامه منتشر نشده غلامحسین ساعدی به بدری لنكرانی و تیغ سانسور
داستان آدینه (15): «کلاس درس» اثر غلامحسین ساعدی
دانلود کتابهای غلامحسین ساعدی
ویژه نامه ی غلامحسین ساعدی
ماهنامه مهرهرمز ـ شماره 2 ـ ويژه غلامحسین ساعدی
غلامحسین ساعدی و اثری روان محور
در بزرگداشت غلامحسين ساعدی و نادر نادرپور
بزرگداشت غلامحسین ساعدی در دانشگاه تهران
عزاداران بَیَل (غلامحسین ساعدی)
دکتر غلامحسین ساعدی: از پروانهای در تبریز، تا گورستان پرلاشز ...
اصالت ادبی آثار غلامحسین ساعدی
داستان آدینه: «گدا» اثر غلامحسین ساعدی
غلامحسین ساعدی به روایت جواد مجابی
گور و گهواره غلامحسین ساعدی
طاهره، طاهره ی عزیزم: نامه های غلامحسین ساعدی به طاهره کوزه ...
نمایشنامه کوتاه از غلامحسین ساعدی
به بهانه 76 امین سالروز تولد غلامحسین ساعدی - مصطفی شیخ پور
غلامحسین ساعدی و دوستانش به روایت تصویر
غلامحسین ساعدی « باغ در باغ
«سعادت نامه» داستان زيبايي از غلامحسين ساعدي
آخرین بدرود با دکتر ساعدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر