بدون زنان هیچ جنبش واقعیِ توده ای نمی تواند وجود داشته باشد - لنین
اما هنگامی که زن آگاهی طبقاتی خود را باز می یابد و همراه مردی که آگاهی طبقاتی خود را باز یافته است ، آن چنان آگاهی و شناختی که او را به در هم کوبیدن نظام فاسد طبقاتی وا می دارد ، دیگر او یک "زن" با معیار های ارتجاعی نیست. بلکه "انسانی" است آگاه و به ساختن نظامی می پردازد که در آن "انسان" مقام راستین و شکوه شایسته خود را باز یابد. او با آگاهی از تمام مشکلات ، قدم به راه می نهد و در راه آرمان والای خود از هیچ دشواری هراس ندارد. زن انقلابی و مرد انقلابی هنگامی که در سنگر مبارزه قرار می گیرند انسان هایی هستند که به رستاخیز خود رسیده اند. آنها برای ایجاد جامعه ای مبارزه می کنند که در آن این مسئله که به زن چقدر باید آزادی داد – آزادی زن خوب است یا نه – اصولا مطرح نیست. بلکه همه انسان ها ، زن و مرد یکسان از مزایای زندگی استفاده می کنند و برای پیشبرد آن در کنار هم تلاش و کار میکنند
ازکتاب حماسه مقاومت صفحه 85
نگارش : رفیق اشرف دهقانی
http://www.siahkal.com/zanan.h
ازکتاب حماسه مقاومت صفحه 85
نگارش : رفیق اشرف دهقانی
http://www.siahkal.com/zanan.h
جدا از این که سیر درگیری های جاری در کوبانی چه سمتی بگیرد و مقاومت مردمی - که زنان در آن نقشی بزرگ دارند - به چه شکلی ادامه یابد واقعیت این است که مقاومت مردم کوبانی در مقابل یورش تروریست های داعش که تنها وسیله ای هستند در دست امپریالیسم آمریکا جهت گسترش سلطه جابرانه خود، نمونه روشنی است از مقاوتی که تمام مردم منطقه باید در مقابل تجاوز امپریالیسم در پیش گیرند. خلق های منطقه باید از مقاومت مردم کوبانی درس گرفته و با علم بر این امر که بدون تشکل و بدون مقاومت مسلحانه و بدون یک رهبری انقلابی امکان غلبه بر توطئه ها و یورش های تجاوزگران در هر لباسی که باشند وجود ندارد ، هر چه سریع تر در این راستا گام بردارند
در دفاع ازمقاومت مردمی در"کوبانی"!
نگارش:چریکهای فدایی خلق ایران
متن کامل را به زبان فارسی و کُردی در دو لینک ذیل جستجو کنید
-----------------------------
مصاحبه با دوریش چیمان، رئیس مرکز ارتباط همگانی کردی که به منظور آشنایی بیشتر با شرایط منطقه انجام شده است، در عین حال گام کوچکی در همبستگی با مقاومت دلیرانه مردم کوبانی نیز هست (که شاید بهتر باشد آنرا کوبانیگراد نامید)
بهرام قدیمی - فرانکفورت
سؤال: در کردستان هرگز یک رابطه عادلانه بین و زن و مرد حکم نکرده است، همان طور که در کل منطقه. چه عواملی باعث می شود در چنین جامعه ای زنان مسلح شوند و صفوف مسلح خودشان را سازمان دهی کنند و بازو به بازوی مردان به مبارزه بپردازند؟ مسلح شدن آنان چه تأثیری در جایگاه اجتماعی آنان دارد؟
دوریش چیمان: من در مورد کنفدرالیسم دمکراتیک تأکید کردم که ایده آن از بین تجربیات روشنفکران، شخصیت های انقلابی، و افرادی که در سراسر جهان برای یک اینده عالانه فعالیت کردند، و مبادله افکار کردند آموخته ایم. این دستاورد همه جنبش های انقلابی ست. در چنین پروژه ای فضای زنان مهمترین بخش را تشکیل می دهد. زنان پنجاه درصد جامعه را تشکیل می دهند. بنا بر این باید فضایی وجود داشته باشد که این پنجاه در صد در همه فعالیت ها شرکت داشته باشند
در تمام روند های سیاسی، در تمام تصمیمات سیاسی زنان شرکت دارند. در روژاوا در همه سطوح تصمیم گیری دو نفر مسئولند، یک زن و یک مرد
سؤال: شما نمیتوانید به هیچ زنی سلاح بدهید و بگویید باید حالا مبارزه کند. هیچ زنی تن نخواهد داد
دوریش چیمان: زنان خودشان طی سال ها مبارزه در کردستان این فضا را بوجود آوردند. این حقوق و این فضا به زنان هدیه نشد، بلکه خود آنان برایش مبارزه کردند. این امر آنها را آگاهتر می کند. وقتی زنان در کردستان در پروسه سیاسی شرکت می کنند، مفعول نیستند بلکه خودشان پایه آن تصمیم اند. آنها این فضا را بوجود آوردند، باید به آنان احترام گذاشت و به رسمیت شناخت
سؤال: دوست دارید خودتان چیزی اضافه کنید؟
دوریش چیمان: مردم روژاوا به همبستگی نیاز دارند و همبستگی نمی تواند فقط در حرف بماند بلکه باید در عمل خود را نشان دهد. باید در خود روژاوا در پروسه شرکت داشت و به بنای آن یاری رساند، و تجربه را به کار برد. کسانی که به عقاید روزا لوکزامبورگ باور دارند، کسانی که به مارکس، مورای کوپچین،والرشتاین، آنتونیو نگری و دیگر متفکرینی که در جستجوی ایده آل ها بودند و پیشتازان افکار ما بودند بایدبه روژاوا بروند. اگر کسی به این ایده ها باور دارد، باید از روژاوا حمایت کند و آستین ها را بالا بزند تا جامعه خود را از همه این زنجیرها رها کند. چند فراخوان در این زمینه داده اند که در آن خواستار سفر به منطقه و همکاری با گروه های مختلفی که راه ها ی ارتباطی را می سازند، که مسکن می سازند و… شده اند. باید نوعی «بریگاد بازسازی» تشکیل داد، نه برای نابود کردن، بلکه برای ساختن آن ایده ای که در سراسر خاور میانه (ایران، سوریه، ترکیه، عراق، عربستان سعودی و قطر و…) از پیشرفتش می ترسند. اگر همبستگی واقعی وجود داشته باشد، به گمان من سنگی وجود ندارد که نتوان از پیش پا برداشت
متن کامل این مصاحبه را درلینک ذیل جستجوکنید
از قتل عام مردم كوباني جلو گيري كنيم
تکثیراز جهانگیر محبی
ارسال به: اعضای گروه یاهو،گوگل،شخصیتهای سیاسی-اجتماعی-اقتصادی-فرهنگی
هنری،سازمانها،احزاب،نشریات، رادیوها،تلویزیونها،انجمنهای
زنان-دانشجویان-دانش آموزان-معلمان-روزنامه نگاران
وبلاگ نویسان-نویسندگان،تشکلهای کارگری
و سایت ها در داخل و خارج از کشور
کارگر زندانی آزاد باید گردد
انترناسیونال است؛نجات انسانها
صلح اعترافِ آشکاربه حقیقت است
تلاش برای لغومجازات اعدام،بخشی ازمبارزه طبقاتی است خوشبختی انسان درمبارزه برای آزادی وعدالت اجتماعی استکارگران و زحمتکشان جهان؛آگاه،متحد و مسلح شوید سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی به دست کارگران وزحمتکشان
زنده و پُرتوان باد انقلابِ رهایی بخشِ خلقهای تحت ستم
تلاش برای لغومجازات اعدام،بخشی ازمبارزه طبقاتی است خوشبختی انسان درمبارزه برای آزادی وعدالت اجتماعی استکارگران و زحمتکشان جهان؛آگاه،متحد و مسلح شوید سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی به دست کارگران وزحمتکشان
زنده و پُرتوان باد انقلابِ رهایی بخشِ خلقهای تحت ستم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر