بخشی از دیدگاههای محمدباقر مجلسی در مورد یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان را می‌توان به صورت زیر خلاصه کرد:
۱) او مخالف تجارت، داد و ستد و دوستی با یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان بود. او از قول امام صادق نقل می‌کند که:
«سزاوار نیست مؤمن را با کافران اهل ذمه شراکت، یا امانتی به ایشان بدهد که برایش چیزی بخرند یا چیزی به ایشان سپارند یا دوستی با ایشان بکنند.» «۳»
۲) محمدباقر مجلسی اهل ذمه را نجس می‌دانست و از قول امام موسی نقل می‌کند که:
«مسلمان نباید که با گبر در یک کاسه چیزی بخورد و یا با او در یک فرش بنشیند و یا با او مصاحبت کند.»
او از قول امام صادق نقل می‌کند که:
«اگر با ایشان مصافحه کنی [دست دادن] از زیر جامه مصافحه کن و اگر دست به دست او رسد دست را بشوی و اگربااهل ذمه یعنی جهودان یا ترسایان و گبران مصافحه کنی دست را به خاک یا دیوار بمال. دست به خاک یا دیوار مالیدن در صورتی است که دست مسلمان و ایشان هیچیک تر نباشد. «۴»
۳) او معتقد بود که مسلمانان شیعه در مقایسه با افراد سایر ادیان و مذاهب در مقام بالا‌تر انسانی قرار دارند.
«اگر محتاج شوی به طبیب ترسا، باکی نیست که سلام بر او کنی و او را دعا کنی که دعای تو نفعی به او نمی‌رساند.»
«درد اهل ذمه، یوسف شریفی، برگِ ١٠٣-١٠۴»
بن نوشت:
۳- حلیةالمتقین، صفحه ۲۶۷
۴- حلیةالمتقین، صفحه ۲۶۷
۳- حلیةالمتقین، صفحه ۲۶۷
۴- حلیةالمتقین، صفحه ۲۶۷
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر