نافرمانی های مدنی و فراگیر کردن شعار اعتصاب عمومی ، راهی برای بمیدان آمدن توده ها

نافرمانی های مدنی و فراگیر کردن شعار " اعتصاب عمومی " راهی برا ی بمیدان آمدن ارتش بی شمار کار و زحمت

….سقوط رژیم های فاسد و رانتی ، همچون جمهوری اسلامی ، بدون پیوند مبارزاتی میان نان و آزادی قابل تصور نیست . جنبش ضداستبدادی هم اکنون موجود باید و می تواند با تاکید بر خواسته های مطالباتی اقشار مختلف مردم و بویژه کارگران ایران ، چنین پیوندی را رقم زند . فراگیر و توده ای کردن شعار “اعتصاب عمومی” و نافرمانی های مدنی ، ایجاد و محکم کردن سنگرهای جدیدی می باشند که همراه و همگام با “خیابان ” جلوه ای از اراده همگانی را به نمایش خواهند گذاشت و پرش به سوی نان و آزادی را میسر می سازند……

نافرمانی های مدنی و فراگیر کردن شعار اعتصاب عمومی ، راهی برای بمیدان آمدن توده ها
سایت خبری راه کارگر: خبرگزاری ایرنا با انتشاری خبری که آن را در کاتوگوری خبرفوري جای داده است از حضور احمدی نژاد در اجتماع ” پرشور” مردم بوشهر خبر داده و از قول وی نوشت : اختصاص 30 هزار ميليارد تومان براي اشتغال جوانان در سال آينده .گفتنی ست که وی در جدیدترین گفت‌وگوي زنده تلويزيوني خود عنوان کرده بود: ما براي حل مشكل قبوض اعلام كرديم كه مهلت پرداخت قبوض را به 20 روز افزايش بدهند تا مردم بتوانند يارانه بعدي را هم دريافت و سپس بدهي خود را پرداخت كنند؛ اگر كساني هم كه بدهي دارند مي‌توانند بروند و بدهي خود را قسط ‌بندي كنند.”
واقعیت اینست که هر چند با اجرای طرح ارتجاعی ” هدفمندی یارانه ها ” و رها سازی قیمت ها که سفره خالی زحمتکشان و تهیدستان کشورمان را بیش از پیش خالی تر خواهد کرد و احتمال شورش اعماق برای نان ، در کنار آزادی ، هرچه بیشتر می شود ، به همان میزان تکاپوی بی امان حکومت جمهوری اسلامی، برای جلوگیری از پیوستن اردوی کار و زحمت به جنبش ضد استبدادی مردم هم بیشتر می شود . بی شک و در روزهای آینده ، در نتیجه تاثیرات بلافصل انقلابات عرب برای نان و آزادی و همچنین پیامدهای حرکت شکوهمند 25 بهمن این تلاشهای مذبوحانه شدت و حدت بیشتری خواهند یافت . برای در هم شکستن این تاکتیک حکومت ، وعده های توخالی ، تنها خیابان کافی به نظر نمی رسد. تجربه مصر نشان داد که مبارک تنها و آنزمان که کارگران و زحمتکشان بمیدان آمدند و بر خواسته های مطالباتی خود تاکید کردند مجبور به فرار شد . سقوط رژیم های فاسد و رانتی ، همچون جمهوری اسلامی ، بدون پیوند مبارزاتی میان نان و آزادی قابل تصور نیست . جنبش ضداستبدادی هم اکنون موجود باید و می تواند با تاکید بر خواسته های مطالباتی اقشار مختلف مردم و بویژه کارگران ایران ، چنین پیوندی را رقم زند . فراگیر و توده ای کردن شعار “اعتصاب عمومی” و نافرمانی های مدنی ، ایجاد و محکم کردن سنگرهای جدیدی می باشند که همراه و همگام با “خیابان ” جلوه ای از اراده همگانی را به نمایش خواهند گذاشت و پرش به سوی نان و آزادی میسر می سازند.