افرادی که اعتیاد آنها را از چارچوب جامعه و خانواده بیرون انداخته و عاقبت کارشان به خیابان‌خوابی کشیده، در حاشیه پیاده‌روهای شوش دراز به دراز افتاده‌اند. آنها کنار المان‌های تهران قدیم که در راستای طرح‌های هویت بخشی ساخته شدند، سر پا ادرار می‌کنند و در گروه‌های چند نفری به دیوار تکیه می‌دهند، خمار و نشئه می‌شوند. آنها بخشی جدایی ناپذیر از هویت، بافت و شکل این منطقه‌اند. به عنوان بخشی از شهر، نمود غیرقابل انکار از بی‌برنامه‌گی و ناکارآمدی در سیستم اداره کشور.
گز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر