وبلاگ کارگری : صبح روز جمعه 4/11/92 جمعی از کارگران و فعالین کارگری و اعضای کمیته ی هماهنگی
در دهمین سالگرد کشتار کارگران معدن مس خاتون آباد، مراسمی را در
گرامیداشت یاد این جانباختگان در اطراف شهر سنندج برگزار نمودند.
مراسم با خواندن سرود
انترناسیونال (سرود جهانی طبقه ی کارگر) آغاز شد و با اعلام یک دقیقه سکوت
به یاد تمامی جانباختگان راه آزادی و برابری و خواندن قطعه شعری ادامه
یافت. سپس بیانیهی کمیتهی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری
درخصوص محکومیت کشتار کارگران معدن خاتون آباد توسط یکی از اعضای کمیته
قرائت شد. در اواخر مراسم نیز چند تن از حاضرین مطالبی را درگرامیداشت یاد
این جانباختگان و همچنین درمورد مسألهی «دستمزد» و دیگر مسائل پیش روی
جنبش کارگری ایران و جهان و تأکید بر امر «تشکل یابی واتحاد طبقهی کارگر»
ایراد نمودند. مراسم که تقریبا 1 ساعت به طول انجامید با پذیرایی از حاضرین
پایان یافت.
کمیته هماهنگی برا ی کمک به ایجاد تشکل های کارگری
4 بهمن1392
وبلاگ کارگری : به نوشته سایت کمیته هماهنگی برای کمک به
ایجاد تشکل های کارگری در تاریخ چهارم بهمن سال ۱٣٨۲،آمده است: یادآور روزی
خونین، تلخ و دردناک در تاریخ جنبش کارگری ایران است. در این روز جمع
کثیری از کارگران اخراجی معدن مس خاتونآباد به همراه خانوادههایشان، برای
بازگشت به کار و ایجاد امنیت شغلی، اقدام به اعتراضی گسترده و مسدود نمودن
جادهی «خاتونآباد» به «شهر بابک» نمودند؛ که در مقابل، نیروهای امنیتی و
انتظامی در نهایت شقاوت یکی از بزرگترین فجایع حاکمیت سرمایهداری ایران
را رقم زدند.
پاسداران سرمایه در اقدامی ضدانسانی، کارگران به ستوه آمده از درد و رنجِ نظم سرمایه را در قصاوتی مثال زدنی مورد یورش وحشیانه خود قرار داده، و از زمین و هوا آنان را به رگبار گلوله بسته و به خاک و خون کشیدند.
لازم به ذکر است که فاجعهی کشتار کارگران خاتونآباد زمانی به وقوع پیوست که دولت اصلاحات با شعار دفاع از حقوق تمامی اقشار جامعهی ایران بر مسند قدرت تکیه زده بود؛ و با انجام این کشتار عملاً این واقعیت را بر همگان آشکار نمود که حاکمیت سرمایه در هر رنگ و لعابی، منافعی جدای از منافع سرمایهداران را تأمین و تضمین نخواهد نمود و از هیچ جنایتی در سرکوب کارگران نیز رویگردان نخواهد بود.
با این وجود طبقهی کارگر، در سایهی سیاستهای شوم و نکبت بارِ سرمایهداری ایران با مشقتبارترین شرایط دست به گریبان بوده، و مشکلات و معضلات اهدایی آن هر لحظه قربانگاه تازهتری را برای رنجبران و محرومان به ارمغان آورده است؛ چرا که شرایط موجود امکان وقوع فجایعی همچون خاتونآباد را در سطحی بسیار گستردهتر ممکن خواهد نمود.
امروز در شرایطی یاد کارگران خاتونآباد را گرامی میداریم که طبقهی کارگر ایران وضعیتی به مراتب مشقتبارتر از گذشته را از سر میگذراند. تعمیق فقر و فلاکت روز افزون به بخشی از واقعیتهای زندگی کارگران مبدل گشته است. بیکار سازیهای گسترده، قراردادهای اسارتبار و ضد کارگری و انجماد دستمزدهای زیر خط فقر، هست و نیست آنان را به فنا برده، و مرگ تدریجی را به آنان تحمیل نموده است.
صاحبان سرمایه در متن چنین اوضاعی، جهت دستیابی به انباشت پایان ناپذیر سرمایه و سودهای بیحساب و افسانهای خویش از هیچ ترفندی رویگردان نبوده و با استفاده از همهی توان خود، جهت هر چه مسدودتر نمودن فضاهای باز، به ترویج و گسترش اختناق و سرکوب تحرکات و فعالیتهای حقطلبانه و انسانی فعالین کارگری و کارگران پیشرو دست زده، تا بدینوسیله، در غیاب عناصر آگاه و کارآمد بر سرعت ماشین چپاول خود بیافزاید.
کارگران خاتونآباد با غلطیدن در خون خویش، بخشی از خواستها و مطالبات خود و همطبقهایهایشان را جهت رهایی از منجلاب سرمایه بیان نمودند، که تحقق واقعی آن تنها در سایهی اتحاد و همبستگیِ سراسری طبقهی کارگر و اتکا به نیروی طبقاتی خودِ آنان میسر خواهد بود.
در پایان ضمن گرامیداشت یاد و خاطرهی جانباختگان معدن مس خاتونآباد و تمامی جانباختگان راه آزادی و برابری انسانها، خواستار محاکمهی آمران و عاملان کشتار کارگران خاتونآباد میباشیم. و خواست خود را مبنی بر پایان بخشیدن به هر گونه فضای سرکوب و اختناق و زندان برای کارگران پیشرو و فعالین کارگری اعلام داشته، و خواهان به رسمیت شناخته شدن تمامی حقوق سیاسی و دموکراتیک همچون حق اعتصاب و اعتراض، تجمع و تحصن و ایجاد تشکلهای مستقل برای کارگران میباشیم.
پاسداران سرمایه در اقدامی ضدانسانی، کارگران به ستوه آمده از درد و رنجِ نظم سرمایه را در قصاوتی مثال زدنی مورد یورش وحشیانه خود قرار داده، و از زمین و هوا آنان را به رگبار گلوله بسته و به خاک و خون کشیدند.
لازم به ذکر است که فاجعهی کشتار کارگران خاتونآباد زمانی به وقوع پیوست که دولت اصلاحات با شعار دفاع از حقوق تمامی اقشار جامعهی ایران بر مسند قدرت تکیه زده بود؛ و با انجام این کشتار عملاً این واقعیت را بر همگان آشکار نمود که حاکمیت سرمایه در هر رنگ و لعابی، منافعی جدای از منافع سرمایهداران را تأمین و تضمین نخواهد نمود و از هیچ جنایتی در سرکوب کارگران نیز رویگردان نخواهد بود.
با این وجود طبقهی کارگر، در سایهی سیاستهای شوم و نکبت بارِ سرمایهداری ایران با مشقتبارترین شرایط دست به گریبان بوده، و مشکلات و معضلات اهدایی آن هر لحظه قربانگاه تازهتری را برای رنجبران و محرومان به ارمغان آورده است؛ چرا که شرایط موجود امکان وقوع فجایعی همچون خاتونآباد را در سطحی بسیار گستردهتر ممکن خواهد نمود.
امروز در شرایطی یاد کارگران خاتونآباد را گرامی میداریم که طبقهی کارگر ایران وضعیتی به مراتب مشقتبارتر از گذشته را از سر میگذراند. تعمیق فقر و فلاکت روز افزون به بخشی از واقعیتهای زندگی کارگران مبدل گشته است. بیکار سازیهای گسترده، قراردادهای اسارتبار و ضد کارگری و انجماد دستمزدهای زیر خط فقر، هست و نیست آنان را به فنا برده، و مرگ تدریجی را به آنان تحمیل نموده است.
صاحبان سرمایه در متن چنین اوضاعی، جهت دستیابی به انباشت پایان ناپذیر سرمایه و سودهای بیحساب و افسانهای خویش از هیچ ترفندی رویگردان نبوده و با استفاده از همهی توان خود، جهت هر چه مسدودتر نمودن فضاهای باز، به ترویج و گسترش اختناق و سرکوب تحرکات و فعالیتهای حقطلبانه و انسانی فعالین کارگری و کارگران پیشرو دست زده، تا بدینوسیله، در غیاب عناصر آگاه و کارآمد بر سرعت ماشین چپاول خود بیافزاید.
کارگران خاتونآباد با غلطیدن در خون خویش، بخشی از خواستها و مطالبات خود و همطبقهایهایشان را جهت رهایی از منجلاب سرمایه بیان نمودند، که تحقق واقعی آن تنها در سایهی اتحاد و همبستگیِ سراسری طبقهی کارگر و اتکا به نیروی طبقاتی خودِ آنان میسر خواهد بود.
در پایان ضمن گرامیداشت یاد و خاطرهی جانباختگان معدن مس خاتونآباد و تمامی جانباختگان راه آزادی و برابری انسانها، خواستار محاکمهی آمران و عاملان کشتار کارگران خاتونآباد میباشیم. و خواست خود را مبنی بر پایان بخشیدن به هر گونه فضای سرکوب و اختناق و زندان برای کارگران پیشرو و فعالین کارگری اعلام داشته، و خواهان به رسمیت شناخته شدن تمامی حقوق سیاسی و دموکراتیک همچون حق اعتصاب و اعتراض، تجمع و تحصن و ایجاد تشکلهای مستقل برای کارگران میباشیم.
گرامی باد یاد جانباختگان معدن مس خاتون آباد – گرامی باد یاد جانباختگان راه آزادی و برابری
مستحکم باد همبستگی طبقاتی کارگران
کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
به یاد کارگران مس خاتونآباد کرمان
در روزهای پایانی دی ماه سال ۱۳٨٢، جمعی از کارگران مس
خاتونآباد ، اعتراضهای گستردهای را به دلیل اخراج خود توسط کارفرمایان،
آغاز کردند. اما پس از گذشت یک هفته از شروع اعتراضات ، هیچ پاسخی از طرف
صاحبان سرمایه به آنان داده نشد. بنا بر این در روز چهارم بهمن، با خواست
دفاع از حق کار و امنیت شغلی کارگران و استخدام رسمی و دائم آنان ، به سوی
فرمانداری شهر بابک به راه افتادند. اما مقامهای مسئول به جای پاسخ گویی
به خواست انسانی و مسلم آنان ، فرمان حمله به کارگران را صادر کردند و با
کمک نیروهای انتظامی و امنیتی آنان را از زمین و هوا مورد تهاجم و رگبار
گلوله قرار دادند و به خاک و خون کشیدند . در این تهاجم وحشیانه و ضد
انسانی ، که در آن بیش از ٢٠٠ نفر از کارگران ، به همراه خانوادههایشان
شرکت داشتند، چهار کارگر به نام های ریاحی، جاویدی، مهدوی و مومنی و یک
دانشآموز به نام پورامینی ، جان خود را از دست داده و جمع زیادی نیز زخمی و
بازداشت شدند.
هم اکنون بیش از ده سال از آن واقعۀ دهشتناک و کشتار بیرحمانه می گذرد ، اما مقامهای قضایی ، نه تنها هیچ عکس العملی در این مورد نشان نداده اند ، بلکه عملا پیگیری این قضیه و معرفی مجریان و آمرین این اقدام فجیع و ضد انسانی را به باد فراموشی و نسیان سپرده و به کلی از یاد برده اند . علاوه بر این ، در طول این مدت ، نه تنها از میزان مصائب و مشکلات کارگران و گستردگی اخراج ها و بیکارسازی آنان ، کم نشده ، بلکه به نحو آشکار و چشمگیری بر شدت و حدت آن افزوده شده است.
کارگران معدن مس خاتون آباد کرمان ، امروزه یاد جان باختگان و همکاران دلاور و حق طلب خود را در شرایطی گرامی میدارند که بخشهای وسیعی از طبقۀ کارگر ایران ، همچنان زیر سایهی شوم و نکبت بار انواع فشارها و معضلات ِ اهدایی نظام سرمایه داری ، همچون سطح نازل دستمزدها و تأخیر در پرداخت آن ها برای ماه های متمادی ، رواج قراردادهای موقت و اسارت بار کار در میان بخش های وسیعی از این طبقه و در این رابطه اخراج و بی کارسازی گسترده و بی سابقۀ کارگران و تعطیلی محل ها و مراکز کار و زیست آنان ، سلب آزادی های دموکراتیک و سیاسی کارگران و دیگر اقشار اجتماعی و درهمین رابطه ترویج بگیر و ببند و اختناق و سرکوب تحرکات و فعالیت های حق طلبانه و انسانی آنان و . . . قرار داشته و بیش از پیش نگران حقوق از دست رفته و امنیت شغلی و معیشتی خود و خانواده های شان می باشند.
آری ده سال از سرکوب یکی از خواست های مسلم و برحق کارگران در خاتونآباد کرمان میگذرد، اما کارگران ایران همچنان از حقوق اولیه و برسمیت شناخته شدهای چون حق اعتصاب و حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری محروم هستند و اجازه برگزاری آزادانه مراسم اول ماه مه ، روز جهانی کارگر را ندارند . تعداد زیادی از کارگران ، به همراه نمایندگان خود و فعالان کارگری ، صرفاً به جرم دفاع از حقوق و خواست های مسلم کارگران در زندان بسر میبرند ، و این ها تماماً در شرایطی است که صاحبان سرمایه ، از همۀ جناح ها و باندهای آن با همۀ ظرفیت و امکانات لازم ، برای استثمار هرچه بی رحمانه تر طبقۀ کارگر ، جهت دست یابی به انباشت پایان ناپذیر سرمایه و سود های بی حساب و افسانه ای ، قد برافراشته و همۀ توان و قدرت خود را در این راه به خدمت گرفته است.
ما ضمن گرامیداشت یاد و خاطره این کارگران و این انسانهای شریف و زحمتکش دهمین، سالگرد جان باختن آنان ، اکیداً خواهان پایان دادن به هر گونه سرکوب و اختناق و احضار و تهدید و زندانی کردن کارگران و نمایندگان آن ها و فعالین کارگری ، به بهانههای امنیتی هستیم . اعتراض به شرایط فلاکتباری که صاحبان سرمایه ونظام سرمایهداری برای کارگران رقم زده است، حق مسلم و بدیهی کارگران است. ما همچنین به همراه دیگر کارگران ایران، خواهان افزایش دستمزدهای کارگران و پرداخت حقوقهای معوقۀ آنان ، لغو قراردادهای موقت کار و داشتن حق آزادی اعتصاب و حق ایجاد تشکل مستقل کارگری و برخورداری از سایر حقوق و آزادی های دموکراتیک و سیاسی همچون حق آزادی بیان و اندیشه و نشر و حق تجمع و تحصن و راهپیمایی و . . . و برخورداری از جهانی برابر و به دور از همهی مصائب و معضلات نظام سرمایه داری هستیم و برای آن تلاش و مبارزه می کنیم.
هم اکنون بیش از ده سال از آن واقعۀ دهشتناک و کشتار بیرحمانه می گذرد ، اما مقامهای قضایی ، نه تنها هیچ عکس العملی در این مورد نشان نداده اند ، بلکه عملا پیگیری این قضیه و معرفی مجریان و آمرین این اقدام فجیع و ضد انسانی را به باد فراموشی و نسیان سپرده و به کلی از یاد برده اند . علاوه بر این ، در طول این مدت ، نه تنها از میزان مصائب و مشکلات کارگران و گستردگی اخراج ها و بیکارسازی آنان ، کم نشده ، بلکه به نحو آشکار و چشمگیری بر شدت و حدت آن افزوده شده است.
کارگران معدن مس خاتون آباد کرمان ، امروزه یاد جان باختگان و همکاران دلاور و حق طلب خود را در شرایطی گرامی میدارند که بخشهای وسیعی از طبقۀ کارگر ایران ، همچنان زیر سایهی شوم و نکبت بار انواع فشارها و معضلات ِ اهدایی نظام سرمایه داری ، همچون سطح نازل دستمزدها و تأخیر در پرداخت آن ها برای ماه های متمادی ، رواج قراردادهای موقت و اسارت بار کار در میان بخش های وسیعی از این طبقه و در این رابطه اخراج و بی کارسازی گسترده و بی سابقۀ کارگران و تعطیلی محل ها و مراکز کار و زیست آنان ، سلب آزادی های دموکراتیک و سیاسی کارگران و دیگر اقشار اجتماعی و درهمین رابطه ترویج بگیر و ببند و اختناق و سرکوب تحرکات و فعالیت های حق طلبانه و انسانی آنان و . . . قرار داشته و بیش از پیش نگران حقوق از دست رفته و امنیت شغلی و معیشتی خود و خانواده های شان می باشند.
آری ده سال از سرکوب یکی از خواست های مسلم و برحق کارگران در خاتونآباد کرمان میگذرد، اما کارگران ایران همچنان از حقوق اولیه و برسمیت شناخته شدهای چون حق اعتصاب و حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری محروم هستند و اجازه برگزاری آزادانه مراسم اول ماه مه ، روز جهانی کارگر را ندارند . تعداد زیادی از کارگران ، به همراه نمایندگان خود و فعالان کارگری ، صرفاً به جرم دفاع از حقوق و خواست های مسلم کارگران در زندان بسر میبرند ، و این ها تماماً در شرایطی است که صاحبان سرمایه ، از همۀ جناح ها و باندهای آن با همۀ ظرفیت و امکانات لازم ، برای استثمار هرچه بی رحمانه تر طبقۀ کارگر ، جهت دست یابی به انباشت پایان ناپذیر سرمایه و سود های بی حساب و افسانه ای ، قد برافراشته و همۀ توان و قدرت خود را در این راه به خدمت گرفته است.
ما ضمن گرامیداشت یاد و خاطره این کارگران و این انسانهای شریف و زحمتکش دهمین، سالگرد جان باختن آنان ، اکیداً خواهان پایان دادن به هر گونه سرکوب و اختناق و احضار و تهدید و زندانی کردن کارگران و نمایندگان آن ها و فعالین کارگری ، به بهانههای امنیتی هستیم . اعتراض به شرایط فلاکتباری که صاحبان سرمایه ونظام سرمایهداری برای کارگران رقم زده است، حق مسلم و بدیهی کارگران است. ما همچنین به همراه دیگر کارگران ایران، خواهان افزایش دستمزدهای کارگران و پرداخت حقوقهای معوقۀ آنان ، لغو قراردادهای موقت کار و داشتن حق آزادی اعتصاب و حق ایجاد تشکل مستقل کارگری و برخورداری از سایر حقوق و آزادی های دموکراتیک و سیاسی همچون حق آزادی بیان و اندیشه و نشر و حق تجمع و تحصن و راهپیمایی و . . . و برخورداری از جهانی برابر و به دور از همهی مصائب و معضلات نظام سرمایه داری هستیم و برای آن تلاش و مبارزه می کنیم.
پیش بسوی اتحاد وهمبستگی کارگری
کارگران و فعالین کارگری سنندج
تظاهرات برای گرامیداشت یاد کارگران جان باخته خاتون آباد
در دهمین سالگردجنایت حکومت اسلامی علیه کارگران معدن مس
خاتون آباد و برای دفاع از مطالبات و محکومیت کشتار کارگران توسط حاکمیت
سرمایه داری جمهوری اسلامی، کمیته برگزاری تظاهرات برای گرامی داشت کارگران
خاتون آباد، در محکومیت کشتار کارگران توسط حاکمیت سرمایه داری جمهوری
اسلامی ودفاع از مطالبات کارگران، تظاهرات ایستاده ای در روز شنبه ٢۵
ژانویه در پاریس برگزار می کند. با شرکت خود، ضمن محکومیت کل حاکمیت
جنایتکار جمهوری اسلامی، یاد کارگران جان باخته معدن مس خاتون آباد را
گرامی بداریم.
تاریخ تظاهرات: شنبه ٢۵ ژانویه
محل تظاهرات: میدان باستیل
Place de la Bastilleمحل تظاهرات: میدان باستیل
زمان برگزاری تظاهرات: از ساعت ١٦ تا ١٨
متروهای شماره: ١ ، ۵ ، ٨
سرنگون باد نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته برگزاری تظاهرات گرامیداشت یاد کارگران جان باخته خاتون آباد در پاریس
comiteparis2013@gmail.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر