بس اختر تابان...با یاد شما گل به گلستان خوش باد!
صدها بن تاک طرف بستان خوش باد!
با یاد بهار، عطر گلزار شما،
هرسال به یاد می پرستان خوش باد!
درظلمت شب ندایی آمد به خروش .
سهراب سخن سرود با بانگ سروش.
صد گل بشکفت درتمنای بهار.
افسر به ره، فسونگر زهدفروش.
ای بلبلک مست، به گلبن برخوان!
بس بانگ براور تو که نوگشت جهان!
برخیز و بخوان نغمه که خورشید شکفت!
بشتاب و بزن زخمه که سر شد غم جان!
در دل غم صد جان فروزان برجاست.
در لب همه لبخند که شبرو برپاست.
تا رهجوی فردا ست سوی صبح روان،
هرگامِ خدای شب سوی قعرِ فناست.
برما چه گذشت در شب یلدایی؟
ماندیم به راه با دل دریایی.
بس اختر تابان که درخشید به راه،
تا روزبرآید و رسد فردایی
علی رضا جباری ( آذرنگ )
4/12/90 ( 12/2/23 )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر