این برنامۀ نادر و بسیار ارزنده را دانیل مِرمِه اداره می کند.
http://www.radiofrance.
ریچارد فالک Richard Falk، آمریکایی و گزارشگر ویژۀ ملل متحد در سرزمین های فلسطینی:
«این یک فاجعۀ عظیم است، جنایت جنگی ست، جنایت علیه بشریت است. دلایل قطعی وجود دارد که ثابت می کند اسرائیل فرآیند دیپلوماتیک را ناممکن ساخته است. جامعۀ بین المللی مسؤولیت سنگینی بر عهده دارد که بر اسرائیل فشار آورد و آن را وادار کند تا به این عملیات خود پایان دهد. جنایتکاری های اسرائیل انکار کلیۀ راه حل هایی ست که می تواند صلح را برای دو ملت فلسطینی و اسرائیلی به بارآورد.»
میشل ورشوفسکی Michel Warchawski ، روشنفکر اسرائیلی، سخنگوی مرکز اطلاعاتی آلترناتیو:
«آنچه در غزه جریان دارد نه جنگ بلکه قتل عامی ست که سومین نیروی هوایی جهان علیه مردمی غیر نظامی و بی دفاع مرتکب می شود.
(وی در پاسخ به توجیهاتی که اقدام اسرائیل را ناشی از پرتاب خمپاره از سوی حماس به شهرهای اسرائیل می دانند، می گوید) باید توجه داشت که مسأله با پرتاب خمپاره شروع نشده، غزه 42 سال است که تحت اشغال است، اشغالی که غالباً با خشونت شدید همراه بوده و شهدا و قربانیان فراوان در بین اهالی فلسطین برجا گذاشته است. علاوه بر این، از یک سال و نیم پیش، غزه در محاصرۀ اسرائیل قرار دارد (با حمایت ایالات متحده و اروپا)، به طوری که اگر کمک های بین المللی نبود با قحطی و گرسنگی مرگبار همراه می شد. پرتاب موشک اقدامی واکنشی از سوی کسانی ست که ماههاست در محاصره اند.»
شلومو ساندShlomo Sand ، مورخ اسرائیلی و استاد دانشگاه در تل آویو، نویسندۀ کتاب: «ملت یهود، چگونه اختراع شد؟»:
«من بسیار بسیار بیزار و افسرده ام. به نظر من اسرائیل بازهم به جنگ احمقانه ای دست زده که به هیچ رو به سمت نوعی سازش بین ما و فلسطینی ها راه نمی برد. من یک اسرائیلی هستم که در تل آویو زندگی می کنم و زیر بمباران نیستم. من به این نکتۀ مهم واقفم که بسیاری از کسانی که در غزه بمباران می شوند از شهر یافا ـ تل آویو به آنجا رانده شده اند. معنای این حرف این است که من به ملتی تعلق دارم که بچه های آوارگان یافا (که من امروز در آن زندگی می کنم) را بمباران می کند. من نمی توانم فراموش کنم که آنان پناهندگانی هستند که سابقاً بر همین زمینی که من امروز اقامت دارم زندگی می کرده اند. 62 سال پیش آنها اینجا بودند و به آنجا رانده شدند و امروز بمباران می شوند. استدلال عوامفریبانۀ دولت اسرائیل این است که «حماس خمپاره به شهرهای اسرائیلی پرتاب می کند و او هم مثل هر دولتی حق دفاع از خود دارد». آری هر دولتی حق دفاع از خود دارد ولی کمتر دولتی وجود دارد که مرز نداشته باشد. 42 سال است که اسرائیل حاضر نیست برای خود مرزی تعیین کند. 42 سال است که ما سلطۀ خود را بر ملتی دیگر تحمیل می کنیم. این غیر قابل تحمل است. اسرائیل حق دفاع از خود دارد، اما اسرائیل مورد تهدید نیست. کسانی که در شهرک سدروت در جنوب اسرائیل زندگی می کنند و خمپاره به سمت شان پرتاب می شود کولون (مهاجر مستقر در مستعمرات) هستند که در خارج از اسرائیل، در سرزمینی که قانوناً جزء فلسطین است، اقامت دارند و تاوان سیاست اسرائیل را می پردازند. من جزء اقلیتی از اسرائیلی ها هستم که با هرجنگ علیه فلسطینی ها دامنه اش گسترده تر می شود یعنی متأسفانه به بهای خون آنان. من به آینده بسیار بدبینم، اما قضا و قدری نیستم».
گیدئون له ویGideon Levy ، روزنامه نگار در هاآرتص و عضو تحریریۀ آن و سابقاً مشاور شیمون پرز
«به نظر من آنچه در اسرائیل می گذرد جنایت جنگی ست. وقتی تصاویری را که از غزه می رسد می بینم از اسرائیلی بودنم احساس شرم می کنم. اسرائیل حق دارد دربرابر پرتاب خمپاره از خود واکنش نشان دهد اما این واکنشی ست بسیار نابرابر که باعث کشته شدن دهها و دهها تن از زنان و کودکان می شود. همۀ اینها برای اینکه برسیم به وضعی که قبل از عملیات در آن بودیم یعنی رسیدن به توافقی که بر اساس آن بایکوت و محاصرۀ غزه پایان گیرد. هم اکنون که با هم صحبت می کنیم افرادی در بیمارستان غزه، در راهروها بدون درمان می میرند و دنیا دربرابر این وضع ساکت و بی اعتنا ست. به نظر من اسرائیل توانسته است بخشی از افکار عمومی بین المللی را گمراه کند که حزب الله و حماس و القاعده یکی هستند. باید با حماس صحبت کرد و این تنها وسیلۀ رسیدن به هرگونه راه حلی ست. اما با وضعیت کنونی، ما خون بسیار و جوانان بسیار را به هدر می دهیم. دربارۀ ممنوعیت حضور خبرنگاران در غزه هم باید بگویم که خبرنگاران اسرائیلی دوسال و نیم است که نمی توانند به غزه بروند و حالا هیچ کس نمی تواند برود. اسرائیل می خواهد جهانیان فقط خمپاره ای را که روی اسرائیل می افتد ببینند نه آنچه را که در غزه اتفاق می افتد. از طرف دیگر نباید فراموش کرد که مطبوعات در مغزشویی و پنهان داشتن خشونتِ وحشیانه ای که بر غزه اعمال می شود نقش مهمی ایفا می کنند. راه حل فقط فشاری ست که جامعۀ بین المللی می تواند روی اسرائیل وارد آورد. رئیس جمهوری منتخب آمریکا، باراک اوباما، هم هیچ حرفی در این باره نزده و موضعش نگران کننده است.
شما از من دربارۀ کتابی که در دست نوشتن دارم می پرسید: کتابم دربارۀ جنایتی ست که وزرای خارجه و دفاع (لیفنی و باراک) با تهاجم به غزه مرتکب می شوند و روزی باید پاسخگو باشند.»
ــــــــــــــــــــــــ
از شخصیت های یهودی تبار فراوان می توان یاد کرد که سیاست اشغالگرانۀ اسرائیل را محکوم می کنند و خواستار عدالت و آزادی برای فلسطینی ها هستند. از جمله: استفن هسل (Stéphane Hessel) از نویسندگان بیانیۀ جهانی حقوق بشر و سخنگوی کنونی آن، دانیل بارِن بویم (Daiel Barenboim) پیانیست معروف اسرائیلی و مایسترو در ارکستر برلین، یوری آونری(Uri Avneri) و بسیاری دیگر.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر