 |
جنبش آزادیخواهی ایران فضا را برای دفاع توامان از دمکراسی و صلح فراهم کرده است. شان پن، نورمن سالومون و ریس ارلیچ در هتل لاله تهران |
شان پن، راس ميرکريمی و ريس ارليک
20ژوئن 2009
دو تن از ما (شون پن و ريس ارليک) طی سفرمان به ايران در سال 2005 با تعداد زيادی از ايرانيان معمولی مصاحبه کرديم. برخورد مردم با ما به عنوان شهروندان آمريکايی بسيار دوستانه بود ولی از سياست آمريکا عليه کشورشان به شدت بيزار بودند. ما از نمازجمعه که 10000 نفر در آن شعار ,مرگ برآمريکا, سر ميدادند ديدن کرديم. بعضی از آنها بعدا ما را برای ناهار به خانه های شان دعوت می کردند. اين تناقض تا امروز که ايران با برجسته ترين خيزش خود از زمان انقلاب 1979 روبروست، ادامه دارد. ايرانی ها عليه يک سيستم خودکامه برخاسته اند ولی خواهان دخالت آمريکا نيستند.
بسياری از ايرانيان بر اين باورند که آنها با يک کودتا روبرو شده اند که در آن نيروهای امنيتی و اطلاعاتی انتخابات آن ها را ربوده اند. از طريق خريد آراء و دستکاری هنگام شمارش، محمود احمدی نژادچهارسال ديگر پست رياست جمهوری خود را تضمين کرد.
در ماه ژوئن بيش از يک ميليون ايرانی در خيابان های شهرهای بزرگ کشور راه پيمايی کردند. در تظاهرات خود جوش حاميان مرفه نامزدهای اپوزيسيون شرکت داشتند، ولی هم چنين شمار عظيمی از کارگران، کشاورزان، کسبه کوچک و افراد معتقد مذهبی هم در آن ها شرکت داشتند. آنها از نظامی که 30 سال است از اسلام به عنوان ابزاری برای سرکوب اعتصابات کارگري، بی حقی زنان و سرکوب استفاده ميکند به جان آمده اند.
حکومت ايران به اين اعتراضات مسالمت آميز با سبعيت واکنش نشان داد و ده ها نفر از مردم را کشت. برخی از گروه های حقوق بشر شمار[ کشتگان] را بالای 100 نفر ذکر کرده اند. حکومت تاييد می کند که 2500 نفر را در سطح کشور دستگير کرده است و حداقل 500 نفر را همچنان در بازداشت به سر می برند. بيشتر آنها را بدون اتهام گرفته اند يا به سادگی ناپديد شده اند.
در اين حال در واشينگتن برخی از سياستمداران تلاش کردند از بحران برای اهداف خود استفاده کنند. سناتور جان مک کين از پرزيدنت اوباما انتقاد کرد که موضع قاطع تری عليه حکومت ايران نگرفته است. ادعای مک کين و ساير محافظه کاران مبنی بر حمايت از مردم ايران، در حاليکه فقط چند ماه پيش خواهان بمباران اين مردم بودند، مضحک است. اين برای آنها در ميان ايرانيان اعتبار ايجاد نمی کند.
پرزيدنت اوباما در رابطه با ايران در برابر گزينه های دشواری قرار گرفته است. اگر او با صدای رسا عليه احمدی نژاد سخن بگويد متهم ميشود که در امور داخلی ايران مداخله می کند. اگر کم بگوي، آنوقت دست راستی های آمريکا او را متهم می کنند که برخورد نرمی با احمدی نژاد دارد.
در واقعيت امر، آمريکا توان کمی برای تاثيرگذاری بر آنچه که اکنون به يک جنبش عظيم و خودجوش برای تحول تبديل شده است، دارد. و نبايد هم [چنين تلاشی] بکند. سازمان سيا حکومت دموکراتيک دکتر مصدق را در سال 1953 سرنگون کرد و ديکتاتوری شاه را به قدرت بازگرداند. دولت بوش تلاش کرد حکومت ايران را از طريق تامين بودجه و مسلح کردن گروه های اقليت قومی مخالف تهران براندازد.
دولت آمريکا نه از نظر سياسی و نه از نظر اخلاقی نميتواند به ايرانيان بگويد چه بکنند. ايرانيان در حد کمال اين توانايی را دارندکه برای خودشان تصميم بگيرند.
از اين روست که ديپلوماسی شهروندی اهميت زيادی دارد. معترضان ايران از حمايت شهروندان عادی آمريکا استقبال می کنند. جون بائز آهنگ ,ما پيروز خواهيم شد, خود را به زبان فارسی خوانده است که از طريق يوتيوب در جهان پخش شده است.
فعالان ايران بين 22 تا 24 جولای به اعتصاب غذا در برابر سازمان ملل در نيويورک دست ميزنند تا دبيرکل سازمان ملل بان کی مون يک کميسيون ويژه به ايران ارسال دارد. ما از شما ميخواهيم در تظاهرات 25 جولای که در سراسر آمريکا و اروپا برگزار ميشود شرکت کنيد. برای همبستگی با ايرانی ها و عليه دخالت آمريکا در ايران برپا خيزيد.
منبع:
http://www.norcal4iran.org
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر