فراخوان موضعی گزارشگران
دوستان و یاران عزیز
اول ماه مه بزودی فرا میرسد و همانند گذشته از اقدامی همبسته وعاجل از سوی اپوزیسیون چپ و حساس به منافع کارگران و در دفاع از آنها خبری نیست. سکوت کافیست!
این فراخوان بخشا هشداری است به تمامی سکتاریست ها و فرقه گرایانی که منافع سازمان و حزب و تشکل خود را بر منافع طبقه کارگر و گرسنگان شورشی در داخل کشور ارجح میشمارند و در لاک خود فرورفته اند و از انجام وظایف خود در پشتیبانی ازغلیان مبارزاتی کارگران در داخل کشور سر باز میزنند.
این فراخوان تاکیدی دو چندان بر فرصت های از دست رفته ای است که نه تنها یاری دهنده کارگران و پیشروان آنها در زندانها نبوده ونیست بلکه تشتت مدافعان آنها ابزاری تیز تز در دست حکومتیان برای سرکوب آنان قرار میدهد.
چنانچه با محتوی و چارچوب این متن توافق دارید لطفا اطلاع دهید.
این فراخوان تا دو روز دیگر منتشر خواهد شد.
چنانچه هنوز نکته ای ضروری برای تدقیق متن هست لطفا اطلاع دهید.
باید یکصدا شویم ( برای نیل به اتحاد طبقاتی بکوشیم )
هرچه میگذرد بحرا ن ساختاری نظام وابسته سرمایه داری جمهوری اسلامی عمیق تر شده ،فروماندگی حاکمیت در عمل خود رانشان میدهد و طبقه حاکم در مانده ودیگر توانائی ادامه حاکمیت اش را ندارد و جنازه اش در خیابان ها ست. این وظیفه بر عهده طبقه کارگر و عظیم ترین جنبش توده ای است که برای همیشه این لاشه متعفن را به گورستان تاریخ بسپرد.
در سمت دیگر
طبقه کارگر همراه دیگر گرسنگان به بزرگترین نیروی اجتماعی جامعه ایرا ن تبدیل شده و در اشل سازماندهی متشکل ترین نیرو یی است که قادر است با نظمی انقلابی و براساس برنامه ای سیاسی که در برگیرندهی منافع اکثریت عظیم توده ها باشد ، نظام کنونی را براندازد و نظمی نوین را مستقر نماید.
بیش از صد سال است که پیشتازان این طبقه ،کمونیستها و سوسیالیستها پرچم سرخ اول ماه مه روزهمبستگی جهانی کارگری را بر افراشته اند و هر ساله در شرایط شدید امنیتی در بر گزاری آن پافشاری کرده اند.سالی که گذشت یکی از پر شور ترین سال های مبارزات کارگری بود . مقاومت کارگران هفت تپه ، فولاد اهواز و هپکو اراک بویژه پشتیبانی سراسری دیگر نیرو های کارگری و دمکراتیک از آنها در عمل همبستگی سراسری را موجی دیگر به جلو رانده است.
زنان هفت تپه با شرکت فعال خود و مقاومت سپیده قلیان در برابر تجاوزات ماموران امنیتی بازتابی گسترده در جامعه داشته و عملن امروز مبارزات کارگری به جریان اصلی برای تغییر تبدیل شده است. به این حرکت باید همبستگی معلمان, کارمندان کم درآمد و دیگر نیروهای دمکراتیک را اضافه کرد.اکثریت مردم ایران در جستجوی خلاصی از این وضع فلاکت بار هستند. اکثریت عظیم مردم به فروماندگی ودر ماندگی رژیم حاکم پی برده اند و بدیل های سلطنت و مجاهدین را که آمریکا ،اسرائیل وعربستان حامیان آنها هستند, قبول ندارند.
آمدن به میدان در روز اول ماه مه با وسعتی بس گسترده, همبسته وفشرده و با اعلام بدیلی کارگری که در خدمت عظیم ترین نیروهای توده ایست یعنی نود ونه درصد ی ها شرایط را برای پاسخ به چه باید کرد فراهم می سازد. زمینه ی چنین وظیفه ای چنانچه از هم اکنون به تدارک آن در میزانی وسیع و عمومی بپردازیم می تواند فراهم شود .
شرط پیش روی
باور به طبقه کارگر و توده های عظیم مردم ایران است که تنها نیرویی واقعی اجتماعی اند که می توانند به بحران کنونی خاتمه دهند وراه را برای ایجاد جامعه ای دمکراتیک و برابر ،مستقل از امپریالیستها وارتجاع جهانی باز کنند.
باور به قدرت و اراده راسخ این طبقه ی بزرگ اجتماعی و پیوند آن با وسیعترین نیرو های توده ای تهیدست است .
باور به همبستگی حداکثری و یگانه چپ های انقلابی ،سوسیالیست ها و کمونیستها در داخل و خارج کشور و در حمایت از جنبش کارگری ایران است.
باید اول ماه مه را به پرچمی برای همصدا شدن ، بدور از فرقه گرا یی و خود مرکز بینی تبدیل کرد.
باید همصدا شویم ،باید اول ماه مه را به پرچمی سراسری برای همبستگی و متشکل کردن طبقه کارگر و پشتیبانی از ایجاد تشکل سراسری آنان تبدیل کنیم.
باید اول ماه مه را به پرچمی برای همنوایی توده های میلیونی ،این سازندگان واقعی تاریخ در اتحادی از زنان ومردان ، گروه ها و نهادها, ملیتهای ستمدیده و کلیه اقشار ستم ستیز تبدیل کنیم.
اول ماه مه امسال را به امری آگاهانه ، با شرکت وسیعترین نیروهای توده ای برای ایجاد بدیلی کارگری در مقابل بدیل های امپریالیستی و ارتجاعی تبدیل کنیم.
ما فعالین سیاسی پشتیبان منافع عمومی کارگران و ستمدیدگان کشورمان بر این باوریم که هر گونه بی اعتنائی به ملزومات و ضرورتهای مبارزاتی آنان در این برهه از زمان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر